Þjóðviljinn - 09.08.1952, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 09.08.1952, Blaðsíða 6
6) ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 9. ágúst 1952 tniAfisirl ÞRÖTTARAB! IV. flokkur fer áfj 9' morgun (sunnu- % dag í keppnisför,| til Akraness. —f Lagt verður af f stað með Faxa- ;borg kl. 10 f. h. — Þeirj* jjÞróttarar, sem hug hafa áí> §?því að fara með drengjun-^ **um, mæti við skipahlið. Bill. Handknattleiksstúlkur .j ÞRÓTTAR i* g JÆfingar verða framvegis á$ * mánudögum og fimmtudög- K !um kl. 8,15 á túninu hjá • Tívolí. — Mætið stundvís- I lega. — Nýir félagar vel- ' komnir. Þjálfari. • éoðo+oé ♦ -•o»o#ðéOéOéOéoé-íé3»3éo$Gé * Látið okkur annast hreinsun á íiðri og dún úr göml- um sængur- - fötum. Fiðurhreinsun Hverfisgötu 52 TIL | líggur leiB[n^ I Allsherjarverkfall Framhald af 1. síðu. liundrað hermenn handteknir fyrir að háfa mótmælt hinum lengda herskyldutíma, en þeir höfðu tekið fimm herflutninga- bifreiðir traustataki og ekið þeim milli herbúða til að hvetja fc.laga sína til baráttu. Landvarnaráðuneyti Belgíu upp lýsir að hermennirnir muni ekki verða ákærðir fyrir upp- reisn, en þeim muni að öll- um líkindum hegnt fvrir að óhlýðnast fyrirskipunum. Níu af þe'm áttatíu her- mönnum sem fangelsaðir voru fyrir mánaðamót í Narnur fyrir samskonar brot hafa nú þegar verið láthir lausir fyrÍT sam- stíllta kröfu almennings. 229. DAGUR Fyrst hafði hann verið settur í vinnu í kjallaranum og fjöl- skyldan hafði ekkert skipt sér af honum. Hann hafði verið látinn eiga sig í fulla átta mánuði. Gat þetta ólán ekki átt rót sína að rekja til þess? Og síðan var hann settur yfir allar þessar stúlkur! Var það ekki mjög óheppilegt? Hann skildi þetta núna, þótt hann væri alls ekki að afsaka gerðir Clydes — langt í frá. Hvílík fádæma spilling — rotið hugarfar og villtar ástríður! Hvílík hrottamennska að tæla þessa ungu stúlku — og áforma síðan að losa sig við hana vegna Sondru — litlu, indælú Sondru. Og nú var hann í fangelsi og gat ekkert fært fram sér til afsökunar annað en það, að hann hefði ekki ætlað að myrða hana — að vindurinn hefði feykt af honum hattinum! En sú fávizka. Og enga frambærilega skýr- ingu gat hann gefið á höttunum tveim, fötunum sem vantaði né heldur því að hann skyldi ekki bjarga stúlkunni frá drukknun. Og þessir óútskýrðu áverkar á andliti liennar! Allt benti til þess að hann væri sekur. ,,Hamingjan hjálpi okkur“, hrópaði Gilbert. „Getur hann ekki komið með einhverja skárri skýringu, þetta fífl“. Og Smillie svaraði, að hann hefði ekki getað haft fleira upp úr honum, og Mason væri endanlega sannfærður um sekt hans. „Hræði- legt! Hræðilegt!" greip Samúel fram í. „Mér er þetta óskilj- anlegt. Alveg óskiljanlegt! Ég skil ekki hvemig maður úr minni ætt hefur getað gert sig sekan um slíkan glæp“. Síðan reis hann á fætur og fór að ganga um g_ólf, örvílnaður og ótta- sleginn. Fjölskylda hans! Gilbert og framtíð hans! Bella og draumar hennar og metorðagirni! Sondra! Finchley! • Hann spennti greipar. Hann hnyklaði brýrnar og beit á vör- inn. Hann leit á Smillie, sem var stro’kinn og lýtalaus, en þó var augljóst að hann var í mikilli geðshræringu og hann hristi höfðið dapurlega í hvert skipti sem Griffiths leit á hann. Eftir hálfs annars tíma spurningar og samræður af þessu tagi sagði Griffiths eldri; ,,Já, þetta lítur sannarlega illa út. En þrátt fj’rir upplýsingar yðar finnst mér ég ekki geta lagt dóm á verknað hans fyrr en ég hef fengið frekari vitneskju um alla málavöxtu. Ef til vill á fleira eftir að koma i ljós — þér segið að hann vilji ekkert tala um sum atriði — ef til vill er hægt að finna eitthvað honum til málsbóta — að öðrum kosti verður að telja þetta hryllilegan glæp. Er herra Brookhart kominn frá Boston?