Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.1995, Side 12

12
Spumingin
MÁNUDAGUR 29. MAÍ 1995
Á hvaða stjórnmálamanni
hefurðu mest álit?
Guðrún Guðjohnsen húsmóðir: Dav-
íð Oddssyni; hann er röggsamur og
góður stjómandi.
Sigurður I. Ingólfsson netagerðar-
maður: Þetta er erfið spurning en
ætli ég segi ekki Eggert Haukdal.
Hann er heiöarlegur stjórnmálamað-
ur.
Kristín Sif Árnadóttir hjúkrunar-
fræðingur: Rannveigu Guðmunds-
dóttur. Hún er dugleg og traust.
Rannveig Helgadóttir nemi: Ingbjörg
Sólrún er dugleg og drífandi.
Sigurjón Eðvarðsson sjómaður: Hall-
dóri Ásgrímssyni. Hann hefur staðið
sig vel varðandi sjávarútveg.
Guðbjörg Einarsdóttir eliilífeyris-
þegi: Haildóri Ásgrímssyni. Hann er
ákveðinn og lætur ekki hræra neitt
með sig.
Lesendur
Ósiölegar hestatamingar með þyngingum:
Arðbær atvinnu-
grein á niðurleið
Hér eru hross tamin á nokkrum vikum, segir m.a. i bréfinu.
Jörgen skrifar:
Mér var bent á greinar í lesenda-
dálki DV og höfðu birst sl. vetur. Þar
var vikið að því efni sem segir í fyrir-
sögnum hér að ofan, nefnilega hesta-
tamningum og þyngingum og fleiri
trixum sem notuð eru við tamning-
ar. Ég er meira en sammála þeirri
gagnrýni sem fram hefur komið í
þessu efni og tel raunar að hér verði
opinberir eftirlitsmenn, dýralæknar
eða aðrir að taka í taumana, áður en
þessi arðbæra atvinnugrein, hesta-
tamningar, leggst af.
í fyrsta lagi þarf að banna blýþyng-
ingar og tvöfaldar eða þrefaldar
skeifur á hófa hestanna. Eins ætti
ekki að þekkjast að nota svokallaöar
„spennuaðferðir" sem voru notaðar
áöur fyrr þegar latir hestar voru
teknir bak við hús og þar notaðar
ýmsar spennutilfæringar, líkt og
þegar óþægur krakki er tekinn til
bæna. Síðan kom hesturinn „þægur
og góður“ með tamningamanni úr
meðferðinni. Gallinn er bara sá að
þessi aðferð dugir ekki á hestinn
nema skamma stund. Það er hægt
að taka truntu og gera hana að gæð-
ingi til bráðabirgða, en hið sanna
kemur ávallt í ljós. Alvörutamning
tekur u.þ.b. eitt til tvö ár. En hér er
verið að temja hross á nokkrum vik-
um! - Að mestu fyrir útlendinga.
Mikillar varkárni er nú farið að
gæta hjá útlendingum þegar íslensk-
ir hestar eiga í hlut. Þeir treysta
hreinlega ekki hrossum héðan.
Dæmi eru um aö útlendingur hafi
keypt hér 5 eða fleiri hross og
kannski einn reynst sæmilegur. Hin-
ir hafa endað sama sem á pönnunni.
Jafnvel bókstaflega talað, því víða í
Evrópu er sóst eftir hrossakjöti til
matreiðslu á veitingahúsum. Ekki
síst í Frakklandi. Menn kaupa því
fremur eftir hryssum til undaneldis,
svo og graðhesta, og sjá sjálfir um
tamningu upp frá þvi.
En það eru ekki bara útlendingar
sem verða fyrir barðinu á því að
kaupa truntur í stað vel tamdra góð-
hesta. íslenskir kaupendur, sem hafa
fengið hestadelluna, hafa líka lent í
vandræðum. - Haldi óprúttnir tamn-
ingamenn áfram að gera þessa at-
vinnugrein, tamningar og hestasölu,
að féþúfu með óvönduðum vinnu-
brögðum deyr þessi atvinnugrein út.
