Dagur - 26.03.1992, Síða 4

4 - DAGUR - Fimmtudagur 26. mars 1992
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 96-24222
ÁSKRIFT KR. 1200 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ KR. 110
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMNETRA 765 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 96-41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (iþróttir),
ÓLI G. JÓHANNSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
SKÚLI BJÖRN GUNNARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960, fax 95-36130),
STEFÁN SÆMUNDSSON. ÞÓRÐUR INGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON, ÞRÖSTUR HARALDSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTVINNSLA: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Að beygja sig undir
Brusselvaldið
Síðla árs 1990 lagði Ragnhildur Helgadóttir, þáverandi
alþingismaður, til að íslendingar sæktu um inngöngu í
Evrópubandalagið. Með þeirri tillögu braut hún blað í
umræðum um bandalagið á vettvangi íslenskra stjórn-
mála. Fram að þeim tíma hafði sú skoðun ekki verið sett
fram með jafn ótvíræðum hætti. Þingmaðurinn taldi að
íslendingar ættu það mikilli velvild að fagna innan raða
bandalagsins að þeim bæri að notfæra sér hana.
Umræður um beina aðild að Evrópubandalaginu hurfu
þó fljótlega í skuggann af samningunum um Evrópska
efnahagssvæðið. Hin sameiginlegu tengsl aðildarríkja
EFTA við ríki EB voru í brennidepli og mikið lagt undir að
samningar næðust. Eins og kunnugt er hefur samnings-
þóf EFTA- ríkjanna og EB dregist á langinn og á ýmsu
gengið í því sambandi. Nú síðast deilum um hvaða dóm-
stóll eigi að hafa úrslitavald í ágreiningsefnum EFTA-ríkj-
anna við Evrópubandalagið og ríki þess.
Á meðan samninganefndir hafa þráttað um lagatexta í
fundarsölum í Briissel hefur þróun Evrópumála haldið
áfram. Nú er ljóst að meirihluti EFTA-þjóðanna stefnir að
fullri aðild að Evrópubandalaginu með þeim kostum og
göllum sem því fylgja. Norðmenn eru tvístígandi sem fyrr
en Ijóst að þrýstingur á þá um að sækja um aðild fer vax-
andi. Allt bendir því til að samningarnir um Evrópska
efnahagssvæðið verði skammvinnir, komist þeir einhvern
tíma í gagnið og risinn í Evrópu teygi anga sína til
norðurs innan tíðar.
Á ráðstefnu um Evrópumálin, sem haldin var fyrir
skömmu, varpaði Þórarinn V. Þórarinsson, framkvæmda-
stjóri Vinnuveitendasambands íslands, því fram að eðli-
legt væri að við legðum inn umsókn um aðild að Evrópu-
bandalaginu. Þar með gæfist okkur kostur á sjá hvaða
skilmálar fylgdu inngöngunni - hverjir væru kostir þess
og gallar. Síðan mætti taka ákvörðun um aðild því ekki
væri hið sama að máta flíkina og kaupa. Líta verður á
þessa hugmynd framkvæmdastjórans þeim augum að
hann sé að leggja til raunverulega aðild því öruggt má
telja að þjóðríki hefji ekki viðræður um svo viðamikið mál
ef hugur fylgir því ekki.
Með inngöngu í Evrópubandalagið afsala viðkomandi
ríki sér ákveðnum þáttum í sjálfsforræði sínu til sameigin-
legrar yfirstjórnar bandalagsins samkvæmt Maastricht-
samkomulaginu og ekki verður annað séð en í uppsigl-
ingu sé stórríki í Evrópu. Spyrja má hver áhrif smáþjóðar
á borð við ísland myndu verða í því samfélagi. Miðað við
þá stífni sem Evrópubandalagið hefur hingað til sýnt í
samningum og það ríkjandi sjónarmið að eitt skuli yfir
alla ganga er ljóst að við fengjum litlu ráðið um margvís-
leg málefni okkar eftir inngöngu í samsteypuna.
Þótt þjóðir Evrópubandalagsins séu nú að girða sig af í
viðskiptalegu tilliti og vinna þannig gegn auknum kröf-
um um frjáls viðskipti á milli ríkja heims - að minnsta
kosti um sinn eigum við margvíslega möguleika. Við ráð-
um yfir auðlindum sem umheimurinn sækist eftir og ekk-
ert síður Evrópuþjóðirnar en aðrir. Má þar nefna fiskimið-
in við landið og ómengaðan vatnsforða þess - bæði til
orkuframleiðslu og drykkjar. Sérstaða íslands er mikil og
ef skynsamlega verður haldið á málum er ástæðulaust að
örvænta þótt við kjósum ekki að beygja okkur undir
Brusselvaldið. ÞI
Haraldur Davíðsson:
Opið bréf til lesenda
Nú er svo komið að ég fæ alls
ekki lengur orða bundist. Nú
finnst mér nóg komið. Svo er
reyndar um fleiri viðkomandi og
óviðkomandi.
