Þjóðviljinn - 21.03.1952, Qupperneq 3

RITSTJÚRl: FRÍMANX HELGASON
Föstudagur 21. inarz 1952
ÞJÓÐVILJINN
(3
Þor ræður mestu; matarlyst og mikill þungi!
Mt eða tótelgesíaskiBiííin?
Ein er sú íþróttagrein vetr-
arolympíuleika sem mann furð-
ar á að hlotið hefur nafnið
„íþrótt“, og í öðru lagi hvemig
ihún hefur komizt inná dag-
skrá leikjanna sem keppnis-
grein — en það er Bob-sleða-
keppnin. Sjálft nafnið „bob“
gæti bent til þess að sjálfir
keppendurnir líkjast mjög bobb-
ingum sem notaðir eru á botn-
vörpur, vambmiklir og mjókka
til beggja enda. Þeir staðfesta
mjög rækilega þyngdarlögmál-
ið og því meir sem þeir borða
og þvi feitari og þyngri sem
keppendurnir eru, því líklegri
til sigurs.
150 kg er ágætt
Glæsilegasti íþróttamaður
þessarar greinar var Austur-
ríkismaður sem vóg um 150 kg.
Vakti vaxtarlag þessa íþrótta-
manns allmikla kátínu áhorf-
enda. Gekk hann milli tveggja
félaga sinna sem báðum var
vel í skinn komið. Stóðu þjó-
kinnar hans nokkuð aftur, á
hlið séð, en hinn mikli magi er
hann bar framan á sér hafði
forustu í röðinni!
Glæsilegasta 4 manna liðið
var samanlagt 440 kg. Sú saga
gekk um Osló að keppandi frá
■ónafngreindu landi hefði for-
•fallazt frá keppiii, og enginn
nógu þungur til taks í staðinn.
En þá mundi einhver eftir því
að í sendisveit viðkomandi
lands í Osló starfaði mjög stór
•og feitur náungi. sem mundi
ná vigt og hann á að hafa
verið tekinn og settur á sleð-
ann — og allt gekk vel.
Yfirleitt varð allmikið um-
tal um þessi kjötfjöll í norsk-
um' biöðum og „dáðust“ þau
mjög að slcrokkþyngd þessara
íþróttakappa, og voru óspör að
hirta myndir af þeim og þá
lielzt með kúfaðan matardisk
fyrir framan sig.
Hámarksþyngd ?
Það virðist sem Aiþjóða-Bob-
sleðasambandið hafi orðið eitt-
hvað spéhrætt, því stjórnin
boðaði til fimdar mitt í önn-
um Olympíuleikanna og ákvað
að hér eftir skuli ekki miðað
við matarlyst og þyngd, held-
ur 100 kg í öllum klæðum um
3eið og ,,Bobbarnir“ velta upp
á sleðann. Væri alls ekki ó-
hugsandi að næsti fundur á-
lyktaði að þar á eftir skyldi
keppt í þyngdarflokkum, og þá
væri allt í lagi með að: hækka
þyngdina á’ftur!
Lelkvangurinn
Hvernig lítur nú leikvang-
urinn út, sem leikið er á?
Þessari spurningu vildi ég fá
svarað með því að sjá braut-
ina pg keppnina sjálfur. — I
dásamlegu veðri hélt ég upp í
Nordmarka, þetta Gosenland
Oslóbúa. Þar var fyrirkomið
þessari frægu braut, sem er um
1500 m í miklum halla. Hún
er byggð þannig að ,,renna“
sú er sleðarnir bruna eftir er
grafin það niður, að ekki sér
á keppendur neiaa staðið sé
á bakkanum; er hún röskur
meter á breidd þar sem hún
er bein en breiðari á beygjum.
Þessa leið er sleðinn um 1,22
rnín. að fara og getur farið
með allt að 110—120 km hraða.
Áhorfandinn getur, þar sem
bezt lætur, ekki séð sleí-ann
nema á ca. 100 m svæði; svo
varla getur það verið til þess
gert að skemmta áhorfendum.