Til hvers ættu hrossabændur að ala
hross ef enginn er markaðurinn?
Frábært á Nausti og Naustkrá
Lára Björgvinsdóttir, Guðný Tómas-
dóttir, Þórhalli Einarsson og Jón
Pálsson skrifa:
Að gefnu tilefni langar okkur að fá
að þakka sérstaklega fyrir frábæra
kvöldstund sem við áttum á Naust-
inu þann 19. mai'sl. í tilefni afmælis
eins okkar. - Það varð okkur strax
ljóst að þama var fagmennskan og
ánægjan í fyrirrúmi til að láta öðmm
líða mjög vel á þessum skemmtilega
stað, að ógleymanlegt verður.
Við þóttumst kannast við sumt af
því fólki sem var að þjóna okkur og
fórum að grennslast fyrir um hvert
fólkið væri. Kom þá í ljós að við
könnuðumst við fólkið frá því veit-
ingastaðurinn „Broadway" var og
hét. Við fórum að rifja upp stundir
síðan þá, t.d. eins það hvemig hægt
var að gefa 5-600 manns að borða
bæði heitan og góðan mat á innan
við 60 mínútum, svo að enginn kvart-
aði, en allir hrósuðu, og þessu hafði
maður orðið vitni aö. Og þama var
kominn sami maður, hann Hörður.
Eftir að hafa borðaö þama mjög svo
góðan mat með góðum drykkjarfóng-
um, og við bjuggumst til að sýna á
okkur fararsnið, var okkur boðið að
líta á Naustkrána, sem við gerðum.
Þar reyndist vera sama ánægjan hjá
starfsfólkinu til að þjóna og láta fólki
líða vel, þótt margt væri á staðnuin.
Þetta var í fyrsta skipti en örugglega
ekki í það síðasta sem við veljum
veitingahúsið Naust til að láta stjana
við okkur. Hörður og Magga - sögð-
ust þau heita sem þjónuðu okkur
þetta ógleymanlega kvöld. - Með
söknuði hve kvöldið leið hratt á þess-
um frábæra stað erum við strax farin
að leita eftir ástæðu til að geta komið
aftur. - Að lokum; kærar þakkir enn
og aftur fyrir okkur.
Skyndikaffi hér og þar:
Hvers vegna þessi verðmunur?
Sigurður Hreiðar skrifar:
Skyndikaffi hefur fleygt fram að
gæöum hin síðari ár. Enda er það
einkar hentugt þar sem fáir drekka
kaffi og kannski ekki mikið, en
kunna vel að meta bolla af góðu kaffi
endmm og eins.
Cap Colombia frá Nescafé hefur
reynst þeim er þetta ritar afbragðs
gott kaffi - bæði ilmurinn upp úr
dósinni og ekki síður kaffiblandan
sjálf þegar hún hefur verið leyst upp.
Gallinn er hins vegar sá að þetta
er alldýrt kaffi. Kostar 429 krónur í
Hagkaupi og/eða Nóatúni hver 100
grömmin í glerkrukkum - sem aö
- eða hringið í síma
563 2700
kl. 14 og 16
vísu eru nokkuð margir bollar. Engu
að síður lætur maður sig hafa þetta,
af stakri sjálfselsku.
En hissa varð ég þegar ég sá ná-
kvæmlega sama kaffi, að því ég best
fæ séð, skilið og fundið, í baðstrand-
arsúpermarkaði á Mallorca þar sem
það kostaði aðeins 545 peseta - 283
krónur á því gengi sem ferðapening-
ur minn kom upp á. - Það er sem sé
rétt um 50% dýrara hér en þar!
Nú væri fróðlegt að fá svar frá þeim
sem flytja inn þetta dýrindis kafii
hvort þessi verðmunur milli landa
sé eðhlegur. Eins og fram kemur á
miða, er ég sendi hér með, sýnist
þetta vera sama kaffið, þrátt fyrir
mismunandi tungumál á krukkun-
um. En ef það skyldi nú engu að síð-
ur vera talið mismunandi fer ég fram
á að fá hið ódýrara á markað hér,
því bragð- og gæðamunur er enginn.
