Þjóðviljinn - 17.02.1952, Blaðsíða 6

6)
ÞJÓÐVIUINN — Sunnudagur 17. febrúar 1952 -
Skák
Framhald af 3. síðu
vægilegur munur ráði úrslitum.
Litilfjörlegur aðstöðumunur getur,
ef svo ber undir, nægt til sigurs,
svo að ekki sé nú talað um liðs-
mun, sem að jafnaði tryggir vinn-
ing, ef ekki kemur eitthvað á
móti. >ó er liðsmunur engan veg-
inn einhlitur, allir vitá að ekki
vinna tveir riddarar gegn berum
kóngi, og stundum nægir ekki að
eiga bislcup og peð gegn kóngin-
um. En þetta er hvortveggja
nokkuð sérstætt, í báðum dæmun-
um er orðið of seint að nýta liðs-
muninn. Hitt er sjaldgæfara að
heill maður fram yfir nægi ekki
til vinnings, ef eitthvað er eftir
af skákinni. Þó getur þetta komið
fyrir og er taflstaðan, sem hér fer
á eftir, gott dæmi um það.
HAMBOBG 1931. .
KUNSTMANN
00
-o
05
tn
>J5.
co
[o
»1
ám
■ ■ jfl iii
i .. i í ~ i
IS3 M 1! fS
H M Kj®
,KÍf
ABCDEFGH
HILSE
Svartur átti leik og lék 1. —
Ke8 2. Hcl KdH! Þetta hélt hvítur
að væri fingurbrjótur og lék 3.
Hxd7ý Kxd7 4. Bxf6 Rc8.
Nú rann upp ijós fyrir hvit.
Hgnn á að vísu' tvo biskupa
gegn riddaranum einum, en bisk-
uparnir fán engu til leiðar komið
í þessari stöðu. Ekki stoðar einu
sinni að bjóða biskupinn fram
á c5, svartur mundi aldrei þiggja
slika gjöf. —Hvítur viidi þó ekki
gefast upp að óreyndu, og taflinu
var haldið áfram alllengi, en að
lokum varð hann að sætta sig við
jafnteflið. Þá var taflstaðan orðin
svona: Kh3, Bf8, Bg4, Pa4, b5,
d4, f3, f4, h4. — KgS, Ra7, Pa5,
b6, d5, e8, f5, h5.
Krossgáta
Lárétt: 1 aftrar — 7 kaupfélag
8 tímabil — 9 fugi — 11 lét af
hendi — 12 óð — 14 fangamark
15 spil — 17 tveir óskyldir — 18
skoming — 20 hrekkir.
Lóðrétt: 1 isbrún — 2 riss — 3
peningur — 4 nart — 5 siðar — 6
staura — 10 smart — 13 hrösun
15 forfeður — 16 dans — 17 nota
bene — 19 sagður.
Lausn 29. Urossgátu.
Iárétt: 1 alnir — 2 óf — 5 dá
7 ött — 9 önn — 10 aða — 11
dok — 13 fá — 15 áa — 16 tafir.
Lóðrétt: 1 af — 2 nit — 3 rd.
4 óþörf — 6 álaga — 7 önd — 8
tak — 12 orf — 14 át — 15 ár.
Sófasett
og einstakir stólar, margar
gerðir.
Húsgagnabólstrun
Ezlings Jónssona?
Sölubúð Baldursg. 30. opin
kl. 2—6. Vinnustofa Hofteig
30, slmi 4166.
103. DAGUR
borði hennar og nema þar staðar til þess að fylgjast með
hvemig henni 'gengi. Og hann sá þegar í stað að hún var
fljótvirk og skilningsgóð og þurfti ekki mikla tilsögn til að
komast inn í starf sitt og fór mjög bráðlega að vinna fyrir
jafnháu kaupi og flestar hinna stúlknanna — fimmtán dollur-
umá viku. Og hún virtist ævinlega hafa ánægju af starfinu og
vera glöð yfir að mega vinna á þessum stað. Og hún. virtist
fegin þeirrj athygli sem hann sýndi henni.
