Dagur - 27.06.1990, Qupperneq 7

Miðvikudagur 27. júní 1990 - DAGUR - 7
Þessi mynd var tekin af sr. Gísla í gestaherberginu í Byggðasafninu í Glaumbæ. Þar gefur að líta Ijósmyndir fjöl-
margra Skagfirðinga frá liðinni tíð. Jón Sigurðsson alþingismaður á Rcynistað hafði forgöngu um varðveislu
Glaumbæjar.
gott með að fá vinnu á sínu sviði,
og einnig hefur hún sinnt heima-
hjúkrun. En fjölskyldan er stór
og við erum jafnframt með bú-
skap, þannig að hún hefur í
mörgu að snúast heima.
Okkur líkar vel að búa í sveit,
og höfum ekki mikinn áhuga á að
flytja í þéttbýlið, a.m.k. ekki í
bráð. Það er gott fyrir börn að
alast upp í sveit.
Þegar ég tók við starfinu var ég
spurður hvort ekki væri erfitt fyr-
ir mig „að fara heim,“ ef þannig
má að orði komast. Ég hef ekki
fundið fyrir því. Kannski hefur
það skipt máli í einstaka tilviki að
ég væri heimamaður, en ekki að-
komumaður. En þegar menn eru
búnir að vera fjarverandi árum
saman hljóta þeir að vera dæmdir
af verkum sínum fremur en upp-
runa. Eins og ég sagði áðan var
ég búinn að dvelja svo lengi í
Reykjavík að ég þurfti að kynn-
ast fólkinu hérna upp á nýtt.“
Engin tvö prestaköll
eru eins
Sú umræða hefur færst í vöxt að
prestsstarfið sé annasamt og að
miklar kröfur séu gerðar til
presta miðað við það sem þeir
uppskera af veraldlegum gæðum.
Sr. Gísli var spurður álits á þess-
um málum.
„Engin tvö prestaköll eru eins,
og störf presta geta verið ólík frá
einu prestakalii til anriars. Ég er í
engum vafa um að prestar í mjög
fjölmennum prestaköllum eru
þreyttir á mikilli viðveruskyldu,
að nóttu sem degi. Vinnan fer
eftir samsetningu prestakallsins
og aldursdreifingu þeirra sem þar
búa. Hérna er stundum mikið að
gera, en rólegt á öðrum tímum.
Álagið á mér er ekki mikið hvað
snertir að vera vakinn upp á nótt-
unni o.þ.h. Slíkt kemur ekki fyrir
nema eitthvað alvarlegt hendi.
Varðandi sálusorgun lendi ég
ekki í mörgum erfiðum málum,
eins og ég heyri á sumum kolleg-
um mínum að þeir geri. En ég er
alveg sáttur við álagið í starfi
mínu og tel mig hafa eðlilega
vinnuviku."
- Nú hefur það verið tekið
upp að útskrifaðir guðfræðingar
eiga að starfa með sóknarpresti
um tíma áður en þeir vígjast.
Hvað finnst þér um þessa skipan?
„Þetta er gert til að guðfræð-
ingar geti kynnst prestsstarfinu af
eigin raun. Guðfræðideildin sem
slík er ekki beinlínis prestaskóli.
Þar fer fram akademískt nám.
Auðvitað verða ekki allir prestar
úr guðfræðideild, en þeir sem
það verða þyrftu að fá meiri inn-
sýn í störf presta. Út úr deildinni
kemur fólk með þekkingu á bók-
ina og ýmsum fræðiritum, en
minni reynslu af kennimannlegu
námi, sem svo er nefnt.“
Prestshjónin í Glaumbæ, sr. Gísli Gunnarsson og Þuríöur Þorbergsdóttir.
komin af stað, vel aðgreind frá
söfnuðinum sjálfum, má sú
hreyfing ekki vinna án tengsia við
kirkjuna, söfnuðinn og prestinn.
Ef talað er saman og menn koma
sér saman um hlutina er það af
hinu góða að leikmenn virkist.
En það hefur sýnt sig að sú hætta
er fyrir hendi að sumir hópar,
sem hafa verið innan kirkjunnar,
liafa slitið sig frá þjóðkirkjunni.
Menn eru frjálsir að velja þá leið,
cf þcir vilja.“
- En livað með boðunarhlut-
verk leikmanna, er það ekki
vandmeðfarið?
„Jú, vissulega er það vandmeð-
farið og misjafnt hvernig fólk
boðar. Sumir halda að þeir hafi
öðlast allan sannleikann og aðrir
ekki. Þá fer það eftir einstakl-
ingnum sjálfum hvernig hann
boðar trúna. Það er erfitt að rit-
skoða boðun, og ég tel að hver og
einn verði að velja og hafna á
hvern er hlustað og hverju er
hlýtt.
Hér erum við að ræða um hina
kristnu, en svo eru aðrir eins og
vottar Jehóva og mormónar,
sem ekki eru kristnir. Þá erum
við komnir út í allt aðra sálma.
