Þjóðviljinn - 20.11.1952, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 20.11.1952, Blaðsíða 4
4) — ÞJÖÐVILjrNN — Fimmtudagnr 20. nóvember 1952- Funmtudagur 20. nóvember 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5 JlJÓOVIUINN ötgefandi: Bamelnlngaxflokkur alþýðu — Sósíalistaflokurinn. Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.) Sigurður Guðmundsson. Fréttastjóri: Jón Bjarnason. Blaðamenn: Asmundur Slgurjónsson, Magnús Toríi Ólafsson, Guðmundur Vigfússon. Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 7500 (3 línur). Aakriftarverð kr. 18 á mánuði I Reykjavík og nágrennl; kr. U annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið. Prentsiöiðja Þjóðviljans h.f. ___________________________________________________✓ Deilt á stjórnmálaspillinguna Svo virðist sem hin markvissa ádeila Einars Olgeirs- sonar á stjórnmálaspillinguna í sambandi við Áburðar- verksmiðjuná sé að vekja almenna athygli á þeirri ref- skák Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar sem tefld er um það fyrirtæki. Áburðarverksmiöjan er frá byrjun hugsuð sem ríkis- fyrirtæki og lögin um hana við það miðuð. Á síðasta stigi málsins í þinginu kom Björn Ólafsson og samherjar hans inn í lögin heimild til hlutafélagsreksturs, svo klúð- urslegri að lögin mega heita tóm vitleysa, og þessi heimild hefur síðan verið notuð sem átylla til yfirlýsinga úr ráð- herrastól um að hlutafélagið sem stofnað var með 10 milljóna hlutafé sé orðið eigandi fyrirtækis, sem ekki verður komið upp og því tryggð rekstursorka nema hið opinbera leggi: fram 200 milljóna króna fjárfestingu! Þessari ósvífnu meöferð á eign rfkisins hefur Einar mótmælt kröftuglega á Alþingi dag eftir dag, án þess að ráðherrarnir hafi treyst sér til að verja myrkraverk •sín í þessu máli eöa veita upplýsingar sem skyldugt er að veita Alþingi og nefndum þess. Ingólfur Jónsson, einn stjórnarmaður Áburðarverk- smiðjunnar, lýsti því yfir á Alþingi í umræðunum að ís- lenzkir bændur mundu með ánægju borga hærra verð fyrir áburðinn úr íslenzkri verksmiðju en innfluttan. Ein- ar Olgeirsson minnti á að Sósíalistaflokkurinn taldi Á- burðarverksmiöjuna allt of litla til þess að rekstur hennar væri öruggur og víst að hún gæti staöizt samkeppni. Tilgangurinn með slíkri verksmiðju væri sá að aflétta arðráni crlendra auðhringa af íslenzkum bændum, að selja þeim ódýrari áburð, en ekki að íþyngja þeim.. Um- mæli Ingólfs gætu bent til þess að stjórnendur verksmiðj- unnar sæju nú þaö sem Sósíalistaflokkurinn sá og sagði fyrir, en stjórnarliðið mátti þá ekki heyra nefnt. fi að eySileggja verkalýðssamtökin? Síðan þríflokkafylking ríkisstjórnarflokkanna og AB- manna lagði Alþýðusamband íslands undir yfirráð sín haustið 1948 hefur verið unnið að því á skipulegan hátt aö safna inn í samtökin ýmsum gerfifélögum sem ekkert eiga skylt við verkalýðssamtök, svo sem félögum fólks sem vinnur mestan hluta ársins að landbúnaði, eigendum jeppabifreiða út um allar sveitir og öðrum álíka. Þetta hefm' verið gert til þess að efla áhrif og