Um leið tók hann eftir því, sér til undrunar — því að honum
fannst hún svo fíngerð og viðkvæm — að hún var kát og
fjörug, jafnvel örlítið ástleitin. Og þótt hún væri fáskiptin og
nlédræg þá gat hún aflað sér vináttu og virtist geta sett sig
inn í hugsamir flestra útlendu stúlknanna, sem vom svo geró-
líkár henni. Við það að hlusta á hana, þegar hún talaði um
starfið við Lenu Schlieht, Hodu Petkanas, Angelinu Pitti' og
ýmsar fíeiri, kornst hann að þeirri niðurstöðu, að hún væri alls
ekki eins stirðlynd og þröngsýn og flestar bandarísku stúlk-
umar. Og samt virtist hún ekki falla í áliti hjá þeim.
Dag nokkum kom hann nokkru fyrr en venjulega úr há-
degismatnum og þá stóð hún ásamt nokkrum úflendum stúlk-
um og fjómm bandarískum í hnapp utanum pólsku Maríu,
sem var einna léttúðugust af erlendu stúlkunum, og hún var
að segja þeim frá þvi hárri röddu, að einn „gæmn“ sem hún
hefði hitt kvöldið áður hefði gefið henni perlusaumaða tösku
og hvers vegna.
,,Ég átti að fara með honum og verða kærastan hans,“ sagði
húh sigri hrósandi og sveiflaði töskunni framan í stúlkurnar.
*„0g ég segi takk fyrir mig og ég ætla að hugsa mig um. Þetta
er falleg taska, finnst ykkur ekki?“ bætti hún við og sneri
töskunni til á alla vegu. „Segið þið mér annars',“ bætti hún við
ögrandi og setti á sig uppgerðaralvörusvip og sveiflaði tösk-
unni í áttina til Róbertu. „Hvað á að segja við hann? Á ég að
halla mér að honúm og verða vinikona hans eða láta hann fá
töskuna aftur? Mér lízt mjög vel á — töskuna, skal ég segja
ykkur.“
Clyde bjóst við að Róberta yrði hneyksluð eftir uppeldi henn-
ar að dæma, en hún varð það ekki — þvert á móti. Eftir svip
hennar að dæma hafði hún mjög gaman af þessu.
Hún svaraði um hæl og brosti glaðlega: „Já, það er allt undir
því komið hve álitlegur hann er, María. Ef hann er mjög glæsi-
legur, þá mmidi ég reyna að halda í hann fyrst um sinn og hafa
töskuna eins lengi og ég gæti.“
„Já, en hann bíður ekki,“ sagði María glettnislega og virtist
skilja til fulls hversu áhættusöm aðstaða hennar var, um leið
og hún deplaðí augunum framan í Clyde. „Ég verð að sleppa
töskunni eða vera kærastan hans í nótt, og svona fallega tösku
get ég aldrei keypt mér sjálf.“ Hún virti töskuna fyrir sér glað-
kakkalega og það voru glettnishrukkur í kringum augu henuar.
„Hvað á ég eiginlega að gera?“
„Þetta er býsna strembið fyrir litla sveitastúlku. eins og ung-
frú Alden. Henni þykir sjálfsagt nóg um,“ hugsaði Clyde með
sjálfum sér.
En Róberta virtist ekki í neinum vandræðum, því að hún lét
sem hún væri í miklum vanda stödd. „Já, þeta eru ljótu vand-
ræðin,“ sagði hún. „Ég veit svei mér ékki, hvað þú átt að gera.“
Hún setti upp stór augu og þóttist mjög áhyggjufull. En Clyde
sá, að hún var aðeins að leika, þótt henni tækist það svona
ljómandi vel.
Og hin hrokkinhærða hollenzka-Lena beygði síg nú áfram
og sagði: „Ég skal taka við töskunni og honum líka, ef þú vilt
hann ekki. Hvar er hann. Ég á engan Vin eins og er.“ Hún teygði
sig áfram, eins og hún ætlaði að þrífa tösku.na af Maríu, sem
flýtti sér að kippa henni að sér. Og stúikumar í salnum skríl>rtu.
af hlátri yfir þesari skemmtun. Jafuvel Róberta hló dátt, og Clyde
var feginn því, al því að honum þótti gaman að þessu grófa
glensi, sem hann taldi aðeins skklausan leik.
