Dagur - 08.04.1995, Qupperneq 9

Laugardagur 8. apríl 1995 - DAGUR - 9
Óperutónleikar á Akureyri 12. apríl nk.
Harður heimur
„Þctta er mjög harður heimur
og fólk þarf að geta staðið
undir hverju sem er,
góðri gagnrýni ekki síður
en slæmri,“ segir Diddú
m.a. í viðtalinu.
Mynd: SV
„Þessa dagana snýst lífið um La Traviata í íslensku óperunni. Við
höfum sýnt tvisvar í viku, dag eftir dag, og ég þarf að reyna að
halda mér i formi fyrir sýningarnar. Því fylgir mikið álag að sýna
svona dag eftir dag og það gerist hvergi nokkurs staðar í heiminum
nema hér. Við búum við svo erfiðar aðstæður að sömu hljóðfæra-
Ieikarar eru að spila í Óperunni og Sinfóníuhljómsveitinni og á
fimmtudagskvöldum eru jafnan tónleikar hjá Sinfóníunni. Þess
vegna er ekki tekið tillit til álagsins sem óneitanlega er á söngvur-
unum. Á móti kemur að ég hef tæpa viku til þess að hvíla mig og
safna kröftum og síðan dembi ég mér bara út í sýninguna. Það
skrýtna er að seinni sýningin er yfirleitt alltaf betri. Þótt ég sé
kannski andlega og líkamlega þreytt eftir fyrri sýninguna er eins og
röddin verði ferskari seinna kvöldið; svona eins og maður þurfi
fyrra kvöldið til að hita sig upp,“ sagði Sigrún Hjálmtýsdóttir, cða
Diddú, þegar blaðamaður Dags hitti hana á dögunum en eins og
Norðlendingar vita syngur hún með Kristjáni Jóhannssyni á tón-
leikum í KA-heimilinu á Akureyri miðvikudaginn 12. apríl nk.
JCristján og t)iddú íjyrsta sinni saman á tónleikum:
Viðrmmum
skemmta
okkur vel
Litlar vœrttingar
Diddú segist aldrei hafa tekió sér-
staka ákvöróun um þaö aó veröa
söngkona. Eitt hafi leitt af öðru og
fyrr en varói hafi hún verið komin
á kaf í sönginn. Hún kom heim frá
Italíu eftir eins árs nám í sígildum
söng áriö 1988 og segist aðspuró
ekki hafa gert sér miklar vænting-
ar varóandi framhaldið.
„Upphaflega fór ég til Lundúna
í nám og lengi vel var ég stórt
spurningarmerki því vafi lék á aö
ég heföi burði til að syngja þenn-
an sígilda söng.
Það eru svo margir þættir sem
spila inn í þetta og þaö er löngu
orðið ljóst að ekki dugir aó hafa
góða rödd. Viö horfum upp á fólk
meó frábærar raddir sem vantar
eitthvað til þess aö ná þeim
herslumun sem nauðsynlegur er.
Þetta hefur eitthvaó meó skap-
gerðina að gera og söngvari sem
ætlar sér að ná langt þarf að vera
skapstór en búa jafnframt yfir
ákveðnum sveigjanleika. Þetta er
mjög harður heimur og fólk þarf
að geta staðið undir hverju sem er,
góóri gagnrýni ekki síóur en
slæmri. Lífsmynstrið spilar örugg-
lega þarna inn í líka því allt sem
söngvari gerir getur haft áhrif á
hljóófærið hans, röddina.“
Hlœgileg laun
Diddú hefur haft sönginn sem að-
alstarf síðan hún kom utan úr
námi. Hún hefur ekki farið að
kenna eins og svo margir aðrir en
segist vera að safna í sarpinn til
þess að geta miðlaó af reynslu
sinni þegar fram líða stundir. Hún
segir aö fjárhagslega gefi söngur-
inn ekki mikið af sér og að laun
söngvara fyrir óperusýningu til
dæmis séu hlægilega lág.
„Fjárhagslega gefur þetta lítió
af sér. Mikil vinna fer í að læra og
syngja hlutverk í óperusýningu og
maður þarf virkilega að gefa af sér
í starfið. Um leið ertu að metta
markaðinn á ákveðinn hátt með
hverri sýningu sem þú syngur og
þarft aó vera meðvitaður um aó
hann fái ekki nóg af þér. Aóstæð-
urnar hér eru bara svona og ég hef
reynt að passa upp á þetta með því
að hvíla áhorfendur á mér. Nú eru
til dæmis tvö ár frá því að ég söng
síðast í Islensku óperunni.
