Þjóðviljinn - 20.05.1951, Blaðsíða 6

v.n ,0£ irrgi;[pjMiaiíS ----------
. ÞJÓDyjWJNN. — Sunnudagur 20.. mai. -

Við gerum fötin yðar sem ný
FATAPRESSA
HVERFISGÖTU 78,
GRETTISGÖTU 3.
Hressingarhéimili
í Hveragerði
Heilsuhælissjóðúr NLFÍ mu.i
starfrækja hressingarheimili :
sumar og hefur fengið leigðan
kvennaskólann í Hveragerði í
því skyni.
Yfirlæknir heimilisins verður
Jónas Kristjánsson, sem nú er
á ferð vestanhafs til að kynna
sér nýungar á sviði náttúru-
lækninga, rekstur náttúrulækn-
ingahæla og annað í því sam-
bandi.
I heimilinu verður eingöngu,
notuð mjólkur- og jm-tafæða,
að sem mestu leyti ósoðin. —
Ráðskona verður frk Ástd
Helgadóttir, sem hefur st.arfað
iárlangt við hráfæðisheilsuhæli '
Danmörku og kynnt sér auk
þess matreiðslu í jurtamatsölu-
iuisum erlendis.
Tekið verður eingöngu á mót."
sjúklingum, sem þarfnast ekki
sérstakrar hjúkrunar, svo sem
sjúklingum með gigt, húðsjúk-
dóma, méltingarsjúkdóma. o. s.
frv., ennfremur sjúl^lingum 1
aftuibata og, að 'svo miklu
leyti sem húsrúm leyfir, fólki,
sem Vill dvelja þax um hríð sér
til hvíldar og liressingar, þóti
það sé ekki haldið neinum sér-
stökum sjúkdómum.
Húsnæði hressingarlieimilis-
ins er hitað með hveravatni.
Þar eru kerlaugar og gúfu-
bað, sem dvalargestir hafa
frjálsan aðgang að. Væntanlega
verða þar einnig svitaböð í
teppum handa þeim, er læknir-
inn telur þarfnast þeirra sér-
staklega, en um tilhögun þeirra
verður ekkert ákvðið, fyrr en
eftir heimkomu læknisins. Þess
má einnig geta, áð í Hvera-
gerði er stærsta sundlaug lands-
ins.
Hælið mun starfa frá miðj-
um júni til miðs septembers,:
og verður senniiega opnað mið-
vikudaginn 20. júní.
Allar nánari upplýsingar
verða gefnár á skrifstofn Nátt-
úrulækningafélagsins að Lauga-
vegi 22 óg þar verður tekið á
móti beiðnum Úm liælisvist.
(Frétyg-tiík. frá NLFÍj.
‘ í www

/a

Eftir A. J. Cronin
160.
DAGUR
niður að ströndinni — smá strandlengju framan
við skikann þeirra.
.Jenný stóð á ströndinni og horfði á, meðan
“ " L’ ~
mieá' ...... t
ví|r mejð láún séx iháiiaðá:ga
Það urðu skelfingar lætlj;busi'b'g gusúr 'í
gruhmi' sóivörmu vatninu; síðan voru börnin
lögð 'ái ströndina og lágú og veltu sér' í hvít-
um mjúkum sandinum meðan Dan og Grace
sýntú. Þau syntu langt og þegar þau komu aft-
ur voru þau alveg eins og forsiðumyndin á tíma-
ritsheftinu hennar Jenný.
Það fékk einhvern veginn svo undarlega á
Jenný. Grannvaxinn, þreklegan, sólbrunninn lík-
am Grace bar frjálsmannlega við hvítan sand-
inn og blánia himins og hafs. Þau Dan stóðu
á ströndinni og köstuðu Dickery Dock fram og
aftur á milli sín eins og bolta, og við kváðu
ánægjulegar, djúpar hláturkviður frá boltanum.
Karólína Anna hljóp berstrípuð um og skríkti
af ánægju og vildi endilega að pabbi og mamma
létu Dickery Dock detta bolmm! En pabbi og
mamma vildu það ekki og að lokum togaði pabbi
í fæturnar á Karólínu, svo að hún kollsteyptist
og í miðjum sandinum myndaðist hringekja af
brúnum handleggjum og fótum og líkömum.
