Þjóðviljinn - 08.07.1950, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJ1NN
Laugardagur 8. júlí 195ð.
!
Auðæfi í höndum alhvðu
npæisr^e».) »«. i i 1 *.
minium, en það er bauxit, alun-
it, flugusteinn (skifer) og leir.
Helzta bauxitssvæðið er Kueit-
sjá, þar sem taiið er að um 65
millj. smál af þessu efni séu
geymdar i jörðu. I norðurhluta
landsins er geysimikið af alu-
nit, mörg hundruð milljónir
smálesta að því er talið er, og
í Mansjúríu eru miklar flögru-
steinsnámur.
í norðvestur fylkjunum er
geysimikið af úraníum, sem síð-
ar meir getur orðið mjög þýð-
ingarmikið í sambaadi við iðn-
virkjun landsins. Mikið af kop-
ar finnst í Jynnan, og -í liunan
og Kueitsjá eru miklar kvika-
silfursnámur. Arsen og vismút
finnst í Kiangsi, Kuantung og
Kuangsi. í vesturhl. Setsjúan
og í Sjensi eru auðugar olíu-
lindir. Kommúnistar hófu olíu-
vinnslu þar þegar á styrjaldar-
árunum og .verður hún nú auk-
in mikið. Miklar saltnámur eru
í landinu, mest í Jynnan, Hupei,
Sjensi og Kansu og síðast en
ekki sízt í Setsjúan, en salt-
námurnar þar hafa verið víð-
kunnar mörg þúsund ár.
Kína hefur einokun á gall-
eplinu, sem vegna hins mikla
taninnihalds <(60—70%) er
bezta sútunarefni, sem til er. —
urs síns yfir Bandaríkjunum og
innlendum leppum þeirra. Mik-
ill árangur hefur þegar náðst í
uppbyggingarstarfinu, og marg
ar milljónir atorkusamra og ið-
inna Kínverja eru nú þátttak-
endur í hinu mikla uppbygging-
arstarfi, sem á að gera stærstu
þjóð heimsins í einu auðugasta
landi veraldarinnar að nýtízku
landbúnaðar- og iðnaðarríki.
| MANSJÚRÍU er allmikill
1 iðnaður með nýtízku sniði.
I»ar eru miklar stálsmiðjur,
vélasmiðjur og kolanámur. —
Japanir lögðu þennan hluta
Kínaveldis undir sig árið 1920
og stjórnuðu honum síðan með
einræði og harðstjórn. Hin
miklu auðævi landsins notuðu
þeir eingöngu til eigin þarfa.
Hin' auðuga Mansjúría átti að
vera miðstöð stóriðnaðar jap-
anska heimsveldisins. Þegar
þessi mikilvæga stöð og Norð-
ur-Kína gekk þeim úr greipum
seint í siðari heimsstyrjöldinni, a'
hafði hið hráefnasnauða Japan
enga möguleika til styrjaldar
reksturs lengur og hefði orðið
að gefast upp innan skamms
tíma, hvort sem Truman Banda
ríkjaforseti hefði látið várpa
kjarnorkusprengjum sinum á ó-
breytta bórgara í Hiroshima og
Nagasaki eða ekki.
Frumskilyrði þess, að stór-
iðnaði verði komið á fót í Kína,
er það, að bætt verði úr sam-
gönguvandragðunum. Allt fram
á þennan dag hafa stórfljótin
verið helztu samgönguæðar
landsins, en mörg helztu kola-
- og járnnámusvæði landsins, þar
sem hægt væri að koma á fót
iðnaði, iiggja víðs fjarri þeim.
Xiítið er um nýtízku bílvegi, og
allar járribrautir landsins sam-
anlagt eru aðeins 30 þús. km.
Hefur stjórnin í ' Peking nú
gert áætlun um byggingu. 160
jþús. km af járnbrautum .á tíu
árum, en' hugsanlegt er að það
’gangi fljótar.
Biflingaaisiiii
bæjaistjómaiíhaldsins
Framhald af 8. síðu.
svo og fasteignagjaldaseðla
(jan.).
Við lokauppgjör útsvara
næstliðins árs og yfirfærslu til
eftirstöðvabókar (marz).
