Þjóðviljinn - 12.11.1952, Qupperneq 6

6) _ ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 12. nóvember 1952
Rétt handtök spara áreynslu
Húsmóðirin skipuleggur vinnu-
dag sinn, en um leið og hún rað-
ar verkunum niður, má hún ekki
gleyma hvíldartimunum. Reynslan
— og vísindalegar tilraunir —
sýna, að menn eiga að hvíla sig
áður. en þeir verða þreyttir.
I>að eru skiptar skoðanir um
hve hví'dartiminn eigi að vera
langur. Mest um vert er, að
hann sé notaður rétt. Menn þurfa
fjallshlíðina fór stuttan spöl í
einu og tóli síðan smáhvild. En
að nokkrum tíma liðnum fóru þeir
innfæddu að fara fram úr honum.
Tók hann þá eftir að þeir tóku
stærri áfanga og lengri hvíldir
en hann.
Nýjar rannsóknlr hafa þó sýnt
að betra sé að hvíla sig oft og
skamma stund í einu eins og
sýnt er á skýringarmyndunum.
Ekki þaimig
MATURINN
A MORGUN
Graenkálsfiskbúðlngur
Kartöflur — Hrisgrjóna-
grautur m/rúsínum
Fiskdeig og smátt saxað græn-
kál er látið i lögum í smurt
mót og soðið í ofni eða potti
yfir gufu. Einnig má blanda
grænkálinu saman við deigið.
Fallegt er að raða sneiðum
af hráum gulrófum út við mót-
ið. Borðað með soðnum kart-
öflum, grænkáls- eða tómat-
sósu oða bræddu smjörlíki.
Mjólk er höfð út á grautinn.
að temja sér að varpa frá sér
öl’um áhyggjum og slappa líkam-
ann meðan þeir hvílast. Sumir
segja, að betra sé að leggjast út
af í Vz tíma eftir 4 stunda vinnu
cn hvíla sig inn á milli og færa
því til sönnunar Klondyke frá-
sagnir Jack Londons. Hvíti mað-
urinn, sem bar byrðarnar upp
Það sama á ekki við fyrir alla
og húsmæður, sem eru sagðar
sínir eigin herrar, ættu að at-
huga hvað á bezt við hvern og
fara cftir því. Rétt handtök og
hreyfingar geta líka sparað ó-
trú ega mikla áreynslu. Á með-
fylgjandi mynd er sýnt, hvernig
konan til vinstri beygir sig í
Kryddkaka
350 gr hveiti, 2 tesk. lyftiduft,
125 gr sykur % tsk. pipar %-l te-
sk. engifer %-l tesk. kanell, tvær
tesk. rifinn sítrónubörkur, 1-2
msk. brytjað súkkat, 150 gr (um
1 dl) síróp, 3 dl mjólk (má vera
súr).
Sáldrið þurrefnunum saman í
skál látið sítrónubörk og súkkat
útí og vætið með mjólk og sír-
ópi, blönduðu saman. Látið í
smúrt grunnt ferkantað mót eða
jó’akökumót og bakið í 20-45 mín.
við meðalhita. Skerið i lengjur og
berið súkkulaðibráð (flórsykur-
kakó-vatn) ofaná eða kljúfið i
4 lög og látið smjörkrem á milli.
Kakan geymist mjög vel.
hnjánum til að taka barnið upp.
Með því reynir hún á leggjavöðv-
ana, en ekki bakið, sem er við-
kvæmt, cn það vilja margir gera
og er það sýnt á myndinni til
hægri.
4 íslenclmga-
þættir
Framhald af 5. síðu.
að Hertervig hefur fengið
stöðu sína í gegnum löngun
vSveins Bea. til síldarsöltunar
hérna í þarpinu. Því hafði ver-
ið fleygt, að ungur verkfræð-
ingur ætti að taka að sér starf-
ið, en það var dregið til baka
og þessi siglfirzki bakari birt-
ist hérna eitt vorkvöld 1946,
mæddur af erilsömu bæjar-
síjSrasiá’rfí ves’tur a ’Sigliiftföi'-
Það var ekki laust við kald-
hæðni, þegar Iíertervig var
seítur inn í stöðuna: þá var
fenginn til þess vcrksmiðju-
stjórl vcstan af fjörðum, faðir
verkfræðingsins sem var látinn
víkja.