Ég lagði það á mig að ganga
meðfram allri brautinni meðan
á keppninni stóð og reyndi að
leita með logandi 1 jósi að hinu
íþróttalega gildi þessarar íþrótt-
ar, en það gekk illa að átta
sig á þvi. Veggir brautarinnar
voru hlaðnir úr mjög þykkum
ískögglum og frystir saman,
og á öllum slæmum beygjum
var ytri vegurinn hlaðinn hátt
og slútti inn yfir brautina til
að forða „bobbunum“ frá að
hrökkva eitthvað út í náttúr-
una! Loks er komið að leiðar-
enda. Þar stendur hópur manna
sem. tekur sleðana er bobb-
arnir hafa velt sér út úr þeim
og hengja þá aftan í bíla sem
draga þá upp aftur, en iþrótta-
mönnunum er hjálpað upp í
bílana og svo er haldið að efri
endanum aftur og lagt upp í
aðra ferð sem tekur um 1,22
mín.; alls 4 ferðir.
Dýr tæki, dýr braut.
Niðurstaðan af þessari rann-
sóknarferð varð sú að manni
virtist flest neikvætt. Fokdýr
tæki. Bygging og viðhald
brautar kostar offjár. Að æfa
í brautinni kostar mikla pen-
inga, tiltölulega fáir komast
að til að iðka þetta, áhorfend-
ur sjá sáraiítið af leiðinni sem
Handknattleiksmót Islands
•Sl. þriðjudag hófust hand-
knattleiksmót íslands í I., II.
og m. flokki karla og meist-
ara- og II. flokki kvenna.
1 mótum þessum taka þátt
28 flokkur frá 9 félögum. Að-
■eins eitt félag utan Reykjavík-
ur sendir flokka til keppni, og
er það FII úr Hafnarfirði.
Mest er þátttakan í II fl.
karla, eða 8 sveitir, frá: Ár-
manni, FH, Fram, ÍR, KR, Val,
Víking og Þrótti.
1 IH. fl. karla senda öll sömu
félög, nema Þróttur. I fyrsta
fl. karla eru aðeins 5 sveitir,
frá: Árm., Fram, SBR, Val og
Þrótti. — í kvennaflokkunum
eru 4 sveitir í hvorum fiokki,
meistara, frá: Árm., Fram, KR,
Val og í II. fl. Árm., FH, Fram
og Þrótti.
Úrslit í leikjum á þrðjudag
og miðvikudag:
I. fl. karla.
Þróttur-Valur 2:2 — Ármann-
SBR 8:4 — Fram-SBR 11:8.
II. fl. kar.’a
Fram-ÍR 9:5 — Ármann-FH
9:4 — KR-Valur 9-4
III. fl. ka-Ia.
KR-ÍR 6:1 — Frjm-Víkingur
7:5.
II. fl. kvenna.
Þróttur-Ármann 4:1 —
Fram 2:1,
Meistarafl. kvenoa:
Ármann K.R. 7:2.
FH-
Vináttubönd Finna og Sovét-
ríkjanna styrkjast sföðugt
sleðinn fer. Það jákvæða er:
Já, þessir menn eru úti undir
beru lofti, en gætu þeir það
ekki á eðliiegri og ódýrari hátt ? j
Ég var svo heppinn að hafa
þar hjá mér • fulltrúa Islands
í CIO, Alþjóðaolympíunefndinni,
Ben. G. Waage,: og spurði hann
Tímaleysinginn gæti verið
„merkilegt raiinsóknarefni fyr-
ir vísindamenn vora“ ■— mað-
urinnn sem er svo önnum hlað-
inn, að hann kemur engu í
verk. Þó eru þær ennþá furðu-
legri þessar róiyndu marghemj-
ur, sem aldrei eru tímabundn-
ar, þó þær séu margra manna
makar. Ég hef hitt mikið af þess
háttar fólki hérna í Finnlandi.
Heima er það þannig, að þurfi
-"aður að ná tali af ráðherra,
rná það. téljast góð laúsn áð
fá áiieym hjá einhverri skrif-
stofustúlku í ráðuneytinu —
og kannsld ætti maður að lofa
skaparann fyrir skiptin. 1 gær
gekk íg inn í skrifstofur Sovét-
hverju það sætti, að þeir hefðu sambandslns við Kajsaniemi-
þetta sem íþróttagrein á 01-1 götu og æt’noi a£ biðja ein-
ympíuleikjunum ? Hann svaraði hvern startsmr.nn þar að segja
alveg hreinskilnislega og kvaðst mér eitt og annað um starf
sjálfúr vera á móti þessu, „en sambandsins. Mér var strax
það eru eiginlega hótelin kring-| vísað inn til aðalritarans, T o i -
um Alpana sem vilja hafa þetta v o K a r v o n e n , og við
svona“. — Og þá vitum við
það!
