Þjóðviljinn - 07.01.1953, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 7. janúar 1953
plÓOVIUINN
Ötgefandi Sameiningartlokkur alþýðu — SósialistaflokkurinD
Bitstjórar: Magnús Kjsríansson (áb.), Sigurður GuÓmundssou.
Fréttastióri: J.ón Bjar»a$on.
Blaðamenn: Ájniundur Sigurjónsson. Magnús Torfi Ölafsson.
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastiór:: Jónsteinn Haraldsso.-i
Ritstiórn. afgreiðsla, auglýsingar, pre.ntsmiöja- Skólavörðustíg.
1S. — Sími 7500 (3 linur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrennl; kr. 1S
öanars st.aðar á la.ndinu. — Lausasöiuverð 1 kr. eiutakið.
prentsmiðja Þjóðvi’.ians h.f
V y
Uiipljéstrcn Hernanns lénassonar
Fátt sýnir jafn berlega hvar núverandi valdliafar þjóð-
arinnar eru á vegi staddir og sú opinskáa játning Her-
manns Jónassonar í áramótaboðskap hans í Tímanum,
að’ ákveðið hafi verið af hálfu ríkisstiórnarinnar að láta
Jögregluna sksrast í leikinn hefði boóáö verkfall vélstjóra
i frystihúsum komið til framkvæmda í nýlokinni vinnu-
deilu verkalýösfélaganna og atvinnurekenda.
Þessi uppljóstrun Hermanns sannar aö ríkisstjóminni
var það fyrst og fremst áhugamál aö stofna til harövít-
ugra átaka og jafnvel alvarlegra blóösúthellinga. Hún
iagði á það enga áherzlu aö greiða fyrh’ lausn vinnudeil-
unnar. Hún tafði þvort á móti fyrír því að unniö værif aö
iausn hennar 1 tíma. Hiin lét allan nóvembermánuö líöa
án bess að gera -nokkrar ráðstafanir sem leitt gætu til
skjótrar lausnar. Ríkisstjórnin þvæJdist fyrir svo lengi
sem hún sá sér fært, og yfirlýsingar ráöherranna í eldhús-
umræðunum tóku af öll tvímæli um þaö, aö þaö sem
fyrir þeim vakti var aö standa til enda gegn öllum til-
slökunum viö verkalýöinn og freista þess aö svelta heim-
ili: verkamanna til uppgjafar.
Og þessa afstööu tók ríkisstjóm íhaldsflokkanna og
einokunarklíkunnar þótt henni væri þaö jafn ljóst og
öllum öörum aö málstaöur verkfallsmanna átti víötækara
fylgi og samúö. aö fagna með þjóðinni: en dæmi eru til
í nokkru verkfalli öðru ,sem háö hefur veriö hér á landi.
DýrtíÖin, atvinnuleysiö og skattarániö sem þessi ríkis-
stjórn og fyrirrennari hennar hafa leitt yfir verkalýöinn
cg þjóöina geröi þaö aö verkum aö öllum vitibornum
mönuum var fvrir löngu ljóst áö það var oröiö óhugsandi
fyrír alla alþýöu manna aö draga fram lifið aö óbreyttu
kaupgjaldi og kjörum. Þess vegna var samningum sagt
upp af 60 verkalýösfélögum samtímis, og þess vegna lögöu
tuttugu þúsundir vinnandi manna og kvenna út í verk-
fallsbaráttu á þessum dimmu vetrarvikum, vel vitandi um
þá ábyrgö sem á þeim hvíldi gagnvart sjálfum sér og
fjölskyldum sínum og þjóöinni í heild.
Hagsmunir yfirgnæfandi meirihluta þjóöarinnar kröfö-
ust þess aö verkfall verkalýösfélaganna sextíu yröi sem
íyrst til lykta leitt og meö sigri verkalýðsstéttarinnar.
Samt sem áöur var þáö dregið í hálfan mánuö ,af verk-
fállstímanum áö boöa þaö samúðarverkfall sem allir vissu
aö gát haft úrslitaþýöingu um skjóta samninga og lausn
hinnar víötæku vinnudeilu. Verkalýönum og forustu-
mönnum hans var ljóst aó mikil verömæti voru í húfi í
sambandi viö stöövun frystihúsanna. Og þess vegna vildu
þeii- reyna allt til þrautar áöur en til þess vopns yröi
gripiö. Verkfall var ekki boöaö í frystihúsunum fyrr en
fullreynt var aö aö því var stefnt á markvísan hátt af rílc-
isstjörn og stóratvinnurekendum aö svelta verkfallsmenn,
konur þeirra og börn og kúga þannig alþýömia til hlýöni.
