Dagur - 15.03.1995, Qupperneq 14

14 - DAGUR - Miðvikudagur 15. mars 1995
MINNIN Cm
Gestur Hjörleifsson
LJj Fæddur 21. nóvember 1908 - Dáinn 17. febrúar 1995
Gestur Hjörleifsson var fæddur
21. nóvember 1908 að Knapps-
stöðum í Fljótum en flutti ung-
ur að árum að Gullbringu í
Svarfaðardal en lengst af bjó
hann á Dalvík. Hann lést 17.
febrúar sl. að Dalbæ, heimili
aldraðra á Dalvík. Foreldrar
hans voru Rósa Jóhannsdóttir
frá Þverá í Skíðadal og Hjör-
leifur Jóhannsson frá Ingvör-
um í Svarfaðardal. Gestur var
einn fjórtán systkina, níu
þeirra komust upp og af þeim
eru tvö á lífi; Snjólaug sem býr
á Akureyri og Baldvina er býr
á Dalvík. Á aðfangadag árið
1933 gekk Gestur að eiga Guð-
rúnu Kristinsdóttir frá Ingvör-
um í Svarfaðardal, fædda 13.
desember 1913 og lifir hún
mann sinn. Þau eignuðust sex
börn; Kristinn Elfar, maki Ás-
dís Gísladóttir; Lórelei, maki
Stefán Steinsson; Þóra, maki
Hans W. Haraldsson; Áfhildur,
maki Gunnar B. Arason; Sigur-
björg, maki Geir A. Guðsteins-
son og Kári Bjarkar, maki Sól-
veig Brynja Grétarsdóttir.
Barnabörnin eru 20 og
barnabarnabörnin 27. Um og
fyrir tvítugsaldur var hann við
tónlistarnám hjá Tryggva
Kristinssyni á Siglufirði og síð-
ar þrjá mánuði hjá Páli Isólfs-
syni í Reykjavík. Gestur var
organisti í kirkjum Svarfaðar-
dals og á Dalvík í 60 ár, eða frá
árinu 1926 til 1986. Stjórnaði
Karlakór Dalvíkur í rúma tvo
áratugi auk kirkjukóra, bland-
aðra kóra, barnakóra og kvart-
etta og var fyrsti skólastjóri, og
eini kennari, Tónlistarskóla
Dalvíkur er hann var stofnaður
1964, og starfaði þar allt til
hann lét af störfum vegna ald-
urs. Allt fram að stofnun Tón-
listarskóla Dalvíkur vann Gest-
ur við ýmiss önnur störf sam-
hliða tónlistinni; m.a. fyrsti
mjólkurbílstjóri Svarfdælinga
og síðar starfsmaður Raf-
magnsveitna ríkisins.
Utför Gests fór fram frá Dal-
víkurkirkju 25. febrúar sl.
Margs er að minnast nú þegar afi
minn, Gestur Hjörleifsson, er lát-
inn. Ég minnist feróanna sem við
fórum saman til veiða í Svarfaðar-
dalsá. Hann var mikið náttúrubam
og hafði ánægju af útiveru og
veiðiskap og þar kenndi hann mér
að fara með stöng og að bera sig
við veióiskap og var fróðlegt að
sjá af hvað mikilli virðingu og
þekkingu hann gekk um veiði-
staði. I huga mínum eru þetta
merkilegir atburóir sem gaman er
að minnast.
Blessuð sé minning hans.
Mig dreymir við hrunið heiðarsel;
heyri ég söng gegnum opnar dyr,
laufþyt á auðum lágum mel?
Lífmanns steymir fram, líminn er kyrr.
Allt sem var lifað og allt sem hvarf
er, það sem verður dvelur fjœr
ónuminn heimur, hulið starf;
hús þessa dags stóð reist í gœr.
Viðgöngum í dimmu við litföl log
í Ijósi sem geymir um eilífð hvað
sem er, og bíður. Fuglinn semflaug
framhjá er enn á sama stað.
Sn. Hj.
Gísli Kristinsson.