Eins og allir vita, (sumir reynd-
ar betur en jafnvel lögreglan sjálf
að því er virðist) komst upp
hassmál eitt mikið á dögunum og
tengdust nokkrir því þ.á m.
undirritaður. Um þetta tiltekna
mál hafa síðan spunnist hinar
ótrúlegustu tröllasögur. Heið-
virðir bæjarbúar og sveitungar
jafnvel líka, eru og hafa verið
krossfestir miskunnarlaust í þess-
um nornaveiðum. Er fjöldi þeirra
sem eiga að hafa tekið þátt í
þessu sjónarspili orðinn slíkur að
mesta furða er að nokkur kjaftur
hér í bæ skuli yfirleitt ganga laus.
Ég vil taka það skýrt fram að
ég er hér ekki að mæla mér og
öðrum meintum aðilum að mál-
inu nokkra bót.
En það er sorglegt til þess að
vita að vinnufriður og heimilis-
friður saklausra manna er eyði-
lagður vegna þess að fólk þykist
syndlaust og kastar hverjum
steininum á fætur öðrum. Ætti
þessi tegund fólks sem nærist á
svona blaðri því barasta að
skammast sín. „Hugsaðu allt sem
þú segir en segðu aldrei allt sem
þú hugsar," eins og þar stendur.
Verst er þó að nú er það orðið
sýnt og sannað að upplýsingar
leka viðstöðulaust út af lögreglu-
stöðinni. Taki þeir það til sín sem
eiga það. Sem betur fer eru ekki
allir undir þeim hatti.
Jafnvel úr einu af efstu sætum
lögregluembættisins hefur
lekið!!! og lekur enn!! Þeir sem
þekkja lögin um starfsaðferðir
þessara manna vita að þetta er
eiðsvarið starf, þeim sama og
þagnar- og trúnaðareið og læknar
t.d. lúta.
Því spyr ég si svona: Hvar er
það fordæmi sem þessir varð-
menn laga og siðgæðis eiga að
sýna? Er það kannski að nefna
dóttur sinni nöfn þeirra sem eru í
yfirheyrslu, svo hún geti sagt vin-
um sínum eitthvað krassandi?
Að þessu hefur t.d. fangavörður
orðið uppvís í þessu tiltekna
máli.
Með fullri virðingu fyrir þeim
flestum (sem betur fer) og þessari
stofnun sem slíkri.
Haraldur Davíðsson
Höfundur er búsettur á Akureyri.
Ég met áreiðanleika tveggja bænda
meir en tveggja „innheimtulögfræðinga“
Framkvæmdastjóri Innheimtu og
ráðgjafar vænir mig í Degi í
fyrradag um lygar og óhróður.
Ég er slíku vanur. Því þegar ég
hóf skrif mín um tannlækna, voru
einu svörin sem ég fékk, að ég
færi með ósannindi og tröllasög-
ur. í fimm ár hafa staðið óhraktar
fullyrðingar mínar um kjör tann-
lækna og standa enn.
Ég stend við það sem ég hef
sagt um að innheimtufyrirtækið
hafi platað Ingibjörgu Einars-
dóttur til að mæta ekki til fóget-
ans enda staðfestir grein Sig-
tryggs Jónssonar bónda þá full-
yrðingu. Ég skora á þá sem hafa
sömu sögu að segja og Ingibjörg
og Sigtryggur, að láta í sér heyra.
Varðandi þátt fógetavaldsins
vil ég segja, að það er orðið hart
í landi hér, ef óvandaðir aðilar
geta logið upp á aðra skuldum,
og fengið fógetann í lið með sér
til að þvinga þá sem logið er upp
á til að mæta og sanna sakleysi
sitt.
í athugasemd fulltrúa fógeta í
Degi í gær segir að dómari eigi að
meta rétmæti krafnanna og meta
hvort málatilbúnaði innheimtu-
mannanna „sé í engu áfátt“.
