Þjóðviljinn - 09.11.1949, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJINN
Miðvikudagur 9. nóv. 1949.
Bæjarpósturinn
Pramh. af 4. síðu,
aftur á móti allir samstarfs-
flokkarnir að sverja af sér. —
Ingvar“.
□
» t
Sagan nm hvítu svunt-
urnar.
„Húsmóðir." — Sendir eftir-
íarandi klausu: „Það fæst Htið
Bf hvítum svuntum í bænum
BÚna, en þetta eru einmitt
svuntur sem framreiðslustúlk-
lir þurfa mjög á að halda....
ISvuntur þessar fengust fyrir
nokkru í Fatabúðinni og kost
iuðu 15 kr. stykkið. Sama sort
ifékkst líka í búð einni í Tjarn-
Brgötu. Og kostuðu svunturn
Br þar 20 kr. stykkið. Vinkona
mín ein vísaði mér þangað, eft
ír að hún hafði keypt sér
Bvuntu á þessu verði, og fór
iég þangað tveim dögum síðar.
Þá var búið að hækka verðið
upp í 29 kr., og konan í búð-
anni sagði að þær hefðu alltaf
kostað það. En það er ósatt. —
19 ára móðir.“ — Verðlagseft
^rliti^ athugar sjálfsagt málið.
niiiiniif f miiiiiiiiiiiiiiiiiiimujimi”
liggur leiðin
flHIHWlHMIIMnHHmiHliÍWIWBWWB
SKIPAUTCCRÐ
RIKISINS
Herðnbreið
austur um land til Fáskrúðs-
fjarðar hinn 12. þ.m. Tekið á
móti flutningi í dag og á morg-
un. Pantaðir farseðlar óskast
sóttir á föstudag.
rJ
• W.EJ. •
Bazarinn
'Verður á morgun (fimmtudag)
í G.T.-húsinu og hefst kl. 2
eftir hádegi.
Eins og vant er verður þar
margt góðra muna. Tekið á
móti munum eftir kl. 9 í
fyrramálið.
i Stjórnin.
Tlior Thors
Framhald af 8. síðu.
stjórn Grikklands haft fulla
samvinnu við nefndina, sam-
kvæmt skýrslu hennar,
I upphafi umræðnanna var
einróma samþykkt tillaga
Ástralíu um að ný sáttanefnd
skipuð forseta allsherjarþings-
ins og aðalritara Sameinuðu
þjóðanna, formanni og varafor
manni fyrstu nefndarinnar
skyldi reyna að ná sáttum í
málinu með viðtölum og bein-
um samningum við fulltrúa
Balkanríkjanna fjögra í New
York. Var ákveðið, að nefnd
þessi skyldi skila skýrslu ura
störf sín innan þriggja vikna.
Fulltrúi Póllands bar á sama
fundi fram tillögu utan dag-
skrár um að fyrsta nefndin
skyldi óska eftir því, að dauða
refsingu kommúnistans Katrín-
ar Zevgos yrði frestað. Full-
trúi Grikklands upplýsti þá, að
ríkisstjórn Grikklands hefði á-l
kveðið að fresta framkvæmdj
dauðadóma þar í landi ogj
áfrýja öllum slikum jnálum, þar|
á meðal máli Katrínar Zevgos.!
Væri þessvegna enginn grund-!
völlur fj'rir tillögu Póllands.
Margir nefndarmanna bentu
einnig á, að innlandsmál Grikk
lands væru ekki á dagskrá í
nefndinni, enda hefðu Samein-
uðu þjóðirnar ekki heimild til
að hafa afskipti af þeim vegna
ákvæða 2. gr. 7. mgr. sáttmála
Sameinuðu þjóðanna
Þar sem sáttanefnd hafði ver
ið skipuð og fulltrúi Grikk-
lands hafði lýst því yfir, að
ríkisstjórn Grikklands hefði
þegar framkvæmt þau atriði,
sem tillaga Póllands snérist um
greiddi sendinefnd Islands at-
kvæði gegn tillögu Póllands.
