Þjóðviljinn - 13.05.1952, Qupperneq 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 13. maí 1952
Þriðjudagur 13. maí 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
þJÓÐVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sóaíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Blaðam.: Ari Kárason, Magnús Torfi Ólafsson, Guðm. Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Síml 7500 (3 línur).
Áskrtftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 18
annarst&ðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Kosningin á Isafirði
Enda þótt fjórir frambjóðendur séu í kjöri við kosniing-
una á ísafirði 15. júní næstkomandi er í rauninni aðeins
kosið um tvær stefnur. Allir þríflokkarnir eru sameigin-
lega ábyrgir íyrir þeirri eymdarpólitík sem nú setur svip
sinn á íslenzkt þjóðlíf og hófst með tilkomu stjórnar
Stefáns Jóhanns í byrjun árs 1947, eftir að íhaldið og AB-
flokkurinn sviku nýsköpunina. í þessu sambandi skiptir
engu mál þótt AB-flokkurinn hafi vegna kosningaósigurs-
ins 1949 ekki þorað að standa opinberlega að stjórn með
hinum afturhaldsflokkunum um nokkurt skeið. Brodd-
arnir hafa heldur ekki farið dult með, að þeir væru sam-
mála íhaldi og Framsókn í öllu er snerti utanríkismál, og
hefur Stefán Jóhann aldrei sleppt tækifæri til að leggja
áherzlu á þessa sarastöðu flokks síns og hinna afturhalds-
flokkanna.
Svikin við nýsköpunarstefnuna og sjálfstæði landsins
gnindvallast á því, að þrífl' allir beygðu sig fyrir þeim
kröíum Bandarikjanna, að fá tangarhald á efnahagslífi
íslands, yfirráð á Keflavíkurflugvelli, inngöngu landsins
í Atlanzhafsbandalagið og að síðustu um að fá landið allt
afhc-nt sem bækistöð til árása á friðsamar þjóðir. Á grund-
velli þessarar aðstöðu allrar hafa Bandaríkin þvingað
marsjallstefnunni upp á ísland með þeim afleiðingum sem
allii þekkja. í stað sóknar til trausts efnahagslífs, al-
mennrar velmegunar og eflingar sjálfstæðisins höfum við
fengið efnahagsþvingun, atvinnuleysi, tskort og hemám.
Hvert einasta íslenzkt alþýðuheimili kannast við afleið-
ingarnar. Og þær eru á ábyrgð allra marsjallflokkanna
þriggja.
Hér er alveg óhugsandi að skilja milli orsaka og af-
leiðinga. AB-flokkurinn lagði blessun sína yfir marsjall-
stefnuna og enginn flokkur hefur oftar sungið henni lof.
Það var óttinn við fólkið sem rak þennan sama flokk til
andstöðu viö óhjákvæmilegar afleiðingar óhappaverk-
anna, gengislækkunina, kaupránið, bátagjaldeyrisbraskið,
Iánsfjárbannið og eyðileggingu iðnaðarins. En meðan AB-
menn halda áfram að' sverja marsjallstefnunni hollustu
af inníjálgum ákafa og trúarlegu ofstæki, er andstaða
þeu ra við stefnu núverandi ríkisstjórnar sýndarmennskai
ein, auðvirðilegt fals og vísvitandi blekking.
Frambjóðandi AB-flokksins á ísafirði hafði um tíma
nokkra sórstöðu við flokksbræður sína í þessum efnum.
Hannibal Valdimarsson greiddi á þingi atkvæði gegn Atl-
anzhafsbandalaginu. Hann virtist einnig á tímabili hafa
nokkurn skilning á eðli marsjalistefnunnar og að fjár-
gjöfum til ríkisstjórnarinnar fylgdu ákveðin skilyrði um
að þrýsta lífskjörum íslenzkrar alþýðu niður á hungur-
stigið. En Hannibal Valdimarsson gafst upp. Maðurinn
sem réttilega nefndi forustu AB-flokksins „hugsjónalaust
og værukært hækjulið“ í átökunum um Atlanzhafsbanda-
lagið og upplýsti síðar að ríkisstjómin hefði tekið við 100;
millj. gegn loforði um að hindra alla kauphækkun ís-
lenzkra verkamanna. lagði algjörlega árar í bát og beygði
kné sín í auömýkt fyrir bandarísku auðvaldi þegar það
bað um að allt landið yrði formlega afhent sem herstöð.
