Þjóðviljinn - 04.01.1952, Blaðsíða 6

6)
—- ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 4. janúar 1952
Nío ára drengur
oær drukknaður
í Simdlaugunum
i
3

Cff
I fyrradag féll 9 ára ósynd-
ur drengur í sundlaugarnar og
hafði nær drukknað áður en
tekið var eftir lionurn þar sem
hann lá á botninum og homun
náð uppúr, lióf sundlaugarvörð-
urinn þá lífgimartilraunir og
hjarnaði piltur fljótlega við.
Drengurirm fór í laugarnar
með eldri bróður sínum, synd-
tun. Vegna kuldans leggur
mikla gufu upp af laugunum
og eru barmamir svellaðir og
mun hann hafa runnið út i
laugina. Bróðir hans saknaði
hans þegar hann ætlaði að fara
að klæðá sig og rétt í því fann
maður sem var að synda dreng-
inn liggjandi á botni djúpu
laugarinnar. Hringt var til
læknis og sjúkraliðs, en þegar
það kom á vettvang var dreng-
urínn farinn að anda.
Happdrætti Óháða
fríkirkjusafnað-
arins
I happdrætti kvenfélags ó-
háða fríkirkjusafnaðarins í
Keykjavík var dregið 30. nóv.
1951 hjá borgaríógefca. Upp
komu þessi númer:
Biblían í myndum......... 3811
Gullöld íslendinga .... 787
Árin og eilífðin eftir próf.
Harald Níelsson ........... 9819
Sálmabók ................. 14453
Vídalínspostilla......... 7385
Ljóðmæli Jónasar Hall-
grímssonar, hátíðarútg. 12685
Ferðab. Sveins Pálssonar 17321
Þjóðhættir séra Jónasar
frá Hrafnagili ......... 6902
Æfisaga séra Jóns
Steingrímssonar ........ 1986
Passíusálmar, vasaútg. . 17436
Málverk eftir Eyjólf
Eyfells ................. 703
Sílfurskál ............ 10159
Uppsettur púði......... 10218
Uppsettur púði......... 17241
Barnaútiföt ............ 9985
Rafmagnseldavé! ....... 10886
Rafmagnsstraujám .... 8235
Rafmagnshraðsuðupottur 14727
Rafmagnspottur ......... 7347
Brúða í ísl. búnihgi
Kyrtil ................. 7898
Brúða í ísl. búningi
Upphlut ................ 2469
Brúða í upphlut ....... 15014
Matarstell ............. 9797
Handsaumáð veggteppi 775
Silki vattteppi ......... 502
Silki vattteppi ....... 19503
Silki vattteppi ........ 5849
Rafmagnsstraujám .... 17339
Vinninganna áé vitjað til
Maríu Maack, Þingholtsstr. 25.
Nýir ríkishorgar-
ar takí ísL nöfn
Fyrir jól var samþ. í neðri
deild tillaga frá alLherjarnefnd
þess efnis, að þcir, sem heita
erlendum nöfnum, skuli ekki
öðlast íslenzkan ríkisborgara-
rétt fyrr en þeir hafa tekið
sér íslenzk nöfn samkvæmt lög-
um umjmaijJianöfn, Er aljt út-
Íit fyrif áð’ukvæð! þetta verði
að Iögam og mumi þá útlend-
ingar, sem bér fá rikisborgara-
rétt eftirleiðis verða að kenna
sig við feður sína, að íslenzk-
um sið.
66. DAGUR
séuð yfir mér bæði tvö. Ég verð að fara með ykkur hvert sem
þið farið, og þegar mig langar til að fara eitthvað, þá þurfið
þið endilega að koma líka.“
,,Bella,“ sagði móðirin álasandi. Og eftir andartaksþögn bætti
hún við: „Anðvitað, hvað ættum við annars að gera? Þegar
þú ert orðin tuttugu og eins eða tveggja ára ef þú ert enn ó-
gift, ,þá fyrst er viðeigandi að þú farir út upp á eigin spýtur.
En á þínum aldri er alls ekki viðeigandi að liugsa svona.“ Bella
rétti úr sér, því að í þessum svifum var útidvrunum hrundið
upp, cg Gilbert Griffiths, einkasonurinn, sem líktist mjög Clyde,
í frænda sínum fyrir vestan, í ytra útliti og vaxtarlagi, en ekki
í skapgerð og framkomu, kom inn í húsið og gekk upp á loft.
