Dagur - 18.11.1989, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Laugardagur 18. nóvember 1989
Jýpískuf Skagfirdingur
- Haukur Steina í helgarviðtali
Maður er nefndur Haukur Þorsteinsson á Sauðárkróki.
Hann hefur í fjölda ára verið ein aðal driffjöður Leik-
félags Sauðárkróks og formaður þess á tímabili. Einnig
hefur hann skemmt Skagfirðingum í ýmsum hljómsveit-
um þar sem hann lék á saxafón „eins og engill“, eins og
gamall vinur hans segir. Haukur er ekki alveg dauður úr
öllum æðum. Undanfarin ár hefur hann leikið við annan
mann á öldurhúsum bæjarins, en nú er hann að fara að
skemmta einn síns liðs á orgel á Hótel Mælifelli einhverj-
ar helgar í vetur. Haukur tók vel í það að verða næsta
viðfangsefni undirritaðs í helgarviðtali.
- Hvar og hvenær ertu fæddur Haukur?
„Ég er fæddur hér á Sauðárkróki 14. jan.
þrjátíu og tvö.“
- Hverjir voru foreldrar þínir og hvað
gerðu þau?
„Þau voru Þorsteinn Sigurðsson og Ingi-
björg Konráðsdóttir. Pabbi var sjómaður en
síðan vann hann hjá gömlu rafveitunni og
var trillukarl og allt þar í kring.“
- Var þetta stór fjölskylda sem þú ólst
upp í?
„Já, já. Við vorum fimm systkinin sem
komumst upp. Við erum tvö hérna á Krókn-
um og svo er eitt í Borgarnesi, eitt á Akra-
nesi og eitt í Danmörku. Þessu er svona
skynsamlega dreift yfir Norðurhvelið.“
Við Ninni vorum eins og samlokur
- Hvernig voru uppvaxtarárin?
„Þau voru alveg dásamleg. Það var alveg
rosalega gaman. Fjaran og tengslin við
sveitina og alltaf nóg að brasa.“
- Hvernig var bæjarlífið á þessum árum?
„Þegar ég man fyrst eftir mér var fólkið í
bænum langt innan við 1000 manns. Auðvit-
að fannst manni þetta alit ágætt. Ég held að
hérna hafi verið mjög kröftugt félagslíf, alla
vega vantaði ekki félögin.“
- Hverjir voru þínir bestu vinir á þessum
árum?
„Það var náttúrlega Jónas Þór, síðar mál-
ari. Við vorum svona samlokur og brölluð-
um mikið saman. Við höfum verið félagar
síðan, með hvíldum þó, eins og gengur og
gerist."
- Þú hefur gengið í skóla hérna?
„Já ég byrjaði í barnaskólanum og stðan
þetta hefðbundna, en ég fór á sjóinn fljót-
lega eftir fermingu."
- Við hvað hefurðu starfað hér á
Króknum?
„Það er ný ekki ýkjamargt. Ég hef nú ver-
ið lengst af á sjónum eða hérna á vélaverk-
stæðinu hjá Kaupfélaginu, síðan gerði ég út
vörubíl í tvö til þrjú ár og núna er ég á öðru
ári í að kenna við Fjölbrautaskólann. Þar er
ég á Iðnbrautum við suðukennslu og vél-
fræði og þetta dót. Og svo hef ég verið svo-
lítið í framsagnarkennslu.“
Ólst upp við leiklistina
- En ef við snúum okkur að leiklistinni.
Hvenær fékkstu fyrst áhuga á leiklist?
„Hann kom svo snemma að ég man ekk-
ert eftir því. Pabbi var í þessu þannig að
þetta bara kom af sjálfu sér og ég fór að
sniglast í kring um þetta snemma.“
- Hvenær fórstu fyrst að taka þátt í störf-
um leikfélagsins?
„Það var 1949, þá lék ég mitt fyrsta hlut-
verk í leikriti um ráðskonu Bakkabræðra,
ég man nú ekkert hvað gaurinn hét.“
- Og hefurðu verið í þessu nær óslitið
síðan?
„Ja svona með hvíldum annað slagið.“
- Hvenær kviknaði áhugi þinn á tónlist,
þ.e. að spila sjálfur?
„Það hefur verið svona um fermingu.
Ég byrjaði fljótlega að spila á böllum á
harmoniku í hljómsveit sem Hörður Guð-
mundsson stjórnaði. Auk okkar voru í
þessu Ninni málari og Sigurður Jónasson
sem var rakari hérna. Það var nóg að gera
hjá okkur, sérstaklega á veturna. Við spil-
uðum í Bifröst og gamla Gúttó á tímabili."
- Voru þessi böll vel sótt?
„Já, þau voru það. Við spiluðum ein-
göngu á laugardögum því þá voru þessi
föstudagsböll alveg óþekkt.“
- Hefurðu ekki leikið f fleiri hljómsveit-
um?
„Það voru allskonar útgáfur af þessu
hérna á Króknum. Þetta voru mikið til
sömu strákarnir þó að inn í þetta slæddust
nýir menn. Menn voru að koma og fara.
