Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.1994, Side 15

FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 1994
Syndakvittun
ráðherranna
KjaUaiirin
Páll Pétursson
alþingismaður
„Stjórnarandstaðan fékk ekki forsætis-
ráðherra til aðstoðar við tillögugerðina
og því brást hann öfugur við og greip
til þess örþrifaráðs að meina þinginu
að greiða atkvæði um vantraustið.“
Geir H. Haarde, formaður þing-
flokks Sjálfstæðisflokksins, sem er
„traustur maður“ og langar í þriðja
sæti í prófkjöri íhaldsins í Reykja-
vík, skrifar grein í DV 25. október
þar sem hann reynir að réttlæta
þau fráleitu viðbrögð er stjómar-
liðið beitti að visa frá atkvæða-
greiðslu tillögu stjómarándstöð-
unnar um vantraust á ráðherra í
ríkisstjóm Davíðs Oddssonar.
Bolabrögð Davíðs
Vitaskuld voru aðfarir forsætis-
ráðherra fyrir neðan allar hellur.
Hann byrjaði á að mana stjórnar-
andstöðuna til að flytja vantraust.
Stjórnarandstaðan fékk ekki for-
sætisráðherra til aðstoðar við til-
lögugerðina og þvi brást hann öfug-
ur við og greip til þess örþrifaráðs
að meina þinginu að greiða at-
kvæði um vantraustið.
Forseti Alþingis auðmýktur
Forseti Alþingis, Salóme Þorkels-
dóttir, tók við tillögunni, taldi hana
þinglega og heimilaði framlagn-
ingu hennar. Þess vegna eru mála-
lyktir fyrst og fremst óbærileg nið-
urlæging fyrir forseta Alþingis.
Vandséð er hvemig Salóme treystir
sér til að gegna forsetastarfi áfram
eftir þessa rassskelhngu forsætis-
ráðherra og flokks síns.
Einsdæmi
í þingræöislöndum
Ég þekki engin önnur dæmi þess
úr þjóðþingum vestrænna ríkja að
vantrauststillögu hafi verið vísað
frá og vekur málsmeðferðin hér
furðu í öðrum löndum. Sýnir þetta
stjómarandstöðunni að þýðingar-
laust er að flytja vantraust á núver-
andi valdhafa; því verður vísað frá.
Geir reynir að rökstyðja sitt mál
með því að vitna til þess að tillögu
um vantraust á einstaka ráðherra
skuh ekki flytja nema þeir hafi
„gerst sekir um stórfehdar yfir-
sjónir og afglöp í starfi". Nú vih því
miður svo th að ahir ráðherrarnir
em seldir undir þá sök. Ég nefni
fáein dæmi af handahófi.
Skrautleg afrekaskrá
Forsætisráðherra ber ábyrgð á
ríkisstjóm sinni og er það ærin
sök. Þar að auki má nefna Hrafns-
máhð. Jón Baldvin hefur visvitandi
„Forseti Alþingis, Salóme Þorkelsdóttir, tók við tillögunni, taldi hana
þinglega og heimilaði framlagninu hennar," segir Páll í grein sinni.
borið hagsmuni íslands fyrir borð
í fjölþjóðasamningum. Þá em emb-
ættaveitingar hans og meðferðin á
utanríkisþjónustunni ærin ástæða
th vantrausts.
Kolkrabbinn mataður
Hahdór Blöndal hefur rekið er-
indi Eimskipafélagsins með ótrú-
lega grófum hætti og hyglað frænd-
um sínum ótæphega. Þorsteinn
Pálsson afhenti stóreignir almenn-
ings, SR-mjöl, útvöldum gæðingum
auk þess sem hann hefur verið
dijúgur í embættaveitingum th
misjafnlega hæfra flokksbræðra
sinna. Ólafur G. Einarsson hefur
með óviðurkvæmhegum hætti látið
forsætisráðherra hafa sig til að
hafa afskipti af málefnum Rikisút-
varpsins og ráðstafað fé með gagn-
rýnisverðum hætti. Friðrik gengur
á gerða sanjninga við sveitarfélög-
in.
