Dagur - 10.07.1993, Side 18

18 - DAGUR - Laugardagur 10. júlí 1993
Popp
Magnús Geir Guðmundsson
Jöklar, Sniglar og Millar
- gleðigjafar sumarsins
Gleói, grín og glens hefur sjálf-
sagt alltaf verið fyrir hendi í
tónlistarsköpun til mótvægis
við „alvöru“ djúptþenkjandi
sköpun tónlistar. Hafa menn
haft misjafnar skoðanir á gildi
og tilgangi slíks tónlistarmáta,
en þó eru líklega flestir sam-
mála því aó hann megi fljóta
með í flórunni, allavega í svo-
litlum mæli og þá ekki síst ef
um tónlistarlegan metnað er
líka að ræóa ásamt léttleikan-
um. Nú í vor og sumar hafa
eigi færri en þrjár plötur, sem
falla inn í gleði, grín, glens
formió á einn eóa annan hátt,
komió út hér á landi, en það
eru Þetta stóra svarta með
Sniglabandinu, Búmm Tsjagga
Búmm með hinum ástsælu
Skriðjöklum og Ekki þessi leið-
indi með Bogomil Font & Millj-
ónamæringarnir. Tvær fyrst-
nefndu hljómsveitirnar eru
landsmönnum aó góðu kunnar
fyrir mikið sprell og spé undan-
farin ár, en Bogomil og félagar
eru nýrri af nálinni sem slíkir.
Hjá þeim er glensið líka heldur
minna áberandi, en þeim mun
meira um gleðina.
Jöklar túlka
Sem fyrr segir eru Skriðjöklar
landsmönnum, og þá auðvitaó
Akureyringum og öörum Norð-
lendingum, að góðu kunnir fyrir
sína léttvægu tilveru um árabil.
Væri að bera í bakkafullan
lækinn að rifja upp feril þeirra
gegnum tíðina, en sem dæmi
um ófá frægðarverk hljómsveit-
arinnar má nefna lög eins og
Tengja og Aukakílóin, sem allt
geróu „brjálað" á sínum tíma.
(Ef einhver skyldi ekki vita það
þá eru bæði þessi lög eftir fyrr-
um tuðrutrixerinn með meiru
Bjarna Hafþór Helgason.) Þar
til síðasta sumar hafði reyndar
farið lítið fyrir „jöklunum" um
hríð og þeir aó mestu legió í
dvala, en með nýja hæfileika-
menn innanborðs, þá Kristján
Edelstein á gítar og Jóhann
Ingvarsson á hljómborð, mættu
þeir aftur til leiks og trylltu lýð-
inn með túlkunum sínum á
slögurunum Kaupmaðurinn á
horninu og Halló Akureyri, sem
Lúdósextettinn gerói upphaf-
lega vinsælt með Stefán Jóns-
son í fararbroddi. Er hljóm-
sveitin auk þeirra Kristjáns og
Jóhanns, skipuð þeim Ragnari
„Sót“ Gunnarssyni söngvara,
Brynjólfssyni bassaleikara og
Jakobi Jónssyni gítarleikara og
söngvara, svo við sama hey-
garðshornið á Búmm Tsjagga
Búmm, eins og landsmenn
hafa orðið varir vió og eru þar
norðlensk fyrri tíma frægðarlög
Skriðjöklar halda merki gamalla dægurlaga hátt á lofti á nýju plötunni
Búmm Tsjagga Búmm.
Sigfúsi Óttarssyni trommara
(sem telst aó ég hygg nýjasti
meðlimur hennar), Jóni Hauki
Úr ýmsum áttum
Nirvana hafa nú í annað sinn
á skömmum tíma breytt
nafninu á nýju plötunni sinni.
