Dagur - 10.02.1990, Blaðsíða 7

tómstundir
Laugardagur 10. febrúar 1990 - DAGUR - 7
l
Að þeysast um fannbreiðurnar
Vélsleðamenn hafa nú flestir tekið sleða sína fram úr bílskúrnum. Þetta sport
hefur náð æ meiri vinsældum á undanförnum árum, það sýnir best salan í vél-
sleðum en hjá sumuin umboðum hafa langir pantanalistar legið fyrir þegar á
haustin. Öllum ber þó saman um að stofnkostnaðurinn við vélsleðasportið sé
mikill en ef vel sé farið með tækin geti þau enst nokkuð lengi. Nú eru um 15
ár liðin frá því að vélsleðar fóru að komast í almenningseign hér á landi og
óhætt er að segja að á þeim tíma hafi þeir mikið breyst. Sama má segja um við-
horfið til vélsleðanna því á fyrstu árum litu menn fyrst og fremst á þetta sem
tæki til að leika sér á í nærliggjandi brekkum en nú er stór hópur manna sem
notar vélsleðana í fjallaferðir og þá sérstaklega til ferða inn á hálendið. Blað-
ið fór á stúfana og ræddi við tvo vélsleðamenn sem segja má að noti sleðana
ólíkt því annar þeirra er kunnur keppnismaður í vélsleðakeppnum en hinn
hefur í mörg ár stundað mikið ferðir inn á hálendið yfir vetrarmánuðina.
„Fyrsta jöklaferðin eftirminmlegusf
- segir Jón Trausti Björnsson
Jón Trausti Björnsson, sniiöur á
Akureyri, er einn þeirra vélslcða-
manna sem mikið stunda ferðir á
slcðunt unt hálendi landsins.
Hann segir að fyrstu kynni sín af
vélslcðum hafi verið fyrir um 12
árum og fljótt hafi verið lagt í
fjallaferðir.
„Ég byrjaði fljótlega aö fara í
ferðir, fyrsta ferðin var inn í
Nýjadal árið 1978. Síðan fylgdu
fleiri í kjölfarið en sennilega er
mér eftirminnilegust fyrsta ferð
mín upp á Vatnajökul árið 1981
en þá misstum við mann og sleða
ofan í sprungu og telja veröur
mildi að maðurinn bjargaðist.
Við vorum þá að koma úr Gríms-
vötnum og hrepptum leiðinda-
veður á leiðinni niður. Manni var
eiginlega ekki alveg sama um
jöklaferðirnar fvrst á eftir," scgir
Jón.
Jón segir að útbúnaðurinn til
fjallaferða á sleðum hafi brcyst
mikið á þessum árunt. Bæði hafi
sleðarnir batnað, svo og allur
hlífðarfatnaöur. Mikil beyting
varð í hálendisferðunum með til-
komu Loran-tækjanna sem komu
fram á sjónarsviðið fyrir 4 árum
en fram að þeirn tíma var áttavit-
inn aðal hjálpartæki ferðamanna
á hálendinu. „Það var auðvitað
mun verra að fylgja þeim en
Loran-tækjunum. Þessi nýju tæki
eru mikið til öryggis enda getur
maður yfirleitt alltaf staðsett sig
og séð hvar ntaður er staddur
hverju sinni," segir Jón.
Gjarnan halda menn sig í hóp-
unt í hálendisferðunum og segir
Jón að þá sé betra að hóparnir
séu litlir vegna þess að því fleiri
sem sláist í hópinn þeim mun
mciri tafir verði. „Menn halda
mikið saman í þessunt hópunt og
þetta cr mikill og góður félags-
skapur. Hvað varðar kostnaöinn
við þetta sport þá er dýrt að
kaupa sér nýjan sleða í dag en cg
veit ekki hvort þctta verður mik-
ið dýrara en margt annaö sportið
sem fólk stundar í dag þegar allt
kentur til alls. En auðvitað er líka
margt annað miklu ódýrara, það
er ekki nokkur vafi á því," scgir
Jón.
Akureyringar urðu fyrstir til að
hefja ferðir á vélsleðunt um há-
„Glerárdalurinn skenuntflegasta svæðið“
- segir Ingvar Grétarsson
í vélsleðakeppnunt á síðustu
árum hefur nafn Ingvars Grét-
arssonar, vélsleðamanns frá
Akureyri, oftar en ekki borið
hátt. Ingvar hefur unnið marga
keppnina og þykir snjall keppnis-
maður á vélsleðum. Hann var
fyrst spurður hvernig hanri undir-
búi sig fyrir keppnir.
„Ja, maður æfir lítið brautir.