Þetta er hótelíþrótt, þar sem
mest er undir því komið að
menn borði vel, nái yfirþunga
og geti setið fast. Hvað mundu
hinir fornu Helienar hafa sagt
ef þeim hefði verið leyft að
koma niður og horfa á íþrótt
og íþróttakappa nútíðarinnar,
sem staddir voru í Bobbraut-
inni í Nordmarka? Ég er smeyk
ur um að þeir hefðu fengið svo
slæmt aðsvif að þeir hefðu
aldrei staðið upp aftur.
spjölluðum saman í þrjá stund-
arfjórðunga. Hann hefur með
höndum yfirstjórn þessa sam-
bands, sem er nærri þriðjungi
fjölmennara samfélag en ís-
lenzka þjóðin, en hann virtist
óþjakaður og hafði ekki nema
ánægju af því að taka óviðbúið
á móti forvitnum tímaræningja
utan af Islandi. Það hittist svo
vel á, að hann var í þann
veginn að ljúka við skýrslu
um starf sambandsins á árinu
1951 og hafði -því á reiðum
höndum fjölda af fróðlegum
jLofsaivalegir dómar uni sýn-
ingu Gerðar Melgadéttnr
Eins og Þjóðviljian heflír skýrt frá opnaði Gerður Helga-
dóttir nýlega listaverkasýningu í París. Hafa nú borizt hingað
til lands noldsrir dómar um sýninguna, najög lofsamlegir, og
fara sýnishorn þeirra hér á eftir:
L’Actualité aristique inter-
nationale segir 28. febrúar:
„Þessi unga isienzka stúlk3
sýndi árið sem leið mikla hæfi-
leika til þess að tjá sig með
mjög persónuhgum formum.
Hún hefu:’ nú tekið niklum
framförum og tekið að stráða
næstum arlútektónskar hygg-
ingar, þar sem takmarkandi
fletirnir eru úr logskomu jámi,
kveiktir saman um skurðlín-
urnar.
Þessar myndir eru ýmist
hangandi uppi eða standa á
stöllum og minna bæði á húsa-
gerð og vélar. Myndiraar bera
vitni um frábæra tilfinningu
fyrir hinu. þrívíða rúmi. Þær
bera með sér heillandi fágun
og snyrtimennsku.
Gerður uppfyllir þær vonir,
sem gerðar voru til hennar og
hefur nú gefið ríka ástæðu til
þess að gera sér um hana enn
meiri vonir en áður. —
R. Vrinat“.
Les Lettres francaises segir 28.
febniar:
„Hvílík framför á tveimur
ámm. Hin unga, íslenzka
stúlka er sem óðast að losna
undan áhrifum Tafiri, stall-
bróður síns. Hún byggir hinar
stóru járnmyndir sínar líkast
fuglabúrum. Þær eru léttar og
viðkvæmar, líkt og væru þær
úr grönnum þráðum.
Hér gætir ekki lengur hins
hermannlega brags, sem verið
hefur á myndum Tajiris. Verk
Gerðar eru fínleg og kvenleg“.
Arts segir 29. febrúar:
„Gerður, sem slglir nú í kjöl-
far nokkurra nútimamynd-
höggvara, er nú sem óðast að
ná tökum á hinu þrívíða rúmi.
Það er háskalegt. ævintýri.
Með myndum sínum úr smiða-
járni sækir Gerður fram með
festu, samvizkusemi og hug-
myndaflugi, sem hún hefur
fullt vald á. Óskum vér henni
fararheilla. — J. P.“.
Comfoat segir 4. marz:
„Gerður smiðar úr jámi eins
og Jacobsen, sem hægt væri
að likja henni við.
Sýning hennar i Galerie Arn-
aud ber nokkurn vott þess að
hún stefni nú að meiri hrein-
leika og strangleika í list sinni.
Að vísu mætti segja, að í
nok-krum verkanna gæti atriða,
sem ekki virðast nauðsynleg —
(bylgjaður pappír, sem varla
lífgar þá fleti, sem honum er
ætlað að setja svip á.) —- en
þau eru fá. Þessa galla yfir
vinnur þó einstök tilfinning
fyrir rúmi milli hinna rúm-
fræðilegu flata, sem má'mþynn
urnar og afstaða málmræm-
anna ákveða.
