Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1995, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 23. FEBRÚAR 1995
Spumingin
Hvaða bók ertu með á
náttborðinu hjá þér?
Jónas Guðmundsson, atvinnulaus:
Ég hef enga bók á náttborðinu.
Bryndís Harðardóttir nemi: Ég er
með Animal Farm á borðinu mínu.
Heiður Vigfúsdóttir nemi: Það er
engin eins og er.
Ingibjörg Helgadóttir nemi: Ég þori
varla að segja það en ég er með Egils
sögu á borðinu.
Pétur Runólfsson sjómaður: Ég er
með Óskars sögu Halldórssonar.
Þórdís Sigurðardóttir húsmóðir: Ég
er að lesa Voru guðimir geimfarar?
Lesendur
Skuldahalinn og lof-
orð stjórnmálamanna
Sigurður G. skrifar:
Nú líður að kosningum og fólkið
og flokkamir, sem bjóöa sig fram,
fara senn að gera það sem ber: Gefa
loforð. - Þetta er svo sem gömul saga
og ný. Stjórnmálamenn lofa að gefa
peninga, færa þá til og ráðstafa þeim.
Ekkert nýtt þar.
Það er þó orðið óhugnanlegt að
fylgjast með því hvaða afleiðingar
þessi stefna hefur. - Við, þessi litla
þjóð, höfum átt svo marga stjóm-
málamenn, sem hafa gert þetta svo
lengi, að nú birtast óhugnanlegar
tölur um skuldir. Erlendur skulda-
hali ógnar nú aikomu barnanna okk-
ar og jafnvel því sjálfstæði sem for-
feður okkar börðust svo hart fyrir.
Það virðist enginn ílokkur eða
stjómmálamaður þora að lofa að
horfast í augu við þetta vandamál
og taka á því. Umræðan er ekki haf-
in. Það er vel skiljanlegt því það eru
til stjómmálamenn sem eru tilbúnir
að skjóta allar hugmyndir í kaf í
skjóh slagorðaflaums um „velferð",
„húmanisma" o.s.frv. Umræðan er
fóst í gömlum khsjum og ekki mikiö
um frjó eða hreinskiptin svör.
Við eigum líklega ekki nógu þrosk-
aða stjómmálamenn til að gera það
sem gera þarf og þeir sem sólunduðu
öhu því sem nú stendur fast í óarð-
bærum fjárfestingum láta eins og
ekkert sé og búa sjálfum sér þæghegt
ævikvöld.
Nú þurfum við íslendingar að opna
augun. Sýnum einu sinni að við get-
um horfst í augu við og tekið á hinum
óþægilegu staðreyndum. Kreíjumst
„Erlendur skuldahali ógnar nú afkomu barnanna okkar og jafnvel þvi sjátf-
stæði sem forfeður okkar börðust svo hart fyrir,“ segir m.a. I bréfinu.
svara frá þingmönnum okkar um
fjárlagahaha fortíðar og framtíðar.
Leyfum ekki þeim sem við kjósum á
þing að ljúga að okkur og sjálfum sér
um leið. Það hefur enginn leyfi tíl
að flytja mál sitt þannig að hann losni
undan því að taka tillit th raunveru-
leikans eins og hann er. Margir hér
hafa sára reynslu af gjaldþrotum.
Þegar í hlut á heh þjóð er máhð orð-
ið alvarlegt.
Nýgerðir kjarasamningar:
Engin nýmæli, engar úrbætur
Magnús Ólafsson skrifar:
Nýir kjarasamningar hafa verið
samþykktir. Rikisstjórnin ætlar að
útdeha nærfellt 2 niilljörðum króna
th að innsigla herlegheitin. Ég bjóst
aldrei við miklum launahækkunum,
enda kannski ekki ástæða th að
hugsa th þeirra. Hér er ekki úr miklu
aö spha hvort eð er og við römbum
á barmi gjaldþrots. Hinu hefði mátt
búast við að áskoranir til vinnu-
markaðarins frá ýmsum einstakhng-
um gegnum tíðina um ýmsar tilslak-
anir og nýmæh th úrbóta fyrir laun-
þega hefðu verið teknar til greina.