völd þess afturhalds í verkalýðshreyfingunni; sem á sökina á því hvernig lífskjörin hafa verið rýrð sfðustu árin án þess að reynt væri á alvarlegan hátt að sporna við þeirri ó- heillaþróun. Hinn starfandi verkalýður landsins, sem byggt hefur upp verkalýðshreyfinguna frá grunni og stjórnað sókn hennar og vörn í hagsmunabaráttunni, var í haust á góðri leiö með að hrinda af sér oki auðvaldsþjónustu nú- verandi sambandsstjórnar. í kosningunum til sambands- þings var hann hvarvetna í sókn og fékk meirihluta kos- inn í Fulltrúaráði verkalýðsfélaganna í höfuöstaönum. En þrífylking AB-manna og ríkisstjórnarflokkanna er ekki alveg á því að hlíta leikreglum lýðræðisins, sem hún ber sér þó mjög á vörum, og viðurkenna staðreyndir kosningaúrslitanna. í þess stað er nú fyrirhugað að grípa til þess ofbeldisverks ofan á allt- annað að ryðjast inn í Alþýðusamband íslands með Verzlunarmannafélag Rsykjavíkur, þar sem öll heildsala- og kaupmannastétt bæjarins nýtur fullra félagsréttinda, og snúa þannig ósigri í „sigur”. Þetta atferli þrífylkingarinnar þýðir í rauninni það, ef framkvæmt verður, að heildarsamtökin verða eyðilögð með öllu sem samtök verkalýðs og launastétta og gerð að allsherjarruslakistu hinna fjarskyldustu h'agsmuna og starfsgreina. Gegn þessu ódæði við verkalýðshreyfinguna verður verkalýðurinn að rísa af slíkum einhug og festu að of- beldisverkið verði hindrað og verkalýðshreyfingunni bjárgað frá þeim ömurlegu örlögum sem biðu hennar að öðrum kösti. Góð heimildarmynd — Ellilaun — Horíin handrit AUSTUR-ÞÝZKA kvikmynda- félagið Defa og rússneska fé- lagið Mosfilm, hafa í samein- ingu gert merkilega heimild- arkvikmynd (dokumenter). Fjallar hún um æskulýðsmót- ið í Berlín. Heimildarkvik- myndir eru merkileg og við- urkennd listgrein sem margir hafa spreytt sig á með mis- jöfnum árangri, þvi vel þarf að halda á ef þær eiga ekki að verða sundurlausar og leiðinlegar, mikið þarf að klippa úr og skeyta saman. Heimildarkvikmyndir eru í upphafi ekki annað en rugl- ingsleg minnisblöð og þá fyrst reynir á þolrif og hugmynda- auðgi, er á að fara að raða þeim saman eins og gesta- þraut, velja og hafna. BÆJARPÖSTINUM hefur gef- izt kostur á að sjá þessa mynd, en hún mun væntan- lega verða sýnd í Stjörnubió alla næstu viku. — Án tillits til efnis er mynd þessi mjög vel gerð, ef litið væri á kvik- myndina einvörðungu. 1 upp hafi tekst að skapa á skemmti legan hátt eftirvæntingu með leifturmyndum f.rá undirbún- ingi í Berlin og með einstök- um þjóðum allt frá Kína til 5?FTIR að búið er að Lnn- byrða alla heildsala og kaupmenn Reykjavíkur í Al- þýðusamband fslands er talið að stjórnarflokkarnir muni hafa á því mikinn hug að tryggja inngöngu stéttarsam- bands bænda, þannig að fleiri en þeir sem jeppa eiga geti orð- ið aðilar að hinu víðfeðma sam- bandi. Jafnframt eru uppi til- lögur um það að breyta nafn- inu til samræmis úr Alþýðu- sambandi Islands í Stéttasam- band íslands. TfMINN rifjar í gær upp frá- sagnir Churchills um hitaveitu i Reykjavík. Þessi æðsti ráða- maður Breta segir í 