Dagblaðið Vísir - DV - 24.09.1994, Síða 10

10
LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1994
Seldi fyrirtækið og fór í listaháskóla:
Ég keypti mér æsku aftur
- segir Guðbjöm Gunnarsson sem lét gamlan draum rætast
„Maður þurfti auðvitað að stokka upp og breyta lífsháttum. Það var ekki lengur hægt að vera á fínum bil
og kaupa fín föt.“ Guðbjörn Gunnarsson húsgagnasmiður seldi hlut sinn i fyrirtæki og fór í listaskóla i Engfandi.
DV-mynd GVA
„Þetta er viss fórn. Þetta kostar
peninga og ég var að kaupa mér
æsku aftur með því að gerast náms-
maður á ný.“ Guðbjörn Gunnars-
son húsgagnasmiður lét gamlan
draum rætast, seldi hlut sem hann
átti í fyrirtæki með íjórum öðrum
og hélt til Nottingham í Englandi
til að nema við listaháskóla. Þetta
var áriö 1990 og Guðbjörn var þá
nýkominn á fimmtugsaldur.
„Það vildu nú allir meina að þetta
væri óðs manns æði en ég sé ekki
eftir þessu. Þó ég hefði haft tæki-
færi til að hanna gríðarlega mikið
í nær tvo áratugi þá var ég aidrei
að gera það sem mig raunverulega
langaöi til. Mér fannst ég líka of
störfum hlaðinn. Ég er líka einn
af þeim sem aldrei get sagt nei og
var alltaf að bæta við mig verkefn-
um, “ greinir Guðbjörn frá.
Hannaði
Kringlukrána
Hann starfaði við fyrirtæki sitt
Beyki hf. og hannaði meðal annars
Gullna hanann, Kringlukrána og
Púlsinn. Áður en Guðbjörn hóf
nám í húsgagnasmíði við Iðnskól-
ann hafði hann veriö við nám við
Myndlistaskólann viö Freyjugötu.
Að loknu náminu í Iðnskólanum
tók við mynd- og handmennta-
kennsla við Grunnskóla Fáskrúðs-
íjarðar og þar var Guðbjörn í fjögur
ár eða til 1974. Hann fékkst einnig
við brúðugerð og leikmyndahönn-
un. Á níunda áratugnum vann
hann mest við smíðar og hönnun.
1989 sótti Guðbjörn kvöldnámskeið
í Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands áður en hann hélt út í heim.
Leiö best í skólanum
„Ég byrjaði á því að fara til
Þýskalands og var þar í þrjá mán-
uði. En ég kunni ekki nógu vel við
Þjóðverja svo ég breytti til og fór
yfir til Englands. Ég var búinn að
heyra að skóhnn í Nottingham
væri með þeim betri á þessu sviði
þannig að ég fór og talaði viö menn
þar og sýndi þeim hvað ég hefði
verið að gera. Þetta var svolítil
spuming hjá þeim því að ég var
nú á þessum aldri. Ég fann að þeir
héldu aö ég myndi ekki endast út
árið. En ég var ákveöinn í að klára
námið sem 'er í fjögur ár þó fyrstu
sex mánuðirnir hafi veriö rosalega
erfiðir. Þó ég kynni svolitla ensku
þá var erfitt að fylgjast með fyrir-
lestrum í myndhst þar sem mikið
er um tækniorð. Ég fann líka fyrir
vanmætti þegar ég þurfti að tjá mig
um verkin mín. Þá varð ég sár því
ég vildi úthsta hlutina vel en gat
það ekki. Það hvarflaði stundum
að mér að hætta en ég harkaði af
mér. Málin þróuöust svo þannig að
mér leið aldrei betur en í skólanum.
Það var hægt að vera þar um helg-
ar og vinna og ég stoppaði aldrei.
Ég var hungraður í að fá að skapa.“
Kunnu ekki að
nota hendurnar
Guðbjöm var 25 ámm eldri en
næstelsti nemandinn í skólanum.
Hann kveðst þó Utið hafa fundið
fyrir aldursmuninum því hann eigi
gott með að aðlagast yngri kynslóð-
inni frá því að hann kenndi auk
þess sem hann hafi tekið þátt í
íþróttum nemenda. „Kennaramir
furðuðu sig á því að ég skyldi vera
að eyða mínum tima í það að að
hjálpa nemendum en ég hafði bara
gaman af því. Þama kunnu nem-
endur ekki að nota hendumar. Þeir
í Lumsden i Skotlandi með
„Fantasíu í landslagi" úr eik og
grjóti.