“ „Já hann er kominn", svaraði Gilbert. „Hann hringdi í herra Smillie". „Jæja, segið honum að koma hingað klukkan tvö í dag a,ð finna mig. Ég er of þreyttur til að tala meira um þetta núna. Segið honum alít sem þér hafið sagt mér, Smillie. Og þér skul- uð koma með honum kíukkan tvö. Ef til vill getur hann íundið einhver úrræði, þótt mér finnist það ólíklegt. Og eitt langar mig að taka fram — ég vona að hann sé ekki stkur. Og ég vil að allt sem í okkar valdi stendur sé gert til að komast að hinu sanna í málinu, og ef hann er ekki sekur, þá á hann að fá alla þá vöm sem lögin heimila. En meira ekki. Ég cnl ekki reyna að bjarga neinum, sem hefur gert sig sekan um annað eins og þetta — nei, nei, nei, — jafnvel ekki þótt sá sami sé bróðursonur minn. Ekki til að tala'' um. Ég ei' ekki maður af því tagi. Hvort sem það kostár vaindræði' eða ekki':— smán eða ekki — þá geri ég allt sem unnt er til að hj&pa' honum, ef hann er saklaus — ef einhver ástæða er til að halda-að svo sé. En sé hann sekur? Nei. Aldrei! Ef þessi piltur er sekur, þá verður hann sjálfur að taka afleiðingunum af því. Ekki einum dollar — ekki einu einasta centi — vil ég fóma fyrir mann sem hefur framið slíkan glæp, þótt hann só bróður- sonur minii“. • Hann sneri sér við og gekk hægt og þunglega í áttina að stiganum, en Smillie starði lotningarfullur á eftir bonum. Hví- líkt vald! Hvílílc festa! Hvílík réttsýni undir þessum erfiðu kringumstæðum; Og Gilbert virtist jafnsnortinn, því að hann sat grafkyrr og starði fram fyrir sig. Faðir hans var sannar- lega karlmenni. Þótt hann væri særður djúpu sári og hefði orðið fyrir miklum vonbrigðum, þá var hann hvorki smá- smugulegur né hefnigjarn. Og síðar kom herra Darrah Brookhart, stór, vel klæddur, i góðum holdum, myndugur og varkár lögfræðingur. Annað auga hans var hálfhulið undir þungu augnaloki og hann var svo framsettur og ýstran svo kringlótt að hún minnti á loftbelg sem sveif um rúmið og hrærðist fyrir minnsta lagalegum and- blæ. En honum fannst allar staðreyndir benda til þessað Clyde væri sekur. Og þegar hann var búinn að lilusta á frásögn Smillies um öll hin tortryggilegu atriði, áleit hann að erfitt yrði að undirbúa viðunanlega vöm, nema því aðeins að eitt- hvað ætti eftir að koma fram honum í hag. En það voru hatt- amir tveir, taskan — hinn kænlegi flótti. Brcfin. En hann vildi fá að lesa þau sjálfur. Og eins og allt var í pottinn búið lilaut almenningsálitið að beinast að Clyde en snúast á sveif með látnu stúlkunni, fátækt liennar og stétt, og því væri mjög ólíklegt, að hann gæti fengið réttlátan dóm í afskekktri borg eins og Bridgeburg. -Þótt Ciyde væri sjálfur fátækur, þá var hann í ætt við auðugan mann og liafði fram að þessu notið álits í Lycurgus. Og þess vegna var sveitafólkið honum and- vígt. Senniléga yrði heppilegra að láta réttarhöldin fara fram annars staðar til