Eins og fram kom í Poppi fyrir
viku hafói hljómsveitin fyrst
unniö plötuna undir þeim
grimma titli I Hate Myself And I
Want To Die, en síðan breytt
honum á heldur mildari hátt í
Verse Chorus Verse. Síðustu
fregnir herma svo að Kurt
Cobain hafi ekki alveg verið
sáttur við þann titil, þannig að
nú hefur hún fengið þann þriðja
sem er heldur óræðnari, In Ut-
ero. Mun það merkja „I Kviði"
eða eitthvað í þá áttina. Þá
hefur einnig oróið sú breyting á
útgáfudegi plötunnar að í stað
21. september, eins og fyrir-
hugaó var, kemur platan út á
vegum Geffenútgáfunnar þann
13. september. Verður því ekk-
ert af því aó um „bræðraút-
gáfu“ verði að ræða hjá Nir-
vana og sveitungum þeirra frá
Seattle Pearl Jam, en nýja
platan þeirra á að koma út 21.
september.
Aferðum sínum um heiminn
verða frægir popparar og
rokkarar stundum fyrir og
veróa uppvísir að ýmsu
óheppilegu. A það vió um ann-
ars vegar Holly Johnson fyrrum
söngvara Liverpoolsveitarinnar
vinsælu Frankie Goes To
Hollywood og hins vegar Billy
Idol, en nú á dögunum voru
þeir í sviósljósinu í sitt hvoru
landinu vegna mióur skemmti-
legra uþþákoma. Var Johnson
meinuó koma til Bandaríkjanna
af útlendingaeftirlitinu þar í
landi á þeirri hæpnu forsendu
aó hann er smitaður af HIV
veirunni, en hún leiðir á seinni
stigum til eyðni eins og kunn-
ugt er. Brást Johnson, sem er
hommi, að sjálfsögðu hinn
versti við og lét hafa þaó eftir
sér að fyrsti Bretinn sem fengið
hefði eyðni, væri nær örugg-
lega smitaóur af Bandaríkja-
manni. Þarf væntanlega ekki
aó útskýra þessi skilaboð
Johnsons, sem skiljanlega er
argur. Hvað Billy Idol varðar þá
var hann sjálfur valdur að
vandræóum á Munchenarflug-
velli í Þýskalandi, en þó með
dyggum stuðningi frá gæslu-
mönnum á flugvellinum líka.
Þótti Idol, sem var aó bóka sig
í flug til Spánar eitthvaó grun-
samlegur að mati gæslumann-
anna, og hann væri e.t.v. meó
Billy Idol lenti I vandræðum í
Þýskalandi.
vopn á sér. Er þeir tjáðu rokk-
aranum grun sinn og vildu gera
á honum leit, streittist hann á
móti og hreytti í þá ónotum,
þannig að kalla varð á lög-
reglu. Þá tók ekki betra við því
Idol heilsaði þeim með því aó
slá saman hælum og heilsa að
nasistasið. Það kunnu þýsku
lögreglumennirnir að sjálf-
sögðu ekki að meta og var Idol
hið snarasta handtekinn. Hon-
um var þó eftir nokkurt japl
jaml og fuóur sleppt eftir aó
komið hafði í Ijós aó gæslu-
mennirnir hefðu einfaldlega
ekki þekkt Idol, serrt ekki hafói
neitt vafasamt í fórum sínum.
Fyrir framkomu sína fékk hann
samt sem áður sekt upþ á um
65 þúsund ísl. kr. auk þess
sem frekari eftirmál kunna aó
veróa.
Eins og menn vita hafa kon-
ur, eins og reyndar í mörgu
öðru, ekki verið áberandi á við
karla í rokkinu í gegnum tíðina.