3. bindi endurminninga sinna frá því að hann hafi séð hveri i nágrenni Reykjavíkur 1941, og hann bæt- ir við; „Mér datt strax í hug að einnig ætti að nota þá til að hita upp Reykjavik, og reyndi að koma því máli áleið- is, meðan á striðinu stóð. Eg er glaður yfir, að þetta hefur nú haft fullan framgang". Þessi lýsing Churchills á sér ?em frumkvöðli hitaveitu í Rvík ætti að vera íslendingum ágætt dæmi um heimildargildi bóka hans; og það gefur raun- rr einnig nokkra skýringu á bví hvers vegna sænsku aka- lemíunni hefur dottið í hug að ;æma hann nóbelsverðlaunum 'yrir skáldskap. FLJÚGANDI diskarnir" eru ;ru allt í einu hættir að sjást 'ftir að Þjóðviljinn benti á ið loftsýnirnar eru mjög ecli- legt og alkunnugt fyrirbæri um þetta leyti árs og að sagt hafði verið fyrir næstum upp á dag. hvenær þær myndu birtast nú! Hins vegar hefur ekkert aft- urhaldsblaðanna séð ástæðu til að skýra lesendum sinum frá hinni náttúrlegu skýringu. Það er eins með náttúruvísindi og stjórnmál; hjátrúin og ’ for- London. Stígandin vex jafnt og þétt unz hámarki er náff með opnun þingsins. Uppúr því skiptir efnið mestu máli og er leitast við að ná sem beztri mynd af þessu mikla æskulýðsmóti og áhrifin eru geysisterk. Þar gefur að líta hin ólíkustu þjóðerni, búninga þeirra söngva og dansa. Stúlka frá Englandi sem misst hefur bróður sinn í Kóreu tekur í hönd manns sem kemur frá baráttunni fyr ir frelsi Kóreu þar sem „kon- urnar hafa grátið svo að þær eiga engin tár eftir“. Svartir og hvítir, gulir.og brúnir taka unglingarnir undir óskina um ævarandi friff á jörð. Það var mikil gleði þessa daga í Ber- lín þegar allir voru ungir. —- Það var mikið baulað í hinum vestræna heimi yfir þessu móti, meðal fólks sem leiðist í allsnægtum sínum og er hrætt. Fólk þetta fær höfuð- verk í hvert skipti sem sólin rennur upp og það hatar æsku. einkum æsku sem hrópar á frið. Þeir sem hafa i hugsun- arleysi trúað einhverju af þessu bauli ættu að sjá þessa mynd. ★ GAMLI SKRIFAR: — Ellilaun eru borguð i Sjúkrasamlaginu heimskunin eru afturhaldinu dýrmætari en þekking og dóm- greind. AB-BLAÐIÐ segir í gær að samfylking 56 ' verkalýðsfé- laga sé svar við „þeim ráðstöf- unum núverandi ríkisstjórnar gengislækkun krónunnar, bátagjaldeyrisbraskinu, afnámi' verðlagseftirlitsins og húsa- leigulaganna,. hinu frjálsa okri yfirleitt — sem fært hefur allt á bólakaf í verðbólgu og dýr- tíð hér.“ Þetta er vissulega rétt hjá AB-blaðinu, en hins er ekki getið að ein helzta for- senda þessara illu verka er sú að ríkisstjórnin hefur haft SKÁLKURINN Z59. dagur aðeins 5 daga þ. 15.-20. hvers mánaðar. Hvert skipti, er út- borgun fer fram verða lang- ar biðraðir og óþarfa tíma- töf í landi þar sem klepps- vinnan er í hávegum liöfð og tíma er eytt til ónýtis eins og ekkert sé. Þetta truflar og aðra starfsemi Sjúkrasamlags ins, en slíkt þykir víst ekki með endemum orðiff' um þá stofn- un þar sem allt virðist ganga á tréfótum. Hversvegna er þetta ekki lagfært öllum til hagræðis, þeim sem bíða og þeim sem afgreiða. — Gamli. SPARRI skrifar: —- Kæri Bæj- arpóstur. — Mig langar til að spyrja ef einhver kynni að svara, en þess spyr ég hvort bókaútgefendur sem keypt hafa handrit séu þess alls öskyldugir að gefá þau út, og svo þess að ef bókaútgef- andi ekki gefur út keypt hand rit hvort þaff sé þá um eilífð —■ glatað höfundi sínum. Það eru að því er ég bezt veit nokkur brögð að því að bókaútgefend- ur hafa keypt handrít, en hirða ekki um að gefa þau út, eða hafa ekki efni á því, og munu mörg slík handrit orðin nokkurra ára göxnul. Þaff virðist nokkuð langt geng ið ef slík handrit eru að öllu g’ötuð höfundi sínum sem eign, og er svo komið að úr þessu þarf að fást skoríð — á hvern veg sem sá úrskurð- ur félli og eftir hvaða leiðum þ\Tfti að fara til árangurs. Sparri. fulltrúa sína sitjandi í heildar- stjórn íslenzkra verkalýffssam- taka. Og er það ekki ætlun AB- manna að tryggja völd þeirra áfram? ANNARS hlýtur það að vera lærdómríkt fyrir AB-forsprakk ana að lesa stjórnarblöðin þessa dagana. Allt það sem í þeim stendur er uppprentun á ummælum Alþýðublaðsins um kjarabaráttu verkamanna 1947, þegar Stefán Jóhann var for- sætisráðherra. Þó vantar það á ennþá að stjórnarblöðin þiori að taka upp í sig hin frægu ummæli Emils Jónssonar: „Verkfallshótun kommúnista er glæpur !“ Rannveig Þorsteinsdóttir er nú að kveða upp dóm í olíu- málinu svonefnda. Væntanlega verður upphaf hennar að for- sendum dómsins kjörorðið fræga frá síðustu kosningum: „Ég segi allri fjárplógsstarf- semi stríð á hendur“. 1 undanförnum greinum um Raufarhöfn hafa að verulegu leyti verið raktar upplýsingar VERKSMIÐJUKARLSINS um gróðabrall fimmmennninganna er standa að söltunarstöð þeirri á Raufarhöfn er Hafsilfur nefnist. Vegna hins takmark- aða rúms Þjóðviljans er nú all- langt liðið frá því fyrsta Rauf- arhafnargreinin birtist. Með tilliti til þess, svo og þeirra er e.t.v. hafa ekki lesið fyrri grein arnar, er rétt að rifja upp í stuttu máli þá einstöku sér- stöðu sem VERKSMIÐJU- KARLINN upplýsir að söltun- arfyrirtækið „Hafsilfur" hafi notið hjá Síidarverksmiðju rík- isins á Raufarhöfn, og hverjir hafa skapað „Hafsilfri" þá að- stöðu. AÐ LIFA Á RÍKINU ER LÍK- LEGA EKKI SAMA OG VERA Á RfKINU? Verksmiðjukarlinn telur að „sjaldan muni r.okkurt fyrir- tæki hafa lifað eins bókstaflega á öffru fyrirtæki og Hafsilfur á S.R.R.“ „Bryggjur verksmiðjunnar, hús og áhöld hafa verið óspart notuð undanfarin fimm sumur og hefur truflað rekstur verk- smiðjunnar meira og minna. Skip sem hafa lagt upp síld til bræðslu hafa ekki getað athafn að sig sem skyldi. Þannig hafa netabætingamenn verið stað- settir uppi í mýri í stað þess að fá pláss á bryggjunni. Mjöl- húsið hefur verið notað fram á sumar sem geymsluhús fyrir tunnur og verkfæri fyrirtækis- ins (Hafsilfurs). — Og þau eru orðin mörg sporin sem verk- smiðjumenn hafa mátt labba til Hafsilfursmanna til þess að ná í allskonar áhöld, sem verk- smiðjan á í notkun þar.