Hann var sterklegur, hégómlegur ungur maður með mikið
sjálfstraust og tuttugu og þriggja ára að aldri, og hann virtist
alvarlegri og hagsýnni að eðlisfari en systur hans tvær. Einnig
var hann álitinn greindari og slyngari í viðskiptamálum — en
á ]>e’m höfðu stúlkumar tvær engan áhuga. Hann var röskur
í framkomu og óþolinmóður. Hann taldi stöðu sína í þjóðfélag-
hiu fullkomiega örugga, og hann fyrirleit allt sem ekki kom
viðskiptum við. En samt hafði hann mikinn áliuga á því sem
gerðist i samkvæmisHfi hinna betri borgara í Lyeurgus, og
hann áleit sig og fjölskyldu sína bera höfuð og herðar yfir alla
þar. Ha.nn var sér ævinlega meðvitandi um virðuleik sinn og
stöðu fjö!s’:yldunnar í þjóðf&laginu og lagaði framkomu sína
eftir því. Hlutlausum áhorfanda virtist hann montinn og afund-
inn, og hvorki eins unglegur né áhyggjulaus og búast hefði
m'átt við um pilt á hans aldri. En samt var hann ungur og mynd-
rrlegur. Hann var orðhvatur, þótt hann væri ckki sérlega and-
rfkúr — og gerði stundum hvassar og neyðarlegar athuga-
'C-mdir. Vegna ættar sinnar og aðstöðu var hann álitinn eitt
heztr: mánnefnið meða! hinna yngri manna í Lycurgus. En hann
hafði svo'mfkihn áhuga á sjálfum sér, að lionum var ekki lagið
nð skilja aðra til hlítar.
Þegar Bella hevrði hanií ganga upp stigann og fara inn á her-
bergi sitt, s-em var við'bliðihá á herbergi hennar, skildi hún
strax við móður sína og'gekk að dvrunum að herbergi hans og
'•aliaði: -„Gíl, má ég jýomá-inpytil bín?“
„Já, gerðu svo vel.“ Hann blístraði fjörlega fvrir mumii sér,
og var þegar farinn að 'skipta um föt. fvrir eitthvert samkvæmi.
, Hyeri: ertu að fara ?“
„F.kki neitt. Ég borða heima. En á eftir til Wynantsfjöl-
skyldunnar."
„Já, til Constance, 'aú5vitað.“
„Nei, eicki til Constánce, auðvitað. Hvaðan hefurðu þenn-
an þVH'tiing?“
„Iíeldurðu* að ég vitj e’cki -neitt ?“
„Vertu ekki að þessu. Var þetta erindið hingað inn?“
,.Nei, þetta var. elcki erindið. Veiztu annars bv’að? Finchleys-
félkið npílar að byggja- sumábbústað uppi við Tóifta vatn næsta
mimar, aivcg út í vatnið, rétt hjá Phants fjölskvldunni, og
herra Finchley sétlar áð káúþa tíu métra langan bát handa
?tuart rg byggja bátnskýli ‘ með sólbaðssvölum vfir. Finnst
þér það ekki draumur, há ?“
„Segðu ekki „draumur". Og. segðu ekki ,,ha“. Geturðu ekki
lært að tala, eins og siðúð maúneskja. Þú talar eins og verk-
smiðjustúlka. Lærirðu þettá í 'skólanum ?“
„Nei, liættu nú alveg. Én hvað um sjálfan þig? Þú gefur okk-
ur auðvitað gott fordæmi?"
„Ja, ég er nú fimm árum eidrj en þú. Auk þessi er ég karl-
maður. Myra tekúf á’drei sycna til orða.“
„Uss, Myra. En við sku.lum ekki tala meira um þetta. Hugs'-
aðu þér að hau skulj ætla að byggja nýtt hús. Heldurðu að það
verði ek;’i dásamlegt hjá !:eim næsta sumar. Vildirðu ekki óska
°ð við gætn'm farið þangað líka? Við gætum þa.ð ef við vildum
— cf mamma og nabbi leyfðu okkur það.“
. T’g veit nú ekki hvort það yrði svo dásamlegt," svaraði
bróðir hcnnar, sem var engu að siður orðinn mjög áhugasamur.
,.Það cru’ til fleiri skemmtilegir staðir en Tólfta vatn.“
„Það veit óg vel. En rkki fyrir það fólk, sem við þekkjum.
Allt bszta fólkið frá Albnny og Utica fer þangað og ekki nema
þnngað. Staðurinn er orðinn regluleg miðstöð fyrir helzta
''ólkið úr þessum bæjurr. segir Sondra og glæsilegustu húsin
eru við vésturströndina. Og Cranston, Lambert og Harriet fólk-
ið flytur bráðlega þangað líka,“ bætti Bella við ögrandi. „Þá
verða ekki margir eftir við Greenwood vatn og sízt hezta fólkið,
jafnyel þétt Anthonysfólkið og Nicholsonamir verði kyrar.“
,,Hvér áegír að Crahstðrfðliiið ætli að flytja þangað?“'Jpurði
Gitbcrt og var nú fullur ábuga.
