Þjóðviljinn - 03.05.1949, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 3. tnaí 1949.
ÞJÓÐVILJINN
5
sameiiii
verður ú sffta af sér 611 bönd flokka og fordóma og
oyrrar
I dag fagnar íslenzk alþýða1
degi sínum í fullri vitund þeirra1
bræðrabanda, sem tengja hana!
við alþýðu allra landa. í dag
heilsar verkalýður alls heimsins ^
degi sínum, 1. maí, sterkari og
sigurvissari en nokkru sinni
fyrr.
Gegnum áróðursSorta hins
styrjaldarþyrsta, riðandi auð-
valds brjótast fram geislar
þeirrar frelsisbaráttu, sem háðj
er í hverju auðvaldslandi og
kúgaðri nýiendu og sem að lok-
um hefur aðeins einn endi: sig-
ur alþýðunnar, sigur hinna und
irokuðu þjóða.
Einmitt þessa dagana er kín-!
verski alþýðurisinn, 500 millj-
ónir manna, að slíta af sér
fjötra erlendrar og innlendrar
áþjánar og innsigla komandi ó-
sigur auðvaldsins á heimsmæli-
kvarða.
En meðan eining og afl al-
þýðunnar vex með degi hverj-
um, á auðvaldið í vonlausri
glímu við .sinn eigin draug, hina
geigvænlegu kreppu, sem örvar
það til vígbúnaðar og styrjalda
og hatrammra árása á lífskjör
og frelsi alþýðunnar.
I háborg auðhringanna, Banda
ríkjunum, er kreppan þegar haf
in og breiðist út til allra þeirra
landa, sem þeim eru efnahags-
lega háð. Offramleiðslan er
byrjuð, en framleiðslan minnk-
ar í nær öllum greinum, þrátt
fyrir Marshalihjálp og vígbún-
að. Atvinnuleysingjar skipta
milljónum, en svartsýni breið-
ist út meðal almennings. Það er
engin furða þótt Bandaríkin séu
nú til viðtals um að leysa Ber-
línardeiluna og aflétti nú út-
flutningsbanni á 500 vöruteg-
undum.
Já, hin geigvænlega kreppa
er þegar hafin. Hún er að verða
sameiginlegt einkenni allra
hinna svonefndu Marshalllanda.
Fyrir alþýðuná þýðir hún at-
vinnuleysi, fátækt og eymd.
Fyrir millistéttina þýðir hún
hrun.
Fyrir þjóðirnar getur hún
þýtt styrjöld, ef friðaröfl mann
kynsins verða ekki ofan á.
Þannig er einnig viðhorf ís-
lenzkrar alþýðu í dag.
Fyrir þremur árum ríkti hér
stórhugur fólksins. Nýbúin að
stofna lýðveldi sitt, týgjaði
þjóðin sig til mildlla átaka til
að virkja auðæfi lands og sjáv-
ar.
Og hvað blasir svo við í dag.
Fyrir rúmum tveim árum var
þjóðinni birt stefnuskrá sem gaf
liénni fyrirheit um lækkun dýr-
arinnar, áframhaid nýsköpunar
atvinnuveganna, tryggingu fyrir
atvinnu og vérndun sjálfstæðis-
ins.
Þetta var stefriuskrá núver-
aiidi ríkisstjórnar, sem hvatti
alþýðuria til fórna, en hét því,
að áuðstéttiri skyldi einnig bera
byrðarndr. En hvferjar urðu svo
efndirnar? Hver hefur orðið á-
rangúr fórnanna?
Veruleikinn er sá, að nú sér
alþýða og millistéttir landsins
ekki fram á annað, en aukna fá-
tækt, öryggisleysi og frelsis-
skerðingu, ef áfram verður hald
ið sem horfir.
í stað verðlækkana var kaup
ið lækkað með iögum, en vörur
hækkaðar í verði.
1 stað aukins kaupmáttar
launanna, hefur hann þorrið
svo, að heimili launamanna kom
ast ekki af. I stað nýsköpunar
er kominn kyrkingur í atvinnu-
líf landsmanna og skrifstofu-
bákn stjórnarinnar hvíla eins
og mara á öllúm framkvæmd-
um.
ismi. Ríkisstjórnin kallar allla
andstæðinga sína kommúnista
eins og Hitler gerði forðum.
Þó þýðir ekki að segja Is-
lendingum slíka hluti. Þeir vita
vel, að þótt kommúnistar séu
kannski f jölmennir í landinu, þá
er þjóðin þó enn ekki öll á
þeirra bandi, hins vegar er hún
öll á móti ríkisstjórninni, og
krefst þess að hún fari sem
skjótast frá.
En hvað er- þá framundari?
Verður kaupið lækkað enn béint
eða óbeint eða með nýjum toll-
um, sköttum? Verður almferin-
ingúr krafinn nýrra fórna í hít
óstjórnarinnar, eða verður snú-
ið við?
' Rikisstjórnin og stuðnihgs-
Já okkur er sagt, að það sé
koirimúnismi, að .þola. ekki
mörglunarláúst ■ -kauplækkun,
hverskyns álögur og ófrelsi.
