Dagur - 30.11.1993, Síða 6

6 - DAGUR - Þriðjudagur 30. nóvember 1993
Hvaó á ég aó segja? Níunda of-
bauð mér svo að lesa þig, fjóröa
eða sjötta sinnið, segjandi eigin-
lega sama ekkineittið, í þessunt
kvenkynsgreinslausa og eintölu-
lega nefnifallsstíl þínum á frurn-
stigi, urn þyrpingar í þorpinu og
verk, sem þú hefðir raun af á torg-
inu, að ég fór út aó hjóla um miðja
nótt. Eg kom vió á eyrinni í garnla
daga, en hafði mig ekki út í þorp.
Hvað þorpið varðar
Svo skrifaði ég persónusperrings-
lausan upptalningalanghund, mor-
andi í greinamerkjum, lagði útaf
ævintýrisbrandaranum um þurs-
ana þrjá, og sannaði, að þú segðir
bæjarstjórnina þrjú eða fjögur
þúsund ára gamla tröllskessu,
steinsofandi, gapandi, andfúla,
rassblauta og eitthvað fleira, og
værir til í að upphugsa okkur nýja,
eftir kosningar. Hana systur Vel-
vöku Síglans, ekki púkalega. Eg
sagóist, persónulega, vita Þyrni-
rósu, með stírurnar, skárri, því ítr-
ustu vonir, trúddu mér til, væru
ævinlega verri en sígandi lukka,
en bauð ekkert upp á hana neitt.
Nióri á eyri fór ég í fótbolta
með Dóra bæjarstjóra, fljótasta
strák í heimi, sagöi þér frá því
hvað hann hafði allt of rnikinn
áhuga á boltanum, horfói á, þegar
Kári reyndi aó nota hann á niold-
arvallarkantinum hjá K.A. gegn
Þór, Dúddi grét og Marri hló, og
minntist á kellinguna í Laxagötu
7. Hún steinlá, þegar Dóri loksins
lét vaða á markið. Síðan skrifaði
ég örstutt æviágrip hans, þó hann
sé auðvitað ekki dauður og hvorki
spítalamatur né eymingi yfirleitt,
til að þú vissir hvað hann hefur
alla tíð haft óskaplegan áhuga á
öllu sem hann gerir. Núna t.d. hef-
Á, góði Ómar
Vinningstölur
laugardaginn
„IMKBMÍ'ÍO FJÖLDI UPPHÆBAHVERN
vinninuah VINNINGSHAFA VINNINGSHAFA
2.
4.
87
2.824
1.988.258
345.390
6.848
492
Heildarvinningsupphæð þessa viku:
4.318.832
upplýsingar:SImsvari91 -681511 iukkulIna991002
ur hann svo mikinn atvinnumála-
áhuga að þeir vita af því í Kína.
Hann væri maðurinn til að koma
þessum kjarnasamruna þínum í
þorpinu af staó, ef það væri hægt
eða nokkurt vit í því. Eg endaði
þaö svona: Hittu nú bæjarstjór-
ann! Vektu áhugann hans! Hættu
aó jarma á þessa landsvorslegu
tröllkonu þína!
Að torginu til
Mér sýndist Nói bara barnslega
glaður, þegar myndin var birt af
þeim verkinu og Sigga, eða hver
það var sem tók við, en svona las
ég þig vikurnar á eftir.
1. bréf: Siðavöndur. Frey-
móðskur eða meiriháttarmóralskur
fegurðarsmáari, sem ekki getur ét-
ió staur og tvo kleinuhringi nema
tæma hugann eða láta brytja.
2. bréf: Afbrýðisemingur. Upp-
rúllaður kveisuköttur, sem sér ljótt
og langt, líkama og sál.
3. bréf: Trúmálavoði. Vottur
eða eitthvað. Sér andskotann upp
úr súr og hringi, ekki rifur.
4. bréf: Heilagsandahoppari:
Trúboði í frumskógi galopinna
kvenna.
5. bréf: Ryóhrúgald, sagðirðu,
og ég út á torg, því þeir Nói voru
soltið fyrir á myndinni.
