Þjóðviljinn - 03.01.1948, Blaðsíða 3

Laugardagur 3. janúar 1948.
Þ J Ó Ð V 1
3

am
t' ybii
CíSS
$
A
I
Á
<?>
i
<í>
X ■
I
I
A
<í
A
I
|
á
A
I
/>•
X
|
t
Nr. 32/1947
frá sköramtunarstjóra
Samkvæmt heimild í 3. gr. reglugerðar
frá 23. september 1947 um vöruskömmtun,
takmörkun á sölu, dreifingu og afhendingu
vara ,hefur viðskiptanefndin ákveðið, að
skömmtunarreitirnir í skömmtunarbók nr. 1
skuli vera lögleg innkaupaheimild fyrir
skömmtunarvörurn á tímabilinu frá L .janú-
ar til 1. apríl 1948, sem hér segir:
Reitirnir Kornvörur 16—25 (báðir með-
taldir) gildi fyrir 500 g af korn-
vörum, hver reitur.
Reitirnir Komvörur 36—45 (báðir með-
taldir) gildi fyrir 250 g af kom-
vörum, hver reitur!
Reitimir Kornvörur 56—65 (báðir með-
taldir) ásamt fimm þar með
fylgjandi ótölusettum reitum
gildi fyrir 200 g af kornvörum,
hver reitur.
Við kaup á skömmtuðum rúgbrauðum og
hveitibrauðum frá brauðgerðar-
húsum ber að skila 1000 g vegna
rúgbrauðsins, sem vegur 1500 g,
en 200 g vegna hveitibrauðsins,
sem vegur 250 g.
Reitirnir Sykur 10—18 (báðir meðtaldir)
gildi fyrir 500 g af sykri, hver
reitur.
Reitirnir M 5—8 (báðir meðtaldir) gildi
fyrir þessum hreinlætisvörum:
Vz kg blautsápa eða 2 pk. þvotta-
efni eða 1 stk. handsápa eða 1
stk. stangasápa, hver reitur.
Reitirnir Kaffi 9—11 (báðir meðtaldir
gildi fyrir 250 g af brenndu kaffi
eða 300 g af óbrenndu kaffi hver
reitur..
Reitirnir Vefnaðarv. 51—100 (báðir með-
taldir) gildi til kaupa á vefnað-
arvörum, öðrum en ytri fatnaði,
sem seldur er gegn stofnauka
nr. 13, svo og búsáhöldum, eftir
ósk kaupahda, og skal gildi
hvers þessa reits (einingar), vera
tvær krónur, miðað við smásölu-
verð varanna. Næstu daga verða
gefnar út ^érstakar reglur um
notkun þessara reita til kaupa á
tilbúnum fatnaði, öðrum en
þeim, sem seldur er gegn stofn-
auka nr. 13, í þeim tilgangi, að-
allega, að auðvelda fólki kaup
á slíkum vörunL sérstaklega með
tilliti til innlendrar framleiðslu,
og skal fólki bent á að nota ekki
reiti sína til kaupa á vefnaðar-
vöru, fyrr en þær reglur verða
auglýstár.
Reykjavík, 31. desember 1947.
Skömmtunarstjóri.