„HANN VAR ALLT I EINU
FARINN AÐ SKIPA FYR-
IR NIÐRI Á BRYGGJU“!!
„Það var svo upphaflega ætl-
að vorið eftir, að enginn vissi
um h’ut verksmiðjustjómarinn-
ar í söltuninni, en fyrstu sölt-
unardagana uppgötvaði bæði
hann og aðrir þorpsbúar sér til
undrunar, að hann var allt í
einu farinn að skipa fyrir niðri
á liryggju af sínum venjulega
ys og þys. Og það var ekki
laust við a.ð hann iabbaði
skömmustulegur upp bryggj-
una eftirá, þegar hann leit í
alvarleg diplómatsaugu Vil-
hjálms sem stóð þarna fýldur
skammt frá! Þó virðist ekki
þessi reyns’a hafa haft áhrif
á hann, að láta fyrirtækinu í
té jafn ósvífna aðstöðu hjá
vcrksmiðjunni og framangreint
vottar".
•
Hér skal látið staðar niunið
í dag, samt eigum við eftir að
ræða nánar þetta hafsilfraða
fimmstimi auðvaldsins norður
við íshaf, svo og „béáð fram-
taksbröltið“ hans Sveins Ben.
J. B.
Bæjarposturimi
Framhald af 4. síðu.
skreyttum kveastríplinga-
myndum. Og þið heiðvirðu
borgarar, sem haldið yður
fast við hið hefðbundna lífs-
inntak samtíðar. Fyrst að
egna, síðan að hegna. Vafa-
lítið reynið þér að finna
lendadýrfkun sjálfra yðar hóf.
En ég segi yður: Ef til vill
mun næsta spor þessara uog-
linga valda yður hneykslun,
og þá munuð þér venda and-
litum yðar mót' himn-i og
hrópa af hinni venjulegu hug-
ulsemi yðar: „Drottinn Jesús,
hvað æskan er orðin spillt,
hér verður að spyrua við fót-
um, og skapa hið sterka heil-
brigða almenningsálit o.s.frv.
En það útleggst: Drottinn
Jesús, nú ljúkum vér verkum
vorum og tröðkum þessa van-
skapnaði, mungát samfélags-
ins niðrí svaðið. En þér ís-
lenzku konur. Er ætlunin að
hér eftir skuli ekki á yður
litið sem manneskjur, heldur
sem verzlunarvöru, kynæs-
ingalyf, eða tuYthúr.beitu ?
— Marteinn í Vogatungu.
íbúðarhús
Framhald af 1. síðu
sem þá var lýst sem ailra
meina bót. Nú upplýsti Jó-
hann að engin groinargerð
lægi fyrlr þingmönnum um að
þessi ramnsókn hefði farið
fram! Ekki kom honum til hug
ar að ásaka els'ku rfkisstjórn-
ina fyrir að hunza þingviljann
í þessu máli, enda var þetta
aldrei alvarlega meint. Ekki
sagði hann að flutningsmenn
(Jóh. Iíafstein, Jónas Rafoar,
Magnús Jónsson, Ingólfur
Jónsson. Sigurður Bjamason)
hefðu hugmynd um hvað ríkis-
stjórnin gerði ef hún fengi
þessa heimild í hendur!
Eina.r Olgeirsson og Gylfi Þ.
Gíslason lýstu yfir eindregn-
um stuðningi við frumvarpið.
Fisklleit
Framhald af 3. síðu.
enn ófundin ýmis góð fis'kimið.
Hagkvæmasta leiðin til þess að
afla upplýsinga í þessu efni er,
að rekið verði af hálfu hins
opinbera fiskileitarskip, sem
sérstaklega væri útbúið til veiða
á djúpmiðum. Miklu máli skipt-
ir, að rekstur fiskileitarskips
fari vel úr hendi. Bezt mun
reynast að haga rekstri þess
í nánu samstarfi við starfandi
togaraskipstjóra.