Ekki sá lakasti
Guðmundur Árni hefur verið að
hlynna að ættingjum og vinum og
vegna fiármálasnhh sinnar var
hann um tíma settur yfir heilbrigð-
isráðuneytið sem fer með 40% fiár-
laga. Hann er engu lakari en hinir.
Nú sitja þessir ráðherrar forklár-
aðir á svipinn og búnir að fá per-
sónulega syndaaflausn hjá meiri-
hluta Alþingis, þessum þijátíu og
fiórum sem greiddu frávísunartil-
lögunni atkvæði sitt.
Páll Pétursson
I tölvuvörðum talnaheimi?
Árangurslítið hefur undirritaður
reynt að rýna í þær skýringar
frumvarps th fiárlaga sem lúta að
framkvæmd og fyrirkomulagi ein-
greiðslna til lífeyrisþega á næsta
ári. Þykist hann þó frá fyrri tíð
sæmhega læs á slikt.
í stað taxtahækkana
Nokkuð víða í skýringum er á
eingreiðslur minnst; á einum stað
þjáningarandvarp yfir þeim býsn-
um sem þessi fyrirbæri eru fyrir
ríkisbúskapinn, á öðrum stað er
afar hátíðleg aðvörun um það að
ekki megi þessar háskagreiðslur
raska jafnvægi ríkisfiármála - sem
maður hélt nú að væri hallajafh-
vægið eitt.
Með góðum vilja má svo á þriðja
staönum lesa það út úr loðnu orða-
lagi að undir hðnum: Launa- og
verðlagsmál megi gera ráð fyrir
greiðslum vegna orlofs- og desemb-
eruppbóta th lifeyrisþega, en engin
sundurgreining eða skýr skhgrein-
ing þar á, svo tryggt megi vera að
enginn sé öruggur um neitt.
Ljóst virðist þó það eitt að hér er
verið að rjúfa þau tengsl mhh
launaþróunar og lífeyrisgreiðslna
sem Mngað th hafa verið haldreipi
helst fyrir aldraða og öryrkja og
það er út af fyrir sig alvarlegt mál,
ef rétt reynist.
KjaUarinn
Helgi Seljan
félagsmálafulltrúi ÖBÍ
Nú vita það ahir eða eiga að vita,
einnig þeir í fiármálaráðuneytinu,
að eingreiðslur hðinna ára hafa
hreinlega komið í stað taxtahækk-
ana á laun og hafa því eðhlega átt
að skha sér að fullu th hfeyrisþega
miðað við þá góðu reglu sem ght
hefur um áðumefnd tengsl.
Á hðnu vori var hins vegar gerð
thraun th þess að hindra það að
eingreiðslur skhuðu sér að fuhu til
lífeyrisþega og munaði miklu þar á
í áformum, ættuðum úr fiármála-
ráðuneyti. Sú atlaga mistókst
vegna harðra viðbragða launþega-
samtaka sem og lífeyrisþega. En
nú virðist í sama knérunn vegið.
Það var á orði haft sem röksemd
rik á liðnu vori að ekki munaði nú
öryrkja og aldraða mikið um 200
mhljónir miðað við þá mhljarða er
th þeirra rynnu í heild. Hitt skildu
menn illa þar á bæ að enn minna
munaði um 200 mihj. í tugmillj-
arðadæmi fiárlaganna.
Eingreiöslur skili sér
En málið er það að lífeyrisþega
munar verulega um þessar upp-
bætur og margir hfeyrisþegar segja
hreinlega að þær geri gæfumuninn
í heimihsbókhaldi ársins þar sem
velta þcirf fyrir sér hverri krónu.
Það verður því að bregðast hart við
hverju því áformi sem stefnir að
því að gera þennan gæfumun að
engu.
Að óreyndu skal því ekki trúað
að Alþingi afgreiði fiárlög öðru vísi
en svo að guhtryggt sé að ein-
greiðslur allar skhi sér í umslög
lífeyrisþega refialaust, að í engu
verði rofin þau tengsl lífeyris-
greiðslna við launaþróun í landinu
sem launþegasamtökin hafa í raun
tryggt og þökk sé þeim fyrir það.
Eitt er alveg víst: Ef til eru þeir
menn sem áhta aht í lagi að rýra
enn lífskjaragrunn þessa fólks þá
eru þeir firrtir allri raunveruleika-
skynjun en ráfa þess í stað í tölvu-
vörðum talnaheimi eigin hugaróra.