þess að losna. við þessa sterku andúð. Á hinn bóginn gat hann; ekkert sagt um, hvort liægt væri að gera sér okkrar vonir, fyrr en búið væri að senda reyndan lögfræðing á fund Clydes — mann, sem gæti tekið að sér væntanlega vöm og gæti á þeim forsendum fengið hann til að segja allt af létta, þar eð Jíf Clydes gæti verið undir því komið. Á skrifstofu hans var maður að nafni Catchuman, mjög fær maður, sem hægt væri að senda á staðinn og draga endan- legar ályktanir af skýrslu lians. En það voru >Tnis atriði í sam- bandi við mál af þessu tagi, sem þurfti að taka til nálcvæm- legrar yfirvegunar. Eins og herra Griffiths og sonur hans hlutu að vita, þá voru í Utica, New York, Albany og víðar áugandi lögfræðingar, sem. höfðu kynnt sér sérstaklega völ- undarhús glæpamálalögfræðinnar. Og þeir mjmdu eflaust —> —— 0O0— —oOo— ■■ 0O0 ■—0O0— —0O0— —0O0——— -hjOo-,o BARNHSAGIN Abú Hassan hínn skrýtni eSa sofandi vakinn 20. DAGUR spyrja þær að heiti, en gat ekki látið til sín heyra fyrir hljófæraslættinum, fyrr en hann hafði klapþ- að saman lófunum, til merkis um, að hætta skyldi. Tók hann þá í hönd þeirrar er næst honum stóð hægrameqin, bauð henni. að setjast hjá sér, lagði á diskinn hennar fínar kökur og sætindi og spurði hana að nafni. ,,Drottinn rétttrúaðra manna!" svar- aði hún, „nafn mitt er Perlufesti". ,,Þér er ekki unnt að fá hæfilegra nafn, sem betur lýsir verðleik þínum", mælti Abú Hassan, „en að þeim manni ólöstuðum,sem gefið hefur þér nafn- ið, þá'verð ég að segja, að tennurnai þínar fögru bera langt af öllum perlum heimsins. Gerðu það nú fyrir mig, Perlufesti, fyrst þú heitir svo, taktu einn bikarinn þarna og réttu mér hann með þinni fögru hendi". í þeim sölum sem hann hafði verið í áður, hafði hann ekki drukkið annað en vatn, eins og í Bagdad tíðkaðist, jafnt með meiri háttar mönnum og minni, því vínfanga er aldrei neytt nema að kvöldinu til. Hver sem út af því bregður, er kall- aður vínsvelgur, því á daginn veitir mönnum ekki af vitinu til að annast störf sín,. og þegar aldrei er drukkið vín nema að kvöldi dags, geta drukknir FRÉTTIR 1 STUTTU MÁLI Nehrú hefur mótmælt þeim aðfcrðum Breta að senda er- indreka til Nepals í því skyni að afla sér hermanna, i ný- lenduher sinn á Malakkaskaga. Bretar segðust hafa heimild til þeás samkvæmt samningi frá 1927, en sá samningur væri löngu úr gildi fallinn. TN’Ö hundruð þúsund járn- brautarverkamenn á. ítalíu lögðu niður vinnu í fyrradag til að knýja fram kröfur sín- ar um hærra kaup. Verkfallið stóð í einn dag og lamaðist öll umferð um landið meðan á. því stóð. Verkalýðssamtölc sósiildemó- krata og. kaþólskra stóðu fyrir verkfallsbrotum, en samt mátti verkfallið heita nær algert. , VERKAMENN í stáliðnaði Chicago, sem nýlega hurfu aft ur til vinnu eftir tveggja mán aða verkfall, hafa nú lagt nið ur vinnu á nýjan leik. Segja leiðtogar þeirra, að at vinnurekendúr reyni að bæt; sér upp það tap sem þeir urði fyrir vegna vinnustöðvunarinn ar með auknum vinnuhraðn Verkamenn muni ekki sætt; sig við það. FULLTRÚAR Bandaríkja- manna i Panmunjom neituðu að verða við þeim tilmælum Kóreumanna, að sett yrði á, laggirnar nefnd beggja aðila til að athuga, uppruna þeiira; sprengna sem fallið liafa í grennd við samningastaðinn sið ustu daga.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.