Krefst mikillar orku
Ég held aó áhorfendur fyndu
minna fyrir því að sama fólkió sé
aó syngja ef þaö sæi mann í ólík-
um hlutverkum milli uppfærslna,
líkt og gerist með fastráðnu leikar-
ana í leikhúsunum. Ég verð ekki
vör við að fólk þreytist á þeim
þótt þeir séu í öllum sýningum ár
eftir ár. Reyndar er söngurinn al-
veg örugglega sér á parti í þessu
því röddin stjórnar því hvemig
hlutverk þú færð. Mig myndi
langa til þess aó syngja gaman-
hlutverk til tilbreytingar. Það
myndi henta mér vel og þar sæi
fólk aðra Diddú en syngur t.a.m.
Violettu nú.“
Til viðbótar við það sem Diddú
gerir í Operunni syngur hún tölu-
vert á tónleikum og við uppákom-
ur af ýmsu tagi. Ef beðið er um
hana sérstaklega syngur hún við
útfarir en margir söngvarar hafa
það fyrir sitt lifibrauö að syngja
við jarðarfarir og hún sjái ekki
ástæðu til Jiess að taka það af
þeim, hún hafi annað.
„Meðan Óperan er í fullum
gangi helga ég mig algerlega
vinnunni þar. Hlutverk eins Vio-
letta í La Traviata krefst geysilega
mikillár orku og einbeitingar og
því er cins gott að vera ekki að
þræla sér út á öðrum vettvangi.
-segir
í)iddú í
viðtcM
viðblaða-
mann
t)ags
Óperan berst í bökkum
Stærsti ókosturinn viö það að
starfa við íslensku óperuna er lík-
lega óöryggið því hún berst alltaf í
bökkum fjárhagslega. Enginn er
fastráóinn og enginn veit í sjálfu
sér hvort hægt verði að færa upp
næsta verkefni vegna þess hvernig
að þcssu er staðið. Þrátt fyrir það
stendur Óperan mjög vel hvaó
gæði sncrtir því þarna sér maóur
oft nijög fínar uppfærslur. I hvert
sinn scm sýning er færð þarna upp
gerist kraftaverk. Þetta er eins og
þegar hcilbrigt barn fæðist, þá
gcrist alltaf kraftaverk.“
Aðspurð hvað þurfi að gera til
að bæta hag Islcnsku óperunnar
segir Diddú aó sameina þyrfti á
einhvern hátt óperuuppfærslur
Þjóðleikhússins og starf Óperunn-
ar. Þjóðlcikhúsið sé aó fá gríðar-
legt fjármagn frá ríkinu til að fjár-
magna sína starfsemi um leið og
nágrannarnir í Islensku óperunni
skrimti af því sem þeir fái.
„Það er ekki skynsamlegt að
bæði húsin séu að fást við það
sama og þar eó þetta listform er
mjög dýrt væri skynsamlegt að
huga að sameiningu eða samvinnu
af einhverju tagi. Islenska óperan
hefur fyrir löngu sannað tilveru-
rétt sinn og vonandi sjáum við
betur aö henni hlúð á komandi ár-
um.“
Draumur hverrar söngkonu
Diddú hefur tekið þátt í átta
óperusýningum og þegar hún var
beðinn að nefna eitthvert uppá-
halds hlutverk nefndi hún þrjú,
Violettu í La Traviata og Luciu í
Lucia di Lammermoor sem uppá-
hald á sönglega sviðinu og Sús-
önnu í Brúðkaupi Fígarós sem
skemmtilegasta hlutverkið vegna
leikrænna tilburða.
En söngkonan Sigrún Hjálm-
týsdóttir kemur víðar við og eins
og flestir vita standa miklir tón-
leikar fyrir dyrum með henni og
Kristjáni Jóhannssyni í KA-heim-
ilinu á Akureyri nk. miðvikudag.
Sinfóníuhljómsveit Norðurlands
mun annast undirleik og þar verð-
ur Guðmundur Óli Gunnarsson
við stjórnvölinn.
„Mér líst mjög vel á þetta og ég
hlakka mikið til. Það er náttúru-
lega draumur hverrar íslenskrar
söngkonu að fá að syngja með
Kristjáni. Við höfum aldrei sungið
saman á tónleikum. Ég var ein-
faldlega spurð hvort ég væri til í
þetta og ég hélt það nú! Þetta
verða bara einir tónleikar og ég
veit að við Kristján eigum eftir aó
skemmta okkur vel yfir þessu. Ég
efast ekki um að prógrammið á
eftir að falla fólki vel í geð og ég
ætla að vona að hljómburðurinn í
húsinu sé þess eðlis að áhorfendur
getið notið þess til fullnustu sem
fram fer,“ sagði Sigrún Hjálmtýs-
dóttir, sem mun án efa ylja Norð-
lendingum um hjartarætur á sögu-
legum tónleikum nk. miðvikudag.
SV