Hiö „hugsjónalausa og værukæra hækjulið“ hafði innbyrt
Hannibal Valdimarsson af því hann skorti þrek og mann-
dóm til að velja leiö baráttunnar og standa með málstað
lands síns á örlagastund.
Eins og nú er komið skiptir það engu máli hvor þeirra
Ha’mibals eða Kjartans læknis verður kosinn á ísafirði.
Báðir eru þeir fulltrúar stefnu og flokka sem em í and-
stöðu við hagsmuni og velferð íslenzkrar alþýðu. Hins
vegar gefst ísfirðingum mikilvægt tækifæri í kosningun-
um 15. júní í sumar til aö kveða upp þtjngan dóm yfir
stefnu marsjallflokkanna allra með því að fylkja sér um
Hauk Helgason, frambjóðanda Sósíalistaflokksins. Vax-
andi fylgi Sósíalistaflokksins á ísafirði yrði atburður sem
eftir yrði tekið um land allt og ekki yrði skilinn nema á
einn veg: Sem rísandi krafa alþýðunnar um gjörbreytta
stjórnarhætti og ótvíræður vottur um sóknarvilja henn-
ar gegn þeim ispilltu þjóðfélagsöflum, sem bera ábyrgð á
hemáminu, öngþveiti atvinnulífsins og þeirri þungbæra
fátækt sem á ný hefur verið leidd yfir alþýðuheimili
landsins;
lsafjarðar og Hólmavíkur. Gull-
faxi fer til Hafnar og Prestvíkur
í dag. Kemur aftur á morgun.
SVlR
SÖNGÆFING Í
kvöld i Eddu-
húsinu við Lindargötu kl. 8.30. —
Áríðandi að allir mæti.
Fasismi — Opið bréí til útvarpsráðs
ÞEGAR ég leit forsíðu Þjóð-
viljans síðastliðinn sunnudag
trúði ég varla mínum eigin
augum. Ég gerði mér sérstaka
ferð niður í anddyrið á Hótel
Borg til þess að skoða þau
ósköp og mikið rétt, bandarísk
bulla af íslenzku þjóðérni
hafði fest upp spjald og á því
stóð með hendi manns sem er
illa skrifandi en hefur vandað
sig: „We do not cater for
colored people. Hótel Borg.“
Er það mögulegt að á Islandi,
þar sem fólk var barið með
svipum í 700 ár og hefur aldrei
kunnað annað en að meta fólk
að mannkostum sé þetta
mögulegt: að manneskja sé lát
in gjalda litarháttar síns ?
Hvað getum við kropið djúpt
fyrir amerískum fazisma? I
Iðnó, næsta húsi við H. B. er
um þessar mundir verið að
sína leikrit er f jallar um með-
ferð hvítra manna á svörtum
1 „guðs eigin landi“. „Þetta
kemur okkur ekki við“, segja
margir um þetta leikrit, ..þetta
er svo langt í burtu“, og svo
geta menn gengið úr Iðnó
framhjá Alþingi Islandinga
yfir að Hótel Borg og lesið
áður en inn er gengið „Við
afgreiðum ekki litað fólk“.
JÓHANNES á Borg hefur reynt
slíkar aðfarir áður, að innleiða
hér amerískan fasisma. En þá
var það fólkið sem skarst í
leikinn. Hann hafði með
hrottaskap rekið út nokkra
Indverja sem hér voru staddir,
én’er þetta spurðist um bæinn
hópáðist fólk hundruðum sam-
an að H. B. til að mótmæla
þessu athæfi og hann varð að
láta í minni pokann. Slík er
réttlætiskennd íslendinga. Al-
menningur hefur að miklu
leyti staðið straum af bygg-
ingu þessa hótels. Það er ský-
laus krafa allra réttsýnna
manna að Jóhannes á Borg
verði hindraður í að svívirða
íslenzku þjóðina með þessu
tiltæki sínu. Á meðan þetta
hefur ekki verið leiðrétt ætti
hver einasti heiðarlegur ís-
lendingur að sniðganga H. B.
og lofa Jóhannesi að sitja á
okurbúlu sinni með hunda
sína og ameríkana.
