Þjóðviljinn - 06.06.1945, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 6. júní 1945
ÞJÓÐ VILJINN
rv
o
RIT8TJÓRI:
SIGRÍÐUR ARNLAUGSDÓTTIR
Bandalao fslenzhpa sKála 20 ára
Bréf frá húsmóður
á
í reiði minni sný ég mér til
kvennasíðu Þjóðviljans út af at-
viki, sem fyrir mig kom á dögun-
um.
Ég keypti tíu egg í búð, fór
með þau heim. og ætlaði að nota
í kvöldmatinn. Eftir að hafa opn-
að fjögur egg, sem allt voru
hlandkútar af verstu tegund, svo
ódauninn lagði yfir allt húsið,
varð ég að grípa til nýrra ráða
það kvöld, skilaði eggjunum aftur
og fékk þau endurgreidd — mér
til mikillar undrunar, en verzlun-
in hafði ekki upp á önnur egg að
bjóða.
Tveim dögum seinna átti ég
von á gestum og ætlaði að baka
góða köku úr glænýjum eggjum,
sem ég keypti annarsstaðar. En
hvað skeður, aftur fékk ég hland-
kúta, og það sem verra var, ég var
svo viss um að fá góð egg, að það
fyrsta fór beina leið ofan í dýr-
mætan svkurinn og smjörið, sem
ég gat með engu móti endurnýj-
að, miðalaus manneskjan. í æði
brýt ég enn sex egg — öll eins.
Þvi tala ég um þetta hér, að
Elst i
Stríðsárin h!afa fært með sér
margar breytingar í þjóðlífi
okkar. Ein af þeim er eklan
annálaða á hverskyns aðgöngu-
miðum. — Við kvikmynda-
húsin hefur risið upp ný stétt,
sem allir þykjast hafa horn í
síðu til, en eru samt fegnir að
notfæra sér — bíómiðaokrar-
arnir, — leikhús, söngskemmtan
ir, hnefaleikamót, sundmót, —
alls staðar er sama kapphlaup-
ið.
Þetta hefur gengið svo langt
að fólk er alveg hætt að reikna
með því að fá aðgöngumiða á
þann eina rétta hátt, þ. e. a. s.
kaupa hann á þeim stað og
tíma, sem tiltekinn er í aug-
lýsingum. Alltaf er verið að
auglýsa að ekki þýði að snúa
sér til starfsfólks kvikmynda-
Ihúsanna, það megi ekki ráð-
stafa neinum miðum. En sú
skoðun virðist vera búin að
festa rætur að allt sé ómark
nema farið «sé sem mestar
krókaleiðir, miði sem fenginn
sé á aðgöngumiðasölu hljóti að
vera verri en hinn, sem fæst
gegn um hina og þessa bak-
leiðina.
Á leiksýninguna í Trípóli-
leikhúsinu um daginn á lista-
mannaþinginu var hægt að fa
aðgöngumiða fram undir síð-
ustu stundu, en það var eins
og enginn áttaði sig á því
iyr en um kvöldið rétt áður
markadnum
mér finnst það skylda hverrar
húsmóður að láta til sán heyra,
þegar hún verður fyrir vörusvik-
um, með því einu skapast vöru-
vöndun, sem er stórlegu ábóta-
vant hér hjá okkur.
Ég he!d það væri ekki úr vegi
fyrir eggjaframleiðendur að reyna
að endurskipuleggja framleiðslu
sína og eggjasölu. Oft og tíðum
sjást hér ekki egg vikum saman,
og ómögulegt að komast yfir eitt
til tvö, þótt maður arki bæinn á
enda, en á öðrum tímum flýtur
allt út í (eggjum, góðum, vondum
og ónýtum, öllu ægir saman,
hvort sem þau eru nýorpin eða
mánaðargömul. Ég get ekki séð
annað en betra væri fyrir fram-
leiðendurna að flokka eggiu og
selja á mismunandi verði eftir
aldri.
Ef svona atvik kæmi fyrir í
landi þar sem vöruvöndun er
í heiðri höfð. væri framleiðandi,
sem sendi frá sér fúlegg, útilok-
aður frá öllum markaði og strang-
lega bannað að selja egg um á-
kveðinn tíma.
Húsmóðir í Vesturbœnuvi.
bangi
en sýningin hófst, menn voru
orðnir svo vanir að leita langt
yfir skammt.
1
Nú á að fara að draga við
okkur sykurskammtinn, og er
hætt við að einhver beri sig
illa. Hvað verður nú um alla'n
rabarbarann, rifsberin og tó-
matana, sem við ætluðum að
sjóða niður — eða berjasaftið?
Ég er hrædd um að einhver
húsmóðir eigi eftir að tauta í
barm sér yfir sykurskorti í
sumar.
En hvaða reglur gilda um
brauðgerðarhúsin? Ennþá þyk-
ist ég sjá kökur smurðaj
þykkri sykurleðju í bak og fyr-
ir á borðum brauðgerðarhús-
anna. Þar virðist aldrei hafa
verið neinn skortur á sykriv
og lítið fer fyrir honum fenn.
Það er fávíslegt að skammta
sykurinn annars vegar svo
naumt, að ekki sé hægt að not-
færa sér það grænmeti, sem
til er í landinu þess vegna, en
bruðla með hann hins vegar
eins og gert hefur verið fram
að þessu í brauðgerðarhúsu a-
um.