“ Þá getur VERKSMIÐJU- KARLINN þess að ,;þegar bræðsla hefur staðið sem hæst, hafi orðið að stöðva bræðsl- una sökum vatnsskorts í vatns- þrónni uppi í landi. Meðan vatnið hefur verið að renna í vatnsþróna hefur EINKA- FYRIRTÆKIÐ fengið að nota vatnið til að þétta tunnur niðri á bryggju". Enn fremur bendir hann á þá óbeinu notkun á vinnuafli verksmiðjunnar. sem einkafyrirtækið hefur sog- ið til sín gegnum stækkun og viðhald á brvggjum, með sjón- armið söltunar fyrir augum. VARÐMENNIRNIR ÞRÍR Þá upplýsir VERKSMIÐJU- KARLINN að þrír þeirra manna er hafa skapað Hafsilfri, fyrirtæki sjálfra sín, fyrnefnda aðstöðu, séu einmitt þeir sem eigí að standa vörð um ríkis- rekstur þjóðarinnar: ,,Einn hluthafinn er Sveinn Benediktsson, formaður síldar- Á innlendum slóðum AÐ LIFA A OÐRUM verksmiðjustjórnar ríkisins. Annar er Jón Þórðarson, for- maður síldarútvegsnefndar rík- isins. Þriðji Óli Jakob Herter- vig, forstjóri Síldarverksmiðju ríkisins á Raufarhöfn.“ (Sá fjórði er Vilhjálmur Jónsson Framsóknardiplomat, forstjóri Hafsilfurs. Fimmti „bara nafn- ið“ til að fá hlutafélagsform á reksturinn). SVEINN BEN. OG BAKAR- INN HANS Þótt Hafsilfur sé hlutafélag mun sjaldan rætt um það aust- ur þar öðruvísi en sem fyrir- tæki Sveins Ben., enda eigi hinn siglfirzki bakari verk- smiðjustj.stöðu sína að þakka eftirlæti sínu við — Svein Ben. 1 síðustu grein var rætt um þátt hvers einstaks hluthafa en verkaskiptingar verksmiðjunn- ar. Honum hættir ofmikið til þess að rjúka í verkamerm við vinnu sína og taka þá í annað verk án samráðs við verkstjóra og koma þannig af stað skipu- lagsleysi við framkvæmd rekst- ursins.“ VlÐAR STENDUR FÉ SVEINS FÓTUM Sveinn Ben. er athafnamað- ur mikill og lætur ekki við það eitt sitja að græða á síldarsölt- un á bryggjum Síldarverk- smiðju ríkisins. Hann kvað einnig vera faðir að fyrirtæki er Hrannblik nefnist. Um það upp- lýsir VERKSMIÐJUKARL- INN: ..Núna í vor hófu fjórmenn- ingamir loksins framkvæmdir upp á eigin spýtur, þeir stofn- B0’ggjan sem Sveinn Ben. lét fyrirtæki sitt „Hrannblik“ byggja og ieigja hinu fyrrrtæki sínu, „Hafsilfri“. auk þess segir VERKSMIÐJU- KARLINN ennfremur um Hert- ervig, forstjóra S.R.R. (þann er einnig segir Hafsilfurs- mönnum fyrir verkum): „Þá hefur það stpndum orð- ið manni undrunarefni hvernig fagmenn hann leitast við að hafa undir sér, helzt menn sem á einhvern hátt vantar rétt indi, svo hann geti vasast í verkum þeirra og tugtað þá til með atvinnukúgun. Væri ekki eðlilegra að reyna að opna skil- yrði fyrir þessa menn til þess að fá þekkingu á starfi sínu, trl þess að eyða öllum róginmn og flærðinni sem ríkir í kringum slika verkaskiptiugu. Þannisj hefur hann flæmt burt menn með full réttindi sem ekki hafa getað þolað tillögur hans inn á sérsvið þeirra, sem þessi fcak- aralærði maður fihnur ætíð þörf hjá sér þegar hann gengur framhjá fagmönnum við verk sín. Þá hefur foretjórinn aldrei getað tekið nægdegt ti'.lit til nýtt hlutafélag, Hrannblik að nafni, og byggir það söltunar- plan á lóðum Sveins Ben„ og leigja svo sjálfum sér í form- inu „Hafsilfur“. Þeir hafa þannig horfið af annarri bry&oju verksmiðjanna, en njóta sömu aðstöðu og áður á hinni bryggjunni, en