I fljótu bragði sýndist mér að
verkið gæti verið bassastingur,
baugfingur, skaðað höluö, streng-
vana lífslag, skuldasúpuskrúfblý-
antur, 4x2 greióslustöövanir, eB,
Oo, deio, dodo, varla böbö, do re,
lala, eða hvaó sem hvurjum gæti
fundist, eins og ég held alveg
ábyggilega að listaverk eigi aö
vera. Annað er, sko, trúboð og
verkið þá stjörnuskoðunarskífa.
Stjáni Pétur, kunningi minn og
listamann, kallar það t.d. sködd-
flaugina hans Nóa, en finnst þaó
stingast og bungast útúr einhvcrju
gullinsniði, sem ég fatta nú ekki,
þó ég trúi honunt alveg. En ryó-
hrúgald! Eg sló því föstu, aó þú
værir ekki oróinn uppiskroppa
með orð, þó þú hefðir margsagt
Ijótt, og ættir við eitthvert vongott
bræðsluástand verksins, eftir
kosningar, þegar Vaka Meybjört,
bæjarstýra, færi að renna í gegn-
um sig ordrunum, og sneri mér að
því aó skrúfa þig til þess að svara
því sjálfan hvaó stingi þig svona,
hvar og hvernig.
Eg aftók það með öllu, að þú
gætir verið að bergmála aulabaul-
ið nafnlaust, svona sjálfstæður
skríbentinn, og spurði hvort þú
sæir eða þig minnti, að foraóió
hefði keypt verkið á einhverjar
millur fyrir þína peninga og ann-
arra vandamanna. Og átti þá vió
11.111.800 m/vsk. Svo skammaði
ég þig alveg rosalega fyrir að láta
Fyrir aðventuna
Aðventukransar, aðventuskreytingar
könglar, kerti, kúlur, greni
og margs konar skreytingaefni
Jólastjömur frá kr. 450
AKUR
KAUPANGIV/MÝRARVEG 602 AKUREYRI
SÍMAR 24800 & 24830 PÓSTHÓLF 498
svona útaf gjöf eöa láni manns,
sem aldrei hefur gert neitt verra en
skemmta skrattanum í bæjarbúum
og átti konu, sem var vinur pabba
míns og örkin ntannsins síns, í öll-
um veltingi. Talaði um listamcnn,
listamenn, listamenn og járnsmíð-
ar húsgagnasmiða, fúavarinn
borðfót, ryðgaðar bólur og eithvað
svona dónó.
Síðan reyndi ég að vera eins
vingjarnlegur og mér var bara
mögulegt, ef ske kynni að þetta
væru bara taugarnar, og benti þér
á að borða með hjartanu, því allir.
eru einhvers apafúl og kverúlantar
einhvernveginn, þó þeir séu ekki
að hægja sér í þjóðarsál, og það
væri svipur með okkur, óbrosandi,
þetta monulisumonk, a.m.k. Eg
meinti, altso, að þó við getum
ekki slökkt á speglinunt eöa fjöl-
skyldumyndinni þá er það engin
afsökun fyrir því aó spóka sig,
sparkandi úr búrinu, inni á tára-
dalstorgi, sýknt og heilagt. Ég tala
nú ekki um eftir að maður er far-
inn að fá allt fyrir ekkert, eins og
ekkert sé eólilegra, seint og
snemma, í Kaupnett&Bóngóó.
Rétt í lokin fannst mér rétt að
segja þér brandara, íslenska
fyndni, ef það yrði að hnykkja því
í hausinn á þér, að ekkert vcrður
nokkurntíma svo heilagt og há-
timbrað, að einhverjum finnist það
ekki þaó vitlausasta sern hann hef-
ur fundið fyrir, vitað og séð. Þó
þaó detti ofan í hann.
Björgvin Guómundsson tón-
skáld, hógvær maður, vel liðinn
og umtalsfrómur, sem lengi
starfaði á Akureyri, mátti ekki svo
augum líta kirkju Guðjóns Samú-
elssonar, oft ranglega nefnd Matt-
híasarkirkja, sem stendur á hæð
þar í bæ, nokkuð áberandi, og er
helsta tákn bæjarins, jafnvel stolt,
og selst sent minjagripur, aó hann
segði ekki: „Tík! Heimarík á rass-
inum"‘. Æfði hann þar þó kóra og
kantötur. Ef til vill aðeins til þess
að komast hjá að sjá hana.