Genginn er tengdafaðir minn,
Gestur Hjörleifsson á Dalvík, á
87. aldursári. Kynni okkar hófust
ekki fyrr en hann var kominn á
áttræðisaldur en fáum mönnum
hef ég kynnst á lífsleiðinni sem
hafa verið trúrri því sem þeim var
falið eða hreinskiptari við annað
fólk. Hann hafði að geyma stór-
kostlegan karakter og átti það til
að vefja hlutina kaldhæðnislegum
glettnishjúp en hafði takmarkaða
þolinmæði fyrir óþarfa mas um
einföld mál. Tónlistargáfuna fékk
hann í vöggugjöf og þegar fram
liðu stundir átti hann eftir að setja
óafmáanlega mark sitt á allt tón-
listar- og sönglíf í Svarfaðardal og
Dalvík, bæði sem organisti og
ekki síður kórstjómandi og tón-
listarkennari. Er mér til efs að aðr-
ir organistar, íslenskir, hafi átt
lengri starfsaldur. Á engan hygg
ég að sé hallað þó fullyrt sé að
Gestur hafi verió máttarstólpi alls
tónlistarlífs í heimabyggð sinni í
meir en hálfa öld. Sá ómetanlegi
þáttur var staöfestur á áttræðisaf-
mæli hans er Bæjarstjóm Dalvíkur
þakkaði honum framlagið til tón-
listarmála á Dalvík með táknræn-
um hætti. Enginn tónlistar- eða
söngviðburóur átti sér stað nema
Gestur kæmi þar nærri, raunar var
það talið sjálfsagt og eðlilegt, og
má þar nefna bamaböll, hjónaböll,
skrautsýningar og skólaböll og á
tímum þöglu myndanna spilaði
hann undir þegar þær voru sýndar
og mun honum hafa þótt það bæði
skemmtilegt og jafnframt krefj-
andi verkefni.
Þótt orgelið yröi fyrst og fremst
það hljófæri sem Gestur spilaði á
stóó hugur hans í fyrstu fremur til
fiðluleiks og hann hefur sagt að
fiðlan hafi alltaf verið númer eitt,
nánast heilagt mál. Hann var ekki
hár í loftinu þegar Hjörleifur, faóir
hans, kenndi honum að nota fiðlu-
bogann, og 9 ára gamall spilaði
hann fyrst á dansleikjum og ann-
ars staðar þar sem tónlistar var
þörf, framan af í Ólafsfirði, og þá
iðulega með Hjörleifi bróður sín-
um. Þótt þaó hljómi undarlega
stóð hugur Gests ekki til þess á
unga aldri aö leggja tónlistina fyr-
ir sig, heldur til sjómennsku, og
var hann um tíma á sjó á bátum
Páls frá Hrafnsstöðum. Árið 1926
er organistalaust í Svarfaðardal og
vandræðaástand við messur og
fyrir þrýsting frá sr. Stefáni Krist-
inssyni á Völlum fór Gestur til
orgelnáms til Siglufjarðar hjá
Tryggva Kristinssyni og síðar hjá
dr. Páli ísólfssyni. Haft var eftir
Páli Isólfssyni að Gestur væri einn
örfárra manna sem hann hefði
kynnst sem hefði algjöra tón-
heyrn.
Árió 1977 gaf Karlakór Dal-
víkur, undir stjóm Gests, út
hljómplötu sem fékk nafnið Svarf-
aðardalur. Sá söngur mun ætíð
veróa fagurt vitni um góðan tón-
listarsmekk og hæfileika hans á
þessu sviði.
Gestur var mikið náttúrubarn,
fylgdist iðulega grannt með nátt-
úrunni og ekki síður var hann
mikill veiðimaður. Ofá skipti hef-
ur hann staðið viö Svarfaðardalsá
eða austur við Laxá, eða gengið til
rjúpna, og þá helst í landi Tjamar
eða Jarðbrúar í Svarfaðardal.
Næmleika hans og virðingu við
veiðidýrin er viðbrugðið og mættu
margir „afkastaveiðimenn" taka
það sér til fyrirmyndar. Ekki
ræddum við tengdafaðir minn
mikið um veiðiskap, því hann sá
fljótlega að á því var lítið að
græða, og hrein tímasóun að ræða
við mig t.d. um rjúpnaveiði, því
þekking mín á því sviði væri ekki
margra orða virði. Hann fór ekki í
neinn launkofa með hreinskilni
sína í þeim efnum frekar en um
afstöðu sína til annarra mála sem
hann tjáði sig um. Á seinni árum
hafói hann gaman af því að
fylgjast með knattspymu, og mátti
oft sjá gamla Willysjeppann vió
malarvöllinn við bamaskólann
stund og stund þegar þar fór fram
leikur eða æfing.
Gestur átti lengi kartöflugarð
ofan við byggðina á Dalvík og hef
ég ekki kynnst meiri natni við
kartöflurækt á lífsleiöinni.