Það hefur þó sem betur fer lag-
ast meó árunum og eru
kvennahljómsveitir á borð viö
L7, Breeders, Babes In Toy-
land o.fl. dæmi um það auk
þess sem einstakar konur hafa
haslað sér völl undir eigin nafni
og/eða innan hljómsveita meó
karlmönnum. Má þar sem
dæmi nefna konur eins og
Bonnie Raitt og Alannah Myles
annars vegar og hljómsveitir
eins og Pixies og Lemonheads
hins vegar, en þær hljómsveitir
hafa báðar verið með konur
innanborðs. En samt sem áður
eiga konurnar langt í land í að
verða eins áberandi og að öðl-
ast sömu viðurkenningu og
karlarnir. Það sem þó enn vera
er, er að þær konur sem lagt
hafa út á rokkbrautina og sýnt
að þær eru engir eftirbátar karl-
anna, þurfa oft að þola ýmis-
legt mióur gott og þá jafnvel
niðurlægingu. Bandaríska
kvennarokksveitin Lunachicks
varð einmitt á dögunum fyrir
hlut sem vart telst annaó en
niðurlægjandi, en hljómsveitin
hefur annars vakið athygli fyrir
hressilegt rokk og fjörlega
framkomu. Hélt Lunachicks
tónleika í Southend á Englandi
í lok maí sl. þar sem atburður-
inn átti sér staó, en hann var
með þeim hætti aó starfsmenn
tónleikahússins geróu það sér
að leik að „gægjast" á stúlkurn-
ar bæði fyrir og eftir tónleikana
þegar þær voru fáklæddar í
búningsherbergi sínu. Var um
að ræða svokallaðan tvíhliða-
spegil (virkar sem spegill öðr-
um megin, en gluggi hinum
megin) er komið hafði verið fyr-
ir í miðju búningsherberginu
sem starfsmennirnir gláptu í
gegn um og voru þeir víst í
tugatali. Uppgötvuöu stúlkurnar
að ekki væri allt með feldu
þegar þær fóru að grínast með
þaó að e.t.v. væri einhver að
horfa bakvið spegilinn stóra.
Vió eftirgrennslan reyndist
grínió þá þeim til hrellingar
vera fúlasta alvara. Þarf vart
aó taka það fram að stúlkurnar
urðu æfar og munu vart spila í
Southend framar. Mun lögregla
nú vera komin í spilið þannig
aó einhver eftirmál kunna að
verða fyrir eigendur staðarins.
í meirihluta. Meðal annarra O
bíllinn minn blái, sem Helena
og Þorvaldur sungu meó Ingi-
mar Eydal, Á heimleió sem
Bjarkj Tryggva söng og Akur-
eyri Óðins Valdimarssonar. Að
auki eru svo lög á boró við Þú
ert súkkulaðiís, sem Svanhildur
Jakobs söng og Flagarabragur
þeirra Ríó Tríómanna á plöt-
unni, en samtals eru lögin tíu.
Verður það að segjast eins og
er aó ekki er um neinar meist-
aratúlkanir að ræóa hjá Skrið-
jöklunum.enda kannski ekki til-
gangurinn sá. Ég held þó aó
heil plata sé einum of mikió af
svo góðu þannig að betra hefði
verið aö hafa ný lög einnig
með. En viljinn er tekinn fyrir
verkið og víst er að margir hafa
gaman af þessu uppátæki
Skriójöklanna. (Og meðan ég
man. Til hamingju með „Rock
Cup“ piltar.)
Sniglará uppleið
Sniglabandið hefur eins og
Jöklarnir gert þaö gott með
grínið að vopni og ekki verið
neinir eftirbátar þeirra nema
síður væri í þeim efnum. Líkt
og hinir norðlensku grínbræður
þeirra hafa Sniglarnir verið
duglegir við að dubba upp á
verk annarra, en jafnframt ekki
slegið slöku við í eigin laga-
smíðum. Er líklega vinsælasta
og frægasta dæmið um það
Jólahjólið, sem var geysivin-
sælt með Stefán Hilmarsson
við hljóónemann hér um árið.