„Hver sagði henni það?“
„Bertíná.“ ....... . . ,
„Alltaf stígur það,“ sagði bróðir hennar með öfundarhreim í
röddinni. „Bráðlega verður of þröngt um þau í Lycurgus." Hann
kippti í hálsbindið sitt, sem vildi ekki hlýðnast lionum, og
yggldi sig yfir liörðum flibbanum.
Þótt Gilbert hefði nýlega verið gerður yfirmaður í verksmiðju
föður síns, og allar liorfur væru á því að með tímanum tæki
ha.nn við öllu saman, þá var hann enn afbrýðisamur út í Grant
Granston, ungan mann á aldur við hann, sem var mjög aðlað-
andi og glæsilegur og virtist eiga hægara með að ávinna sér
hylli ungu stúlknanna. Granston virtist álíta, að auðvelt væri
r.ð sameina skemmtanir og vinnuna fyrir föður sinn á þægilegan
hátt, en í því var Gilbert honum ekki sammála. Griffiths yngri'
hefði með sannri ánægju ásakað Granston yngri fyrir lausung,
ef það hefði vérið mögulegt, en Granston gætti þess alltaf að
fai’a ekki út fyrir takmörk velsæmisins. Og Granston verksmiðj-
an var komin í röð ihinna fremstu í Lycurgus.
„Jæja,“ bætti hann við eftir andartalk. „Þau spenna bogann
hærra, en ég mundi gera í þeirra sporum. Þau eru ekki auð-
ugasta fólk í heimi.“ Um leið var hann að hugsa um að Cran-
ston fólkið væri djarfara, lífsglaðara en hann sjálfur og for-
eldrar hans. Hann öfundaði það.
„Og ekki nóg með það," ibætti Bella við. „Finchleyfjölskvldan
ætlar að háfa dansgólf yfir bátaskýlinu. Og Sondre segir að
Stuart hafi verið að vona að þú kæmir til þeirra og yrðir mikið
af sumrinu um kyrrt hjá þeim.“
„Einmitt það,“ svaraði Gilbert með öfund og hæðni í rómn-
um. „Þú átt auðvitað við að hann hafi verið að vona að þu
kæmir og yrðir mikinn hluta sumarsins. Ég þarf að vinna í
sumar.“
„Nei, það minntist hann alls ekki á, góðurinn. Ank þess ætti
okikur ekki að vefða neitt meint af að fara þama úpp eftir. Það
—oOo— —oOo— —oOo— ■■■■ oOo— —oOo— ■ oOo— —oOo—
BARNASAGAN
SKESSAN A STEINNÖKKVANUM
2. DAGUR
Þegar bau höfðu siglt nokkra daga, tók byrinn af
fyrir beim, og ajörði blæjalogn, er bðu áttu ekki
lengra heim en eins dags siglingu; lá þá skipið kyrrt
og morraði \ bvrleysunni. Þau hiónin voru þá stödd
ein uppi. á þilfari, bví flestir aðrir voru gengnir til
svefns á skininu. Sátu þau þar og töluðust við um
stuhd og höfðu son sinn hjá sér. Að nckkrum tíma
liðnum sigraði Siaurð svo mikill svefn, að hann
métti ekki vaka Gekk hann þá niður undir þiljur
og leggst fyrir. Var drottning þá ein eftir uppi á þilj-
um með son bei rra og lék sér að honum.
Þegar góður tími var liðinn, frá því Siaurður
kóngur var ofan farinn, sér drottning sorta nokkurn
á einum stað á sjónum og sér, að hann þokasí heldur
nær. Eftir því sem.hann nálgast skipið betur, getur
hún deilt, að bað muni bá'tur vera, og er honum róið;
fcar með sér hun einhverja mannsmýng í bátnum.
Kemur svo um síðir, að bátur þessi leggur að skip-
iiiu, cg sér drottnjng, að það er steinnökkvi, crr því
næst kemur upp á skipið ógurleg AybJlköfié cg illúð-
leg. Drottníng varð hræddari en frá meqi segja, en
kemur ekki upp neinu orði né heldur gat hún breyft
sig úr stað til að vekja kóng eða skipverja. Tröll-
konan gengur þá að drottningu og teku.r af henni
sveininn og setur hann á þilfarið; síðan tekur hún
drottningu og færir hana úr öllum skrúðklæðum
hennar, svo hún stendur eftir í línklæðum oinum.
Fer svo tröllkonan í föt drottningar, og verður þá
nokkurt mennckumót að henni. Loksi.ns tgkur hún
drottningu og setur hana á nökkvánh cg segir:
„Mæli ég um,.og legg ég á: Linntu hvorki.ferð né
flugi, fyrr en bú kemur til bróður míns í undirheim-
um." Sat drottning þá sem höggdofa og aðgerðar-
laus; en nökkvinn undir henni sveif þegar frá skip-
inu, og leið ekki á löngu, áðmr hann. var kominn úr
augsýn frá skipinu.