Svo var hálftími Dans liðinn, og hann þaut
heim til að fara til Fittlehampton í fordinum.
Jenný gekk húgsandi heim að bænum ásamt
Grace og börnunum. Já, hverju máli skiptu pen-
ingar fyrir þetta gæfusama fólk! Það var heil-
brigt og kátt, lifði undir beru lofti, hafði haf
til að baða sig í og sól til að skína á sig.
Strax eftir hádegismatinn settist Jenný niður
og skrifaði bréf upp á ,fjórar síður til Davíðs,
þar sem hún dásamaði fegurð hins fábrotna lífs
og yndi svéitasælunnar. Hún fór fótgangandi
alla leið að Barnham-stöðinni til þess að setja
það í póstkassann og fannst hún vera heilbrigð
og hreinsuð á sál og líkama. Hún fann fyrir
víst að hún var að „finna sjálfa sig“. Hún gæti
einnig orðið eins og Grace, ef hún vildi — sann-
arlega — og því ekki? Hún brosti. Hún rejmdi
af innileik' að klappa litlu, nýfæddu lambi, sem
rak höfuðið til hennar gegnum limagirðinguna,
en skt'immin hoppaði klaufalega út á engið og
bjó sig til að spræna upp við sátu. En það var
sama, þetta var allt inndælt, ólýsanlega inndælt.
Næsti dagur rann,, ljómandi og heiðríkur, og
sá næsti og sá þarnæsti, og það var allt saman
enn jafn inndælt. Og þó ef til vill, þegar maður
hugleiddi það jnánar, ekki al\eg eins indælt.
Jenný skildist að smátt og smátt venst maður
jafnvel paradís sjálfri. Auðvitað var bærinn'enn-
þá inndæll, og henni fannst skelfing gaman að
vera þar, en samt ekki eins mikið og í fyrstu.
Það var nógu skrítið! Jenný brosti með sjálfri
s$r, þegar hún sat ein við ströndina næsta laug-
ardag og teygaði sígarettu. Það var ekki það
að Dan og Grace væru ekki alltaf jafn elskuleg
við hana, því Dan og Gra.ce voru virkilega alveg
einstakar manneskjur. En það var nú dálítið
leiðinlegt þarna, eiginlega, það var það nú. Ekki
nokkur lifandi sála á allri ströndinni, hvað þá
hljómsveit og skrúðganga; og þetta með að fóðra
kjúklinga, þá klígjaði hana sannast að segja
við því. Og grísirnir — hún gaít ekki ]>olað að
sjá þessi litlu, skítugu kvikindi.
Hún stóð á fætur og fleygði frá sér sígarett--
trani, og- þar ®em henni fannst liún éitthýað
varða að gera, ákvað hún að labba inn í Barnl
ham. 1 Barnham keypti liún nýjan sígárettu-
DAVlÐ
pakka og morgunblað; síðan fór hún inn í .
„Gullna sporann“ og fékk sér glas af portvíni.
Enn sú búla! -Og þeir vor.U svo ósvífnir .að kalla
þetta hótel! Og.hún leit eins vel út og nokkfu
Sinni fyrr, vist ‘gerði hún. þgð, hun sá það íí
sþágli s’ém auglýsti Bass pilsner á veggnum fyiir
'hahdan. Fusfel Að líta vel út, en géta enguin
öðrum Sýht sig en gamalli kerlingarskrukku, sem
gaút tortrygginslega til hennar augunum og
fékkfet varlá til 'að ganga um beina fyrir hana.
Húii var nýbúin að gefa hænsnunum. Æ, guð
minn góður, hugsaði Jenný, á ég þá aldrei fram-
ar að losna við þessi blessuð hænsni?
Hún gekk hefm í slæmu skapi og fór beint
upp í lierbergið sitt, þar sem. hún settist við að
lesa blaðið. Þetta var Lundúnablað. Jenný elsk-
aði Lundúni, hún hafði komið til Lundúna fjór-
um sinnum á ævinni og hafði orðið gagntekin
af bænum í hvert skipti. Hún las allar fregnirn-
ar um hefðarfólkið og síðan las hún auglýsing-
arnar. Auglýsingarnar. voru verulega athyglis-
verðar, einkum þær sem föluðust eftir duglegum
og reyndum framreiðslustúlkum. Jenný fór þungt
hugsandi í rúmið um kvöldið.
