Þjóðviljinn - 11.06.1952, Blaðsíða 5

Þjóðviljinn - 11.06.1952, Blaðsíða 5
 4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 11. júni 1952 Miðviikudagur 11. júní 1952 — ÞJÓÐVTLJINN — (5 þlÓÐVIUINN Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósialistaflokkurinn. Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson. Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason. Blaðam.; Ari Kárason, Magnús Torfl Ólafsson, Guðm. Vigfússon. Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. Ritstjóm, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 7600 (3 línur). Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 10 annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið. Prentsmiðja Þjóðviljans b..f. Lisfaverka- og handíðamarkaðnr SésíaS istaf I okksins Listaverka- og' liandíðamarkaSur Sósíalistaflokksihs, sem boöaöur var í Þjóðviljanum s.l. sunnudag, er ný- mæli, sem gera þarf nokkru fyllri grein fyrii’ en hægt var í ávarpinu á sunnudaginn. Eins og ráöa má af ávarpinu er ætlunin, að þessi markaöur verði stærri og fjölskrúöugri en gerist um basara og að þar verði margt listaverka og eigulegia og fallegra muna, evo aö hann geti um leiö oröiö sýn- ing, er gefi sanna hugmynd um hugkvæmni og verk- menningu íslenzkrar alþýöu á þeim sviðum, sem hann tekur til. Eigi að síöur þurfa munirnir aó vera gefnir. Þó að markiö sé sett svona hátt, er ekki þar með sagt, að álþessum markaöi eigi eingöngu aö vera listaverk og viðhafnarmunir. Á þaö skal einmitt lögð sérstök áherzla, að óbrotnir hversdagrmunir, unnir af vandvirkni, eru jafn þakksamlega þegnir. Þá er ekki heldur nauösynlegt, að allir munirnir séu nýir. Laglegir vettlingar, húfur, prjónastokka, tínur og aðrir slíkir smáhlutir hafa löng- um þótt góö gjöf á íslandi cg þeir eru þaö enn. Það er einmitt tilgangur þessa markaðs, að sem allra flestir fái þar tækifæri til að leggja fram sinn skerf. Margir af vel- unnurum fiokksins út um land eiga aö jafnaöi óhægt um vik aö leggja honum þaö lið, er þeir vildu. Fyrir þá veröur listaverka- og handíöamarkaöur Sósíalistaflokks- ins áreiöanlega kærkomið tækifæri. Tíminn til undirbúnings, fimm mánuöir, á að vera sæmilega rúmur. Að vísu mega fæstir vera aö því aö sitja við handavinnu um annatímann, en það væri mikill fyrirflýtir, ef sem allra flestir brygöu nú viö og tækju að' undirbúa í tómstundum sínum það, sem þeir ætla að gefa, þó aó aöalverk-cfn.ö bíöi þar til haustar að. Nauðsynlegt er einnig, aö menn ræ.öi þetta mál viö sem flesta kunningja eíná og hjálpist a'ö, þar sem samstarfi verður viö komiö. — Sósíalistaflokkurinn treystir því, að hinn fyrirhugaöi markaður veröi bæði honum og fylgj- endum hans til sóma. . . Sjaídan hafa þrífiokkarnir sýnt þjóðinnil sitt rétta eðli á jafn áberandi hátt og í sambandi viö þann hams- lausa áróöur sem rekinn er við undirbúning forseta- kjörsins. Þaö :r bókstaflega eins og allt ætli af göflum aö ganga. Kicgumálin og særingarnar eru með þeim hætti að ætla mætti að hér væri ekkert smáræöi í húfi. Og þó er það' sannast mála