Þann 6. des. síðastliðinn
’birti Þjóðviljinn grein fyrir
mig um svonefnda landsböfn
sem byrjað er á suður í Njarð
víkum. í greininni dró ég í
efa að nokkur þörf væri á
hafnargerð á. þessum stað, til
viðbótar þeim höfnum sem til
eru við sunnanverðan Faxa-
flóa og til yiðbótar þeim sem
.verið er að .byggja- Þegar
búið er að fylla alla þá staði
af' fiskiskipum þá þola nær-
liggjandi fiskimið ékki meira
álag. Mikil bátamergð fram
yfir það sem fiskihafnirnar í
Sandgerði, Keflavík, Hafnar
firði, Reykjavík og Akranesi
geta rúmað skapar þá aðeins
öngþveiti á fiskimiðunum,
veiðarfæratap og verri út-
komu hjá hverjum einstök-
um bát fyrir sig. Eg komst
að þeirri niðurstöðu, að hafn-
argerð þarna yrði óhemjudýr
en gæti þó aldrei orðið nema
smáskipahöfn. Af þessum á-
stæðum taidi ég hafnargerð
í NjarðviRiv suður, ekki eiga
nokkum rétt á sér. Þjóðvilj
inn er á annarri skoðun en
ég í þessu máli samkvæmt at
hugasemd sem blaðið kom
með neðan við grein mína.
Þar segir að ekki sé rangt að
gera landshöfn í Njai’ðvíkum,
að landshafnir þurfi ekki al-
staðar að vera gei’ðar fyrir
hafskip o. s. frv. Hvað sem
þessu líður mun ég halda
minni skoðun þar til búið er
að sýna með rökum að ég hafi
á röngu að standa, og það má
svo sem kalla hvert. einasta
grásleppulón í kringum land
ið landshöfn mín vegna, að
því tilskyldu að ekki sé tekið
upp á þeim fjára að girða
fyrir þau með kínverskum
múrum, sem kosta merga
tugi milljóna, því það hlýtur
óhjákvæmilega að spilla fyr-
ir stöðum þar sem þörfin er
mikil og hægt er að byggja
á. Mitt í þessum hugleiðing-
um sá ég grein í Þjóðviljan-
um á aðfangadag jóla eftir
Riinólf Björnsson- Greinar-
höfundur vill láta byggja haf-
skipahöfn hjá Dyrihólaey. Eg.
minntist þess að hafa áður
lesið grein um sama efni í
sjómannablaðinu5Víking eftir
Óskar Jónsson og aðra til í
Tímanum eftir Jón Gíslason,
þingmann Vestur-Skaftfell-
inga, sem nú hefur flutt frum
varp eða tillögu á Alþingi
um að rannsakað verði hafn-
arstæði við Dyrhólaey með
hafnargerð þar að markmiði.
Eg er ekki kunnugur stað-
háttum á þessum slóðum
í landi, en sennilega hafa all-
ir þessir menn eitthvað til
síns máls. Allir hljóta að við
urkenna að þörfin er mikil
fyrir reglulega höfn á hinni
hafnlausu strönd suðurlands-
ins, því engin höfn er lil á
allri strandlengjunni frá
Reykjanesi til Fáskrúðsfjarð-