Þá fyrst var gripiö til þessarar nauðvarnar og í þeim til-
gangi einum aö knýja fram skjóta og heppilega lausn
lyrir verkalýöinn og þjóöina alla.
Um þaö samdist milli verkalýösfélaganna og eigenda
frystihúsanna aö' samúðarverkfallinu yrði frestaö, enda
þá unniö aö gerö nýrra samninga.
Enginn hefur látiö í ljós nokkrar efasemdir um þab', aö'
samúöarvinnustöövunarboöun Dagsbrúnar í frystihúsun-
um hafi verið fyllilega lögmæt, enda taka gildandi lög
um stéttarfélög og vinnudeilur þar af öll tvímæli. Eigi, aö
sí'ö'ur er það nú upplýst, og það af einum ráðherra siálfr-
ar ríkisstjói’narinnar, aö af hennar hálfu hafi veriö búiö'
aö gera ráöstáfanir til þess.aö mæta framkvæmd^verk-
fallsins mc-ö oíbeldisaögeröum vopnaörar lögreglu. og
freista þannig að brjóta framkvæmd löglegra aögeröa
stéttarsamtakanna á bak aftur. M. ö. o.: í staö þess aö
vinna aö lausn deiiunnar og samningum var ríkisstjórn-
inni 'annaö' ríkara í huga, nefnilega þaö aó efna til of-
beldis og jafnvel bióðugra átaka lögreglu og yerkalýös.
Þaö cr vafamál aö nokkru sinni hafi yerió' geí'in sannari
eöa lærdómsríkari lýsing á viöhorfi og innræti núverandi
valdhafa en Ilennann Jónasson hefur ge«t meö þessari
uppljóstrun sinni. Og þaö er ekki þeirra dyggó aö' þakka
jþótt' giftusamiegar• hal’i • úr rætzt en til var stofhaö’.
Miðvikudagur 7. janúar 1953 — ÞJÖÐVILJINN — (5
Smásjá. — Topaz. — Henry svarar
Óli skrifar:
„ER ég las það í Þjóðviljanum
4. janúar að bandaríska sendi-
ráðið hefði látið reka mann af
Goðafossi af því að hann átti
að sigla til Ameriku, rifjaðist
upp fyrir mér samtal er átti
sér stað á. vinnustað einum
hér í bæmpn. Það var sem sé
verið að ræða um að Banda-
ríkjamenn vildu gjarnan ráða
íslenzka menn til flugvalla-
gerðar einhverstaðar norður
undir heimskauti og mundu
greiða hátt kaup.
Segir þá einn í hópnum, sem
við getum kallað S, að þáð
væri ekki ónýtt áð bregða
sér þangað nokkra mánuði og
koma aftur ríkur maður. Gell-
ur þá annar vio, er nefna
mætti G, og segir: .„Þú ferð
nú aldrei þangáð, því þú ert
skráður hjá sendiráðinu“.
„Hjá hvaða sendiráði?" spurði
S hissa.
„Því ameríska", segir G.
„ Jæja, og hvað veldur því að
ég lief orðið þess heiðurs áð-
n jótandi ?“
Þá hefur víst G farið að sjá
að liann mundi hafa talað af
sér. og, æpir reiður:
,jÞið eruð'i iþjóðhæfctulcgir
menn“.
„Hverjir", spjT S með hægð.
„Nú, auðvitað kommúnistar”,
hrópaði. G.
„Og er ég þar með talinn",
spyr S enn,
„Já, þú ert þar með talinn“,
hreytti G út úr sér. — S bað
þá viöstadda að minnast þess
hvað G hefði sagt, því liann
mundi láta hann standa við
það'.
Þá æpti G ævareiður, að það
þýddi ekkert fyrir hann að
taka kommúnista sem vitni,
því þeir væru ekki vitnisbær-
ir.