★
ANNARS er Reykvíkingum ráð-
lagt að gerast ekki mjög sól-
brúnir, að óbreyttu ástandi,
ætli þeir inn á H. B. Það kann
að ráðast á þá vöðvadýr með
allt vitíð í útlimunum. „Við
afgreiðum ekki litað fólk“.
Þegar ég gekk út úr anddyr-
inu aftur var Jóhannes kom-
inn út til þess að vera við-
staddur hina hátíðlegu athöfn
að lofa hundi sínum að pissa
í grennd við fótstall Jóns Sig-
urðssonar. Síðan fóru hundur-
inn og hann inn aftur. Það er
munur að vera hundur, piltar,
þar sem slíkir menn ráða.
Leiðréttlng.
Nokkurs misskilning's gætti í
hækkað. Sjúklingaþættimir frétt biaðsins s. 1. sunnudag- um
listaverkasendingar héðan
Framhald á 7. síðu.
á Ol-
Fimmtug í dag
ættu að vera á sunnudögum
eftir hádegi og huldufólkssög-
ur og kröftugar draugasögur
væru elskulegar á kvöldin.
Svo óska ég eftir íslenzkum
leikritum og þeim skemmtileg- Fimmtug er í dag frú Val-
um. Meira frá Hæstarétti en gerður Gísladóttir. Hún hefur
minna af sinfóníugargi, sem antaf látið félagsmál mikið til
gerir hvem mann vitlausan. sín taka. Hún á sæti í stjóm
Eftirhermur eru mjög skemmti Sósíalistafélags Reykjavíkur
legar. Ég væri mjög fús að og hefur verið í stjórn Kven-
taka að mér hljómiistar- félags sósíalista og á sæti í
stjórnina ef því væri að skipta. nefnd kvennaheimilisins Hall-
• • Verkamaður. veigastaðir.
Það þýtur í tálknunum
á honum iþessum.
Theodór Ingólfs-
son ,
Minningarorð
Þrlðjudagur 13. maí (Servatius).
134. dagur ársins. — Tungl næst
jörðu; í hásuðri kl. 3.35. — Ár-
degisflóð kl. 7.55. Síðdegisflóð kl.
19.20, — Lágfjara kl. 14.07.
Ríkisskip
Hekla er á Austfjörðum á norð-
urleið. Esja fer frá Reykjavík á
morgun vestur um land í hring-
ferð. Skjaldbreið fer frá Reykja-
vik x dag til Snaafellsnesshafna,
Gilsfjarðar og Flateyjar. Oddur
er væntanlegur til Reykjavíkur í
dag frá Austfjörðum. Ármann fór
frá Reykjavík í gaerkvöld til Vest-
mannaeyja.
Elmskip
Brúarfoss kom til London 10.5. Keflavík Theódór Ingólfsson.
fór þaðan í gær til Hamborgar Hann fæddist í Reykjavík 10.
og Rotterdam. Dettifoss kom til jnl; 192i og ]ézt í Landakot-
R^cur í gærmorgun frá N. Y. s ítala 4. þ.m„ og því rétt þrí-
Goðafoss kom til Hull 11.5. fer , » , , . , , ,, ,
þaðan væntanlega til Reykjavik- tugur að aldn þegar hann lezt.
ur. GuHfoss fór frá Reykjavík Theodor þekkt! eg fyrst sem
10.5. tii Leith og Kaupmannahafn- dreng, nokkuð óframfærinn,
ar. Lagarfoss fór frá Vestmanna- en haldinn þeirri ástríðu að
eyjxim í gær til Gravarna, Gdynia, brjóta til mergjar rök tilver-
Áláborgar og Gautaborgar. Reykja unnax, þjóðfélagið og sambuð
foss fór frá Rvík 8.5. til Áiaborg- mannanna. sú leit hans gerði
í dag er til moldar borinn í
ar og Kotka. SeJíoss er í Rvík.