að þessir flokkar allir eru sammála um öll höfuöatriði þjóömálanna og samsekir um flest þau óþurftarverk sem unnin hafa verið gegn hagsmupum íslenzkrar alþýðu og sjálfstæöi þjóöarinnar á undanförnum árum. En hvérs vegr.a þá allur þessi óhemjuskapur. Og hvers vegna láta málgögn þríflokkanna eins og öll velferö landsmannn og hamiíð þjóöarinnar velti á þvi hvor þeirra séra Bjarna eéa Ásgeirs hreppir forsetaembættið? Amerísku flokkunum er lífsnauð'syn aö beina athygli bjóðarinnar frá höfuömálum dagsins, frá atvinnuleysinu og eymdinni sem þeir hafa leitt yfir landsfólkiö, frá her- náminu og allri spillingunni og niöurlægingunni sem fylgir í kjölfar þess. Þeim er Ijóst að þjóóin er aö vakna og rísa upp gegn stefnu þeirra og öllum afleiöingum hennar. Og forsetakjöriö var tilvaliö tækifæri til að reyna a'ö láta þjóðina gleyma um stund misgjöröunum isem þeir hafa framið og fá hana til að hugsa um fjarslcyld efni. Þessi blekkingal: ikur má þríflokkunum ekki heppnast og þaö er algjör óþarfi aö láta loddarana villa sér sýn. Kkkurnar sem deila nú hæst um kosti Ásgeirs Ásgeirs- scnar og séra Bjarna Jónssonar til forsetastarfs munu taka höndum sarnan um öli veigamestu atriöi þjóömál- anna aö kosningunni lokinni. Þegar kosningavíman renn- ur af agentum þríflokkanna fellur allt aö nýju í sama farveg. Og þá veröur þjóóinni áreiöanlega ljós sá skrípa- leikur sem haföur hefur verió í framrni við forsetakjöriö. dag ei- nauðsynlegt fyrir rann- sókna.rlögregluna að ná tali af dreng þeim sem fylgdist með drengnum sem slasaðist út úr strætisvagninum. Biður lögreglan aðstandendur drengsins að sjá um að hann komi til viðtals hið allra fyrsta. Heiður? — Sérkennilegt mál — Tóbak — Svik? Læknavarðstofan Austurbæjar- skólanum. Sími 5030. SPURULL skrifar: Ekki var það á marga fiska leikritið, sem útvarpað var á( Sjó- mannadaginn að þessu sinni. — Einhvernveginn kannaðist maður þó við andagiftina. — Gamall sjómaður hættur sigl- ingum, hefur boðið öllum hættum byrginn, en er hrædd- ur við kerlingarvarginn sinn. Þannig hefur efni i leikrit- um Sjómannadagsins verið í aðalatriðum mörg undanfar- in ár. Helztu tilvikin er’u þau að skassið í leikritinu þangað til þeir lenda á því Nætllrvarzla er ; Laugavegsapó_ næst og ætla að hætta fyrir teki. _ Sími 1618. kvöldmat. OKKAR innilegustu þakkir til forstöðumanns og starfsfólks i Iðnó fyrir alla þá hjálp er það veitti okkur 7. og 8. júní við veitingasölu í tilefni af Sjómanna. deginum. Sjómannskonur og aðrir velunnarar. er dálítið mis- munandi mik ið skass frá ári til árs, sjómaðurinn dálítið mis- munandi Miðvikudagur 11. júní (Barna- messa). 152 dagur ársins. — Sól- arupprás kl. 2.02. sólarlag kl. 22.54 — Tungl í hásuðri ki, 3.26 — Árdegisflóð kl. 7.45 — Síðdeg- isflóð kl. 20.07 — Lágfjara kl. 13.57. Kvennadeiid Slysavarnafélags Islands og kvenfélögin Keðjan og Hrönn þakka. öllum þeim konum sem virkan þátt tóku í störfum Sjómannadagsins. fk svo var fylliríið t.d. kannski aðeins minna í ár vegna þess, hve skassið kom fljótt inn. Æ, er ekki komið nóg af þessu? Er til mikils mælzt, þó farið sé fram á ofurlítið meiri hugkvæmni næst? Þekk- ir nokkur maður nokkum mann, sem gaman hefur af svona bulli? — Spurull. ★ Flugfélag lslands. 