Glerárdalurinn er eiginlega
skemmtilegasta svæðið til að
lcika sér á og maður fer þangað
og tæmir 1-2 tanka," segir Ingv-
ar og hlær. „Þetta felst bara í því
að klifra, stökkva og spyrna,
hamast eins og maður getur. Það
er hins vegar ekki þar með sagt
að meðferðin á sleðanum sé
slæm, þetta fer allt eftir því
hvernig er farið að. Meðferðin er
ekki slæm ef menn Itafa 'ilfinn-
ingu fyrir því sent þeir eru með í
höndunum."
Ingvar segist fyrst hafa farið á
sleða þegar hann var 11 ára gant-
all og mesta æfinguna á þessi tæki
hafi hann öðlast á unglingsárun-
um þegar hann keyrði á sleðan-
um „heilu dagana út,“ eins og
hann segir sjálfur. Á síðustu
árum hafi hann hins vegar dregið
mikið úr sleðaakstrinum. „Þetta
er dýrt, það hefur enginn efni á
að keyra þetta alla daga. Ég held
að þetta sé hlutfallsega dýrara
sport en þetta var fyrir nokkrum
árum. Bæði hefur bensínið hækk-
að og ef menn ætla sé að eiga góð-
an sleða í keppni og ferðalög þá
fer verðið upp í um og yfir
700.000 þús. kr. Það er mikið
fyrir tæki sem ekki er ekið meira
á ári,“ segir Ingvar.
Ingvar vinnur við viðgerðir á
vélsleðunt og þekkir því vel til
viðhaldsins. Hann segist telja
sleðana viðkvæma í umhirðu.
hann fjallarallið sent fram fer í
Mývatnssveit. Þar þurfa kepp-
endur að fara stikaða leið og skila
sér í gegnurn 10 hlið en leiðin á
rnilli þeirra er að öðru leyti frjáls.
„Þetta er erfiðasta keppnin og
maður keyrir í botni í röskan
hálftíma. Keppni á vélsleða
fylgja mikil líkamleg átök þannig
að menn þurfa að vera vel á sig
komnir til að ná langt í keppn-
um,“ segir Ingvar. JÓH I
Ingvar Grétarsson.
„Jú, ég myndi telja þá frekar við-
kvæma í umhirðu. Ef ekki er
fylgt vissum umhirðureglum þá
er þetta fljótt að gefa sig en með
góðri umhirðu er hægt að enda
sleðana vel. Menn þurfa að gæta
vel að olíunni á sleðunum og
smyrja þá reglulega svo ekki
komist vatn í legur og kúplingu."
Ingvar segir uppbyggingu vél-
sleðakeppna mismunandi en
skemmtilegustu keppnina telur
Jón Trausti Itjörnsson.
Jendiö en Jón segir að í dag hafi
vinsældir þessara fcrða náð til
fólks víða unt land. „Þetta jókst
líka mikið við stofnun landssam-
taka vélsleðamanna," bætir hann
við.
Jón segist eiga cftir að fara um
mörg svæði hálendisins. Hann
telur ekki vafa á því að menn hafi
aukið mjög kunnáttu sína á há-
lendinu með þessunt ferðalögum
en þeirri spurningu hvar gæti
mestrar fegurðar segir hann erfitt
aö svara því þar ráði veðurguð-
irnir og snjóalögin mestu. „Ég
man þó sérstaklega eftir því þeg-
ar ég stóð einu sinni í heiðskíru
veðri efst á Hofsjökli og virti fyrir
mér landslagið. Ég hcl' aldri feng-
iö jafn tært loft og gott,“ segir
Jón. " “ JOH
Fiskveiðasjóður íslands
auglýsir til sölu fiskimjölsverksmiðju á Vatneyri,
Patreksfirði (áður eign Svalbarða hf.).
Tilboð óskast send til Fiskveiðasjóðs íslands, Aust-
urstræti 19, Reykjavík, fyrir 22. febrúar nk., en þar
eru einnig veittar nánari upplýsingar.
Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboði sem er eöa
hafna öllum.
Reykjavík, 9. febrúar 1990.
FISKVEIÐASJÓÐUR ÍSLANDS.
Borgarafundur
í kjallara Lundarskóla
manudaginn 12. febrúar 1990 kl. 20.30.
Fundarefni: Lagning Dalbrautar gegnum skóla-
hverfiö.
Fundarboft- Stjórn Foreldrafélags Lundarskóla,
endur: Stjórn KA.
Ræðumenn: Skipulagsstjóri Akureyrarbæjar gerir grein
fyrirdrögum að aðalskipulagi 1987-2007.
Fulltrúi frá íþróttafélaginu KA kynnir hug-
myndir félagsins um nýtingu svæðis austan
Lundarskóla.
Formaður Foreldrafélags Lundarskóla kynnir
afstöðu stjórnar foreldrafélagsins til lagningar
Dalbrautar.
Almennar umræður.
Stjórn Foreldrafélags Lundarskóla, Stjórn KA.