íslendingar hafa gert minna
áð’rfiskiléit" og ‘ úþplýsihgáþjon-
ustu fyrir fiskimenn sína en
flestar aðrar fiskveiðiþjóðir. Á
meðan grunnmiðin við ísland
voru svo að segja full af fiski,
reyndi ekki eins mikið á fiski-
leit eða upplýsingaþjónustu
fyrir fiskimenn. En þessu er
nú á annan hátt farið. Nú er
leit að nýjum fiskimiðum orðin
ackallandi.
íslendingar þurfa að sjálf-
sögðu að leita á fjarlæg fiski-
mið á hinum nýju og ágætu
togurum sínum. Góð veiði á
Grænlandsmiðum eða við
Bjarnarey og í Flvítahafi er að
vÍ3u mikill fengur fyrir okkar
stóru og vel búnu togara. Og
þangað hefur verið sótt, og
þangað mun verða sóttur afli.
En auovitað væri afli, sem
fenginn væri á djúpmiðunum
við Island, hagst.æðari fyrir
veiðiskip okkar. Og alveg sér-
staklega væri sá afli mikilvæg-
ur, þegar hngsað er til að
leggja aflann nýjan á land til
vinaslu í frystihúsum. Margt
bendir til þess, að víða í kring-
tun landið séu á 200—300
faðma dýpi góð karfamið. Karf-
inn er nú eftirsóttur fiskur.
Hann verður tæplega sóttur á
fikkimið annarra landa, vcgna
þess að hann þarf að vkinast
nýr í frystihúsimum.
R,annsókn fiskiskips á djúp-
miðunum í kringum landið gæti
haft mikil og góð áhrif. Senni-
legt er, að slik rannsókn muadi
færa þjóðarbúinu milljónir
króna í verðmæti.
TIiEODORE DREISER:
303. DAGUR
Og úú beindi Jephson máli skui til hennar og lagði þetta
fyrir hana og bauðst til að gera tillögu og leggja fram skýrsl-
ur—útdrátt úr öllum sönnunargögnum hans—sem var í raun
inni heilt erindi, sem liún gat lagfært og breytt eftir vild —•
allar staðrejaidirnar, sem mynduðu til samans allan sannleik-
ann um son hetmar. Og með roða í brúnum kinnunum og ljóm-
andi augu samþykkti hún að reyna þetta. Hún ætlaði að
reyna það. Það sakaði ekki að reyna. Og var þetta ekki
einmitt rödd drottins alföður á myrkustu stund reynslunnar?
_ Morguninn eftir var farið með Clyde inn í réttarsalinn til
að hlýða á dónxaramn, og frú Griffiths fékk sæti skammt
frá lionum og reyndi með blýanti sínum að lýsa hinu ó-
skiljanlega umhverfi, meðan áheyrendaskarinn virti hana
fvrir sér. Móðir hans! Sem fréttaritari! Það var eitthvað
fáránlegt, ruddalegt, særandi, já næstum hlægilegt í fari
þessa fólks. Og hver hefði trúað að Griffithsfjölskyldan i
Lyeurgus væri náskyld þeim.
Ea návist hennar veitti Clyde styrk og þrek. Hafði hún
ekki komið í fangelsið kvöldið áður með ráðagerð sína? Og
um leið og þessu var lokið— hvernig svo sem dómurinn hljóð-
aði — tæki hún til starfa.
Og nú stóð hami þarna fyrir framan Obenvaltzer dómara og
hlýddi fyrst á stutt yfirlit yfir ákæruna og réttarhöldin (sem
Obenvaltzer taldi réttlát og óhlutdræg) og síðan hina venju-
legu sprmingn: „Hafið þér nokkuð frekar fram að færa yður
til varnar, áður en dauðadómurinn verður kveðiim upp sam-
kvæmt lögunum?"—og móður sinni og áheyrendum til mikill-
ar undrunarf þó ekki Jephson, því að hana hafði lagt lionum
orð í munn) , sagði hann nú hátt og skýrt:
,.Ég er saklaus af þeim glæp sem. ég er ákærður fyrir. Ég
hef alc’rci myrt Róbertu Alden og því ætti ek!ki að kveða
upp þ<mnan dóm“.