Cap Colombia - á spænsku Puro Colombia - gæðakaffi um 50% dýrara
hér en á Mallorca.
Tíðarílauna-
greiðslur
Óskar hringdi:
Ég las grein í DV sl. þriðjudag
eftir Krisfjón Kolbeins um ónóg-
an sparnaö heimilanna. Það er
mikið til í þvi sem þar kemur
fram. Hann ýjar að því hvort ekki
sé svo komið að greiða þurfi
mönnum launin daglega. Hann
beitir hér að vísu líkingamáli.
Hins vegar minnir þetta mig á aö
verkalýðsfélög hafa aldrei léð
máls á því að ræða við vinnuveit-
endur um tíðari launagreiðslur í
staö gagnslausra launahækkana.
Ég er þess fullviss að tiðari launa-
greiðslur kæmu mörgum fyrir-
tækjum betur en stór mánaðar-
uppgjör sem reynast þeim oft erf-
iður biti. Erlendis tiökast úborg-
anir hálfsmánaðarlega.
KrataríHafnar-
Guðjón Einarsson hringdi:
Mérfmnst Hafnarfjarðarkratar
hafa heldur betur misst flugiö
eftir myndun nýrrar bæjar-
stjómar. Þeir hafa allt á hornum
sér og nú síðast lögðu þeir frarn
tillögu í bæjarstjórn um að meiri-
hlutinn allt að því bæðist afsök-
unar á því hvemig þeir standa
að málum. - Kratar í Firðinum
veröa að sætta sig við tapið. Þeir
hljóta að hafa áttað sig á að þeirra
biðtimi getur nú orðiö æriö lang-
ur.
Fordómafuliir
Keflvíkingar
G.E. skrifar:
Mér finnst skammarlegt hvern-
ig komið er fram við Ameríkana
á skemmtistöðum í Keflavík, sér-
staklega á Strikinu. Þar em þeir
stöðvaðir af dyravörðum og
beðmr um skilríki og séu þeir
ekki háttsettir fá þeir ekki inn-
göngu. Þetta er ekki beinlínis góð
landkynning fyrir okkur því
þetta spyrst út.
Hollustuvemd
fundar
Björn hringdi:
Ég hringdi til Hollustuvemdar
rikisins í morgun (24. maí) til að
fá nokkrar upplýsingar. Síma-
stúlka svaraði mér kurteislega að
enginn væri viðlátinn, allir væm
á fundi sem myndi standa allt til
hádegis (nánar tiltekið til kl.
11.30). Þetta finnst mér ekki snið-
ugt. - En fundir hafa jú forgang
hjá hinu opinbera.
Hraðaksturoglög-
Gísli Reynisson skrifar:
Ég las í DV 22. maí sl. grein eft-
ir S.H.H. undir yfirskriftinni
„Hraðakstur og hræsni". - Þessi
grein gladdi mig verulega því ég
hef álitið að hraðatakmarkanir
og þáttur lögreglu sé rangur,
einkanlega við bestu ákstursskil-
yröi. Sá sem t.d. ekur Reykjanes-
brautina á björtum degi á svo sem
90 km hraða getur talið hve marg-
ir bílar fara fram úr og eins talið
hve mörgum hann mætir. Lög-
reglan á aö einbeita sér að innan-
bæjarakstri, þar sem oft fer sam-
an bæði hraöakstur og glanna-
skapur. Hvort tveggja hættulegra
en hraðakstur úti á þjóðvegum
með bundnu slitlagi. - Ef lögregl-
an vill vera úti á þjóövegunum á
hún að vera þar þegar umferð er
þung en ekki þegar hún er litil
sem engin. - Að vera stöðvaður á
þjóðvegi með bundnu slitlagi þar
sem engin umferð er svo langt
sem augað eygir er hreint út í
hött.