Menn hlógn nú að þessum
orðaskiptum, enda G ekki
þekktur á sínum vinnustaö að
skapstillingu eða sköipum á-
lyktunum, en aftur á móti
tryggur Sjálfstæðisflokksmað-
ur, og þá um leið auðvitað
öllu því sem bandarískt er,
þó honum takist stujndum
misjafnlega að fara með það.
En sem sagt: þetta rifjaðist
upp fyrir mér er ég las um
mannaráðningu bandaríska
sendiráðsins á Goðafossí og
liugsaði sem svo að kannski
væru nú orð G ekki svo mikið
út í b'áinn, kannski ei*u allir
íslendingar undir smásjá
hinna alltsjáandi Bandaríkja,
og ekki óhugsandi að smásjá-
in sé af íslenzku bergi forotin
og G. jafnvel eitt glerið í
henni — Óli“.
O, ætli ekki það.
EKKI cr ofsögum sagt af Top-
az. Það er efláust eitt bezta
leikrit, sem sýnt liefur veriö
í Þjóðleikhúsinu. Ólijákvæmi-
lega hlýtur það að ná til
fólks, sem á annan eins bæj-
arstjórnarmeirihluta og við,
Topaz hinn franski er Reyk-
víkingur líka og sérhver á-
horfanöi getur búizt við að
hafa einhvern meðleikanda að
sessunaut. Alvaran er í bún-
ingi kímninnar og biturt háðið
í Topaz. Leikrit þetta mun
seint gleymast og allt bendir
til að leikendur séu ánægðir
með hlutverk sín. Róbert, Har-
aldur, Erna, Jón Aðils ofl.
eru þarna í essinu sínu og
hafa sjaldan gert betur. Eru
nokkur líkindi til að Topaz
verði sýnt við lækkuðu vcrði ?
VEGNA ummæla er birtust í
ÍBæjarpósti Þjóðviljans í gær
og rætinna aðdróttana til sín
persónulega vegna ljósmerkja
á gamlárskvöld liefur Hénry
Hálfdánsson skrifstofustjóri
S1 y savarnafél agsins beðið
blaðið fyrir eftirfarandi. skýr-
ingu: — Að hann liafi aðeins
vei’ið gestkomandi á þeim
stað, sem um ræðir, og að þeg-
ar viðkomandi maður hafi
snúið sér til hans með offorsi
eins og hann bæri ábyrgð á
öllum ljósagangi í bænum, þá
hafi hann bent honum á að
snúa sér til lögreglunnai’, þar
sem hann gæti ómögulega ver-
ið neinn dómari um það, hyað-
an sindur eða eldsneistar féllu
til jarðar kl. 12 á gamlárs-
kvöld, því þá hafí verið ótal
ljós á lofti og komið úr ýms-
um áttum. Hitt kvaðst Henr.v
vera viss um og geta borið
vitni mn, að enginn hafi orð-
ið fyrir þeim 1 jósmerkjum er
skotin voru þaðan sem hann
var staddur, en sjálfm’ lia.fi
hann verið áhorfandi eins og
maðurinn í raun og veru
Framhald á 6. síðu.
+ Um BÆKUR og annaS *
Kvikmyndafélög gegn kvikmyndagagrýnendum
— Eyöa í .íslenzkt menningai’líf
HVIKMYNDAFELÖGIN í
IIolljT.-ood hafa lagt tíl atlögu
gogn lilaðahring Bcaverbrooks lá-
’várðar í Bratlandi og rcyna með
auglýsingabanni áð kúska gamla
mánninn til að rcká frá biöðúm
-sínum kvikmyndagagniýnendur,
sem ekki eru fáanlegir til að
hrósa öllu, sem frá kvikmynda-
•höfuðborginni kemur. Mál þetta
var fyrst gert opinbert í Tribunc,
vikubláði Verkamannaflokksfor-
ingjans Aneurins Bevans, sem cr
góðvinur hiils harðsviraða íhalds-
manns Boaverbrooks og hefnr
stundum skrifað fyrir blöð hans.
s
því að skáldkonan E. Arnot
Robertson hefði farið ómjúkum
oröum um myndir frá fólaginu í
kvikmyndaþáttum útvarpsins. Frú
Robertson höfðaði meiðyrðamál
gpgn . fólaginu,. yann þaö fyrjr,
úndirrétti en tapaði fyrir hæsta-
rétti.
rýnanda Politiken, Harald Eng-
berg, bönnuðu fyrirtcekin kvik-
myndahúsaeigendum að auglýsa í
blaðinu.. Þeir hlýddu, margir sár-
nauðugir, því að l’olitiken er
annað útbreiddasta . blað Kaup-
mannahafnar. Blaðið tók óstinnt
upp þotta tiiræði við ritfrelsið og
stóð baráttan milli þess og kvik-
myndaleigjendanna sem hæst þ'ég-
ar ég vissi síðast.