ar. Meðfram allri suðurströnd standast hin hrikalegu átok
landsins er mikil gengd fiskj- úthafsöldunnar. Leiði rann-
ar á vetrarvertíð og suður- sóknir færustu hafnai-verk-
landsundirlendið er sbersta [ fræðinga í ljós að hægt sc að
ræktanlega landsvæði á fs-j gera góða höfn í Dyrhólaós
landi. Góð höfn einhversstað-! rneð viðráðanlegum kostnaði
ar á Suðurlandi myndi stór-. og að það sé hagkvæmast:
auka möguleik-a á fiskveið-j staðurinn á Suðurlandi þegar
um landróðrabáta. Góð, allt er tekið með i reikning-
höfn á æskilegasta staðnum; inn. þá ber að ljúka við þær
(sem er milli Þjórsác og Ölf j"stórskipahafnir sem nú eru
usár eða þar um • sl’óðir); háífgerðar og: áðrar soro.
-myndi gera 'landið • stórum. þúrfa stórra 'éndurbótá við.
'byggilegra. Að gér.a þar höi'n Því ekki dugar að blaupa úr
•m.un véra' ógerningur: Þá er. eihu í annað.
aðéins um tvo ■ staði að faiða: ' '
þar sem s.tórskiþaþöfn er!
hugsanleg- Annar þsirra er;
svo sem kunnugt. er. Þo.úaks-! ?
'hefn en hinn er samkvæmtj .
því sem nú er komeð a dag-j |
inn, Dvrhólaós. Þó nokkuð;
margar stóisLipahafnir eiuj Eitt sinn var Aiþýðublaðið
nú í smíðum. Þær þarf^nauð-: af auðvaldi talið rautt.
syniega að ljúka >':ð ác;ar enj pðij{ið atti j!að) tð þvj veitti,
íitjað ei upp á nýjum. Þeg-j iatælit var þð snautt.
ar þar að kemur, er tími tilj
kominn að tala um hjfnar- siðan er liðinn iangur tí.i.i
gerð á Suðuilandi. Engurn ieiðin var o;rýtt hörð.
þarf að blandast hugur um Forinj.jar blaðsins seldu sig
það að slíkt fyrirtæki mun! sjáifa;
kosta óhemju fé. Va,la paif um sjoðinn nu halda vörð
því að gera ráð fynr nemaj
einum stað, að minnsta kostii
Frelsismálgagn sem fólltið átti
og í'yrrum var talið rautt,
hatað af auðsins afturhaldi, —
Grímur Þorkehron.
ekki
1 emu.
Hvorki Þórlákshöfn né .held
ur Dvrhólaós liggia upp a; það Alþýðublað er dautt.
það bezta við aðalgróðurlendi j
Suðurlandsins. Annar er of-
vestarlega hinn of austarlega. Þjóðviljinn erfði Alþýðnblaðið,
Báðir liggia vel við fiskimið- fékk öreigamerkið rautt.
um á vetrarvertíð- Smnileaa H,issi&l!n !iíir af harða tíma
Dvrnólaós hagkvæmari þegar Þó hálít íið5ð fal,i dautt- '
FYKRVEKANDI
a alit er litið og bortm þar
.... . • v ALÞYÐUFLOKKSMAÐUR.
merri, þvi styttra er að sækjaj
'vesvur yfir fjall til Reykja-j
víkur frá vesturhlyta Suður-j
lands.

irt vi o sami

iræiaiagansia
Iívórt yfirleitt ör : fram-
kvæmanlegt að gera rúmgóða
höfn á áðurnefndum síöðum
er enn ekki rannsakáð til
hlýtar. Sameinað átak
margra, einbeittúr viÞú, j tinga ísienzka’þjóð
tæknileg þekkirig, fjármagni þitt- ólgandi blóð v
og vinnuafl fær miklu áork-i «s þú upp móti kúgarans verli-
að sé öllu stefnt að einu og um >
sama marki. Um hafna*geið:r! BrJ# hlekkina hver /
á Suðurlandi gildir sú reglaj sem á höndum sér ber
að þar þýða engin veítlinga-. bætið hugrakkir. félagar þjóðar
tök. Lágkúruleg sjónarmið
sem framkvæmd eru fyrir-
hyggjulítið smátt og smá'.tj gtandið allir sem einn
með gutlkendri ígripavmnu- siíerist úr ehiii neinn
vors haa
eru Þar algerlega þýðingar-
laus og verri en það. Ut-
hafsaldan í forát'aibrimi og
aftaka veðrum af hafi ’sópar
þar öllu barnaglingri í burtu
svo ekki sést tangur né tet-
ur þegar svo ber uridir,
Hvenig hagar til við'Dyrhóia-
ós^ veit ég þó ekki en alls j<
staðar annarsstaðar á suður
landi er þetta svöna- Þánnig
er þetta t. d. í Þorlákshöfn.
Þar er nóg dýpi og.svigrum
á víkinni fyrir alla.i þann
skipastól sem við höíum yf'ir
að ráða. Það sem vantar eru
nógu voldugir garðar til að
þá er aúðvelt að sigra liið stein-
runna lið.
Því að alþýðan öll
getnr eflaust hreiít fjöll
hún er öflug ef mátt hennar
rétt skiijið þið
Verjið öreigans rétt
móti áuðvaldsins stétt
að er ógæfa hvers er ei skilja
það fær
hinni íslenzku þjóð
með sitt ólgandi bláð
mun að endihgu verða sigurinn
kær.
G. St.