Sömu afstöðu tóku þessi ríki:
Abyssinia, Argentina, Ástralía,
Bandaríkin, Belgía, Bolivía.
Brazilía, Bretland, Colombia,
Costa Rica, Cuba, Danmörk, E1
Salvador, Equador, Filippseyj-
ar, Frakkland, Grikkland,
Guatemala, Holland, Honduras,
Indland, Iran, Kanada, Kína,
Lebanon, Liberia, Luxembourg,
Mexico, Nýja Sjáland, Nicara-
gua, Noregur, Pakistan, Panama
Paraguay, Peru, Suður-Afríka,
Svíþjóð, Tyrkland, Uruguay og
Venezuela.
Einungis 6 ríki greiddu at-
kvæði með tillögunni, þ. e.
Hvíta Rússland, Júgóslavía, Pól
land, Soviet-Rússland, Tékkó
slóvakía og Ukraina.
fVið umræðurnar um tillöguna
sagði hinn spaki fulltrúi Ind-j
lands: „í nafni mannúðarinnar
álít ég, að sættir og linkind séa‘
líklegri ef tillaga Póllandsj
verður felld.“ Eg var sömu
Iskoðunar.
New York, 1. nóv. 1949.
Thor Thors (sign.)
Reykjavík, 8. nóvember 1949.“
FRAMHALDSSAGA:
BRDÐARHRINGURINN
EFTIR
Mignon G. Eberhart S
Unglinga vanfar
til að bera blaðið til kaupenda á
Seltjarnamesi
Þjóðviljiim,
Skólavörðnstíg 19. sími 75ÖÖ.
an sig. Svo var allt í einu eins og einhver annar
væri líka í skóginum, — þessi tilfinning greip
hana undarlegum tökum.
Já, þetta var undarleg tilfinning. Hún stanz-
aði, beindi vasaljósinu allt í kringum sig og
hlustaði. En hafi það verið fótatak sem hörfaði
undan henni einhversstaðar úti í myrkrinu, hafi
það verið brak í sprekum, þá heyrði hún það
ekki aftur.
Húii hélt áfram, en fór gætilegar en áður.
Henni stóð nokkur stuggur af dimmum trjá-
göngunum og draugalegum mosaþembunum, sem
héngu í myrkrinu yfir höfði hennar. Henni stóð
siuggur af trjábolunum sem stóðu í skuggan-
um fyrir framan hana — og allt í einu virtist
henni eins og einn þeirra hreyfðist.
Það gerðist, þegar hún nálgaðist litlu bryggj-
una .... Trjábolur einn, sem sást mjög óglöggt
við enda ljósrákarinnar á undan henni, þetta
var bara skuggi, — reyndist við nánari athugun
ckki hafa verið neinn skuggi. Ekkert tré. Ekkert.
Hún stanzaði aftur gegn vilja sínum, leit í
kringum sig og hlustaði .... En það var ekkert
nema þögnin, og ljósrákin sem hún beindi kring-
um sig stöðvaðist ekki við annað en svarta trjá-
boli og skugga þeirra. Hvergi nein hreyfing.
Svo kom hún auga á bryggjuna, skútuna og
fenin. Vatnið var svart og bjarminn frá vasa-
ijósinu glitraði á því. Það var akkerisljós á skút-
unni, sörmileiðis ljós á þiljum. Einnig barstljós í
gegnum kringlótt kýraugað á klefa Henry dónx-.
ara. Allt í einu skildist henni, að Henry dómari
mundi ekki heyra neitt þó hún kallaði a£ bryggj-
unni. Hún hafði gleymt því, hve heyrnarsijór
hann var. Hún yrði að róa yfir. Eða — það
sem betra var — hún gæti bara snúið við og
sagt Eric að hann yrði að bíða til morguns.
Hún var að því komin að leggja af stað aftur
h.eim, en mundi þá skyndilega eftir hinum á-
fcyggjufulla svip á andliti Erics. !