Tröllafoss fór frá Rvík 7.5. til
N.Y. Foldingkom til Rvíkur í nótt
frá Norðurlandinu.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell fór frá Kotka 9. þ. næst á eftir þjóðfélagsmálun-
m., áleiðis til Isafjarðar. Arnar- um hafi grasafræði átt hug
fell átti að koma til Djúpavogs hans mest. — Og að vissu leyti
í dag, frá Kotka. Jökulfell fer
væntarilega frá Reykjavík í kvöld
hann að sósíalista. Sem ungur
maður var Theódór sami góði
hlédrægi drengurinn sem vissi
hvað hann vildi, en flíkaði ekki
tilfinningum sínum. Ég held að
tii Patreksfjarðar.
Flugfélag Isiands:
I dag verður fiogið til Ak., Ve.,
Blönduóss og Sauðárkróks. — Á
morgun til Ak., Ve., Hellissands,
er ævi hans aþekk blómanna
á okkar vorkalda landi, sem
lifa stundum svo skammt,
þrátt fyrir vorbjarta sól.
Vertu sæll Theódór. Þökk
fyrir samverustundirnar.
J. B.
30. MARZ MÁLAFERLIN
Ragnar Ólafsson hrl. var skip-
aður verjandi 10 sakborninga í
hinum mikiu kiögumálum ákæru-
vaidsins út af atburðunum 30.
marz 1949. Flutti hann varnEix-
ræður sínar næstur á eftir Agli
Sigurgeirssyni hrl., er talaði fyrst-
ur verjendanna. Eins og Egill og
siðar Ragnar Jónsson hrl. gerði
Ragnar Ólafsson að umtalsefni
hina almennu hlið þessara máia
og mótmælti sérstaklega þeim
spurningum rannsóknardómarans,
og snérust um pólitískar skoð-
anir hinna ákærðu, en sá kafli
ræðu Ragnars ÓJaíasonar var
rakinn hér í blaðinu ýtarlega
hinn 27. apríl s. 1.
Ragnar kvað það ranga meðferð
málsins að sækja alla hina 24
sakfelldu menn saman í eir.u
máli, þar sem rannsókn í máli
hvers og eins hefði ótvíi-ætt leitt
í ljós, að hátterni þeirra 30.
marz og viðbrögð þeirra við út-
rásum lögreglunnar þann dag
hefðu ekki verið liður í skipu-
lögðum samtökum ti! óspekta eða
verið x nokkrum tengslxxm við
framferði annarra einstaklinga á
Austurvelli þennan dag. Háttsemi
hinna ákærðu, ef refsiverð þykir,
eagði Ragnar, á að dæma án til-
)its til samtíma athafna annarra
manna á óe.irðasvæðinu.
Málasamsteypan, sagði Ragnar,
gefur í skyn, að þessir 24 menn,
sem hér er sóttir sameiginlega til
eaka, eigi einir sök á atburðun-
um 30. marz, en það er vitaskuld
hin mesta firra. Áæt'að hefur ver-
ið, að eigi færri en 10000 Reyk-
víkingar hafi verið samankomnir
á Austurvelli 30. marz, en af
þeim eru aðeins 24 sakfelldir.
Það er athyglisvert, að sannað
er i skjölum málsins, að engin
meiðsl á mönnum hafi hlotizt af
framferði. þeirra 24 manna, sem
hér eru, kærðir. — Það mikil-
væga atriði er einnig sannað,
að um samtök til óspekta var ekki
að i-æða 30. marz. Um það bera
eftirtaldir lögreglumenn: Magnús
Eggei'tsson, Sigurður Ingvarsson,
Ingólfur Þorsteinsson, Sveinn Sæ-
RÉTTARHÖLDIN út aí atburðunum 30. marz 1949 hafa að vonum vakið mikla
athygli meðal almennings. Sjaldan hefur umfangsmeira sakamál komið
fyrir Hæstarétt. Átta snjöllustu hæstaréttarlögmenn landsins voru skipaðir
verjendur hinna ákærðu og vöm þeirra hefur vakið þjóðarathygli. Hinum
munnlega málflutningi fyrir Hæstarétti er lokið fyrir skömmu og málið
dómtekið, en dómsorð Hæstaréttar bárust Þjóðviljanum í gærkvöldi og eru
þau rakin á öðrum stað í blaðinu.