því hefur verið fleygt að fyrirtækið „Haf- sílfur“, sá gamli þrjótur, sleppi ekki alveg jáfnauðveldlega út úr leigunni hjá „Hrannbliki“, eins og hjá verksmiðjunni. Það munu skattayfirvöldin sjá á sínum tíma. Meira að segja getur svo farið illa fyrir „Haf- silfri“ að orðasmiður fyrirtæk- isins megi enn fara á stúfana". ÞEGAR HANN HRESSTI UPP Á SÍNA GÖMLU HUGSJÖN WESTUR I GUÐS EIGIN LANDI „Það er talið að þessi bragar- bót eigi upptök hjá Sveini Ben. sem síðastliðið vor skrapp vestur í guðs eigið land óg hressti þar upp á sínu gömlu hugsjón um framtak einstak- lingsins. Meira að segja gat að lesa greinar í Mogganum í vor, þar sem þessi duglegi útgerðar- maður rifjaði uj>p siigu gamals togaraskipstjóra uppúr alda- mótunum og engum duldist sú viðleitni að endurvekja alda- mótaárin í nútíðinni, aldamóta- árin j>egar verkamannasamtök voru því nær ekki til.“ VILJA LÍKA „FÁ AÐ VERA MEГ Þess hefur áður verið getið að á einni bryggjunni á Raufar- höfn saltaði fýu-irtæki að nafni Norðursild. Er það mun óskáld- legra nafn en Hafsilfur og Hrannblik, og gæti kannske bent til þess að menn þeir er að þvi standa séu meiri fús'k- arar í að græða á síldarsöltun en sjálfur Sveinn Ben. Má þó segja þeim til maklegs hróss að þeir vilja garna læra fagið og ,,fá að vera með“. LÍTT ÞEKKTIR MENN Á ÞJÓÐKUNNRI BRYGGJU Bryggjuna sem Norðursild notar á Kaupfélag N-Þingey- inga. Það er hin þjóðfræga bryggja þar sem peningaskáps- hurðinni var fleygt fram af Það virðist næst að ætla að Kaupfélagið saltaði sjálft á sinni eigin bryggju, svo er þó ekki heldur kvað það vera fyrirtæki kaupfélagsstjórans Þórhalls Björnssonar á Kópa- skeri og Jóns Þ. Árnasonar útibússtjóra á Raufarhöfn. Þeir byrjuðu söltun í hitteð- fyrra, einmitt þegar þorpsbú- ar óskuðu þess að koma sjálf- ir upp söltun — og sú ósk þorpsbúa varð að veruleika síð- ar, þannig að hreppurinn o; kaupfélagið standa að henni. En síldarsöltun kaupfélagsins sjálfs, í félagi við hreppinn, varð að fara á aðra bryggju því kaupfélagsstjórarnir þurftu að nota kaupfélagsbryggjuna fyrir fyrirtækj sjálfra sínl! HIÐ DlSÆTA BANAMEIN Það verður því ekki með réttu sagt að Framsóknarfor- ingjar séu tornæmir og óverð- ugir lærisveinar Ihaldsins í þeirri list að skara eld að sinni eigin köku, enda er mikið vatn til sjávar runnið síðan Ihald- ið viðurkenndi foringjalið Fram sóknar hlutgengt í heimi svind- ilbrasks kapitalistanna — þess svindilbrasks er samvinnufé- lögin voru á sínum tírna stofn- uð til að útrýma. — Og svo eru jafnvel gamlir Framsóknar- kjósendur farnir að kalla á- stríðu foringjanna til að „fá að vera með“ í því að merg- sjúga fólkið: hið dísæta bana- mein Framsóknarflokksins. „JARLINN ÓSKAR HALL- DÓRSSON" Innst við Raufarhöfn standa mikil hús og stór bryggja. Ur alllangri fjarlægð má lesa á- letrun húsa þessara: Jarlinn Óskar Halldórsson. Það er ekki fyrr en komið er nær að hægt er að sjá að á eftir orðinu Jarl- inn er skotið stöfunum s.f. En þarna hittir maður loks einn saltanda sem ekki hefur þurft að skríða undir pilsfald ríkisverksmiðju