Dómsvaldið bregst
borgurunum
Lagðar eru fram 29 kröfur, allir
sem mæta (8) færa sönnur á að
kröfurnar séu óréttmætar. Það
hlýtur að vera lágmarkskrafa til
dómarans að þegar yfir fjórðung-
ur þeirra sem stefnt var sýna fram
á að málatilbúningi stefnanda
(innheimtumannanna) er áfátt,
og kröfurnar í meira lagi vafa-
Vilhjálmur Ingi Árnason.
samar, þá beiti hann almennri
skynsemi og fari fram á haldbetri
gögn gegn þeim sem ekki mættu.
Þess í stað gefur hann sér það að
allir sem ekki mættu séu van-
skilamenn sem þurfi að sækja að
lögum.
Hefði ekki verið affararsælla
og eðlilegra af dómaranum að
krefja innheimtufyrirtækið um
frumbókhaldsgögn í málinu og
láta það sanna betur skuldina, í
ljósi þess hve margir hinna
meintu skuldara gátu lagt fram
kvittanir.
Var ekki hægt að
stöðva þetta mál
vegna „vanreifunar“?
Nei dómarinn kaus að ganga
frekar erinda hins vafasama lög-
manns í stað þess að kanna ræki-
lega málavöxtu. Það er á þessum
tímapunkti sem ég tel að fógeta-
valdið hafi verið platað til að
verða verkfæri innheimtumann-
anna, því eftir að dómur um
aðfararhæfi er uppkveðinn er
kerfið komið í gang og ekkert
getur stöðvað það nema tvígreiðsla
eða áfrýjun til Hæstaréttar.
Af hverju var ekki leitað
til Hæstaréttar?
Ef það er satt að fógeti hafi sinnt
upplýsingaskyldu sinni, hvernig
stendur þá á því að enginn hinna
17 sem fjárnám var gert hjá virð-
ist fara eftir upplýsingunum? Er
fógeti alveg viss um að hann hafi
sinnt þessari skyldu sinni?
Sonur Ingibjargar fór líka til
lögfræðings hér í bænum. Lög-
fræðingurinn benti ekki á neina
leið til varnar. En núna eftir að
þetta varð að blaðamáli, er verið
að reyna að bæta úr vitleysunni á
bak við tjöldin, sem mér sýnist
aðallega miðast við að bjarga lög-
fræðingastéttinni sem hefur á
undanförnum árum nærst á svona
málum. Þeir einu sem græða þeg-
ar upp er staðið eru lögfræðing-
arnir.
Enn einu sinni spyr ég: Er
virkilega enginn hlutlaus lög-
fræðingur sem finnur sig knúinn
til að leggja orð í belg?
Vilhjálmur Ingi.
Höfundur er formaður Neytendafélags Akur-
eyrar og nágrennis.
Safnaradagur í Kolaportinu 29. mars
Kolaportið mun efna til sérstaks
safnaradags í Kolaportinu sunnu-
daginn 29. mars og er þetta í ann-
að sinn sem slíkt er gert. í fyrra
tókst safnaradagurinn mjög vel
með þátttöku um 50 safnara víða
að af landinu, sem seldu, skiptust
á og sýndu hina fjölbreyttustu
safngripi. Safnarar sem heim-
sóttu Kolaportið þennan dag
skiptu hins vegar þúsundum og
þótti safnaradagurinn hafa tekist
mjög vel.
Unnið er að undirbúningi þessa
safnaradags í samvinnu við ein-
staka safnara og félög safnara um
land allt, og segja má að safnarar
á Norðurlandi séu sérstakir
hvatamenn að þessu með Höllu
Jökulsdóttur í broddi fylkingar
en hún býr á Efri-Mýrum í Húna-
vatnssýslu (sími 95-24326), en
Dalvík er sennilega stærsti safn-
arabær landsins a.m.k. miðað við
höfðatölu.
Safnarar eru mjög margir hér á
landi og söfn þeirra ótrúlega fjöl-
breytt. Má t.d. nefna spil, jóla-
skeiðar,. öskubakka, frímerki,
eldspýtustokka, stutt sjaldgæf
mannanöfn, teskeiðar, glasa-
mottur, símskeyti, golfkúlur.
ölglös, ávísanir, vísur um hunda,
servíettur, glansmyndir og ótelj-
andi margt fleira.
Eins og í fyrra verður öllum
söfnurum gefinn kostur á að
leigja sér borðpláss til að selja,
skipta og sýna safnmuni sína.
Sérstakt svæði í Kolaportinu
verður ætlað söfnurum þar sem
þeir verða allir saman í hóp en
auk þess verður einnig venjulegt
markaðstorg í Kolaportinu þenn-
an dag í öðrum hlutum hússins.
Safnarar sem hafa áhuga á
þátttöku eru beðnir að hafa sam-
band við skrifstofu Kolaportsins
sem fyrst.