En ert þú, alþýðumaður,
reiðubúinn til að taka við nýj-
um byrðum, eða sætta þig
áfram við launalækkun cg
skerðingu dýrmætustu réttinda
þinna ?
Og hvað segir þú, sem rekur
litla verziun eða verkstæði og
ert ekki í hópi hiana útvöldu,
hver verður hlutur þinn, þegar
kreppan harðnar, kaupgetan
iriinnkar og atvinnuleysið sverf-
ur að?
Hvað segir þú, ungi Isiend-
ingur, sem átt að erfa lartdið,
sættir þú þig við það, að eiga
1 RœSa Eggerts Þorb]arnarsonar á úti- §
| fundi verkalýSsfélaganna 1 „ mai |
HnuiniiuiiHHHiiiiniHiniHnniiiHiinHHiniHmumumiiimmmimmiimimmummmimMmiiHmimmmmTi
í stað atvinnuöryggís hefur
orðið atvinnuleysi um allt land
og hinn uppvaxandi æskulýður
á sér ekkert framtíðaröryggi.
I stað þess að láta hina ríku
bera byrðarnar, hefur slíkum
ókjörum af nýjum sköttum og
tollum verið hlaðið á almenning,
að hann fær vart risið undir
þeim.
Meðan aðrar þjóðir aflétta
skömmtun, er hér allt orðið svo
reyrt og skammtað, að fólk
verður að stilla sér í biðraðir
um miðjar nætur.
Dýrtíðina, skattana, tollana
var hægt að hækka og skal enn
hækka, aðeins eitt var lækkað,
kaupið, framfærslueyrir alþýðu-
heimilanna, sem sjá nú engin
ráð lengur til að láta kaupið
hrökkva fyrir nauðsynlegum út-
gjöldum.
Og þó, eitt enn hefur ríkis-
stjórninni tekizt að lækka:
verðið á útflutningsafurðum Is
lenainga.
Launalækkun, álögur og aft-
ur álögur á alþýðuna — eru
efndir hinna fögru loforða.
En á meðan situr fámennur
hópur útvaldra yfirstéttarfjöl-
skyldna með öll áskilin sérrétt-
indi, óháðar launamstri og
skömmtun, hafandi beztu sam-
böndin og hirðandi okurgróða
á verzlun og viðskiptum. Aðeins
þeirra hagsmunir hafa verið ó-
snortnir. Þær hafa engu þurft
að fórna ,heldur aðeins að taka
við fórnum alrherinings.
Ef menn eru sþurðir að því,
hvað sé óvinsælast í okkar kæra
landi, þð stfendur nú orðið aldrei
á svari, hvar í flokki rnanna
sem þeir eru:
Hið óvinsælastá er ríkisstjórri
in.
En ríkisstjórnina má eltki
gagnrýnú, því það er koíriwiin-
menn hennar gefa sjálfir svör- rhvergi örugga atvinnu né fram-
in, og þau eru þessi: Það verður ; tíð og að drfegið verði úr öllu
ekki snúið við.
Það á með öllurn ráðum að
reyna að hindra léiðréttingu á
kaupi launþeganna vegha vísi-
töluskerðingarinnar.
Það á að rétta almenningi
nýja stórkostlega skatta til þess
að fá upp í haliann á hinum
andvana fjárlögum, og auka
þar með dýrtíðina.
En það á engar byrðar að
ieggja á auðstéttina, aðeins á
almenning.
Kórónan eru hinar nýju og
vaxandi kröfur afturhaldsins í
ríkisstjórnarliðinu; kröfurnar
um að svifta alþýðuna dýrmæt-
ustu og kærustu þjóðfélagsrétt-
indum hennar, eins cg oriofs-
lögunum og skeroingu al-
mannatrygginganna til sjúkra
skólakerfi landsins ?
Eða þú, sem hefur með spar-
semi lagt fyrir nokkur þúsund
krónur, ert þú reiðubúinn til
þess að taka við stórfelldri
gengislækkun ?
Okkur er sagt, að enginn megi
mögla, því það sé köriimúnisrrii.
En þegar þú kaupir í matinn.
eða greiðir útsvarið þitt í bæj
arskrifst., skattana hjá tollstj.
húsaleiguna, þýðir þá nokkuð
fyrir þig að framvísa skamma-
greinum úr Alþýðublaðinu um
Rússa eða bunka af Morgun-
blaðinu um inál Mindzentys
kardínála? Eða færðu ekki a?
bera sömu byrðarnar, hvort
sem þú ert með eðu móti Rúss-
tim, hvort sem þú ert í Al-
þýðufiokknum, Framsókriar-
og örkumla, ekkna og munað- .flókknum, Sjálfstæðisfiokkruur.
arleysingja.
Úr sölum Alþingisi slöngvar
eða SÓEÍalistaflokknum ?