„Þetta er ef til vill rétt hjá þér, Lena,“ heyrði hann að hún
bætti við um leið og hvein í flautunni og saumavélamar í næsta
sal tóku að suða. „Góður maður er ekki á hverju strái.“ Það
var glampi í bláum augum hennar og bros lék um fagurlagaðar
varir hennar. Ciyde skildi að hún var aðeins að gera að gamni
sínu, en hann þóttist bó viss um að hún væri alls’ekki eins
þröngsýn og hann hafði haldið. Hún var kát, fjörug, skapgóð
og umburðarlynd. Hún virtist vera frjálslynd að mörgu leyti
og hafa yndí af glensi. Og endaþótt föt hennar væru fátæ’deg,
hatturinn var hinn sami og hún hafði verið með þegar hún
kom og kjóllinn sömuleiðis, var hún fallegri en þær allar. Og
hún þurfti aldrei að mála á sér varirnar og kinnamar eins og
útlendu stúíkurnar, sem minntu oft á köikur með mislitri sykur-
bráð. Qg en hvað háls hennar og handleggir voru faJlegir —
þéttholda og fagurlagaðir. Það var einhver sérstakur yndis-
þokki yfir henni þegar hún tók til starfa, eins og hún hefði
gaman af vinnunni. Og þegar hún kepptist við og heitt var í
veðri sáust litiar svitaperlur á efri vör hennar og enni, seni
hún þurfti öðru hverju að þurrka af með vasaklútnum sínum,
en hor-um fannst þær auka á fegurð hennar og yndisleik, eins
og þær væru skærustu demantar.
Þetta voru dásamlegir dagar fyrir Clyde. Enn einu sinni hafði
það gerzt að hann hafði fundið stúlku, sem hann gat notið þess
að horfa á, dáðst að og dreymt um að ná hylli hennar með
tímanum — éins og liann hafðí reynt við Hortense Briggs, eTV
gleði hans var meiri núna því að hún var hreinlyndari, vingjarn-
legri og virðingarverðari. Og þótt Róberta virtist fyrst í stað
ekki veita honum neina athygli, þá var það öðru nær. Hún ótt-
aðist aðeins að framkoma sín væri ekki viðeigandi. Hún dáðist
að fögru andliti hans og höndum — svörtu og mjúku hárinu,
dcikkum og, þunglyndislegujn augunum. Hann var aðlaðandi,
mjög aðalaðandi. I augum hennar var hann manna glæsilegastur.
Þai slendiu a!3t í
Framhald af 3. síðu'
eru raunar allar búðir fullar
af vörum. En kaupendurna
vantar. Hér vestur frá er
riðin yfþ- kreppa. Fólkið verð-
ur fátækara og fátækara. I
Ráðstjórnamkjunum fer kaup-
geta almennings dagvaxandi,
og sér þess greinileg merki í
búðunum. Sósíalisminn er í sí-
felldri sókn, framfarirnar ör-
ar, lífsþrótturinn geislar af
hverju andiiti. Þar stendur allt
í blóma. Um hvað ræðir al-
menningur 1 Ráðstjórnarríkj-
unum? Haan ræðir um starfið,
verkefnin, framfarirnar, fram-
tíðina. Og allir eru hrifnir,
þrungnir eldmóði. Það er ekki
rætt um stríð í Ráðstjórnar-
ríkjunum. Þetta fóLk vill ekki
styrjöld.
ÞjóSir sósíalismans hafa með
skipulögðu, inarkvfsu starfi á
undanförnum áratugum bætt
iand sitt stórfelldum bótum;
iandið hefur í staðinn stórbætt
hag fólksins. Þannig skiptist
landið og fólkið á gjöfum. Sé
þetta haft í huga verður auð-
skiiin hin mikla ættjarðar- og
átthagaást sósíalískra þjóða;
sömuieiðis friðaróskir þeirra
og þrá eftir vináttu við aðrar
þjóíir. Fólk sem , lifir siíkum
samvistum við land sitt sem
sovétþjóðirnar eiga enga ósk
heitari en mega njóta þeirra í
fri-Ji. Þjóðir sem unna þannig
landi sínu ásælast ekki land
annarra þjóða. Friðurinn til að
njóta lífsins og una við sitt er
þeim fyrir öliu. En þær vita
líka ölium betur hverju þær
hafa að tapa og hvað þær hafa
að verja ef á þær yrði ráðizt
— sem aliir góðir menn vona
að ekki komi tii, því þá verð-
ur ekki stríð. Fólkið er al-
ið upp við hugsjón starfs og
friðar.
