Þjóðviljinn - 23.11.1952, Blaðsíða 6

6) I>JÓÐVIL.]INN — Sunnudagur 23. nóvembcr 1952

Tískmhápa úr
tízkuefni
Loðin efni eru nú æ meira 5
tízicu, þegar um fralcka og káp-
ur er að ræða. Fyrsta efuið,
sem þannig var ofið, var kallao
teddybearefni, en síðan hafs
mörg bætzt við. Þessi kápa er
tekin úr Harpers Bazar. Snið-
ið er eftir nýjustu tízku, vasar
rétt undir beitinu, ermarnar
víðar og icápuhornin breið.
Þetta er falleg kápa, en fer
aðeins vel á grannvöxnum.
HreinsiS
húSina vel
HÚÐIN verður að vera hrein til
þess að hörur.dið sé fallegt með
eða án farða. Alltof margir viið-
ast gleyma þvi og bera krem og
púður yfir óhreinindin, í Ktaðinn
'yrir að þvo burt. Það cr ekki
nóg.áð þvo sér kvölds og morgna.
>voið yður a.m.k. einu sinni að
deginum til, um hádegið eða að
'okinni vinnu seinni hluta dags.
>ér getiö notað ar.dlitshreinsunar-
iig til þess eða vatn og sápu.
Mikilvægast. er þó að hreinsa
'iúðina vel, áður en fariö er að
30fa að icvöldinu. Hversu þreyttar
;em þér eruð, þá verðið þér að
irífa. liáls og and'it vandlega. Ef
■>ér notið krem til þess, berið
þá tvisvar á yður og þurrkið af
á milli, en ekki mjög þykkt lag
í hvort sldpti. Munið að strjúka
hörundið frá miðju upp á við og
út tll hliðanna. Ef þér notið sápu
þá er ágætt að löðra sápunni á
svipaðan hátt ög kreminu og þvo
síðan vandlega af.
Þær, sem hafa þurra húð, ha’da
að gott sé að sofa með þykkt lag
af feitu kremi til að mýkja hana.
En það er misskilningur. Þunnt
lag gerir sama gagn og betur,
því að þá er húðin ekki lokuð
úti frá þvi að loft leiki um hana.
Loft, Ijós og vatn er þrennt það
nauðsynlegasta fyrir húðina eins
og fyrir flest lifandi.
=SSS=a
Lauklykt hverfur af hníf, fjöl,
fingrum eða öðru þess háttar, ef
fyrst er skolað úr köldu vatni og
síðan heitu.
Matiírinn
morgun
Afasúpa — Sooín ýsa, karfc-
öflur og rófur.
Súpan: 1% 1 súrmjólk (eða
súrmjólk blönduð nýmjólk eða
vatni), 60 g hrísmjöl, kanel-
stöng, rúsínur. Látið hrismjöl-
ið i ka’da mjólkina og hrærið
stöðugt i þar til sýður. Kanel-
stöng og rúsínur 'látið út i og
soöið í 5—10 mín.
Ef ýsan er glæný er gott
að sjóða hana í lit’u vatni.
Stykkjunum er þá raðað þétt
saman i pott, salti og sítrónu
safa stráð yfir, 1—2 dl. af
heitu vatni hellt á (botnhylur
í pottinum) og soðið við hæg-
an hita í 15—30 mín. Borðað
með heitum rófum og kartöf’-
Um og soðinu af fiskinum, sem
bragðbæta má með ýmsu
kryddi og einnig jafna með
hveitijafningi. Sjóðið kartöfl-
ur og rófur saman og' geymið
soðið í súpu.
'A'
Hafið þér athugað að eiga
eérstakan bursta með stífum
hárum, fiskbursta eða gólf-
skrúbb, til að bursta með rót-
arávexti?
liafmagnstakmörkunln
Vesturbærinn frá Aðalstræti
Tjarnargötu og Bjarkargötu. Mel
arnir, Grimsstaðaholtið með flug-
vallarsvæðinu, Vesturhöfnin me?