Ennfremur hafa þeir verið og
eru enn miklir athafnamenn á
sviói, sem ekki hvaó síst hefur
skapað þeim vinsældir. (Má
það sama enn og aftur segja
um Skriðjökla.) Þaó kom fram
hér I Poppi í vor þegar Snigla-
bandið hélt hér á Akureyri tón-
leika í tilefni af útkomu nýju
plötunnar, að af þeim mætti
dæma að hljómsveitin væri í
sókn og að meiri metnaður
væri í tónlistarsköpuninni en
áður í bland vió grínió og glen-
sið. Þegar maóur hefur svo
hlustað grannt á Þetta stóra
svarta styrkist sú skoðun enn
frekar og staðfestist. Á tilkoma
Pálma Sigurhjartarsonar þar
ekki minnstan hlut aó máli, en
hann semur tvö af skemmti-
legri og betri lögum plötunnar,
Á nálum og Geðræn sveifla.
Annars eru flest lögin, sem
samtals eru 10 á plötunni, hin-
ar ágætustu og skemmtileg-
ustu smíóar sem vel hljóma
saman sem heild. Þá má ekki
gleyma að nefna tæknihliðina
sem er meó besta móti undir
stjórn Gunnars Smára m.a.
Gerir góóur hljómur það ekki
hvað síst að verkum hve platan
kemur vel út. Eiga því Snigl-
arnir bara hrós eitt skilið fyrir
Þetta stóra svarta, sem er
ósvikin sumarplata. Þess má
svo geta að frægur blásari,
Frank Lacy, kemur fram á
plötunni og setur skemmtilegan
svip á hana ásamt fleiri aðstoó-
arhljóðfæraleikurum.
Bogomilssveifla
Hann Sigtryggur Baldursson
trommuleikari Sykurmolanna
Ijóstraði upp fyrir nokkrum ár-
um ást sinni á gömlum slögur-
um er hann kom fram í gerfi
Konráós B. Endurvarpaðist sú
ást svo yfir í Bogomil Font og
Milljónamæringana, sem nú í
þó nokkurn tíma hefur skemmt
landanum vió góðar undirtektir.
Hefur Bogomil t.a.m. verið á
fullu gasi síðan í vor að Ijóst
varó að Sykurmolarnir tækju
sér ótímabundið frí. Eins og
menn hafa heyrt og séð er það
suóræn sveifla sem er í aóal-
hlutverki hjá Bogomil og félög-
um, þar sem m.a. lögum sem
Haukur heitinn Morthens gerói
vinsæl er gert hátt undir höfói.
Hafa sumir að undanförnu ver-
ió aö agnúast út í einmitt þann
hlut hjá Bogomil að taka þessi
lög Hauks, Hæ Mambó og
Hjá Bogomil er það sveiflan sem
gildir.
Kaupakonan hans Gísla í Gröf
m.a. og segja það heldur léleg-
an flutning. Get ég hins vegar
alls ekki tekió undir það og
finnst mér bara þessi gjörning-
ur hjá Bogomil vera gott mál
sem vekur athygli hjá yngra
fólki á þessari tónlist. Bogomil
er aó vísu ekki neinn stór-
söngvari, en það bætir annar
stórgóður flutningur á plötunni
upp. Var Ekki þessi leióindi
tekin upp á tvennum dansleikj-
um sem Bogomil og félagar
héldu í Hlégaröi í Mosfellsbæ
„Costa Del Mosó“ í mars í vor
og geymir hún samtals 15 lög.
Gerir lifandi upptakan þaó ekki
hvaó minnst að verkum hversu
platan er skemmtileg, því
sveiflutónlist sem þessi nýtur
sín aldrei betur en einmitt
þannig. Er ekki aó ósekju aó
sagt er um plötuna í kynningu
að hún lykti af ananas, sólolíu,
ást og síðast en ekki síst
GLEÐI, því það gerir hún sann-
arlega. Fín plata til aó dilla sér
við.
Að síóustu má hnýta því aft-
an við þessa gleói og glens-
platnaumfjöllun að plötunni
hennar Bjarkar er spáð, eftir
því sem fregnir herma, fimmta
sætinu á breska listanum í
sinni fyrstu söluviku. Væri
ánægjulegt ef sú spá rættist.