Hr
Tjiiölt) um -rétt kvik-
myndagagnrýnendanna til að láta
í ljós skoðanir Sínar höfst í des-
emberbyrjun. Síðan hafa kvik-
myndoaugiýsingar næstum horfið
úr Sunday Express, sunnudags-
biáði Béaverbipoks, en þær skiptu
þar áður mörgum dálkurn. 'Sámaj
máli gegnir um morgunblaðið J
Ilaily Exþress og kvöldblaðið 'Ev-
onlng Staudard. Milton Shuiman,
kvikmyndagagnrýnandi Evcning
Standard, bendir á að hann hafi
á síðasta ári dæmt 15 kvikmynd-
ir, sem liann hafi talið ágaetar og
28 aðrar vel þess verðar að horfa
á þær. „Þetta ættu auðvitað ailir
uð geta vorið ánægðir með, en
hér cr um að ræða framleiðend-
ui-, sem eru ,að drukkna í sjálfs-J
ánægju", segir Shulman.
“ETTA er ekki i fyrsta'
skipti; sem bandarísku kvikmynda-
félögin reyna að beita áhrifum
sinum til að mý’n. brezka kvik-
myndagagni-ýnendur. Fyric nokkr-
um árum. urðu fræg,,málaferli út
rjf því að Mctro. Goldwyn Mayéy
félagið skrifaði brozka ríkisút-
varpinu, BBC, og kvaitaði yfir
WlöAIl en i Bretlandi er
reynt að hafa áhrif á skrif kvik-
myndagagnrýnenda með því áð
korna við, pyngju blaðaútgefend-
anna. 1 Danmörku hefur í vetur
verið háð svipað stríð rnilli kvik-
myndaleigufyrirtækja og stórblaðs-
ins l’olitilíen og bandarísku kvik- j
myndafélögin og Beaverbrookb'.öS- i
in heyja í Bretlandi. Vegna óá-kvikmyndagagnrýni er óhják.-wmi
nægju með skrif kvikmyndagagn-
Iér á Iglandi er alve.g
útilokað að svong ýfðureign, ;gæt:
hafizt af þeirri einföldu 'ástæðu,
að ekkert íslenzkt blað birtir
i-eglulega kvikmyndagagnrýr.i. Fr
þáð sannarlega illa fnrið, góö
Barátta islenzkrar o/jbýði/ gegn vopnuSum yfirstétfarher
Þegar ranglæti og kúgun valdhafanna keyrir
fram úr hófi, hrépa þeir á her gegn fólkinu
En aldrei hafa íslenzkir valdhafar hrópað eins hræddir og reiðir
og Hermann Jónasson og Bjarni Benediktsson nú
Aldrei liefur innlendum vaidhöfum á fslandi fttndizfc ]>eir svo
einansraðir frá fólkiuu, svo rótlausir hjá þjóðinui, aldrei verið
svo hraeddir við haráttu henuar i j rir lífinu, eins og' ríkisstjómiu
er nú. Það kemur bcrasfc fram í hinu angistarfulla veini þeirnt,
íullfcrúa ríkisstjórnarinnar, sem 'rituðu nýárshoðskapinn, Her-
manns og Bjarna. Og aldrei liafa þeir koinið eins klaufalega
upp um fyrirætlanir sínar og Hermann gerir J»ar.
Yfirsfcétfciiia íslenzku liefur löngum drejmfc um ]>að að komaj
sér-upp stéttariier gegn alþýðmuú. En- það var löngum vanda i
bundið fyrir hana að sætta þjóðina við slíka tiiliugsun, m. a. s.!
tiihugsunina mn nokkurfc verulegt lögregiuvald. Friðsöm ogj
lrelsisclskandi þjóð eins og þjóð vor fann fljótt livar íiskur;
lá undir steini: að slík lögregla yrði aðeins ofbeldislið í hönd-
urn harðsvíraðrar yfirstéttar Reykjavikur.
