Þjóðviljinn - 19.10.1949, Blaðsíða 6

6
ÞJÖÐVILJINN
.Miðvikudagrir 19. október 194®
Ðómtur sérfræðingm
j^ENNILEGT er að fram-
frerslukostnaður fari
hæiikandi og kaummáttur launa
hækkandi og kaupmáttur launa
hafa lækkað gengi peninga
sinna“. Þennan dóm urn af-
leiðingar gengislækkunarinnar,
sem Bandaríkjastjórn ltnúði
íram í Marshaxllöndunum,
brezku samveldisiöndunum og
yíöar fyrir tæpum mánuði,
kveða iiagfræóingar SÞ upp í
sitýrsiu úrn þróunina í efna-
hagsmálum heimsins upp á
síðkastið. Niðurstaða hinna
hlautlausu sérfræðinga alþjóða-
sanitakanna, er þungur áfellis-
dómur yfir Bandaríkjastjórn,
sem fyrirskipaði gengislækkun-
ina, og leppstjórnunum, sem
[ramkvtemdu hana. Hagfræð-
ingar SÞ staðfesta það,. að
gengiskekkunm e.r tilraun til
að leysa vandamái auðvalds-
heimsina á Jrostnað almennings.
Gengislækkun hefur það í för
meS sér, að íslenaki verkamað-
urinn fær miana, af lifsnauð-
@ynjp.Ci fyrír 'krqnu' sina, sá
brezki fyrir. shilling sinn, sá
franski fyrir franka sinn, eft-
ir laé-kltunina .en íyrir. Með geng .
islækkuninni er sem sagt kaup»,
allra launþega lækkað, segja-
sérfræðingar SÞ. Þetta er vin-
argjöf doliaravaldsins og mars-
hallherranna til fólksins, sem
þeir í ræðum sínum og skrifum
þykjast bera svo fyrir brjósti.
Með gengislækkuninni stela
þeir frá hinurn fátæku og gefa
hinum ríku þýfið.
JpAÐ er nefnilega ekki allt
sem lækkar við gengis-
lækkunina að dómi hagíræð-
inga' SÞ. Þeirn kemur saman
um, að framfærslukostnaður-
inn, verð lífsnauðsynjanna,
hækkar. Á því græöa atvinnu-
rekendurnir, þeir sem eiga
framleiðslutækin. Gróði þeirra
eykst um Ieið og . kaupgjald
allra launþega er skert. Geng-
islækkunin ,er eitt af gróða-
brögðum auðvaldsins, ráð til að
ræna auknurn hluta af þ.vi.
verðmæti, . sem hinn vinnandi
maður skapár með erfiði sinu.
Að þetta . er tilgangurinn ,sést
bejst á því, 'að gengislæklcunr
inni fylgir hvarvetna hérferð
if hálfu stjórnarvaiöanna .til,
að hindra að almenniagur rótti.
hlut -sínn-með - kauphækkunum'. -
I Bretlandi notar víkisstjórnin
yfirráð siu' yfir verkalýðssam-
Frainhald á 7. síðu.
SIIIIHHIHHiniHllinnEffl FR AMH ALÐSS AG A : BHHHHHMHHMHHHW)
H
H
H
H
s
s
Þessi nýja framhaldssaga eftir sama
höfnnd og „Hns :stormsins“. er speHnandi '" EFIIE
amerísk ástar- og sakamálasaga. — Byrj- 5
ið strax að Iesa, svo að þið missið ekk- ** igil4ÞIt f]H. MÍ> ÍÞ (\t Wtiirt J
ert úr.
ih 2- daguk. nmnmini
mjög heymardaufur, hann hafði látið nægja
að vera bara kurteis.
Eric hafði verið drifinn í rúmið strax og
hann kom. Gamla svertingjakonan, sem kölluð
var Magnolia, hafði strax tekið hann að sér.