ÞJÓÐVILJINN er eina blaðið, sem skýrt hefur frá gangi málanna fyrir Hæsta-
rétti. Málin út af 30. marz eru pólitísk sakamál, sem þjónar erlends valds
hafa búið til á hendur alþýðunni í landinu. Hinna pólitísku svika innan
þingsins 30. marz mun svo lengi minnzt sem íslenzk tunga er töluð og af
sömu ástæðum mun aldrei fyrnast yf ir það, sem gerðist utan þingsins þenn-
an sama dag. Erlent herlið í landinu er afleiðing hinna póitísku svika
innan þingsins en þungir fangelsisdómar yfir alþýðufólki afleiðing blygð-
unarlausra lagabrota og ofbeldisverka afturhaldsins utan þingsins.
í FRÁSÖGNUM Þjóðviljans af þróun málanna fyrir Hæstarétti hefur til þessa
nær einvörðungu verið getið um almenna hluta varnarræðanna og um
ýms ný sönnunargögn, sem snerta málið í heild. Mál aðeins 4 sakborn-
inga hafa verið rakin hér ýtarlega, en nú er ætlunin að bæta úr og reyna
að birta helztu atriðin í málum allra hinna ákærðu eftir því sem rúmið
leyfir. — Þjóðviljinn gerir það til að almenningur geti kynnt sér ræki-
lega öll málsatvik og gert samanburð á þeim og hinum hrottalegu dóm-
um Hæstaréttar, sem nú eru uppkveðnir. — í dag verður farið í mál nokk-
urra skjólstæðinga Ragnars Ölafssonar hrl.
muxidsson og Jón Halldórsson. All-
ir þessir lögreglumenn bera það,
að þeir hafi ekki orðið varir við,
að neinn hefði forustu um óspekt-
irnar og ekkert hefur komið fram
við rannsókn máisins sem hnekkir
framburði þeirra.
Að svo mæltu sneri Ragnar Ól-
afsson sér að máli hvers skjói-
stæðings fyrir sig og ræddi um
háttsemi þeirra í þeirri röð, sem
gerði sækjandi málsins, Hermann
Jónsson hrl. Verður nú getið þess
helzta, er fram kom i ræðu
Ragrnars skjólstæðingum hans til
stuðnings, eftir því sem plássið
leyfir.
Fors&taritarinn og bruna-
rörðurinn
— Mál Stefnis Óiafssonai —
Stefnir Ólajsson er verkamð-
ur, og var 21 árs að aldri 30.
marz 1949. Hann var af undir-
rétti dæmdur í 12 mánaða fang-
elsi og sviftur kosnngarrétti og
kjörgengi fyrir bnot gegn 100.
gr. og 106. gr. sbr. 77. gr.
hegningarlaganna.
Þrír lögregluþjónar
Nokkuð mörg vitni bera um
háttsemi skjólstæðiugg míns, en
vitnisburður þeirra er harla
einkennilegur og lítið á honum
byggjandi, Framburður ákærðs
sjáifs er beztu gögnin í máli
hans. Þrír lögregluþjónar koma
hér við sögu. Guðbrandur Þor-
kelsson gefur þá skýrslu hinn
1. apríl 1949, að hann hafi
kannast við Stefni og séð hann
,að minnsta kosti einu sinni
kasta einhverju í áttina að Al-
þingishúsinu“. Lárus Salomons-
son gefur einnig skýrslu sama
dag til lögreglustjóra, en í
henni minnist Lárus ekki einu
orði á að hann hafi séð skjól-
stæðing minn vera með ólæti,
en tékur svona til orða: „Mér
hefuri borizt sá orðrómur, að
Stefnir Óiafsson, Laugaveg 67
hafi á þriðjudagskvöldið og á
miðvikudaginn, æst til óeirða
við Alþingishúsið og Sjálfstæð-
ishúsið og sjálfur tekið þátt í
skemmdarverkum. Meðal þeirra,
sem geta gefið uppiýsingar um
framferði Stefnis eru: hr.
brunavörður Kjartan Pétursson
og hr. forsetaritari Gunnlaug-
ur Þórðarson“. Þriðji lögreglu-
þjónninn er Ársæll Kr. Einars-
son. Hann segir í sinni skýrslu
á sjálfan óspektardaginn: „Kom
þá til okkar Gunnlaugur Þórð-
arson forsetaskrifari og bentl
okkur á rauðhærðan mann með
hvíta húfu, sem hann sagði,
að brotið hefði nokkrar1 rúður
í Alþingishúsinu“.