Árabáturinn lá bundinn við fætur henni. Hann
sást greinilega í þröngum bjarmanum frá vasa-
ljósinu, þar sem hann lá við bryggjuna. Henni
var það ekki ljóst J>á, að ef aðeins var um þenn-
an eina bát að ræða, þá hefði hann ekki átt að
iiggja við bryggjuna núna (og hún hafði að-
e:ns séð þennan eina bát um morguninn).
Hún dró lítið eitt upp pilsið og steig niður í
bátinn. Hún lagði vasaljósið logandi á þóftuna
við hlið sér og tók árarnar. Þær voru óþægilega
límkenndar, og hún hugsaði með sér, að dögg
hlyti að vera mikil. Hún lagði af stað hina
stuttu leið yfir að skútunni, og stýrði eftir ljós-
inu á henni. Það heyrðist lágt hljóð, eins og
muldur, þegar árarnar runnu til og það brakaði
í einni þeirra.
Eins og um morguninn veittist henni auðvelt
að leggja bátnum upp að skútunni, binda hann
16. DAGUR.
fastan og ganga uþp. Vegna Ijóssins, sem logaði
um borð, taldi hún óþarft að taka vasaljósið
með, skildi það eftir á þóftunni.
Hún kallaði „Henry dómari“ einu sinni eða
tvisvar niður í gegn um litlu káetudyrnar. Það
kom ekkert svar, svo að hún gekk niður og hélt
til stóra klefans, eins og hún hafði gert um
morguninn. Dyrnar voru upplýstar, og hún hafði
teygt fram hendina til að berja, þegar hún sá
Henry dómara.
Kýraugað fyrir ofan hann var opið. En hann
héfði ekki getað heyrt hróp hennar frá bryggj-
unni, jafnvel þó hann hefði haft fulla heyrn.
Þvi að Henry Yarrow dómari, sem hafði sent
svo marga menn í dauðann, hafði nú mætt sín-
um eigin dauða; hann lá á grúfu í stórum blóð-
polli.
Það var blóðið, sem Róní kom fyrst auga á.
Hún hlýtur að lokum að hafa hreyft sig og
stigið nokkur skref inn í klefann, því að allt í
eínu var hún farin að horfa beint niður á hann,
ósjálfrátt farin að athuga smáatriðin. Hún veitti
því t. d. athygli, að höfuð hins dauða lá á skakk,
önnur höndin teygð út, og hjá henni lá bréfmiði.
Það voru blóðblettir á bréfinu, og á það höfðu
verið krössuð einhver orð. Hún las þetta ósjálf-
rátt:
Kona Erics myrti mig, vegna þess að ég vil
ekki láta hann gera erfðaskrá eftir hennar
höfðL Allar eigur mínar ganga tíl Blanche
Radocsy. Þetta er minn hinzti viljL Henry Yarr-
ow.
Undirskri£tm. .var dautog kþasskennd, eins og
hún hefði verið gerð með seinustu - kröftum
ceyjandi líkama.
Kona Erics — en, hamingjan góða; það var
bún sjálf.
Það heyrðist skvamp fyrir utan, skvamp af
einhverjum þungum hlut. Síðan féll þögnin yfir
aftur. I
Svo heyrði hún dauft árahljóð. Það brakaði í
annarri árinni. Hljóðið barst í gegnum hið
svarta op kýraugans.
Fimmti kafli: Skútan.
Það var þetta, sem vakti hana af leiðslunni,
árahljóðið sem barst í gegnum myrkrið þegar
báturinn hvarf burt og skildi hana eina eftir
um borð í þessari óheillavænlegu skútu, skildi
hana eina eftir með dauðum manni.
Þessi maður, sem lá við fætur henni, hafði
verið myrtur. Það var þó ekki sýnileg nein byssa
eða hnífur, né yfirleitt nokkurt vopn. Það var
aðeins líkið af Henry dómara, og einkennilegur
fclóðataður bréfmiði með fullyrðingu um, að hún
— 'Róní Brace — hefði myrt hann. Nei, ekki
Róní Brace — Róní Chatonier, kona Eriics.
Morð! Þetta undarlega og hræðilega, sem var
ÐAVÍÐ