Mér finnst sjálfsagt og gott að
hafa leikmannahreyíingar innan
kirkjunnar, en ítreka að allir
þurfa að vinna saman, prestar,
formenn sóknarnefnda og aðrir
sem starfinu tengjast, meðan það
er innan safnaðarins.“
Hlutverk kirkjunnar
í þjóðfélaginu
- Hvert er hlutverk kirkjunnar í
þjóðfélaginu? Breytist það ekki
með breyttum tíðaranda?
- Hlutverk kirkjunnar er auð-
vitað það sama og alltaf hefur
verið; að boða trú á Jesú Krist,
og reyna að sýna fólki fram á þá
lífssýn sem Kristur boðar. Þetta
er aðalmarkmið kirkjunnar, en
það tengist líka öllu lífinu. Að
rækta með fólki jákvætt hugarfar
og kærleika til lífsins almennt er
veigamikið, ekki síst á tímum
eins og nú.
Kirkjan verður alltaf að aðlaga
sig þjóðfélaginu. Um þessar
mundir eru t.d. uppi ýmsar stefn-
ur og mikið andlegt og trúarlegt
umrót í þjóðfélaginu. Kirkjan
þarf einmitt að benda á og minna
á hvað sé kristin trú og hvað
ekki.
í þessu sambandi er gaman að
rifja upp að veturinn 1986 vorum
við hjónin í Edinborg, þar sem ég
var í námi. Þar tók ég m.a. kúrs í
svonefndri frelsunarguðfræði, en
það er guðfræði sem mikið hefur
verið rætt um í Suður-Ameríku
og Afríku. Frelsunarguðfræði
byggir á að menn leita til Biblí-
unnar til að krefjast þjóðfélags-
legs réttlætis.
Hópurinn sem þarna var við
nám var vel saman settur, menn
komu svo víða úr heiminum.
Þarna var t.d. prestur nokkur frá
Ghana sem sá kirkjuna aðeins
sem pólitískt vopn eða hug-
myndafræði. Hann spurði mig út
í íslenska þjóðfélagið, og ég
sagði honum frá jafnréttinu, og
að hér væri lítið um veraldlega
fátækt. Þá spurði hann hvað
kirkjan hefði að gera á íslandi.
Þessi maður sá hlutverk kirkj-
unnar aðeins frá hinu pólitíska
sjónarmiði.
Þótt við lifum í velferðarríki er
fólk einmana, það verður fyrir
sorg og missi. Ekki skiptir öllu
máli hver hin ytri gæði eru, trúin
er nauðsynleg hvort sem við
erum rík eða fátæk. Til er andleg
fátækt, auk hinnar veraldlegu.“
- Hér í Glaumbæ hefur verið
kirkja í þúsund ár, frá því á
elleftu öld. Er það ekki sérstök
tilfinning að þjóna á svo fornum
kirkjustað?
„Ég neita því ekki að ég finn
andann svífa yfir vötnunum. Hér
er líka gamall bær, gamla prests-
setrið, og sagan talar til manns á
þessum stað. En það er kannski
annað hvað mig snertir því ég er
uppalinn hérna og þetta hefur
síast inn í mig alveg frá upphafi.
Prestar hafa setið lengi í
Glaumbæ, og ég held að aðeins
sé vitað um einn prest sem hefur
sótt héðan burt. Hér hafa prestar
setið langan tíma, hver fram af
öðruni, en ég veit ekki hvort það
er regla sem mun haldast eða
ekki. En það er óneitanlega gam-
an að þjóna á stað sem á sér
sögu.“ EHB
Þjóðkirkjan og
samtök leikmanna
- Samtök leikmanna hafa á
undanförnum árum vaxið innan
þjóðkirkjunnar. Þýðir þessi þró-
un að kirkjan bjóði ekki upp á
nægilega mikið fyrir fólkið?
„Kirkjan kallar sjálf eftir leik-
mannastarfi og hefur alltaf gert.
Auðvitað er varla hægt að tala
um söfnuð ef leikmannastarf er
ekkert. Ef presturinn gerir allt
einn þá er kirkjan eða söfnuður-
inn ekki lifandi í starfi.
Hvað snertir leikmannastefnur
og þá spurningu hvort kirkjan
hafi ekki upp á nóg að bjóða þá
verður að taka tillit til þess að
fólk er mismunandi, og þarfir
þess misjafnar jafnt í trúarlífi og
öðru. Ég tel að kirkjan hafi
nokkra breidd í sínu helgihaldi,
en við erum þó með fast form,
t.d. í messunni. Það hentar fjöld-
anum, en aðrir vilja annað form,
aðra söngva, annað messuform.
Ég sé ekkert því til fyrirstöðu að
slíkt sé innan þjóðkirkjunnar.
Þegar leikmannahreyfing er
Augtýsendur
auiugíd
Skilafrestur auglýsinga sem eru 2ja dálka (10 cm) á
breidd eða smáauglýsinga er til kl. 11.00 daginn
fyrir útgáfudag, nema í helgarblað, þá er skila-
frestur til kl. 14.00 á fimmtudag.
Allar stærri auglýsingar og lit þarf að panta með
2ja daga fyrirvara. í helgarblað þarf að panta allar
stærri auglýsingar fyrir kl. 11.00 á fimmtudag.
D
auglýsingradeild,
24222.
simi