Engar rúður brotnar!
Það sem ég nú hef rakið,
sagði Ragnar, er hið eina, sem
VERKAMAÐUR skrifar: Ég
óska eftir meiri harmoniku-
músíkk, góðum þjóðsögum og
vel kveðnum rímum, svo eru
útilegumannasögur og góðar
bamasögur mjög skemmtileg-
ar. Sinfóníulögin er bezt að
þeir borgi sjálfir sem óská
eftir þeim. — Útvarpið er svo
lélegt að það er ekki hlust-
andi á það, og hefur versnað
eftir því sem afootagjaidið er
Krukkan fór sömu leið og grasknippið,
brotnaði í þúsund mola, og klíðið bland-
aðist ryki vegarins. Bræðurnir réðust
hvor á ann.an af grimmd, og jxisu for-
mælinguín hvor yfir annan.
Tveir þrjótar slást, tveir þorparar biöja
— og á meðan deyr geitin af sulti, sagði
Hodsja Nasreddín og hristi höfuðið. —
Heyrið orð mín, dygðumprýddu bræður:
AUah hefúr útkljáð dgilu ykkár og tekið
geitina til sín. . ...... ..
Bræðrunum varð hverft við, þeir slepptu
tökunum, og horfðu lengi á geitina, ai-
blóðugir í framan. Að lokum sagði sá
sköllótti: Við verðuxn að flá hana.
Ég skal flá hana, sagði sá skeggjaði
fljótmæltur. Ég átti geitina, og skinnið
tilheyrir því mér. — Nei, það tilheyrir
mér, sagði sá sköllótti — og ska!linn á
honum varð eldráuður af reiði.
lögregluþjónar bera um hátt-
semi skjólstæðings míns Stefnis
Ólafssonar. Einn segist hafa
séð hann kasta einhverju a.m.k.
einu sinni, en hinir tveir hafa
aðeins fengið fréttir um hátt-
semi skjólstæðings míns en
skýrt frá, hverjir sögumennirn-
ir eru. Er því næst að líta á
framburð þeirra, en bæði for-
setaritarinn og brunavörðurinn
voru kallaðir fyrir rétt í þessu
sambandi.
Þegar lesinn er yfir fram-
burður Gunnlaugs Þórðarsonar
forsetaritara á bls. 97—98 kem-
ur í Ijós, áð hann minnist
ekki einu orði á, að skjólstæð-
ingur minn hafi brotið rúðu,
hvað þá rúður í Alþingishúsinu,
eins og Ársæll Kr. Einarsson
lögregluþjónn segist hafa eftir
Gunnlaugi! Þarf þvi ekki frek- neinu
ar vitnanna við um þann fram-
burð.
Svipað er upp á teningnum
hvað snertir framburð Kjartans
Péturssoiiar brunavarðar, en
hann endar sína skýrslu fyrir
réttinum með því að segja,
að hann hafi ekki séð skjól-
stæðing minn í óeirðunum hinn
30. marz! Kjartan sagðist hins
vegar hafa séð Stefni með ó-
læti 29. marz.
Full vissa
Þá er að líta á hin vitnin.
Fyrst er Júlíus Schiöth Lárus-
son bifreiðastjóri. Hann mætir
fyrir rétti hinn 2. apríl 1949
í fyrsta skipti og segir þá, að
hann hafi „MEÐ FULLRI
VISSU“ séð Stefni kasta steini
í Alþingishúsið. Þegar hann er
játinn staðfesta framburð sinn,
segist hann þekkja Stefni Ól-
afsson og geta „FULLYRT"
að hann hafi kastað oft að
húsinu. Fjórum dögum seinna
eða 6. apríl 1949 er Júlíus
Schiöth kallaður fyrir aftur, en
þá segir hann, að hann geti
„EKKI FULLYRT" um hvað
það var sem kærður kastaði, en
sér hafi ,,VIRZT“ eitthvað sern
frá honum kom hafi brotið
rúðu í þinghúsinu. Þessi mað-
ur tekur þvi aftur fyrri fram-
burð sinn staðfestan og er
hann því úr sögunni.