Aðhar vinnumarkaðarins tóku hins
vegar þá afstöðu að hunsa öll slík
tilmæli. - Megi þeir hafa skömm fyr-
ir og svívirðu, alhr sem einn.
í þessum dálkum ykkar í DV hafa
iðulega birst áskoranir frá almenn-
um launþegum sem eru orðnir lang-
þreyttir á stöðnuðu félagskerfi sem
lýtur að hagsmunum launamanna.
Eitt er það að ekki skuh vera lækkað-
ur lífeyrisaldur fólks þannig að það
geti hætt að vinna fyrr en nú er (67
ára), t.d. 60 eða 65 ára, og fengið þá
hámarkslífeyrisgreiðslur úr sínum
lífeyrissjóði. Annað, sem margoft
hefur verið minnst á, er að í stað
mánaðargreiðslna launamanna eigi
þeh' kost á hálfsmánaðargreiðslum
eða jafnvel vikugreiðslum hkt og
verkamenn og iðnaðarmenn.
Allar slíkar óskir og ábendingar
eru virtar að vettugi. Það eitt gengur
fyrir híá verkalýðsrekendunum að I
þeir haldi sinni stöðu og réttindum - !
geti ráðskast með kaup og kjör og
réttindi félagsmanna séu negld fóst
til þess aö þeir sjálfir hafi nóg að
sýsla og geti beitt fyrir sig aumum
og hthsmegandi launþegunum.
Tilvísunarkerf i ekki til bóta
J.J. skrifar:
Ég hef th þessa ekki tjáö mig opin-
berlega en nú þykir mér tími til kom-
inn. Og það er tilvísunarkerfið sem
ég vh andmæla. Mér finnst lítið hafa
heyrst frá hinum almenna borgara
en því meira frá hinum lærðu og
sérfræðingunum. Mér finnst aö
skoðanakannanir ættu að taka á
málinu og sýna fólki niðurstöðurnar
sem ég held aö verði ahar á einn
veg; fólk vhji ekki thvísunarkerfið.
Sjálfsákvörðunarréttur okkar er
skertur verulega með tilvísunarkerfi
og okkur er brigslað um dómgreind-
arleysi. - í htlum bæjarfélögum sé
ég fyrir mér að sú staða geti komið
upp að sjúkhngur veigri sér við því
að leita hjálpar eftir breytinguna þar
sem hann kæri sig ekki um ap allt
að 3 læknar, læknaritarar og e.t.v.
fleiri komi inn í málið.
Sérstaklega virðist mér þetta geta
gerst varðandi geðkvhla sem gjarnan
er fjallað um eins og óhreinu bömin
hennar Evu. Sömuleiðis detta mér í
hug ungar stúlkur sem þurfa t.d. að
leita th kvensjúkdómalæknis og
finnst það nógu erfitt þótt þær þurfi
ekki líka að opinbera sig fyrir fleira
fólki. Einnig má benda á ýmis vensl
Bréfritari telur ekki þörf á mörgum aðilum í sum persónuleg og viðkvæm
mál einstaklinga.
og tengsl á fámennum stöðum sem
geta verið Þrándur í götu í viðkvæm-
um persónulegum málum.
Hvað það varöar að Sighvatur set-
ur samasemmerki mihi einnar heim-
sóknar th sérfræðings og óþarfrar
heimsóknar þá er þaö rangt. Þótt
manneskja væri með tilvísun gæti
aht eins dugað ein heimsókn. Þaö
gerir enginn sér th dægrastyttingar
aö leita læknis. Hvað spamaðinn
varöar sýnist mér þegar upp er stað-
ið að enn sé verið að seilast í vasa
almennings th að ná honum fram.