Við samlestur (sem er jafn-
framt prófarkalestur nýrrar út-
svarsskrár við útsvarsspjald-
akrá innheimtuskrifstofunnar.
Við margskonar skýrslugerð
til skattstofunnar, einkum í
janúar.
Við samanburð á gjaldseðl-
um við spjaldskrár, áður en
nýjar innheimtutilraunir eru
gerðar. (Einkum við lögtök).
Við kaupskrár frá atvinnu-
fyrirtækjum, sem oftast eru
sendar skrifstofunni daginn fyr
ir útborgun kaups og þarf að
afgreiða samdægurs með sam-
anburði við spjaldskrár."

OLIA
og ástir
John
Stephe«
Strange
94. DAGUR.
voru. Barney sá vin sinn mjög sjaldan, og þá Þau lögðu sig öll fram við að vera fjörug og
ekki nema andartak í einu. kát og forðast öll umtalsefni sem gætu orðið
Aðrar handtökur voru framkvæmdar hinn til að ýfa upp sár hans. Eftir stundarkorn leit
átjánda — um það bil tvö hundruð útlendingar Vincent upp.
voru settir í varðhald. „í guðs bænum," sagði hann, „reynið að vera
Á meðan dofnaði áhuginn á Hessmálinu og eðlileg. Eg veit hvers vegna þið eruð eins og
innrásin á Krít varð aðalfréttin. Mótmæli Rússa á nálum. En látið þið mig einan um það. Það
gegn herflutningum Þjóðverja inn í Finnland kemur mér einum við og ekki ykkur.“
vöktu enga athygli. „En, Vincent —“ Rosie hallaði sér áfram og
Gridley Carson sat enn í fangelsi og huggaði rétti höndina í átti'ria til hans. Hann tók um
sig við bréf frá vinum og kunningjum og hlý- hana og þrýsti hana harkalega.
legar greinar í blaðinu Spere, sem alltaf hélt *„Eg veit það,“ sagði hann. „Eg veit það. Og
Ðrjúg geras! næturverkin
við innheimtu útsvar-
fast á máli hans. Bók hans, Aftan við olíulín-
urnar, kom út hinn tuttugasta og áttunda, sama
daginn og Roosevelt tilkynnti að framleiðsla her-
gagna skyldi aukin eins og hægt væri. Bókin
fékk góðar viðtökur, og Hindemith bjóst við
mér þykir vænt um ykkur öll. En í guðs bæn-
um —“
„Við erum bara þreytandi,“ sagði Muriel.
Gough leit á hana.
,,Já, eiginlega eruð þið það. Eg get ekki sætt
metsölu. Dóra Lindley keypti sér nýjan háls- mig við þetta — engan veginn. Þið verðið bara
klút og sendi skeyti í fangelsið til að óska höf- að vera þolinmóð við mig, þangað til ég átta
undinum til hamingju. mig. Þið verðið að tala um eitthvað annað en
Sambandið milli Muriel og Barney batnaði veðrið þangað til.“
ekki, sættin eftir dauða Rítu reyndist ekki annað
en stund milli stríða. Þau forðuðust að minnast
á orsök ósamlyndisins, því að hvorugt þeirra
vildi láta undan. Hann hafði búizt við að hún
yrði ofsareið yfir framkomu hans við Natöshu
,/gJæja þá,“ sagði Muriel og brosti til hans
yfir borðið. „Grid var látinn laUs í dag.“
Vincent Gough dró djúpt andann.
„Þetta er betra.“
Hann fór snemma heim og enginn maldaði
Maarten og hafði sagt henni allt af létta án 5 móinn. Hugh tók upp glös gestanna.'
|/OMMÚNISTÁFL0KKUR .
' Kína nýtur geysilega mik-
ils álits og trausts meðal allra
etétta þjóðaririoar, vegna sig-
anna!
Eins og sést af játningum borg
arstjórans er eftirvinnan mest-
öll í sambandi við innheimtu
skatta og útsvara — til þess m-
að innheimta fé sem notað
er í bitlingaaustur til gæðinga
íhaldsflokksins.
Svo kemur hið skemmtilega í
afsökunum borgarstjórans: það
er ekki hægt að undirbúa inn-
heimtu útsvara r.ema á kvöldin
og næfcuraar!