Örfirisey, Kaplaskjól og Seltjarn
Rafnrngnstakmörkunln á morgun
Hafnarfjörður og nágrenni. —
Reykjanes.
s
Ritstjóri: Guðmundur Arnlauesson
Eg var búinn að lofa að birta
fallegustu skákina hans Jens
Enevoldsens og hér kemur hún
þá. Því miður er ekki rúm nema
fyrir brot af hinni ýtar’egu frá
sögn hans af skákinni. Colle-
byrjun.
Enevoldsen. .
1. d2—d4
2. Rgl—-fS
3. c2—e3
Nlcmzovitsch.
Rg8—fC
c7—fí6
c7—c5
Rb8—c6
Bf8—e7
b7—b6
0—0
4. Bfl—d3
5. c2—c3
6. 0—0
7. a2—a3
Einkenni Col’s-kerfisins er að
hvítur leikur c2—c3 i stað cl, en
ætlar sér að leika e3—e4. 7. a3
var nauðsyn'egur undirbúningur
þvi að 7. e4 getur svartur svarað
með cxd4 8. cxd4 Rb4 9. Be2 Ba6
og nær biskupakaupum. Án hvíta
biskupsins er hætt við að lítið
verði úr sókn hvíts á kóngsvæng.
Hins vegar er líklega fulldjarf-
legt af ‘svarti að hróka, var’egra
hefði verið að leika d7—d5.
8. e3—o4 d7—d5
9. e4—e5 KÍ6—d7
10. Ddl—e2 Hf8—e8
Svartur ætlar að valda h7 með
Rfá. Nú á hvitur meira rými á
miðborðinu og menn hans verða
þess vegna liprari í snúningum
Þrengst er um svart á kóngs-
væng og er því eð'ilegt að sókn-
in beinist þangað. En þótt stað-
an sé þröng er oft ekki hlaupið
að þvi að ryðja henni um ko’l.
Venjulega þurfa hvítu peðin að
eiga sinn þátt i sókninni og því
á maður hér von á t. d. Rel og
f2—f4—f5. En Enevo’dsen hrindir
sókninni fram með aðalmönnum
sínum einvörðungu og gerir það
skák þessa óvenjulega.
11. Bcl—f4 a7—a5
12. Rbl—d2 c5—c4
13. BdS—c2 b7—b5
Sókn á drottningarvæng gegn
kóngssókninni. En svartur hefði
betur valdað h7 þegar í stað.
14. Rd2—e4! RU7—f8
15. Ro4—gS Bc8—U7
16. h2—h3!
Um þennan leik ritar Nimzo-
vitsch: „Djúpt hugsuð áætlun,
hvítur ætlar að ná undir slg
reitunum hG og f6. Riddararnir
eiga að standa á g4 og h5, siðan
á að ryðja peðinu á g7 á einhvern
hátt úr vegi. Eftir þáð yrði kóngs
S.taða svarts varnar’aus. Það er
ekld laust við að þessi áætlun sé
stórfengleg og hún ber skákgáf-
um Enevoldsens gi'eini’eg vitni.”
16. . . . IIa8—a7
17. Rf3—h2 b5—bí
18. aSxb4 a5xb4
19. Iíalxa7 RcSxa7
20. Híl—al
Hér var ekkert þvi til fyrir-
stöðu að leika Bd2 og síðan f2—f4
o. s. frv. En Enevoldsen velur
hina leiðina eins og áður er sagt.
20. . . . Ra7—b5
21. Bf4—d2 Dd8—bíl?
Svartur fer sér enn of rólega.
Hann gat leikið bxc3, bxc3, Ra3.
Hann gat einnig reynt 21. —f6,
þótt hvítur standi betur eftir 22.
exf Bxf6 23. Rg4 b3 24. Bbl De7
25. Df3 Bg5 26. Be3.
22. Rh2—g4 b4xc3
23. b2xc3 Rb5—a3
ABCDEFGH
iblsílsj*.
WiMi
i hnh m
Wm
Staðan eftir 23. leik syarts.
24. Halxa3!!
Biskupinn á skálínunni bl—h7
er meira virði en hrókurinn!
24. . . . Be7xaS
24. — Db2 25. Bh6! (hótar
Bxh7t) DxaS 26. Rh5! og vinnur.
25. Rg3—h5 Rf8—gö
Aðrar leiðir eru ekki betri: 26.