Þetta er list, sem nálgast
það að vera vísindaleg form-
sköpun, en er jafnframt mót-
uð af næmri tilfinningu, sem
hvarvetna gerir vart við sig“.
(Bjarni Guðmundsson blaðafull.
trúi þýddi umsagnirnat').
Þess má geta að síðast er til
fréttist hafði listakonan selt
tvær myndir, er á sýningunni
vom, og líkur voru á því að
hun mundi a.m.k. selja tvær
í viðbót.
tölum. Ég spurði fyrst um fé-
lagatöluna.
— I „Samfundet Finland-So-
vjetunionen" voru um siínstu
áramót skráðir 192.000 félagar,
sagði hann. — Þá eru aðeins
taldir þeir sem eru skráðir fé-
lagar sem einstaklingar. Hins
vegar er heildartalan vafalaust
miklu hærri, því að mörg
fjöldasamtök eru sem heild I
sambandinu — til dæmis Ai-
þýðusambandið, Iþróttasamband
verkamanna, Menningarsam-
band alþýðu o.sfi-v. En ’margir
sem eru í þessum félagssamtök-
um, era einnig í Sovétvinasain-
bandinu persónulega.
— Hvernig er sambandið
skipulagt ?
— Því er stjórnað af 35
manna miðstjórn, sem hefur
setu í Helsingfors. SiSan er
sambandinu skipt í héraðasam-
bönd. Eins og stendur eru
þau 18 talsins. Þar næst koma
sjáif sovétvinafélögin í borg
og byggð, og um síðustu ára-
mót voru þau samtais 784,
-—• Hafið þið rauða mið-
stjóm?
— Nei, langt því frá — húti
er mjög marglit. Af 35 mio-
stjómarmönnum eru 11 sósíal-
istar, hinir 24 'eru úr borgara-
legu flokkunum eða utau
flokka. Kekkonen, forsætisráð-
herra, á m.a. sæti í miðstjóm,
þar er einnig fulitrúi frá Al-
þýðusambandinu o.s.frv. Paas-
ikivi, forseti Finnlands, er heið-
ursfélagi sambandsins og fyig-
ist með störfum þess af mikl-
um áhuga. Utanríkisráðherr-
ann er félagi í sambandinu og
margir ráðherrar aðrir, og þar
era menn með allar hugsanleg-
ar stjórnmáiaskoðanir. I stór-
um dráttum skiptast félagar
sambandsins þannig eftir starfa
greinum, að um 55% eru verka-
menn, 10—12% menntamenu
og hinir em bændur og búa’ið..
Þetta er þó fremur lausieg
áætlun, en mun vera nokkuð
nærri sanni.
— Hafið þið von um að sara-
bandið muni vaxa meira eu
orðið er?
— Já, við erum þess fullviss-
ir. Maður getur sagt, að það
hafi verið i stöðugum vexti
síðan i stríðslok. Árið 1948
stóð þó félagatalan að mestu í
stað, en síðast liðin þrjú ár
hefur hún farið síhækkandi.
Aðeins á síðast liðnu ári voru.
til dæmis stofnuð 24 ný félög
með samtals 15000 félögum.
— En hvað er að segja um
daglega starfsemi sambands-
ins?
— Hún er mjög umfangsmik-
il orðin og með margvislegum
hætti. I fyrsta lagi skiptumst
við á sendinefndum. Þanuig
fóm á síðast liðnu ári 17 sendi-
nefndir frá Finnlandi til Ráð-
stjórnarríkjanna, og alls tóku
236 manns þátt í þessum ferð-
um. Þegar þeir koma til baka,
halda þeir venjulega erindi víða
um landið og skýra þeim, sem
heima sátu, frá þvi sem fyrir
augu og eyru hefur borið. Und-
antekningarlaust hafa menn
komið mjög ánægðir úr þess-
um ferðum, og við getum að-
eins liðsinnt örlitlum hluta af
öllum þeim fjölda. sem hefur
áhuga fyrir að komast til Ráð-
stjórnarríkjanna. Hingað til
Finnlands komu á árinu 227
ráðstjórnarborgarar í boði sam-
bandsins. Flestir þeirra voru
listamenn, og á opinbenrm sam-
komum um allt land kynntu
þeir okkur hina lifandi menn-
inugu ráðstjómarþjóðanna. —
Þessar samkomur eru alltaf
haldnar við húsfylli, og koma3t
Framhald á 7. síðu. i ;