né sýslukaup- félags. Óskar Halldórsson kvað hafa byggt hús sín og bryggju sjálfur. Og geta sikal þess sem gert er: Þetta er eina söltun- arstöðin sem þak er yfir svo síldarstúlkurnar þurfa ekki að standa úti í hvaða veðri sem er. Og einmitt undir ágústlok sl. sumar, þegar vonlaust var orð- ið um síldarsöltun á Raufar- höfn, lét Óskar Halldórsson vinna langt fram á kvöld við smíði nýrrar bryggju. Nú er svo komið á landi hér að slíkt áræði er hressandi að sjá. Næst skulum við svo rabba um fólkið á Kaufarhöfn og að- stöðu þess. 'J. B, Studentaskipli til verklegs náms Árið 1948 gengust nokkrir háskólar i Evrópu fyrir stofniui alþjóðasambands meðal stúdenta. Þetta stúdentasamband heit- ir: The International Association for the Exchange of Students Tor Technieal Experience (I.A.E.S.T.E.). Þú skalt lesa bænir al’a leið út að tjörn- inni, sagði Hodsja Nasteddín, og þú mátt ekki hugsa ura jarðneska h’uti. Þar að auki skaltu hafa með þér pyngju og gefa hverjum sem þú ntætir dihn dal. Okrarinh stundi og bar sig aumléga, en gerði þó eins og fýrir hann var lagt. Hann mætti allskyns fólki á ieiðinni, handiðnað- armönnum og betturum, og, ýmist rauður eða bleikur henti hann peningunum i þá. Á eftir þeim komu hinir mörgu ættingjar, sem Hodsja Nasredd’.n hafði sjálfur hvatt til að koma og horfa a — til að komast síðar hjá grun um að hafa drekkt okrar- anum að yfir’ögðu ráði. Sólin var að setjast bak við borgina, húsin og trén vörpuðu skuggum yfír tjörnina, það var miklll mýgrútur, og Tsjáfar fór aftur úr fötunum og gekk niður að tjörn- inni, miður sín yfir öllum áhorfendunum. Tilgangur sambandsins er að vinna að aukinni kynningu og velvild meðal stúdenta allra þjóða með stúdentaskiptum til verklegs náms. Gert er ráð fyrir, að stúd- entarnir stundi námið um 8 vikna tíma að sumrinu þega” þeir eiga frí frá skólanámi. Kaupgreiðsla fyrir vinnu stúd- entanna er mismunandi og fer eftir dvalarkostnaði á hverjurn stað, þannig að stúdentarnir geti unnið fyrir sér meðan á háminu stendur. Víða er þó greitt verkamannakaup fyrir vinnuna. Að stofnun sambanösins stóðu þessi ríki: Belgía, Bretland, Danmörk Finnland, Frakkland, Holland, Noregur, Sviss og Svíþjóð. — Síðar hafa gengið í sambandið: Austurríki, Bandaríkin í Amer- íku, ísland, Israel, ítalía, Spánn Júgóslavía og Þýzkaland. Á næsta ári ganga væntanlega í sambandið: Canada, Saar og Tyrkland. Aðalskrifstofa I.A.E.S.T.E. er í London. Island var tekið í sambandið í janúar. Sendiráff Islands í London og utanríkismálaráðuneytið í R- vík önnuðust í fyrstu, með að- Framhald á 6. síðu. Meimingair og friðarsam- tök kvenna Motmæla alger- lega bmggiin áfengs öís „Fundur í Menningar- og friðarsamtökum íslenskra kvenna, haldinn 6. nóv. 1952, vill endurtaka fyrri samþykkt samtakanna í áfengismáíum frá 9. des. s. 1. er blrt var í blöðum og útvarpi. Ennfremur lýsir fundurinn því yfir, að hann telur álits- gerð milliþinganefndar í áfeng- ismálum óhæfa og mótmæl- ir algjörlega bruggun áfengs öls“.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.