Lokaorð ntín, þá, voru þessi: Ef
ég segði eins og Stebbi Tröllsins
vió hönnuðahannarana segði ég:
Gerðu bara betur á bletti úti í
þorpi og þegiðu svo! En ég er ég
og ég segi: - Springdu út fyrir
norðan læk! Við skulum koma og
Eiríkur Stcfánsson.
sjá hjá þér.
Svo fannst mér ég endilega
veröa að fara aftur út á torg, áóur
en ég hreinskrifaði mín, líkast til,
fokdýru orð, og reyna að sjá allt
sem hægt væri að sjá í verkinu,
fyrir þína parta, og fór, en þá var
það farið. Menningarmálafulltrú-
inn hafði ekki hugmynd um hve-
nær, hvort, hvert, hver, hví og þér
að segja, verð ég að segja, þá
virkaði hann nú dálítið syfjulegur.
Það var helst að hann héldi aó
hann vissi hvers vegna, en þaó
þarf ég nú ekki að segja þér. Mér
i'annst málið tapað og sárnaði þaö
heldur. Ég hef aldrei skoðaó
skúlptúr fyr og var farinn að
kunna alveg ljómandi vel vió
verkið, þó það segi auðvitað ekk-
ert um listgildi þess, frekar cn
verðió. Svo svaraði Siggi í Hafn-
B/EKUR
arbúðinni þér, eins og mér fannst
þú alltaf vera að fara fram á og
hann loksins skilja og vilja, og al-
veg ágæta vel, cins og hans var
von og vísa, maðurinn enda
þckktur fyrir lipurö, lagni og
þægilegheit í öllu, sem hann kem-
ur nálægt. Þá fannst mér þctta nú
orðið nokkuó nóg hjá mér til ckki
neins, og konu minni líka, og fór
bara al'tur að vafstra í þvottinum.
En í morgun.
6. brél': Agæti Siggi í Hafnar-
búðinni. Ég vil ekkert vera að
heyra í þér og reyndu ekki aö
reyna að biðja ÚIIu eða Siggu að
svara mér heldur. Erum við einir í
þessum bæ, vió Brynjólfur, eóa
hvaö?
Einn í nuddinu
Þaó vcróur einhver annar aó hafa
sig út í þorp, cn ég heimta, 3657
sinnum, að þú segir mér hvað þú
sást eóa ekki í kærlcikanum hans
Nóa í Valbjörkinni. Og þaó þýðir
ekkert aó baula citthvað um ryðið
á torginu. En það þarf ekki að
vera aó degi til.
Es. Við eruni aó hugsa um þaó,
við Helga, aó gá hvort vió getum
ekki fengið verkið fyrir lítið og
fiutt í innbæinn. Ætli því verói
ekki slakað niður hérna hjá rólun-
unt, sunnan við byggðina austan-
megin, rneð stefnu upp á höfðann.
Þau geta þá riólast á því og rcnnt
sér, krakkarnir, hangið og hnoð-
ast, ef þau hal'a sig í pollagallana.
Kannski má fá aó sprauta þaó.
Ees. Ertu nokkuð að gcra grín
að okkur?
Eiríkur Stcfánsson.
Höfundur er heimavinnandi húsfaóir í Innbæn-
um á Akureyri.
Adda og litli bróðir
Alntenna bókafélagió hefur endur-
útgefið bókina Adda og litli bróð-
ir. Adda og litli bróðir cr önnur
bókin í röð hinna vinsælu Oddu-
bóka þcirra Jennu og Hreiðars.
Sagan hefst í kauptúninu henn-
ar Öddu þar scm alltaf er nóg að
starfa hjá börnunum bæði innan
skólans og utan - skemmtilegir
leikfélagar þó að ekki séu þcir all-
ir jafnmeðfærilegir og Adda alls
ekki barnanna best.
Unt sumarið er Adda send í
svcit og þar gerist ýmislegt
skemmtilegt. Svo fréttir hún að
hún hafi cignast lítinn bróður og
þá hakla hcnni cngin bönd og hún
afræður að strjúka til aö sjá hann.
Flóttinn cr hræðilegur cn heim
kemst hún og sér bróður sinn. Aö
öðru leyti cykur fióttinn á vanda
Öddu, ekki síst gagnvart leikl'c-
lögunum. En Adda herðir upp
hugann og vandamálin leysast
blessunarlcga.
Bókin er 87 blaðsíður og er
prentuó hjá Odda hf. Hún kostar
1.295 krónur.