1 dag verður flogið til Ak., Ve., Isafj., Hólmavikur, Hellissands og Siglufj. — Á morgun til Akureyr- ar, Vestmannaeyja, Blönduóss, Sauðárkróks, Reyðarf jdrðar og Páskrúðsfjarðar. Loftleiðir h.f. Hekla fer væntanlega í nótt frá Stavanger um Pori í Finnlandi Fastir liðir eins og venjulega. Kl. 19.30 Tónleikar. Ó- perulög. '20.30 Út- varpssagan: Skáld ið talar við Drott- in, eftir Karen Blíxen; III. — sögulok (Helgi Hjörvar). 21.00 Nemendatónleikar. Tónlistarskól- ans í Reykjavík: Fullnaðarprófs- nemendur o. fl. leika. 21.35 Ferða- þankar frá Ameríku (Isak Jóns- son skólastj.). 22.10 Leynifundur í Bagdad, saga eftir A. Christie (Hersteinn Pálsson 'ritstjóri). til Rvíkur og væntanlega hingað xyI 22 3Q Tónleikar: Harmoniku- um kl. 15.00 á morgun. SATT ER ÞAÐ, að miklir vin- svelgir erum við Islendingar. Það eru komnar fram svo margar teóríur um orsakir öl- kærleika okkar, að Bæjarpóst- urimv að minnsta kosti er kominn í þrot. Það er sagt að íslendingar eigi aldrei tappatogara, þó þoli þeir ekki að sjá tappa í flösku. Stund- um ráðast þetta allt uppí 5 manns á eina flösku til þess að mismuna úr henni tappan- um og er stundum hraustlega tekið á. Oft lætur flaska sig á undan tappanum, stundum brjóta menn á sér fingurna við að ýta honum niður. — Kannski það sé efni í nýja kenningu um brennivínshorsla áð Islendingar þoli yfirleitt ekki korktappa? Sldpadelld S.I.S.: Hvassafell er væntnl. til Seyð- isfjarðar í kvöld, frá Álaborg. Arnarfell er i Stettin. Jökulfell er í N. Y. hljómsveit Lundúnaborgar leikur. 23.00 Dagskrárlok. Skipaútgerð ríkisins. Hekla fór frá Thorshavn í Fær- Fyrirsögn í Mbl. í gær: „Askur vaim Fiskimaimv lnn Björn Jónsson JM-blkarinn Itven- fólkið vann relp- eyjum í gærkv. á leið til Noregs ^ið“. Spurning dagsins er sú hvort her háfi venð um að ræða og Svíþjóðar. Esja fór frá Akur- eyri í gær á austurleið. Skjald- breið er væntanleg til Reykjavík- ur í dag frá Austfj. Þyrill er í Faxaflóa. Skaftfeilingur fór frá Rvík í gærkv. til Vestmannaeyja. Ármann fer frá Rvík i dag til Sands, Ólafsvíkui' og Grundarfj. farandreiptog, eða kvenfólldð hafi unnið það til eignar. SUMIR menn verka hvor á annan sem öflugur brennivíns hvati. Þeir mega ekki sjást, svo að þeim fari ekki öðrum eða báðum að verða eitthvað órótt. „Heyrðu kunningi, hvernig væri annars að fá sér léttan rús, alls ekki mik- ið náttúrlega, því ég er nefni- lega í bindindi“. Og það er fljótlega samþykkt að fá sé" „léttan rús“ og vera hættur fyrir kvöldmat. En mjór er mikils vísir og rúsinn getur leitt tii margra mismunandi stiga óminnis. Þið kannist kannski við söguna um mann- inn sem var boðinn í afmælis- hóf. Hann varð seinn fyrir, en þegar hann loksins komst á staðinn, lá afmælisbarnið viti sínu fjær á miðju gólfi en gestirnir eins og hráviði út um alla íbúð. Þetta mun vera hástig eða lokastig þess sem á Reykvísku heitir „partí“. Líklega hefur enginn nokkru sinni ætlað að drekka sig of- urölvi. Það slysast bara ein- um of mikið ofaní mann. Annars eru íslendingar eig- inlega alltaf í bmdindi — Tímaritið Mennta- mái, 2. hefti þessa árgangs, er nýlega komið út. Efni rits ins er þetta: Mar- Eiinsklp iá Montessori, eft- Brúarfoss fór frá Gautaborg ir Valborgu Sigurðardóttir. Verk- 6.6. væntanlegur til Rvíkur síð- námsdeild gagnfræðastigsins í R- degis í dag. Dettifoss kom tii N. vík. Aiþjóðleg ráðsteína um geð- Y. 5.6. fer þaðan ca. 14.6. til R- vernd. Kennsla i náttúrufræðum. vikur. Goðafoss fór frá Húsavík Barnaskólinn á Eyrarbakka 100 9.6. til Ólafsfjarðar, Skagastrand- ára. Karl Finnbogason og lýðhá- ar og Rvíkur. Gullfoss fór frá skólinn. Jakob Kristinsson sjötug- Leith í gær til Kaupmannahafn- u'r. Ennfremur ýmislegt smávegis. ar. Lagatfoss fór frá Húsavík —- Uarnablaðið Æskan, 7.-8. liefti um hádegi í gær til Akureyrai' þ.á., er komið út. Efni biaðsins og Rvíkur. Reykjafoss kom tii R- er þetta: Sagan af Konna, e. Sig- víkur 6.6. frá Reyðarfirði. Sel- urlinu Kristjánsdóttur. Að kkoða foss fór frá Lysekil 6.6. til Reyð- fjallið, e. Björnstjerne Björnson. arfjarðar. Tröllafoss kom til R- Ævintýrið Fóa og Fóa feykirófa. víkur 5.6. frá N.Y. Vatnajökull Furðulegir undirheimar, frácögn. l'ór frá Rvík 9.6. til Antverpen. Eg ætla að verða jó'asveinn, saga. Framhaldssagan Falinn fjársjóð- Frá lögregluniii. ur. Þegar enginn sér til, frásögn. í tilefni af bifreiðaslysinu sem Samtaisþátturinn Frímerkin. varð á móts við Árbæ s.l. fimmtu Fl’amhald á 6. síð’d. kAJU HERSHOFÐINOI KVEÐUR " AÐ er sagt um hers- höfðingja og sjómenn, að þeim liggi nokkuð laus tung- an þegar þeir komast á raupsaldurimi. Hershöfðingj- um hættir jafnvel við að ikríta dálítið liðugt í miðri herþjónustu, löngu áður en þeir eru seztir við arineldinn, með gigt sína og eftirlaun. Það er t. d. alkunna, að ekkj minni hershöfðingi en Júlíus Cæsar ýkti og skreytti frásögu sína, er hann skrifaði Gallastríðið forðum og sendi öldunga- ráðinu í Róm skýrslu um svaðilfarir sinar í þeim hér- uðum, er nú heita Frakk- land. En hann háði þó stríð við Galla. Skattlandið Gallía var sönnun þess, að stríð liafði verið háð. Hann hafði alls ekki af litlu að státa, og því var honum fyrirgefið, þótt hann færði atburðina lítið eitt í stilinn í einstök - um atriðum. Hann Andrés gamli í sjó- mannadagsleikriti útvarpsins var giftuminni en Cæsar, hinn rómverski hershöfðingi. Hann hræddist raunar ekk- ert á himni né jörð — nema þá helzt Guddu sína. Og hann lét sig ekki muna um það að taka í hnakkadramb- ið á tveimur hvítabjörnum, sem ’ leituðu á skip hans í hákarlalegu, og slá þeim við. En það harmaði Drési gamli alla daga, aá hann skyldi ikasta bangsunum á haf út í stað þess að hafa þá heim með sér til jar- teikna, því að skipsnautar hans, bölvaðir nokkrir, tóku þvert fyrir að hafa séð þetta afreksverk Jians, og gamli maðurinn var einn um sög- una af hvítabjömunum. Ni lú eru liðnar 3 vikur síðan oss íslendingum var sögð ein mikil hersaga. Höf- undur