Framhald á 7. síðu.
Þess vegna fór líka svo, þeg-
ar stjórn Jóns Magnússonar
ioríum daga kom fram með
tiliögur sínar um ríkislögregiu,
þá reis alþýða manna úpp gegn
þeim og kæfði þær með MÖT-
MÆHJM SlNUM. . Sú tilraun
yfii’stéttarmnar til hervæðingar
gegn alþýðunni var svar yfir-
stéfctarinnar við átökunum - í
viimudeilunum 1921—23. Krepp
an 1921 hafði valdið hörðum
stóttaátökum, er náðu þá há-
marki í „togaraslagnum" 1923.
Og afturhaldið ætlaði að her-
væðast, en mistókst. Svo sterk-
ur var vilji verkamanna og
bænda í landinu, að eigi aðeins
Alþýðuflo’kkurinn, heldur og
Framsókn, stóð gegn hervæð-
ingartilraun Ihaldsins. Fyrsta
tiiraun íslen/.krar yfirstéttar til
lier\Tæðingar gegn fólkinu í
landinu var kæfð í fæðingunm
á árunum 1924—6 af ejnhuga
viniiandi stéttmn landsins.
1931 skall kreppan yfir ís-
land. Kúgun og rangiæti yfir-
stéttarinijar bitnaði nú á al-
þýðu mauna í sáru atvdnnulbysi
og híinum svívirðilegu káup-
lækkuiiartilraunum, er leiddu
til stéttarátakanna á árur.um
1932—33 og síðar. Og sú yfir-
stétfc, sem var ól’ær um að
stjórna, nema með því að lciða
snlt og áþján yfir alþý.ðuna.
hrópaði á sfcéttarlier, heimtaði
að l’á vopnaö lið, til þess að
berja á verkalýðnum — og kall-
aði það ríkislögreglu.
Og ríkisjögraglan var sam-
þykkt á Alþingi 1933 undir
harðvitugum mótmælum alþýð-
unnar.
En aJþýðan sótti á. Hún
krafðist þess að stéttarher yf-
irstéttarinnar væri afnuminn.
Bæði Kommúnisfcaílokkurinn og
AJþýðuflokkuritin fylktu sér um
þá kröfu.
í 4.-ára áætlun Alþýðuflokks-
in, kosningastefnuskrá hans
1934, var þessi krafa orðuð á
þennan eftirminnilega hátt:
„(Stefnuskrá flokksins er...)
„að afnema ríkislögregluna í
vísu trausti þess, að unnt. sé að
stjórna þessari friðsömu þjóð
með þeirri mannúð og því rétG
læti, að úr cngum dcilum þurfi
að skera með liernaði og of-
beldi“.
Á þessari stefnuskrá vann
Alþýðuflokkurinn stærsta kosn-
ing'asigur sögu sinnar.
Eggjar rí k isl ög r cgl u n n a r
voru deyfðar fyrir mótmæli
fólksins. _____o___
Enn hófst kreppa og liarðn-
andi stéttarátök á árunum 1938
og þar eftfr. Enn hrópaði yfir-
stéttin á her sinn. Nú átti að
lieita honum gegn Jæirri sam-
fylkingii, sem Sósíaiistaftok-k.-
urinn var að skapa í verkalýðs-
hreyfingunni. Hermaiui Jónas-
son liugsaði jafnvel til að senda
varéskipin suður í Hafiuirfjörð
til að berja á. vcrkamönnum, en
Jiótti ráðlegra að liætta við.
í rykskýjum Finnagaldursins
var nú hert á rikislögregiunni.
En þegar nœst kom til átaka
við veikalýðinn, í ársbyrjun
1941, þóttist versta. a fturhaldið
hafa betra vopn.á verkalýðinn
en veika ríkislögreglu, sem sé
ibrezka herinn. Og honum var
beitt með handtökum og verk-
falbbrotum. í janúar 1943.
En afturhaldið liefur auðsjáv
anlega fengið nóg af því og
ekki gert það síðan.
Og Jiegar næst átti að sverfa
til stáls af hálfu fhalds og
Framsóknar \ið Verkalýðinn,
með gerðardómsliignnum í jan-
úar 1942, alræmdustu þrælalög-
um aftiirhaldsins, }>á uppgötv-
aði yfirsfcéttín of seint að hún
hafði enn einn sinni lialdiö sig
sterkari en iiún var. Þrælalög-
in voru þverbrotín með skæru-
hernaði verkalýðsins og afuum-
in á Alþingi um sumarið 1942.