En eitt stefnuskrárhejt sitl
hefir ríkisstjórniri þ.ó svikið á
svo sérstæðan hátt, r.ð ir.innsí
einn helsti stuðningsmaður rík-
isstjórriarinnar því framan í 30
þúsundir launþega, að þeir noti jverður meðan saga íslands
orlofsféð til þe.ss að kaupa j geymist. Það er fyrirheitið uœ
fyrir brennivín og fara á fyllirí. ; að vernda sjálfstæði ís’ands.
Síðan kemur æðsti maður
Háskóla Isiands, sem stofnaður
var til að halda í heiðri rétt-
indum, frelsi og menningu Is-
lendinga, og krefst þess á sum-
ardaginn fyrsta í útvarpinu, að
verkfallsrétturinn verði afnum-
inn með lögum.
Verkalýðurinn og allur al-
menningúr verður að gera sér
ljóst, að þetta eru ekki aðeins
kröfur nokkurra afturhalds-
seggja, heldur þróast þær sem
markviss stefriá undir pilsfaldi
rí'kisstjörnarinnar, og að þær
eru stefriuskrá hins riýja fas-
isirik og sriártasta afturhalds,
serii gerir þær að veruleika, éf
Já, hvar er nú sjálfstæði
íslenzku þjóðarinnar?
Það er geymt — féttará sagt,
afsal þess — í skjaTásáfni
Bandaríkjastjornar, undirritað
af utanríkisfácherra Islands.
Það er táknrænt, að ríkis-
stjornin tók sér tíma til að inn-
lima ísland í 20 ára hfernaðar-
bandalag, á sama tíma og hún
hafði engan tíma til að siriha
innanlandsmálum Islendinga.
Þótt mörg hundruð erlend
veiðiskip þufysu ísiandsmið óg
erleridir veiðiþjófar sifanfcS-U
Sundur veiðarfæfi Isieridinga,
þá skifti það ríkisstjórriiná ekki
mikiu máli.
álþýðan hindrar það ekki þágar j Hún tiafði heldur eágfaa tírna
í ’ uþþhafi. /(riT áð afstýrá tvfeggjá -m.áriaðá
verkbanni togaraeigenda, og
f járlögin — þau eru henni sýni-
lega einnig aukaatriði, því lánd-
ið er búið að vera f járlagalaust
í fjóra mánuði.
En hún hafði tíina til þess,
sem íslendingar höfðu ekki
fengið sig til í þúsund ár: að
ianlima ættjörðina í hernaðar-
bandalag, dagana eftir að
Bandaríkin höfða rétt henni 16
railljónir króna.
Þjóðin mótmælti kröftuglega,
en samtökum hennar var bann-
að að birta vilja sinn í útvarp-
iau. Ríkisstjómin neitaði þjóð-
inni um að fá að greiða atkvæði
um þetta örlagaríkasta skref.
En hún kvaddi friðsamt fólk
á Austurvöll, og gait því kom-
una með vopnaðri árás storm-
sveita sinna og lögreglu.
Hver er skýringin á þessum
hrottalegu aðförum við þjóð-
ina?
Skýringin er sú, að hér er
ekki um öryggismál Islands að
ræða, heldur öryggismál ís-
lenzku auðstéttarinnar sjálfrar,
sem orðin er hrædd við sína
eigin þjóc og ætlár sér að ríkja
í landinu með aðstoð erlénds
herveldis, ef hún þarf á að
halda.
En þjóðin hefir ekki gert
þennan samning og ekki tekið
á sig neinar skuldbindingar.
Hún vill ekki heyja styrjöld
gegii neinni þjóð og muri held-
ur ekki gera það.
Ábyrgð landráðasamningsins
hvílir á þeim einum, er gerðu
hann.
Reykvísk alþýða!
Hin vinnandi stétt verður nú
að sameinast á víðtækari grund-
velli en nokkru sinni fyrr. Nýj-
ar stórárásir afturhaldsins á
lífskjörin eru í aðsigi. Dýrmæt-
ustu réttindi og frelsi alþýð-
unnar eru í hættu fyrir aftur-
haldi og fasisma yfirstéttar-
innar. Kreppa og fátækt knýr
á dyr hvers alþýðumanns.
Til þess að spyrna fótum við
er aðeins til eitt ráð: Það er
eining alþýðunnar, voldugri og
sterkari en nokkru sinni fyrr,
eining, sem skolar burt árásum
afturliaidsins og leggur grund-
völlinri að nýrri framsókn hinn-
ar virináridi þjóðar til velmeg-
unar og aukins frelsis.
Alþýðan verður öll að sam-
feinást, kveða niður þá sundr-
u.-ig, sem auðstéttin elur á
meðal hennar, slíta af sér öll
þau bönd flokka og fordóma,
sem aðskilja hana og ganga
sameiginlega fram til nýrrar
sigúrsællar sóknar fyrir bætt-
úm kjöruni, fyrir frelsi sínu og
lýðréttindum, fyrir nýrri rík-
irisljórn, fyrir friði við állar
þjóoir.
Látum þerinan 1. maí-dag
'verðá riýjan aflgjafá þes'sarar
einirigar.
Lsrigú lifí éining íslferizkrar
Framh. á 6. síðu'. ,