Niðurlagið á afsökunum borg
arstjórans er svohljóðandi:
„Mörg þessara starfa þarf að
vinria. á sem skemmstum tíma,
og eru þessvegna margir starfs
menn settir til að vinna þau í
skorpu. Þau eru öll þannig vax-
in, að þáu verða ekki unnin í
venjul. afgreiðslútíma,' - þegar
útsvarsspjaldskrá og aðrar-
skrár eru í notkun við daglega
afgreiðslu. .
Störfin eru þannig vaxin, að
ætla má, að þau verði.yfirleitt
betur og nákvæmar unnin af
fasta starfsfólkinu -en öðrum.
Þá skal tekið -fram, að hús-
næði bæjarskrifstofanna leyfír
ekki'fjölgtm starfsmanna við
þessi störf, þó að þau mætti
Vinna í venjul. afgreiðslutíma.
Nokkrir starfsöienn vinna mun
meiri eftirvinnu en aðrir, en það
eru vönustu og fljðtvirkustu
starfsjnennimir<“ 'v'
þess að gera minnstu tilraun til að fegra gerðir
sínar, en hún hafði ekki sagt neitt — alls ekki
neitt. Þegar hann hafði tima aflögu frá því að
kenna í brjósti um sjálfan sig, kenndi hann í
brjósti um hana. Hún virtist svo óhamingjusöm.
Vincent Gough hafði einhvern veginn tekizt
að rífa sig upp. Hann starfaði sleitulaust: að
formálanum að rússnesku leikritunum og að
„Nú veitir okkur ekki af sterkum sjúss,“
sagði hann.
„Það versta við mig,“ sagði Rosie og teygði
Eig eftir handavinnu sinni, „er að ég er alltof
móðurleg."
„Og hreinleg," sagði Barney stríðnislega. „Eg
fór heim til Vincents morguninn eftir að Ríta
dó og þú hafðir þurrkað burt hvert einasta
amerískri leiksögu, sem hann hafði ætlað sér fingrafar.“
að byrja á árum saman, en hafði aldrei komið
í verk.
Rósie hafði með erfiðismunum tekizt að fá
hann til kvöldverðar laugardaginn fjórtánda
júní. Það var sérstök ástæða til þess að hún
„Fingrafar?" endurtók Rósie undrandi.
„Jafnvel þótt tíu morðingjar hefðu valsað
þar um, hefði alls ekki verið hægt að sjá það.
Allt var í stökustu röð.og reglu.“
„Morðingjar ?“ endurtók Rósie aftur. Hún föln-
valdi þennan dag, því að í blöðunum var þess aði lítið eitt. „Nei, Bainey.“
getið, að Carson hefði verið látinn laus.
Vincent hafði reynt að skorast undan, en
Rosie lagði fast að honum.
„Það koma engir nema Muriel og Barney,“
fullvissaði hún hann. „Gerðu það, Vincent. Við
fáum aldrei að sjá þig.“
Og hann hafði látið undan. Og hann var eins
„Eg tók bara svona til orða,“ sagði Barney
kæruleysislega. „Og þó —“______
Hugh kom inn með glösin.
„Það var ékki neitt, Bamey. Eg var með
Rósie. Auðvitað datt engum neitt í hug í allri
ringulreiðinni -þá stundina, en seinna datt mér
það í hug. Það var ekki nema, eðlilegt. Bré£ið
og hann átti að sér, vingjamlegur og aðlaðandi.. var svo undarlegt. En það var ekkert sem benti
Framköma hans var á engan hátt óvenjuleg,
nema hann gat ekki leynt því til fulls, að hann
hefði helzt viljað vera einn.
Rosie veitti þeim rausnarlega, ljúffenga kjúkl-
ingasteik, saltað flesk frá Virginíu og flösku af
Pommard víni, eri hann bragðaði varla á matn-
til þéss að einhver hcfði verið hjá Rítu þegar
hún tók þetta inn.“ - - -
„Var'þetta ekki vökvi?“
„Jú.“ .. ‘ . r‘l
■„Úr hverju drakk hún það?“
„Sennilega úr glasinu í baðherberginu. Að
am og dreypti aðeins á víninu. minnáta kosti stóð það við hliðina á tómu flösk-
: ' ' i/ DAVÍÐ __v , ' •..n" ■ ' ■ . : :;.j;
l