— Be7 27. BhS! og nú annaðhvort
gxh6 28. Rxhðt Kh8 29. Rxf7t
Kg8 30. Dg4t Kxf7 31. Dg7 mát
(30. — Bg5 31. Dxg5t Rg6 32.
Bxg6 hxg6 33. Dxg6t Kf8 34. Dg7t
Ke7 35. D$t og mátar) eðftri|27.
— g6 2s” Rf6t Bxf6 29. Rxf6t
Kh8 30. Bxf8 Hxf8 31. Rxd7 og
vinnur.
26. Rg4—f6t!
Þennan riddara má svartur
ekki drepa, því að hvítur drepur
aftur með hinum riddaranum og
’eikur síðan Dh5 (Kf8 strandar á
Rxd7t og vinnur drottninguna).
26. . . . Kg3—h8
27. Rh5xg7!
Enn hótar hvítur Dh5. Riddar-
ann má svartur ekki drepa og
hann grípur því það úrræði að
bjóða skiptamun.
27. . . . HeS—g8
28. Rf6xh7!!
Þetta er fjórða riddarafórnin í
skákinni! Nú verður svartur að
drepa annaðhvorn riddarann.
Kxh7 hefur í för með sér mát i
öffrum ’eik, svo þá er aðeins eftir
að athuga Hxg7 og Kxg7: 28. —
Hxg7 29. Rf6 Hh7 30. Rxh7 Kxh7
31. Dh5t Kg7 32. Dh6t Kg8 33.
Bxg6 fxg6 34. Dxg6t Kf8 35.
Bh6t Ke7 36. Df6t Ke8 37. Dh8t
Kf7 38. Dg7t Ke8 39. Dg8t Ke7
40. Df8 mát. Síðara Tnöguleikann
velur Nimzovitsch.
28. . . . Kh8xg7
2». Dc2—h5 f7—fð
30. e5xf61 Kg7—f7
81. Rh7—g5f Kf7xf6
32. Dh5—f3f Iíf6—c7
33. DÍS—f7t Ké7—d8
34. Df7xg8t RgG—f8
35. Rg5—h7 Db6—b2
36. Rh7xI8 Db2xc2
37. RÍ8xe6tt Kd8—e7
38. Bd2—g5t Ke7—dö
39. Dg8—f8t
1 fimmta sinn býður hvítur
riddara! (KxR, Df6 mát)
39. . . . Kd6—c6
40. Df8xa3 — og svartur
gafst upp.
THEODORE DREISER:
313. DAGUÍl
þegar hinir — sex í hóp — fengu að fara út í garðinn. En
stöku sinnum hafði Cyde farið framhjá klefa hans og litið
inn og hafði fyllzt skelfingu við að sjá andlit lians — andlit,
sem var markað djúpum rá&um, frá augiun að munni, vegna
fangelsisóttans
Um sama leyti og Clyde kom, var Pasquale farinn að
biðja daga og nætur. Skömmu áður hafði honum verið til-
kynnt, að aftaka han-s væri skammt undan, ætti að fara
fram innan viku. Og upp frá því hafði hann í sífellu skriðið
á fjórum fótum fram og aftur um klefann, kysst gólfið
og sleikt fæturna á messingkristmynd, sem honum hafði
verið gefin. Bróðir hans og systir, sem voru nýkomin frá
Italíu, komu oft í heimsóknir, og þá var farið með hann
inn í gamla biðsalinn. En allir voru sammála um, að
Pasquale væri kominn á það stig, að hvorki systur- né
bróðurást gæti hjálpað honum.
Þess á milli skreið hann alla nóttina og allan daginn fram
og aftur um klefann og bað, og þeir sem voru vakandi og
rejTidu að lesa til að drepa tímann, urðu að hlusta á bænir
hans og glamrið í talnabandinu, meðan hann las Faðirvor-
ið og Ave María án afláts.
Og þótt öðru hverju heyrðust raddir sem sögðu: „í guðs
bænum — bara að hann gæti sofið“ — þá hélt hann áfram
— þangað til hann var fluttur úr klefa sínum, dagimi fyrir
aftökuna, inn í gamla biðsalinn, þar sem ættingjar hans
gátu (kvatt hann, eins og Clyde fékk síðar að vita. Ennfremur
voru honum ætlaðar nokkrir klukkutimar til að undirbúa
sig undir fundinn við skapara sinn.