Þannig var það svona fram undir 1970, þeg-
ar Geiri byrjaði með okkur, svo smám sam-
an yfirtók hann þetta þannig að við rúlluð-
um út þessir gömlu skarfar. Hann var með
okkur í eitt ár. Þá hét hljómsveitin Hljóm-
sveit Hauks Þorsteinssonar."
- En svo við snúum okkur að þínu
persónulega lífi. Hvar kynntistu eiginkonu
þinni Helgu Hannesdóttur?
„Það var í kring um þetta leikvesen um
1950. Hún var á fullu í því líka og við höfum
verið það oftast síðan.“
- Þið eigið einhvern hóp af börnum er
það ekki?
„Jú við eigum fimm stykki. Eitt þeirra er
hérna í bænum en hin fyrir sunnan."
Glápi mikið á sjónvarp
- En hvað með önnur áhugamál. Er ein-
hver tími fyrir þau?
„Það er enginn tími fyrir neitt annað. Það
fer allt í þetta. Jú, jú, ég hef gaman af kvik-
myndum, ég glápi á sjónvarp. Maður er
ekkert að velta sér upp úr þessu rusli sem
stundum er sýnt á Stöð 2. Ég nota takkann
alveg miskunnarlaust. Maður nennir ekki
að vaka fram á nætur eftir einhverju rugli.
Ég horfi mikið á þær myndir sem sýndar eru
í Fjalakettinum. Þær eru margar þrælgóðar
þar. Það mætti vera meira af svona gömlum
myndum. Manni finnst eins og þessar gömlu
myndir séu bara týndar, þessar sem manni
fannst góðar fyrir svona tuttugu til þrjátíu
árum. Það mætti sýna þær frekar en margt
ruglið sem sést.“
- Hefur þér alltaf líkað vel á Króknum?
„Já það er gott að vera hérna.“
- Það hefur aldrei hvarflað að þér að
fiytja?
„Jú það var andskoti nærri manni á árun-
um milli 1960 og ’70, þá var slæmt ástand
hérna, en sem betur fer varð ekkert úr því.
Það rættist úr þessu.“
- Hvernig líkar þér bæjarbragurinn eins
og hann er í dag?
„Hann er ágætur. Bara orðinn of stór fyr-
ir minn smekk. Ég er svona smáþorpari í
mér. Maður er farinn að mæta heilu hópun-
um af fólki sem maður þekkir ekki og þá
líður manni eins og aðkomumanni."
- En aftur að leiklistinni. Hvernig finnst
þér búið að henni hérna í bænum?
Bifröst háir leikstarfseminni
„Ég held að við þurfum nú ekki að kvarta,
ekki út af aðsókn eða skilningsleysi yfir-
valda. Bærinn hefur alltaf sinnt okkur vel
með það sem við höfum leitað eftir. En
náttúrlega bitnar þetta húsnæðisleysi á ökk-
ur eins og öðrum. Samkomuhúsið okkar er
Hljómsveit Hauks Þorsteinssonar um 1970. F.v. Geirmundur Valtýsson, Haukur, Jónas Þór
Pálsson, Þorsteinn Hannesson og Sigurgeir Angantýsson.
Laugardagur 18. nóvember 1989 - DAGUR - 9
Úr Lénharði fógeta 1970.
Haukur ósamt Kristjáni Skarphéðinssyni í söngleiknum Deleríum Bubonis 1984.
Haukur í hlutverki sínu í Leynimel 13 sem sett
var upp 1968.
auðvitað ekki boðlegt, hvorki okkur né öðr-
um og það er ekki vafi á því að það hefur
háð starfseminni."
- En hver er framtíðin í leiklistinni hér á
Króknum?
„Svona eftir öllum sólarmerkjum að
dæma þá er framtíðin nokkuð björt, yngra
fólkinu finnst þetta spennandi og við erum
með fullt af ungu fólki og það er ekki að sjá
annað en að það sé áhugi fyrir þessu.“
- Hefurðu hugsað þér að vera áfram í
þessu um ókomin ár?
„Nei, nei, nei. Maður er hættur að elta
hvert einasta hlutverk uppi sem í boði er.
Það er aldrei að vita nema maður skjótist í
þetta endrum og eins ef það er eitthvað
spennandi í boði, það er önnur saga. En
eins og þetta var, þá lék maður í báðum
uppfærslunum á hverju ári þannig að þetta
gat orðið strembið. Það fer alveg gífurlegur
tími í þetta.“
- Þú hefur komið eitthvað nálægt kvik-
myndum er það ekki. T.d. Land og synir?
Ekkert voðalega spennandi
að leika í kvikmynd
„Jú svona smávegis. Það er gaman að sjá
hvernig þetta verður til. Mér fannst það fyr-
ir mína parta ekkert voðalega spennandi
vinna. Leiksviðið hefur nú vinninginn þar
en maður hefur gott af því að sjá hvernig
þetta verður til.“
- En hefur þig aldrei langað til þess að
gerast atvinnuleikari og leggja þetta fyrir
Þig?