Næsta vitni í máli Stefnis er
Hjálmtýr Bjarg Hallmundsson,
verkamaður. Hann segist haáa
séð skjólstæðing minn fyrir
framan Dómkirkjuna með
„egg“ í hægri hendinni, en
„stein“ í hinni. Þessu neitar
skjólstæðingur minn eindregið
og segist ekki hafa verið fyrir
framan Dómkirkjuna eða upp
við hana þennan dag. Þar sem
ekkert annað vitni í máli Stefn-
is hefur séð hann fyrir framan
Dómkirkjuna, verður ekki á
framburði Hjálmtýs byggður
refsidómur gegn eindreginni
neitun ákærðs.
Annað vitni, Bergur Krist-
insson, verzlunarmaður, segist
hafa séð skjólstæðing minn
margsinnis kasta að húsinu, en
síðasta vitnið í máli Stefnis
Guðmundur Sigurjón Magnús-
son bifreiðastjóri sá engin ólæti
til skjólstæðings míns.
Framburður hans sjálfs
Eins og ég hef rakið er frá-
leitt að Ieggja þessa framburði
til grundvallar dómi í máli
skjólstæðings míns. Framburð-
ur hans skiptir hér mestu máli,
enda skýr og ótvíræður.
Stefnir kom niður að Alþing-
ishúsi kl. um hálf tvö og var
þar til kl. 5, en þá fór hann
í bíó. Hann tók þátt í hrópum
með öðru fólki og kallaði þá
„þjóðaratkvæði“ og „Vér mót-
mælum allir“. Stefnir segist
ekki hafa kastað grjóti, en
hann hafi þó kastað mold og
eggjum, en viti ekki hvort hann
hafi kastað í Alþingishúsið.
Ekki kvaðst hann hafa kastað
í lögregluþjóna en hann
hafi hins vegar „kastað drullu
frainan í einhvern hvítliða“.
Skjólstæðingur minn er
dæmdur í þunga refsingu. Und-
irréttur taldi sannað, að hann
hefði gerzt brotlegur við 100.
gr. hegl., eða „að hann hefði
ráðizt að Alþingi svo að því
eða sjálfræði þess væri hætta
búin“. Þetta tel ég vera rangt,
enda er sönnunarskortur fyrir
því, að hann hafi haft vilja til
að ráðast að Alþingi. Stefnir
segir sjálfur, að hann hafi
„komizt“ í óeirðirnar og gefur
það orðalag hans til kynna,
að ekki hafi verið um viijaat-
hafnir af hans hálfu að ræða
heldur tilviljun.
Ég geri þá kröfu til rétt-
arins, að skjóistæðingur minn
verði sýknaður af ákæru á-
kæruvaldsins fyrir brot á 11.,
12. og 13. kafla hgl., en hátt-
semi hans dæmist sem óspektir
á almannafæri og sé þá miðað
við framburð hans sjálfs.
Stóllöppin og bústjórinn
— Mál Garðars Óla Halldórssonai —
Garðar Öli Halldórsson var
24 ára gamall sjómaður 30.
marz 1949. Hann var af undir-
rétti dæmdur í 4. mánaða fang-
e!si fyrir brot á 106. gr. hgl.,
þ.e. fyrir að ráðast á opin-
beran starfsmann, sem var áð
gegna sky.ldustarfi- sínu, þi.e.
lögregluþjón.
Bústjórinn
Það er bústjórinn að Reykj-
um í Mosfelissveit, Jón Magnús
Guðmundsson, sem kærir Garð-
ar Ö!a. 1 skýrslu bústjórans
stendur: „Af mönnum þessum
kveðst vitnið hafa borið kennsl
Framhald á 6. síSu.