Og enn einu sinni verður aft-
urhaldið að hopa á hæl. Og það
sýndi aig að með vaxandi rétt-
læti gagnvart almenningi með
bættum kjörum verkalýðs og
nieð samstarfi við alþýðnna um
framfarasinnaða stjórn í land-
inu var anðvelt að stjónia himii
friðsömu íslenzku þjóð án hern-
aðar og ofbeldis. Mesta blóma-
tímabil þjóðárinnar og einkum
alþýðu mauna, nýsköpunartíma-
bilið gókk- í garð. eftir ósigur
afturhaldsstjóriiarinnar í kaup-
lækkunartilraunum heunar í
september '1944.
—o—
Er svo gengu íiiakl, Fram-
sókn og Alþýðuflokkur á mála
hjá lmrðsvíruðust'u yfirstétt
lieimsins, ameriska auðvaldinu,
og liiuum ísleuzka anga þess,
einökunarkiíkunni alræmdu.
RJiislögreglu og hvítliðaskríl
Heimdallar vrar sigað á mann-
fjöldann 30. marz 1949. Þeir
Jlokkar sem eitt sinn höfðu
barizt gcgn ríkislögreglu íitalds-
ins, Fnunsókn og Alþýðuflpkk-
urinn, stóðu nú að því að beita
lienni gegn fólkinu. Sósíalista-
i'lökkurinn sfcóð .eimi með alþýðp
unui.
En þetta var frá hcndi yfir-
stéttariimar aðeins byrjunin á
bardaganum: það að leggja fs-
land og íslenzka þjóð að fötum
ameríska og íslenzka auðvalds-
ins.
Næsta skrefið var að rýja ís-
lenzka alþýðu inn að skyrtunni,
— með kauplæ’kkun gengislækk-
293. dagur
%lii m
mmM/ tiffl
í 'Xríí"'
Fyrjr utan þrumuðu fal'iiy.ssui- jjcm. áttu
.-að skeifa Hodsja Nasreddín. Emj.ri.nn
faidi'sig.í skoti p.g hrópað'i-.þáðan: • VörðJ•
Vörð!
Hinn óttaslég-ni omír róaö.iRt., ekki fyrr en
Arslanbekk. . bat’ðií skipað'. 30.. vörðuni., við .
liveRjtw; 'úlyr; vöi'ðum . undír Iivorn
glUgSR. . , ....... .......
Iíúáijein .Húslía,.. þessi iandsliorna.fiítJrkari
skytai. þó R.drj'i haía faliít, hór þeubcrtpy
inu? — Ómöguleg).,.- við eyuni bary, . tveir
hér inni. •
Það skal vor'ða. iiomim -dýrt ef hann leyfir
sér að sfcela friHú vorri! 'hrópafti-omiriim —
og ótti lians breytti«t > uú. í ’iSaöto. réiðh .,
umirL'iganna, með átvinnuleysi,
með dýrtíð, með iánveitinga-
banni ■— í stut.tu máli með öll-
um iþeim árásum á lífskjör
verkalýðs og millistétta,.. som
hófust 1947 og hörðnuðu tun
allan helming í marz 1950.
Alþýðan hafði svarað með
verkföllunum- .191-7, 1949,: verk-
fallinu í maí 1951, og ioks með
vetrarverkfállinu mikla nú í
desember 1952. Það urðu harð-
vítugustu stéttarátök, sem orð-
ið höfðu á Islandi um langt
skeið.
Ríkisstjórnarklikan hafði
ætlað a ð svelta verkalýðinn til
uppgjafar. Húti hafði ætlað sér
að beita öllu því ofbeldi, sem
hún réð yfir. til jxrss að níðast
á samtökum verkalýðsins.