★
Og þar með er Jón Rafnsson
farinn. En það sést á svip hans
og fasi að í þessari för til Ráð-
stjórnaríkjanna hefur hann
hlotið enn eina staðfestingu
þess að framtíðin heyrir þeirri
hugsjón er hann sjálfur vígð-
ist á ungum dögum — þeim
sósíalisma. sem framkvæmdur
er án svika og undanbragða,
þeim sÓ3ÍaIisma sem ekki læt-
ur tælast né blekkjast af borg-
aralegum ósannindum um þjóð-
skipan og mannfélagshætti.
Falslaus sósíalismi, sem gengur
hreint til verks og grefur fyrir
sjálfar rætur meinsemdanna, er
það sem koma skal. Vér eigum
ekki að vænta annars.
Eða hafa ekki blindir fengið
sýn og daufir heyrn.
B. B.
Bæjarfréttir
Framhald af 4. siðu.
is. 15.30 Miðdegistónleikar (pl.):
a) Norskir dansar op. 35 eftir
Grieg (Sinfóniuhljómsveitin í Lon-
don leikur; Leo Blech stjórnar).
b) Lög úr óperettunni „Leður-
blakan" eftir Johann Strauss. c)
„Grímudansleikur", sinfónísk svita
eftir Katsjatúrían (Boston Prom-
enade hljómsveitin; Fiedler stjórn
ar). 18.30 Barnatími (Þor3teinn
Ö. Stephensen); a) Lárus Rist
sundkennari flytur frásögu: „Þeg-
ar ég var krókódíll i Skjálfanda-
fljóti". b) „Sagan hennar Systur",
Ijóð úr bréfi til barnatímans. c)
Tónleikar o. fk 19.30 Tónleijca-r:
Marcel Moyse leikur á fiðlu (pl.)
20.30 Samleikur á fiðlu og ergel
(Ruth Hermanns og Páll Isólfsson
leika): a) Chaconna eftir Vitali.
b) Þáttur úr fiðlusónötu í E-dúr
eftir Bach. 20.45 Erindi: Þýzlca
skáldið Hoffmann og ævintýri
hans (Sveinn Ásgeirsson hagfræð--
ingur). 21.15 Sinfóníuhljómsveitin;
dr. Victor Urbancic stjórnar: a)
Forleikur að óperunni „Semir.am-
is" eftir Rossini. b) „Soirées mus-
icales", hljómsveitarverk eftir
Benjamin Britten, byggt á ballett-
músik eftir Rossini. 21.35 Erindi:
Þegar sólin stóð kyrr í Svigna-
skarði og tunglið í L3.ngo.vat.ns-
dal (Martin Larsen). 22.05 Dans-
lög (pl.) til kl. 23.30.
ÚtvarpiS á morgun
Fastir liðir eins og venjulega.
Kl. 18.10 Framburðarkennsla í
ensku. 18.30 Islenzkukennsla; I.
fl. 19.00 Þýzkukennsla; II. fl. 19.25
Tónieikar: Lög úr kvikmyndujli
(pl.) 20.20 ÚtvarípshljómsVeitin;
Þórarinn Guðmundsson stjórnar:
a) Islenzk rímnadanslög eftir Jón
Leifs. b) Pastorahforleikur eftir
Géo Linat. 20.45 Um daginn og
veginn (Thorolf Smith blaðamað-
ur). 21.05 Einsöngur: Aksel Schi-
ötz syngur (pl.) 21.20 Dagskrá
Kvenfélagasambands Islands. Hug-
leiðingar um aga og frjálsræði
(frú Valborg Sigurðardóóttir). —
21.40 Erindi: Störf áfengisvarnar-
nefndar í Reykjavík (Árni Óla
ritstjóri). 22.20 „Ferðin til Eldora-
dor“, saga eftir Earl Derr Biggers
(Andrés Kristjánsson blaðamað-
ur). 22.40 Tónleikar; Svend As-
mussen-kvintettinn leikur dægur-
lög (pl.) til 23.10.
| liggur leiðin
Auglýsið í
ÞJðÐVIUANUM