Og svo starði hann beint fram fyrir sig, og fann aðeins
ástúðlcgt aðdáunaraugnaráð móðurinnar hvíla á sér. Hafði
sonur bennar ekki lýst yfir sakleysi sínu frammi fyrir öllum
á þessari örlagastundu ? Og orð hans á þessum stað hlutu
að vera sönn, þótt haiin hefði ekki sagt þau með nógu mikilli
sannfæi ingu í fangelsinu. Og sonur henaar var þá ekki sekur.
Hann var það ekki. Hann var það ekki. Guði á himnum sé
lof og dýrð. Og hún ætlaði að leggja ríka áherzlu á það í
grein'sinni — svo að það birtist í Öllum blöðum og síðar í
crii'di hennar.
En. Obenvaltzer dómari sýndi hvorki á sér undrun né van-
þóknun en hélt áfram:. ,Öskið þér að segja nokkuð fleira?“
„Nei“, svaraði Clyde eftir andartaks hik.
„Clyde Griffiths“, lauk Oberwaltzer dómari máli sítiu, „þér
hafið verið fundinn sekur um morð af ráðnum hug á Scoaunni.
Róbertu Alden, og fyrir það hljótið þér líflátsdóm; og rétt-«
urinn mælir'svo fyrir, að lögreglustjórinn í Cataraqui flytji
yður og dómskjöl yðar til ríkisfangelsisins í Auburn, þar sem
þér eigið að vera í haldi til vikunnar sem liefst raeð mánu-
deginum tuttugasta og áttunda janúar 15 —, og.mun fangá-
vörðurinn í áðurnefndu fangelsi í Auburn sjá um dð tiltek-
inn dag í þeirri viku verði dauðadómurinn fullkomnaðnr yfir
yður, Clyde Griffths, eius og lög New York fylkis gera ráð
fyrir“.
Þegar dóraarinn þagnaði hrosti frú Griffiths til dreagsins
síns og Clyde brosti á móti. Eftir að hann hafði lýst yfir
sakleysi sínu — á þessuni stað — hafði hún fengið nýtt
liugrekki. þrátt fyrir dóminn. Hann var saklaus í raun og
veru — hann hlaut að vera það, fyrst hann hafði sagt það
á þessum stað. Og Clyde sagði við sjálfan sig, að hún hlaut að
trúa á isakleysi hans, fyrst hún brosti til lians. Hún hafði
þá ekki látið sannfærast um sekt hans, þrátt fyrir allar
sannaairnar gegn honum. Og þessi trú, livort sem hún var
röng eða ekki, var svo kærkomin — svo örvandi. Hann hafði
ekki slegið Róbertu. Það var alveg satt. Og þess vegna var
hann ekki sekur. En Kraut og Slack tóku um handleggi
hans o° leiddu haiiín inn í klefa sdnn.
Og síðan settist móðir hans við blaðamannaborðið og hinir
ýmsu hlaðafuiltrúar þjmptust í kringum hana fullir forvitni,
og liún fór að útslcýra fyrir þeim hvers vegna hún væri
þama. ,Þið megið ómögulega ætla mér aeitt illt. Eg hef eklti
mikið vit á þessum málum, en ég gat ekki komizt til drengs-
ins míns á annan hátt. Ég hafði ekki peninga til þess“. Og
ökinhoraður blaðamaður reis á fætur og sagði: „Hafið engar
áhyggjur a£ því, kona góð. Get ég ekki hjálpað yður eitt-
hvað? Á ég ekki að fylla þetta út fyrir yður? Ég er fús til
þess“. Og svo settist han«i niður við hlið hennar og hjálpaði
heimi til að lýsa áhrifum hennar með þeim orðum, sem liann
áleit að Denverblaðið kynni að meta. Og fleiri buðu henni
aðstoð sína — allir voru hrærðir.