þessarar sögu heitir McGaw, amerískur hershöfð- ingi, sem haft hefur vetur- setu hér á Islandi. Hann sagði söguna, er hann var að kveðja þetta land, sem fkallast „Norður-Atlantshafs- svæðið“ á máli hinna ný- tízku Rómverja 20. aldar, sem mega ekkert heimshaf né innhaf hnattarins augum líta, svo að þeir rifji ekki upp fyrir sér skólalatínu sína og hrópi: Mare nostrum — Vort haf! Herra McGaw hafði kvatt starfsmenn stjórnarblaðanna og blaðs „hinnar forsetalegu stjórn- arandstöðu“ á fund sinn, þegar rúmt ár var liðið síð- an hann steig hér á land á- samt liði sínu. Hershöfðing- inn flutti kveðjuávárp til íslenzku þjóðarinnar, og var það síðan birt í fyrmefndum blöðum og lesið allra þegn- samlegast í fréttatíma Ríkis- útvarpsins. Áður en þetta Ikveðju- ávarp var birt vissum vér innfæddir fátt um herstjórn- arhæfileika hins bandaríska Cæsars. Eftir birtingu á- varpsins vitum vér, að herra McGaw er ekki aðeins mikill hershöfðingi, heldur einnig snjall hersögufræðingur. Þvi að kveðjuávarp hans var hersöguleg skýrsla um afrek sjálfs hans, ríkisstjórnar íslands og íslenzku þjóðar- innar frá 7. maí 1951 til 7. maí 1952. Herra McGaw sagði söguna á þessa leið: „Þegar ég kom til Keflá- víkurfiugvallar fyrir rúm- lega ári; lét ég þess getið, að á herliði Bandaríkjanna undir minni stjórn og ís- lenzku þjóðinni hvíldi sú sameiginlega ábyrgð, að varðveita frið og öryggi ís- lenzku þjóðarinnar. Nú er mér það ánægjuefni að skýra frá því, að þetta hef- ur teicizt. Á því ári, sem liðið er, hefur tekizt að varðveita frelsið í þessum hluta Norður-Atlanzhafs- svæðisins á miklu auðveldai’i hátt en búizt var við 7. mai 1951. Fyrir það er ég mjög þakklátur. Það skal fúslega játað, að ýmsir erfiðleiCcar hafa orðið á vegi okkar. Hins er þá jafnskylt að geta að með hjálp Is- lendinga og islenzku ríkis- stjómarinnar liefur tekizt að vinna bug á þeim öllum.“ manna hlytu að fara með staðreyndir, þrátt fyrir flúr og ý.cjur, því að öðrum kosti „væri það háð, en eigi lof“. Þessi heimildagagnrýni Snorra hefur verið í fullu gildi hér á landi unz nýir siðir fluttust með nýjum mönnum. Herra McGaw virð- ist ekki hafa haft tóm til iþess frá herstörfum; að kynna sér þessar erfðir ís- lenzkrar sögugagnrýni, ekki komið auiga á skyldleika 0, ' KKUR íslendingum þykir lofið gott, svo sem öðrum mönnum. Við höfum flestum öðrum þjóðum frem- ur kunnað lofsins list. Sú var tíðin að loíið var þjóð- leg atvinnugrein okkar. Á 10. og 11. öld voru íslenz'c lofkvæði útflutningsvara á borð við skreið og varar- feldi. Á 13. öld kannaði Snorri Sturluson lofkvæðin og mat sögulegt heimilda- gildi þeirra. Það mat hefur ekki haggazt til þessa dags. Hann taldi, að lof- kvæði, sem flutt voru kon- imgum í áheým allra hirð- McGAW iátar conur með sidnnsvuotnr I dagblaðinu Tíminn er birt viðtal fyrir nokkrum dögum við unga íslenzka stúlku, ný- komna heim úr Afríkuferð. Brezk eía bandarísk auðkýf- ingahjón höfðu boðið stúlk- unni til þessarar ferðar með sér á sl. vetri. Segir nú ekki af ferðum stúlkunnar þar til hún er komin til