„Jú ég er nú hræddur um það. Það bara
voru ekki aðstæður til þess þegar ég hafði
aldur til og svo seinna kom ýmislegt í veg
fyrir það. Maður var að stofna heimili og
var á sífelldum þeytingi út og suður í leit að
atvinnu."
- Er eitthvert stykki eða hlutverk sem er
þér minnistæðara en önnur?
„Ég veit það nú ekki en leikrit eru náttúr-
lega mis minnistæð og þá ekki endilega fyrir
það að eitt sé öðru betra, sumar uppfærslur
voru umfangsmeiri og erfiðari og svona
meira gaman að sigrast á eins og íslands-
klukkan 1976 sem var rosalegt átak á svona
litlu sviði. Svo hafði ég mikið gaman af því
þegar við fórum nokkrir fram í Varmahlíð
og lékum í Uppreisninni með Leikfélagi
Skagafjarðar. Þá fékk maður að leika á
almennilegu sviði og þá fann maður sárt fyr-
ir því hvað við erum aftarlega á merinni
hvað það varðar.“
Vorum í allra fremstu röð
- Hvar heldurðu að Leikfélagið standi mið-
að við önnur leikfélög?
„Ég veit það ekki, ég er ekki svo kunnug-
ur því. Ástandið í þessum málum virðist
vera orðið nokkuð gott víðast hvar á land-
inu. En fyrir svona tuttugu til þrjátíu árum
var Leikfélagið hérna í allra fremstu röð
með leikara og leikritaval o.þ.h. en það hef-
ur nú svona eins og gengur þynnst út dálítið
og andinn líka. Nú er leikið meira fyrir
kassann, fyrir peninga og það hefur áhrif á
leikritavalið til dæmis. Það er frekar valið
það sem fólkið vill sjá og það sem gefur svo-
lítið í kassann. Það er allt orðið svona nú til
dags.“
- Hefurðu einhverja tölu á því hvað þú
hefur leikið mörg hlutverk um ævina?
„Ég var nú með tölu á því fyrir einhverjum
árum, þá voru hlutverkin orðin yfir 40, en
ég veit ekki hvað það er komið í núna, sjálf-
sagt um 50, annars er ég hættur að telja.“
- Lifir þú eftir einhverju ákveðnu „lífs-
mottói“ eins og margir gera?
„Nei, nei. Ég er eins og ekta Skagfirðing-
ur hvað það varðar, lifi bara fram á næsta
dag og sé til hvað hann ber í skauti sér.“
- Hugurinn er hérna á Króknum um
ókomna tíð er það ekki?
„Jú, jú það er ekki spuming.“
- En hvernig líkar þér að kenna?
„Mér líkar það alveg sérstaklega vel, ég
er óskaplega ánægður með það. Ég komst
nú eiginlega í þetta fyrir algera tilviljun. Ég
lenti þarna í hjartaaðgerð og varð að hætta
í þeirri vinnu sem hafði nú verið ævistarfið
að mestu. Þá kom þetta eins og himnasend-
ing og ég vona að ég geti stundað þessa
vinnu um ókomin ár. Það er ekkert sem
bendir til þess að það verði ekki aðsókn að
þessum skóla.“
Gaman að starfa með ungu fólki
- Hefur þú ekki alltaf haft gaman af því að
starfa með ungu fólki?
„Jú mér hefur alltaf fundist það fínt og
jafnaldrar rnínir, svo ég tali nú ekki um
eldra fólk hafa alltaf farið svolítið í taugarn-
ar á mér.“
- En hvernig finnst þér ungdómurinn
vera nú til dags?
„Alveg prýðilegur ef hægt er að tala um
hann sem einn hóp. Þetta er alveg hörku-
duglegt fólk, minnsta kosti þeir sem ég hef
afskipti af. Þessir krakkar eru hispurslaus og
opin og þau eru ekkert fyrir það að láta
troða á sér. Mér finnst það góðs viti. Það er
enginn kotungsbragur á þessum krökkum,
þau bera höfuðið hátt.“
- Ertu með einhver sérstök framtíðar-
áform?
„Nei, bara að ná sér upp úr þessum veik-
indum. Það er nú ekki nema eitt og hálft ár
síðan ég lenti í þessu áfalli og nú er bara að
rífa sig upp úr því og það gengur vel.“
Krókurinn er ört vaxandi bær
- Hvernig sérðu Sauðárkrók fyrir þér í
framtíðinni?
„Það verður að skapast næði til þess að
klára það sem við erum byrjuð á t.d. með
Fjölbrautaskólann. Og ég vil að lífið við
höfnina þróist eins og við ætlum, útgerðin
og þetta allt og ef það tekst þá þurfum við
engu að kvíða. Ég sé Krókinn fyrir mér sem
ört vaxandi bæ áfram ef stjórnvöld eru okk-
ur ekkert voðalega óvinsamleg.“
Við látum þetta verða lokaorðin í þessu
viðtali sem hefði sjálfsagt getað orðið miklu
lengra því Haukur hefur frá mörgu
skemmtilegu að segja. kj