Oþarfaríkisút"
Friðrik hringdi:
Maður veit ekki hvar ríkið æti-
ar að taka þá fjármuni sem það
er búið að lofa að borga til að
greiða fyrir samningunum ný-
gerðu. Ef að likum iætur verður
að efha th enn nýrrar skatt-
heimtu af þeim sem ekki geta
annað en staöið í skilum, hinum
fastlaunuðu launþegum. Hins
vegar eru ríkisútgjöld vegna
þessara samninga alveg óþörf.
Hér heföi mátt ganga á lífeyris-
sjóöina, sem margir eiga mihj-
arða króna, og gera þeim einfald-
lega að greiða félagsmönnum sín-
um hluta þeirra íjármuna. Betri
lausn er það a.m.k. en þegar þess-
ir sömu sjóöir gera eignir sjóðfé-
laga sinna upptækar við andlát
þeirra.
Sjönvarpiðí
ísrael!
Fríða hringdi:
Ég ias nýlega frétt þess efnis að
starfsfóik Ríkissjónvarpsins væri
í ísrael og væri búiö að vera þar
í nokkra mánuði við að gera
fréttamyndir um átökin þar.
Öðru hvoru höfum viö séð frétta-
manni Sjónvarps bregða fyrir þar
eystra með stutta pistla. Að Sjón-
varpið sé að eyða fjármunum í
að gera sérstaka mynd til að sýna
okkur er hneyksh. Við getum
fengið marga ódýra þætti og
fréttapistia þaðan án þess að hafa
þar fólk frá Sjónvarpinu.
Eiga kennarar
aðráða?
Sigurður skrifar:
Mér finnst nú skörin færast upp
í bekkinn þegar einhver sjálfskip-
uö verkfallsnefnd kennara er far-
in aö ráðskast með að banna
starfsemi þá sem fram fer í
íþróttasölum vítt og breitt. Verk-
fahsverðir vaða um með frekju
og heimta skýrslu frá fólki sem
er að hafa ofan af fyrir krökkum
með hehbrigðri og hollri iðju í
íþróttasölunum. Það á aö sjálf-
sögðu að taka fyrir svona ófyrir-
leitni.
íslensktsælgæti
vantar
Björn hringdi:
Alltaf þegar ég kem heim frá
útlöndum og fer í gegnum Frí-
höfnina th að kaupa eitt og annaö
er lítið sem ekkert af íslensku
sælgæti á boöstólum. Þarna úir
og grúir hins vegar af erlendu
sælgæti. Hvar er nú átakið „Velj-
um íslenskt"? Mér þykir þetta
vera afar einlcennhegt, ekki síst
meö tilhti th þessa átaks. Einnig
sýnir þetta hve íslenskir fram-
leíðendur í þessum geira eru
áhugahtlir um sölu á sínum vör-
um. - Er þama kannski einhver
annarlegur skilningur á ferð?
Þakkirtil Jónai
Hafnarfirði
Árni Stefán Árnason skrifar:
Ég þurfti að festa kaup á vöru-
gároi og koma honum fyrír þar
sem aðstæður eru erfiðar. Fékk
„fagmann" á þar til geröu
flutningatæki til að annast flutn-
inginn. Hann stóö sig vel á mal-
bikuðum götum Hafnarfjaröar en
þar kom að hann gafst upp og
sagði síðasta spölinn ófæran. Mér
varð Ijóst aö þama skorti vhja
fremur en getu og gámurinn end-
aði úti í kanti við mikla umferð-
argötu. Þá var mér bent á lyftara-
strákana hjá fyrirtækinu Jónum
í bænum. Þarna voru fagmenn í
raun pg þeir leystu málið snar-
lega. Ég vh senda þeim þakkir
mínar og viðurkenningu fyrir
fagmannleg vinnubrögð.