Þrymskvíða í Gagnfræðaskólantim
TONLIST
Haukur Ágústsson
skrífar
Umtalsverö tíöindi hafa veriö að gerast í norrænu
samstarfi í Gagnfræöaskóla Akureyrar aö undan-
fórnu. Þar hafa nemendur meö aöstoö manna, sem
hingað eru komnir á vegum Norðurlandaráðs, og
kennara sinna unniö að uppsetningu Þrymskviöu.
Mikiö starf hefur verið
lagt aö baki. Efnistök og
uppsetning voru unnin
undir stjórn Björns Asles
ToIIans, leikstjóra í Þrænda-
lögum í Noregi. Leiksvið,
lausir munir og búningar
vom hönnuð og smíðuö
undir stjórn Edwards Fuglö frá Klakksvík í Færeyjum,
og kennarar skólans lögöu gjörva hönd að verki og
má þar nefna Guðjón Jónsson og Þórarinn Guö-
mundsson, sem báðir sömdu bundiö mál til ílutnings
í verkinu.
Tónlist er mikil í verkinu og er hún verk nemenda
við Gagnfræðaskóla Akureyrar. Til þess að aðstoða þá
við hana kom fmnska tónskáldið, Olli Kortekangas, til
landsins í október. Nemendur gagnfræðaskólans, sem
einnig em í Tónlistarskólanum á Akureyri, unnu meö
honum, en þegar starfið var komið af stað, tók Daníel
Þorsteinsson, tónlistarkennari, við umsjón þess og
íylgdi því eftir allt til loka.
Undirritaður sá uppsetningu nemenda Gagnfræða-
skóla Akureyrar á Þrymskviðu sunnudagínn 21. nóv-
ember. Umbúnaður sýningarinnar í Sal Gagnfræða-
skólans var glæsilegur. Hann Iýsti fijóu hugmyndaflugi
og natni. Hið sama var greínilegt í búningum og laus-
um munum. Allt bar merki lifandi sköpunargleöi.
Tónlistin var flutt af stórri hljómsveit skipaðri ungu
fólki, sem sýndi greinilega, að það hefur náð umtals-
verðri færni á hljóðfæri sín. Margt í tónlistinni var dá-
vel saman sett. Þetta átti ekki síst við um upphafstón-
listina, sem var harla magnþrungin. Einnig brá víða
fyrir dáfallegri millitónlist. Viðeigandi drungi var einnig
yfir tónlistinni í höll Þryms. Þannig mætti áfram telja
um þennan þátt sýningarinnar. Hinu skal þó ekki
Ieynt, að nokkuð var um
heldur þreytandi sfbyljur
Iíkt og verið væri aö fylla í
tíma.
Textí var víðast
skemmtilegur og ekki síst
hið bundna framlag kenn-
aranna tveggja, Guðjóns og
Þórarins. Flutningur leið hins vegar nokkuð fyrir það,
að alloft var framsögn ekki svo góð sem skyldi. Því
víldi glatast úr textanum. Nokkrir leikenda skáru sig
þó úr hvað þetta snerti og má þar einkum geta Guð-
mundar Rúnars Brynjarssonar í hlutverki Þórs, Önnu
Bryndísar Blöndal í hlutverkí Loka, Jakobs Jónssonar í
hlutverki Heímdalls, og Freydísar Helgu Árnadóttur í
hlutverki Sífjar.
Almenn framganga flytjenda var fjörleg og
skemmtíleg og lyfti sýningunni vfða. Þess þurfti að
nokkm með, því að svo var að finna, sem efnistök
fölskvuðust nokkuð þegar líða tók að Iokum. Spennan
minnkaði verulega í verkinu og áhuginn á því hefði
getað gert það líka, hefði ekki komið til leikgleði hinna
ungu leikara, sem sannarlega var smitandi.
Það er ánægjulegt, þegar norræn samvinna ber
góða ávexti. Enn betra er, þegar þeir verða frjóir í
höndum þeirra, sem ungir eru og sem bera skulu
kyndil menníngarinnar fram á veginn. Svo hefur til
tekist í þvf verkefni, sem borið var fram í endanlegri
mynd sinni í uppsetningu Þrymskviöu í Gagnfræða-
skóla Akureyrar. Öllum, sem að komu er óskað til
hamingju með árangurinn.