Snemma vors var farið að koma
útsæðinu út í skúr til spíringar og
fékk hver einasta kartafla sína
meðhöndlun. Þegar kom að niður-
setningu voru þær fluttar meö
nærgætni á gamla Willysjeppan-
um og komið fyrir í moldinni af
þeirri nákvæmni sem ég held að
hafi einkennt allt hans lífshlaup,
hvort heldur sem var á sviði tón-
listarinnar, í veiðiskap eða við
veraldlega hluti eins og að setja
niður kartöflur. Ég hygg aó hafi
hann átt þess kost að verða vitni
að mínum aðferðum við kartöflu-
rækt hafi honum þótt þaö mikil
vanvirða við kartöflumar og ekki
síður jörðina, enda vom kartöfl-
urnar í Björk, þar sem Gestur og
Guðrún áttu sitt heimili alla tíð,
þær bestu í heimi meðan uppsker-
unnar úr garðinum við Brimnes-
ána naut við.
Barnabömin og bamabarna-
börnin hafa alla tíð verið auðfúsu-
gestir á heimili afa síns og ömmu í
Björk. Sérkennileg kímni Gests
kom m.a. fram í glettnislegum
skringileika og hlýju sem fólst í
því að kalla bömin strax við fæð-
ingu einkennilegum nöfnum og
þaó oftar en ekki áður en foreldr-
amir höfðu gefið baminu nafn.
Dótturdóttir hans og dóttir mín
hlaut t.d. nafnið Djolla og það
notaði hann iðulega í stað hennar
skímamafns. Gamalt nótnahefti
sem hann færði henni m.a. aó
gjöf, áritað þessu nafni, er því til
staðfestingar.
Lokið er langri ævi og gifturík-
um starfsaldri. Drottinn hefur tek-
ið Gest í sinn náðarfaðm og það er
mín trú að þar hefur hann átt
ánægjulega endurfundi við móður
sína sem var honum svo hugstæó
síðustu æviárin.
Blessuð sé minning Gests
Hjörleifssonar.
Geir.
HYRNAW
BYGGINGARVERKTAKI / TRÉSMIÐJA
Dalsbraut 1 • Akureyri ■ Sfmi 96-12603 • Fax 96-12604
Smíðum fataskápa, baðinnréttingar,
eldhúsinnréttingar og innihurðir
Teiknum og gerum föst verðtilboð, þér að kostnaðarlausu
Greiðsluskilmálar við allra hæfi
Höfundur Ijóðsins, sem dómnefnd metur best,fær að launum
tvö meistaraverk íslenskrar bókmenntasögu;
Ritsafn Þorsteins Erlingssonar og Heimskringlu Snorra Sturlusonar.
Höfundur Ijóðsins, sem dómnefnd metur næstbest,
hlýtur að launum Kvæði og laust mál eftir Jónas Hallgrímsson.
Þau Ijóð, sem hljóta verðlaun eða viðurkenningu, verða birt í Degi og
eftil vill einnig í riti á vegum MENOR. Aðstandendur keppninnar
áskilja sér rétt til að birta önnur Ijóð sem send verða.
Ritvcrk Þorsteins Erlingssomr
erglæsilegt safn í þrem bindum
og veglegri öskju,
alls um 950 blaðsíðurnð stærð.
I. bindið ber lieitið Ljóðmæli I,
II. bindið Ljóðmæli II og
III bindið Sögur og ritgerðir.
Þessi útgiífa Máls og menningar
er cnduriitgáfn verksins,
en ísafoldarprentsmiðja
gnfþað út árið 1958 og þá sá
Tómas Giiðmundsson
um útgáfunn.
Engin mörk eru sett um lengd Ijóðanna og pau mega vera
hvort sem er hefðbundin eða óbundin.
Ljóðin skal senda undir dulnefni en með skalfylgja rétt nafn, heimilisfang
og símanúmer í lokuðu umslagi, auðkenndu dulnefninu.
Skilafrestur Ijóða er til 10. apríl nk., sem er
síðasti póstlagningardagur.
Heimskringla Snorra
Stiirlasonar er I þrem
bindum og öskju. Um er að
ræða ftjrra og síðara bindi
og þriðja bókin er Lykilbók,
alls tæplega 1400 blaðsíður
að stærð.
í ritstjórn eru Bergljót S.
Kristjánsdóttir,
Bragi Halldórsson,
jón Torfason og
Örnólfur Tliorsson.
Útgefandi er
Mál og menhing.
>
O
u
' O
•;o
Utanáskriftin er:
Ljóðasantkeppni Dags ogMENOR
bltBoIla Gústavssonar, formantis dómnefndar
Hólunt íHjaltadal
551 Sauðárkrókur
ÍO

Menningarsamtök
Norðlendinga