Með „vinkonu sína úr leir“ á verk-
stæði skólans.
Það tók um tvo mánuði að fullgera
„leirkonuna".
höfðu lítið verið í handavinnu í
skóla og stúlka sem var að útskrif-
ast úr háskólanum hafði til dæmis
aldrei notað borvél, Kerfið okkar
er gott. Hér heima fá krakkar strax
að handleika lítil rafmagnsverk-
færi í skólunum."
Þurfti að breyta
lífsháttum
Fyrrverandi sambýhskona Guð-
björns hélt með honum utan og
læröi fatahönnun. Þau seldu rað-
hús sem þau áttu og keyptu í stað-
inn tvær íbúðir. Guðbjöm kveðst
hafa getað haldið íbúðinni sinni á
meðan á náminu stóð en hafa étið
upp peningana sem hann fékk út
úr fyrirtækinu. „Maður þurfti auð-
vitað að stokka upp og breyta lífs-
háttum. Það var ekki lengur hægt
að vera á fínum bíl og kaupa fín
fot. Það var ekki heldur hægt aö
fara eins oft út aö borða og maður
var búinn að venja sig á. En ég
held að flestir hefðu gott af því að
fara svona. Ég velti því stundum
fyrir mér hvað við á íslandi værum
að kvarta þegar ég horfði á þessi
grey sem maður vissi að myndu
ekki fá vinnu við hæfi. Af fímmtíu
manna hópi í skólanum eru það
kannski bara tveir sem komast eitt-
hvað áfram.“
Guðbjöm segir að þar sem nem-
endur vissu að þeir hefðu engin
tækifæri hefði vantað ahan bar-
áttuanda í þá. „Þeir fá borgað fyrir
að vera í skóla. Þeir fá á milli 70
og 80 þúsund íslenskar krónur fyr-
ir hveija önn. Þetta virðist vera
lausn fyrir ríkið í öhu atvinnuleys-
inu.“
í alþjóðlegri miðstöð
fyrir listamenn
Námið kláraði Guðbjöm á þrem-
ur árum og útskrifaðist 1993. Hann
kom heim og hélt sýningu á skúlpt-
úrum, sem eru meginviöfangsefni
hans, og fékk hann mjög góða dóma
fyrir sýninguna. Snemma á þessu
ári hélt hann th Lumsden í Skot-
landi sem er 250 manna bær með
miðstöð fyrir listamenn ahs staðar
aö úr heiminum. Þar vinna þeir
bæði að verkefnum fyrir ýmsa að-
ha og svo th að sinna eigin hugðar-
efnum. „Mig langaði th að sjá
hvemig mér tækist að vinna án
þess að vera undir álagi. Þar vann
ég markvisst að því að vinna verk
fyrir sýningu sem ég ætla að halda
hér heima í haust. Aðstaðan þarna
er mjög góð. Það er ódýrara að lifa
þarna en hér. Efni, vinnuaðstaða
og íbúðarhúsnæði kostar ekki
nema um 40 þúsund á mánuði. Auk
þess kynnist maður fjölda fólks.“
Guðbjöm greinir frá þvi að meðal
þeirra sem dvöldu í Lumsden um
leið og hann hafi veriö Japaninn
Shinji Kikuchi, einn af bestu
skúlptúristum Japans í dag. „Jap-
anska ríkið borgaði fyrir hann árs-
dvöl erlendis og þama ætlaði hann
að vera í fimm mánuði. Hann hugð-
ist einnig dvelja í Þýskalandi í
nokkra mánuði. Það var ákaflega
gaman að kynnast honum og skoða
verk hans.“
Sjálfur ætlar Guðbjöm að leggja
land undir fót á ný og fara á nám-
skeið í Lumsden þar sem kennt
verður að steypa skúlptúra í brons.
„Mig langar líka th að snúa mér
meira að því að mála samhliða
skúlptúrvinnunni. Það er viss afs-
löppun því það er mikið átak að
höggva í grjót og tré.“
Meginþemað í verkum Guð-
bjöms er andstæður íslenskréu-
náttúm. „Ég er alltaf að glíma við
landslagið. Ég er hehlaður af því
og get ekki fengist við annað. Ég er
í raun mjög sáttur við það.“