Við skulum vona að engir shkir
fyrirfinnist þegar til kastanna
kemur.
Helgi Seljan
„Ljóst virðist þó það eitt að hér er ver-
ið að rjúfa þau tengsl milli launaþróun-
ar og lífeyrisgreiðslna sem hingað til
hafa verið haldreipi helst fyrir aldraða
ogöryrkja... “
fllarvfirhviininn
Við kaup-
menn hérna á
Laugavegi
höfum veriö
að berjast fyr-
ir því aö Jiald-
iðverðiáfram
að endumýja
götuna. Inn í
þetta fléttast Gunnar GuðJAnsson,
aö gera um- '°™a4ur Lauaavegs-
, c-x. samlakanna.
hvernð aðlað'
andi fyrir viðskiptavini. Það hef-
ur verið teiknuö yfirbygging yfir
gangstéttir og okkur þykir nauö-
synlegt að þetta nái fram að
ganga th þess að skapa viöunandi
andrúmsloft við götuna og passa
upp á að viðskiptavinir okkar
njóti skjóls f>TÍr veðri og vindum.
Aðrir. verslunarkj arnar hafa ver-
ið að hugsa í svipaðar áttir th
þess að tryggja að nhðbærinn
verði ekki undir í verslun þá tefi-
um við mjög mikilvægt að þessi
yfirbygging nái fram að ganga.
Það er mjög óskhjanlegt að borg-
anninjavörður geti haft þessa
skööun að þaðhafi eitthvað Öðru-
vísi sögulegt gildi þó aö \firbygg-
ingarnar komi tiJ. Við teljuin að
jietta sé framþróun á verslunar-
kjörnum. Við teljum mikla
þröngsýni ef þcssi skoðanaá-
gi-einingur verður th staðar. Við
teljurn að sú atvinnugrein sem
stöðugt þarf að móta sig af kröf-
uin nútimans skuli njóta eín-
Jivers konar verndar sem við telj-
um ekki að hún þurfi á að halda.
Ég tel ekkert hús svo merkilegt
eða hafa svo sögulegt gildi að það
megi ekki fiarlægja það.
Eldri húsin
„Laugaveg-
urinn er um
margt sér-
stæð gata í
Reykjavík og
skipar sess í
huga borg-
arbúa. Hann-
ereinafalda-
mótagötum
bæjarins Og Margrét Hatlgrlmsdóttir
llofursérstakt borgarminjavöróur.
yfirbragð vegna mannlifsins sem
þar hefur verið í gegnum árin;
blanda af íbúðabyggð og atvinnu-
starfsemi. Þaö sem fyrst og
fremst gefur Laugavegi ghdi er
saga götunnar sem undirstrikast
af hinni gömlu byggð með iiinni
yngri. Árið 1848 var fyrsta liúsið
byggt við Laugaveg og taldist það
vera í útjaðri bæjarins. Það hús
stendur enn og er Laugavegur 1.
Á 8. og 9. áratug 19. aldar fór
húsunum við Laugaveg að fiölga
verulega. Á 19. öldinni var aðal-
lega íbúðabyggð við Laugaveg-
inn. Enn standa nokkur hús frá
þeim tíma. Af öhu þessu má sjá
að byggöin við Inugavog er fiöl-
breytt. En Laugavegur hefur sín
sérkenni f húsagerðinni sem Iiver
um sig er tákn þess tfma sem þau
eru reist á og Jieirrar starfsemi
sem fram hefur farið viö Ivauga-
veg. Af þessum ástæðum er ekJíi
hægt að sættast á samíellda gler-
yíirbyggingu yfir gangstéttir við
Laugaveg sem er þannig úr garði
gerð aö lögun hennar og efni-
snofliun taki frá núverandi byggð
þá sögu sem hún miölar þeim sem
um veginn eiga leið og er þar að
auki úr hlutföllum viö Jrnna. Yrði
sú thlaga af yfirbyggingu sem nú
liggur fyrir gerð er hætt við að
mörg hús við Laugaveg yrðu aí-
káraleg auk þess sem mörg af
eldri húsum Reykjavíkur hyrfu á
bak við járn og gler.