Ef fyrirsjáanlegur skortur er
hér á sykri, ætti að banna að
búa til sætari kökur en rúsínu
bollur, krem, gert úr marga-
ríni og strausykri, er hvort sem
er ekki svo lystugt, að nokkur
myndi syrgja það lengi.
Viðtal við Sofftu Stefánsdóttur deildarfotingja —
Bandalag íslenzkra skáta á
20 ára afmæli í dag og átti
kvennasíðan viðtal við Soffíu
Stefánsdóttur deildarforingja í
tilefni þess.
— Hvenær var fyrsta skáta-
félagið stofnað hér á landi?
— Það var árið 1912, en fyrsta
kvenskátafélagið var ekki stofn-
að fyrr en 10 árum seinna,
1922. Það var dönsk skáta-
stúlka úr K. F. U. K. sem hér
var á ferð og kom því til leió-
ar að þetta félag var stofnað,
og það starfaði síðan lengi vel
inn'an vébanda K.F.U.K.
Nú eru kvenskátafélögin orð
in 15 á landinu. Það stærsta er
hér í Reykjavík og í því eru
um 300 starfandi meðlimir.
— Hvert er aðalstarfssvið
skátafélaganna?
— Starfið skiftist í tvennt,
vetrar- og sumarstarf. — Á
vetrum er aðallega starfað inni,
flokksfundir eru haldnir einu
sinni í viku og sveitafundir
einu sinni í mánuði. Á flokks-
fundunum er kennt undir hin
ýmsu skátapróf.
Á vetrum förum við líka
alltaf öðru hvoru í skíðaferðir.
Drengjaskátarnir eiga skíða-
skála, Þrymheim, og þar eigum
við alltaf vísan samastað.
Annars háir okkur mjög hús-
næðisleysi yfirleitt. Við höf-
um aðeins tvö lítil herbergi til
umráða fyrir fundahöld, og sé
um1 nokkra \ stærri fundi að
ræða verðum við að fá leigt
húsnæði úti í bæ.
— Hafið þið nokkra von um
að úr því vandamáli rætist?
— Við eigum nokkuð fé í
húsbyggingarsjóði, — ásamt
drengjaskátunum, og við reyn-
um að efla hann sem bezt við
getum, og vonum að þess verði
ekki langt að bíða að við eign-
umst okkar eigin húsnæði.
— Hvernig er svo starfinu
háttað á sumrin?
— Þá förum við í útilegur
um helgar. Við starfrækjum
einnig skátaskóla að Úlfljóts-
vatni. Hann stendur yfir í þrjá
mánuði á sumrin. Skólastýra
hans er Borghildur Strange,
gjaldkeri félagsins í Reykjavík.
— Hverjar sækja þennan
skóla og hvað er kennt þar?
— Skilyrði fyrir því að telp-
urnar fái vist í skólanum er,
að þær séu orðnar 11 ára gaml-
ar og séu skátar. Við kenn-
um þeim ýmsar íþróttir, leik-
fimi, göngur, sund o. s. frv.
Þar læra þær einnig að fara
með fána. Það er stefnt að því,
að gera þær sem mest sjálf-
bjarga. Þær eiga að hirða um
sig að öllu leyti sjálfar; þær
búa í tjöldum, þvo fötih sín
sjálfar og hugsa um þau og
hjálpa til við matreiðsluna; —
flestar taka líka próf í mat-
reiðslu.
— Öll skátahreyfingin miðar
að því, að kenna æskunni að
lifa heilbrigðu lífi, og gera
hana hæfari að taka því, sem
að höndum ber. Hver skáti
lærir hjálp í viðlögum og lífg-
un úr dauðadái. Einkunnai-
orð hans eru: vertu viðbúinn.
Skátasveitir eru ætíð til taks,
ef hjálpar þarf með, t. d. ef
einhver slys ber að höndum.
Markmið skátahreyfingarinn-
ar er að ala upp úrræðagóða
æsku, sem óhætt er að treysta.
Útsaumur á telpukjóla
Bakararnir okkar hefðu gott
af því að spreyta sig við að finna
upp nýjar gerðir af lítið sæt-
um kökum og fleiri brauðteg-
undir.
Frímerki eru seld eins og
brennivín: á einum stað í bæn-
um. En frímerki er ekki hægt
að fá á leynisölu.
Það hefur oft áður verið
kvartað yfir þessu fyrirkomu-
lagi, en allt situr við það sama.
Auðvitað nær ekki neinni átt
Framhald á 5. sfða.
Einfalda léreptskjóla má gei'a
fína með alls konar léttum spor-
úm og saumum. sem hvoi'ki þarf
mikla kunnáttu eða tíma til að
gera. Bjartir og skrautlegir litir
eiga hvergi eins vel heima og á
barnafötum og þeir gefa einfald-
asta útsaum líf og gildi.
Myndirnar skýra sig sjálfar.
Atliugið aðeins þar sem nálin
kemur vfir þráðinn, annars kemur
sjrorið ekki rétt út. Blómin eru
búin til þannig, að dreginn er
iiringur utan um fimmevring, og
síðan saumað í með ýmsum spor-
um.