En kynlegur geðblær rikti í þessu örlagáhúsi þá nótt. Fáir
höfðu lyst á mat, eins og sjá mátti á bökkunum, sem bom-
ir voru út. Það var þögn — og sumir, sem vissu að bráð-
lega biðu þeirra sömu örlög og Pasquale, tautuðu bænir
fyrir munni sér. ítali, sem var dæmdur fyrir morð á banka-
gjaldkera, sleppti sér, braut stólinn og borðið í klefa sínum
í spón á jámgrindunum á liurðinni, reif sængurfötin í hengla
og reyndi að hengja sig, og þegar tókst að fjötra hann, var
farið með hann í annan klefa í annarri álmu hússins og
hann settur í ramnsókn.
Hinir fangamir gengu fram og aftur, meðan á þessu stóð,
tautuðu fyrir munni sér eða sendu varðmönnunum tóninn.
Og Clyde, sem aldrei hafði reynt né heldur ímyndað sér neitt
þessu líkt, skalf beinlínis af ótta og skelfingu. Síðustu nótt-
ina, sem þessiyókunni maður átti ólifaða, lá hann á hörðu
rúmfletinu og reyndi að bægja frá sér hryllilegum sýnum.
Þannig var dauðinn á þessum stað; karlmecin grétu og báðu;
þeir urðu vitstola — en ótti þeirra liafði engin áhrif á fram-
(kvæmdir. Þess í stað fengu allir aukaskammt af mat um
4úuleytið*.,s$m, átti að rqa. taugar þeirra, . en .engi.nn, þragðaði
mat nema Kinverjinn í klefanum á móti Clyde.
Og klukkan fjögur morguninn eftir — komu faugaverð-
irnir, sem áttu að aðstoða við aftökuna, hljóðum skrefum
eftir aðalganginum og drógu þungu, grænu tjöldin fyrir
rimlana á hurðunum, svo að enginn gæti séð dauðagönguna,
þegar þeir gengu gegnum þverganginn í áttina að aftöku-
klefanum. En við þetta hljóð vaknaði Clyde og allir hinir og
þeir spruttu á fætur.
Nú átti aftalcan að fara fram! Dauðastundin var runnin
upp. Þetta var merkið. 1 sumum klefimum lágu menn á
hnjánum og báðu af ótta eða iðrun eða vegna áhrifa frá
bamatrúnni. Aðrir gengu fram og aftur og tautuðu fyrir
munni sér. Og enn aðrir ráku upp öskur í óstjórnlegri
skelfingu.
En Clyde sat þögull og stirðnaður. Hann var næstum of
sljór til að hugsa. Þeir voru að drepa mana þama í klefan-
um. Stóllinn — stóllinn, sem hann hafði óttazt svo mjög —
var í því herbergi — svo nærri honum. En Jephson og
móðir hans höfðu sagt, að það væri langt þangað til hann —
— ef — til þess kæmi — ef — ef — —
En nú heyrðust önnur hljóð. Fótatak fram og aftur. Ein-
hvers staðar var klefahurð skellt. Svo opnuðust dyrnar að
gamla biðsaJnum — því að það heyrðist rödd — margar radd
ir — lágar og óskýrar fyrst í stað. Svo heyrðist dálítið hærri
rödd eins og einhver væri að biðja. Síðan kom fótatak, með-
an hópur manna gekk eftir þrönga ganginum: „Ó, drottinn,
miskunna þú oss. Ó, drottinn, miskunna þii oss.“
„María, náðarríka móðir, María, miskunnsama móðir,
heilagi Mikjáll, bið þú fyrir mér; vemdarengill minn, bið þú
fyrir mér.“
„Heilaga guðsmóðir, bið þú fyrir mér; heiiagi Jósep, bið
þú fyrir mér; heilagi Ambrosíus, bið þú fyrir mér; allir
dýrlingar og englar, biðjið fyrir mér.“
„Heilagi Mikjáll, bið þú fyrir mér, vemdarengili minn,
bið þú fjTÍr mér“.