Daginn eftir var rigning.
„Hamingjan sanna“, sagði Jenný og leit fyrir-
litlega út i rigninguna: „Sunnudagur og rígn-
ing!“ Hún aftók að fara í kirkju, hengslaðist
um húsið og hreytti ónotum í Karólínu litlu.
Síðari hluta dags lagði Graee sig, og Dan fór út
í hlöðu að færa til hey. Fimm mínútum síðár
kom Jenný inn í hlöðuna.
„Halló.!“ hrópaði hún glaðlega til Dans og
Sendi hohúin lokkandi augnaráð. Hún stóð gleitt
að syþitásið með hendtjr á mjöðmum.
Dan liorfði niður til liemiar hversdagslega og
rólega. .
„Ha!ló“, sagði hann án. minnstu hrifningar,
snéri í hana baki og tók til við héýið að nyju.
Jenný féikk óbragð i munninn. Hún stóð andar
tak kyrr og reyndi að hréssa upp á sjálfsvirð-
inguna. Hún hefði getað sagt sér það sjálf, að
Dan liti ekki við öðrum en Grace, svona bónda-
durgur. Svo gekk hún út í rigninguna aftur.
„Bóndadurgur", muldraði hún, „heimski bónda-
durgur“.
Daginn eftir var líka rigning. Jenný varð fúl-
ari. Hversu lengi átti hún að vera hér og vaða
um í skítnum ? 1 tólf daga í viðbót! Aldrei! Kom
ekki til mála. Hún þurfti svo sannarlega á því
að halda að vera innan um líf og manneskjur
og skemmta sér dálítið. Hún var ekki til þess
sköpuð að vera einbúi og dýrka náttúruna. Hún
fór að álasa Davíð fyrir að hafa sent liana
þangað, hún liataði hann bókstaflega fyrir það.
Það kom ekki við hann! Hann hafði valið sér
hið betra hlutskipti. Hann skemmti sér auðvitað
á góðan og gamlan máta inni í Tynecastle; hún
vissi svosem, hvernig karlmenn höguðu sér, þeg-
ar konumar' þeirra yoru úti í sveit; liann var
lausbeizlaður og notaði alla peningana, meðán
hún hékk hér og glápti á hænSni og grísi og
varð sér til skammar.
Og á sinn hátt hugleiddi Jenný á ný samband-
ið milTi þeirra Davíðs. Hún ætlaði ekki að þola
það lengur! Hamingjan sanna! Og hví skyldi
hún gera það? Hún gat auðveldlega unnið fyrir
‘ fjórum pundum á viku upp á eigin 'spýtur og
samt haft tífna til að njóta lífsins í Lundúnum.
Hún var að| minnsta kosti ekki áfetfangin af
"Davíð lengur, ekki í alvöru, sannarlega ekki.
Næsta dagj skein sólin á ný, en þrátt fyrir
ljómandi sumafdýrð sína' tókst lienni ekki að
sundra skýjlmum í hug Jennýar. Hurðir og
gluggar stóðú upp á gátt íriiæmnnj og gardín-
urnar bylgjuðust letilega i andvaranum. Grace
sauð niður kirsuber, indælis kirsuberjamauk úr
berjttm úr sínum eigin garði. Hún gekk um í
stóru eldhúsinu önnum kafin og hamingjusöm.
Henni virtist Jenný eitthvað dauf, og þegar hún
var búin að mjólka aðra Jersey-kúna bar. hún
henni glas af feitri fréyðandi mjólk.
„Ég kæri mig ekki um' mjólk“, sagði Jenný
og gekk móðguð út í sólbjartan garðinn. Býflug-
úrnar flugu suðandi blóm af blómi, Dan stóð
úti í horni og lijó brenni — öxin myndaði 1 jóm-
andi bóga í loftinu — og úti á enginú lágu
kýraar hlið við jhlið og jórtruðu létilega í sltugg-
anum. Það var fagurt ævintýri.
, .En,,ekki fyrir ,■ Jenný.. Hún'hafði fengið nóg:
af ærintýrinu, meira en nóg. Hún þráði Lundúni,
hjarta liemiar var í Lundúnum, hún logaði;. af .