brezkrar ný- lendu í Mið-Afríku, en þar áttu þessi auðkýfingahjón bú- garð. Þarna voru miklir bú- garðar, segir stúlkan, með mörgu vinnufólki, þrjátíu til fjörutíu manns sem unnu við hvern, allt hörundsdökkt verka- fólk. Hvemig voru svo lífs- kjör þessa fólks, sem skóp gróðann handa hinum hvítu auðkýfingum sem áttu búgarð- ana? 1 fáum orðum dregur stúllcan upp átakanlega mynd, sem hlýtur að verða þeim ó- gleymanleg, sem lesa orö henn- ar. Hinir þeldökku menn gengu jú í fötum við vinnuna, það er að segja karlkynið. En kor.- umar unnu naktar, höfðu að- eins svuntubleðil úr skinni framan á sér. Önnur föt áttu þær ekki utan eitt teppi, sem þær vöfðu utan um sig á nótt- um, því þá var óft kalt, því þetta var í fjallalandi. Hvsrnig voru svo húsakynnin sem þess- um hörundsdökku skapendum verðmætanna voru boðin, og urðu áð gera sér að góðu7 Jú, þetta verkafóik bjó í strákof- um í landareignum búgarðanna. Kofarnir voru með moldargólf- um og án allra þæginda eða inanstokksmuna. -— Lengra en; lenzlcu þjóðarinnar, mun því þetta nær ekki lýsing stúlk- unnar í Tímaviðtalinu, enda hefur lílclega blaðamanninum! framtíðarinnar. Og það af eklci þótt ástæfa til að spyrja meira. Þessi fáu látlausu orð hinn- ar nýheimkortinu stúlku, segja Framhald á 7. síðu. háðsins og lofsins, ekki skil- ið hinn franska, en algilda sannleika: að miili hins há- tíðlega og hins hlægilega er ekki nema eitt fótmál. Hið dramatíska frelsis- stríð, sem herra McGaW hefur liáð til varðveizlu frelsisins í þessum hluta NorÖur-Atlanzhafssvæðisins, með drengilegri aðstoð rík- isstjórnar Islands og ís- miður aldrei verða skrásett í almemiar mannlcynssögur Hi Það sló þögulli undrun móti honum, en hann félckst ekki um það. Hann tók kór- aninn upp úr tösku sinní, opnaði hann og lagði hann á borðið framan við asnann. Hann fór mjög fumlaust og ró- lega að þessu, eins og það væri ekki nema sjálfsagt. Menn litu hver á annan. Asrjinn laust cinum fætinum í gólfið. Hvað — ertu búinn? sagði Hodsja Nasreddín og fletti blaði. Mér þykir þú heldur cn ekki taka framförum! — Hinn magamikli vert reis stirðiega á fætur. Hoyrið mig, góði maður, sagði hann við Hodsja Nasreddín, sýnist þér þetta vera staður fyrir asna þinn? Og hversvegna leggurðu hina helgu bók fyrir asnann? — Ég er að kenna honum guðfræði, syaraði Hodsja Nasreddín rólegá. Það fór lágur kliður um veitingahúsið, og menn stóðu á fætur til að sjá betur. Vert-' inn- varð alveg yfirkominn af undrun, og séð neitt þvílikt. I sama bili' laust asninn lenzku þjóðar sinnar“. Kærar þakkir, lierra Mc Gaw! Þetta vom sannarlega orð í tíma töluð! Þótt vott- orð þetta jaðri við það, sem Snorri kallar háð, en eigi lof, þá er það alltaf huggun að heyra slík orð af vörum erlends manns. ísiendingar eru að' vísu orðnir trúlitiir og efahyggn- ir í pólitískum efnum, en vi'ð sjáum í gegnum fjöður með slíkum hershöfðingja sem herra McGaw. Hann stend- ur að okkar viti Napóleon mikla á sporði sem hers- höfðingi. En hann er ó'.