Hún hafðj tekið .hann áð .sér efns og eign sína,
einS og það'væri hún ein Sem vissi' hvernig
hægt væri að láta honum líða vel, og hún horfðr
á Roní meo !eyndri' en kuldalegri forvitni. Eric
og Mimi voru henna.r börn, Magnolia hafði verið
barnfóstra, þeirra. Þegar Eric var veikur, eins og
hann. var svo oft, þá skoðaði hún hann aftur
sem eign sina, og hún gaf það glöggt í skyn,
að hún kærði sig ekki um neina afskiptásemi.
Járnbrautarferðin hafðj verið erfið, Eric' hafði
iitið þreytuíega út, fölur. Já, hann virtist méir
að segja svo þreyttur, að Róní kcm hann ein-
hvernvegian undarlega fyrir. sjónir. Það var
eins og köman tíl Bellé Pleur hefði brej’tt hon-
um,'— hann væri ekki lengur sá Eric Chatonier,
sem hún hafð’i gifzt, heldur einhver annar, it
kunnugur.mað^r, fjarlægur, niðursokkiim í. sinar
eigin. hugsanir, .andlitið ta»t og grímukennt, Það
var ekkert;., sem hún gat gert fyrir hann.
„Magnolia passar upp á mig,“ sagði hann. „Mig
langar aðeins til að hvíla mig. Láttú Mirai sýna
þér staðinn."
Mimi sýndi henni. staðinn, talaði með .sínum
daufa strengda rómi, benti á þetta og hitt, trjá-
göngin þar sem eykuraar drjúptu limi sínu
með gráum mosanum og vísuðu veginn að hlið-
inu, garðinn með fjölæru blómunum og skógai-
ræmuna sem lá niður að fenjunum. Það hvíldi
þungur svefnlegur blær yfir fenjunum, þama
sem þau lágu í hitanum. I gegnum þau var samt
skurður, sem var nógu djúpur til þess að þar
gat legið lítil skemmtiskúta,
Mimi hafði líka bent á skútuna. Nafnið
Catherine stóð skýrum stöfum á bógi skútunn-
ar. „Það er einhvér óratími síðan hún var
hreyfð‘7 sagði Mimi. „Sam gamli hugsar um
hana. Hún er satt að segja einskis virði nú orð-
ið. Henry dómari sefur um borð í henni. Hann
segir að þar sé svala-ra en í húsinu. En Eric-“
augu hennar, dökk og djúp á hinu litla snjóhvíta
andliti hennar, beindist að Róní, — „Eric þótt
einu sinni vænna uln þessa skútu en nokkuð ann-
að. Hefur hann ekki sagt þér frá því?“
„Nei, eklri minnist ég n.ú þess“, sagði Róní og
sneri aftur til gamla, virðulega hússins, sem •.
svo stilfagurt. Á'.þremur hliðum þess voru. brció-
ar, tvöfaldar sv’al.ir. Gluggamir voru háir og
hlerar 'fyrir þeim. Útflúrað grindverk úr jáini’
var um efri svaíirnar,- ’••••
Mimi hafði 'stáðnæmzt til þess að sýna henni
staðinn á bak. við myrtusviðinn, þar sem silfur
borðþúnaðurinn hafði verið grafinn niður á tírna
Þrælasti íosins, þegar Janln’amir komu. Á mar-
ingaskrifstofur C>listaris 23. oktéber
AÐI LS K R IF SI0 F A
werfe

i m a r :
!9ð3 (2 Eífiiir): Síjórn og uppl
Upplysingar fyrir
um -liverjir bosið
íiitirk
Anh þess era í LíslamanitaskáEaiBsm 21 sími iysií sambaná vlS hvesfaslnðslofnziiar.
iísskrifstofa
vnféut í GoStemþlaridiúsiiin ■
i. m a r :
íííasímí
íIGSÖ:
¥ e r f a s k r i-f s l o f si- f- ' '
verla-á 2® s&eSnsn í hænnm. irpplísiagar-nm: sma þcissa !á fkhksmens hjá aSalshrifstofvitni.