íkt meiri maður en hið smá- vaxna afkvæmi Korsíku. —- I endurminningum sínum þakkaði Napóleon sér alla sigra. en kenndi marskálk- um sínum um allar ófarirn- ar. Ólíkt hefst herra Mc Gaw að. Hann skiptir sigur- sveignum úr freisisstríðinu á N-Átlanzhafssvæðinu með sjálfum sér, ríkisstjórn Is- lands og íslenzku þjóðinni. Hann getur ekki annarra af- reka sjálfum sér til handa en þeirra, að hann hafi „gengið á fjöll, farið á vaði yfir ár og brotizt í gegn- um snjóþyngsli“. Slíkt lítil- læti mun .sjaldgæft meðal hershöfðingja, sem hafa hvorki meira né minna en afstýrt ánauð fámenn.rar þjóðar hér á norðurhjaran- um. En í sögu’ok sagði here- höfðinginn, að nú væri hann að kveðja. Hann væri kvadci- ur héðan af Norður-Atlanz- hafssvæðinu heim til Banda- ríkjanna, og sjálfsagt á hann eftir að varðveita frelsið á mörgum öðrum svæðum í þessum harða heimi. Þ þeirri einföldu ástæðu, að meginreglur sögugagnrýni Snorra munu lifa fférsögu lierra McGaws. Hersaga Mc Gaws heyrir nefnilega undir þann þátt íslenzkra bók- mennta, sem forfeður vorir kölluð lyglsögur. Lygisag- arí á auðvitað rétt á sér, ’ þar sem hún á heima, en hún liverfur niður um sáld veraldarsögunnar. Og því skal lieidur ekki neitnð, að lygisagan er oft rniklu skemmtilegri en sagan, ekki sízt þegar höfu’idur hennaá’. segir hana í fuliri alvöru og reynir í lengstu lög að láta sem hún sé sönn. AÐ var ekki laust við, að blikuíu tár í aúgnm fvr- irliðans og hinna íslenzku hirðmanna stjórnarblaðanna og blaðs „hinnar forsetalegu stjómarandstöðu“, þsgar skilnaðarstundin rann upp. Það er ailtaf átakanlegr að sjá hermenn gráta. En eng- inn maður mátti vatni halda þegar íeiðir skildi með hetj- unum úr freisisstríði Norð- ur-Atlanzhafssvæðisins. Ef Samlíkingin haltraði ekki sögulega, þá yrði þeim skiin- aði helzt líkt við það. er Napóieon mikli kvaddi líf- vörð sinn eftir Waterloo- orustuna. tERRA MeGaw lét sér elcki nægja að segja íslenzku þjóðinni furðufréttina um frelsisstríðjð, sem hún haíöi háf/ síðastiiðið ár. Hann flutti henni einn'g almennan lærdóm, sem draga mátti af þéssu frelsisstríði. Þótt iila áhorfðist í fyrstu var nefni- lega þeirri spurningu svarað til fullsi: að „íslenzlca ríkis- stjórnin var og er sannur gapti bara. Hann hafði aldrei á, ævi sinni’ fulltfúi hinnar fl'jalsu ÍS- En scm betnr fór grétu hetjurnar sinn fyrirllða of sher?n«a. Nokkrum dögum eftir skilhaðaratböfnina birti stríðshetjá frá Vísi þá fregn að McCaw hershöfðingi v.cri eklci farinjj af Norðnr-At- lanzhafssvæðinu og Jmuhdi enn um sinn stjórr.a, íylk- ingum •' í frelsisptríði þess- iletjurnar gsiia. því þérrað tár sín þjó'ð og ríkisstjór í íslands geta búið sig til nýrrar orustu. Og há ■•/•*», Me Gaw hershöfðingi á kost á því að nota nú vel setugnð- in og varast þau vítni scm honum Drésa gamla í sjómannaleikriti útvarpsins varð hálast á. Hann getur munað eftir að hafa heim með sér til Arríeríku hvíta- birni’ia tvo til jarðteikna um a’ð hann hafi slegið þeim við. Þá er líka fullnægt kröf- , um Snorra um heimildagagn- rýni. siegtö hófnum i gólf-ið. ■vr-r»

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.