En ríkisstjórnin rann, þegar
•á hólminn kom. Hún jiorði ekki
annað en láta miklu meira und-
an verkalýðnum í kröfum, en
hún hafði nokkru sinni ætiað
sér, þó ekki hefði hún hins-
végar vorið beygð eins og
þurfti og eins og hægt var, ef
allir AB-menn í forustu verk-
fallsins hefðu staðið heilir. vió
hlið jveirra verkalýðsfélaga
Reykjavíkur, er mest mæddi á.,
En ríkisstjórnin t'arm sig al-
gcriega einangraða. Hún í'ann
að mestöli þjóðin var á nióti
hcnni, hafði alla saniúð með
verkalýpmim og óskaði liouuni
sigurs I baráfcfcu lians.
En r'kisstjórnin: j>. e. Fram-
sókn og liitt Ihaldið, sér að hún
muiu næst þurfa að bcrja
verkalýðinn niður, án þess að
liirða um það, hvort henni tekst
að \eikja raðir lians, eða nm
liitt, uð mestíili þjóðin liafi sam-
úð með kröfum hans. Þess
vegna sér ríkisstjórnin að hún
yerður að koma sér upp vopn-
uðum lier gegn alþýðn íslar.ds,
ef. það .á að vera. liægfc að halda
fólkinu undir okinu, jiegar búift
er að svíkja loforðin uin að
stöðva dýrtíðina, búið að leiða
meica atvinnuleysi yfir það, bú-
ið að læiíka gengið eun með
meiri bátagjalileyri og öðrum
ráðstíifunum.
Þess vegna liefur Framsókn
og íhaldið komið sér sanvan um
J>að nú um jóliu að koma hér
upp vopnuðum her gegn alþýð-
unni, livort sem jæssir flokkar
J)ora að gera meira í l»ví máli
l'yrir Uosningar. Og nú er ekki
Íengur höfð gamla aðferðin að
tala ’um ríkislögréglu, en meina
lier gegn verkalýðnum. Nú er
opinberlega talað um vopnað-
au her.
En þeim verða. heldur er.
ekki mislagðar liendur í áróðr-
inúm fyrir þelni yfirstéfctarher
(— Heimdall&rhermim úr
Framsóki arbúðunum eins og
80. marz’).
Þa' átti auðvitað að gríinu-
klæða þennan yfirstétfcarher
\s*.*m .þjóðiegan" her til að verja
ísland, lýðveldið og Aineríku
fyrir ótætís „kommúnismau-
um“! Og Iljarrii hélt sér við
j:að „prógram" enda búinn að
fá.ietirmi í að skýra jiað j»ann-
ig Ú Mátðarliindi áður.
En glínmskjálftinn íór með
Hermanu. Nú faimst, glímu-
kappansm að hann.) rði :ið sýna
sig. „Sánð þið hvernig ég lagói
lrnnu. piitar"! Gort Jóns sterka
var andinn í grein Hennanns.
Og Hennanni varð á ein ör-
lagar'kasta pólitíska skyssan i
síiiu lílT. Ilann Jkom 'upp um
það ú liverjum „íslenzki herinrí'
átti að berja: á verkalýðnum.
þegar Iianu Iieimtar hrauð og
vinnu.
Það lagðisfc lítiö fyrir kapp-
ann. Maðurinn, sein skrifaði
Héiðnahoi'gs-gremina 1949-
hrópaði nú sjálfuT úr Heiðna-
hergi Olíufélagsins: ég- hcimta.
íslenzka . menn vopnaða til að
berja niður þá alþýðu sem
lieimtur brauð handa börnum
■sínum, og afhjúpar ránssicap og”
siðBpillingu yfirstéttarinnar.
---O'—
íslenzk alþýða liefur í aldar-
fjórðung barizt gegn j>ví að ís-
lenzka yfirstóttin vopnaði her
gegn vinnandi stéttum landsins_
Islenzk alþýða vill hindra að
mannvíg og hlóðsútheliingar
hefjist að nýju á Islundi. !*■-
Ienzkri alþýðu finnst ínaunfall
siít nóg í strlðitm við Ægi, í
slysurium við vinnuna, — þó að
yfirstéttarsfcrákar Reykjavíkur
séu ekki vopnaðir lil að drepa
veiikameuu og sjómenn islands.
Islenzk aljiýca liefur í aldar-
f jórðungsbaráttu hindrað mynd-
un vopnaðs yfirstéttaihers í
Reykjavík.
Islenzk alþýða helur samfcím-
is sýnt það í rcyud að það er
hægt að stjórna á islandi án
ofbeldis og hers, ef látið er
vera að stela og nena af viun-
andi stéttum landsins ]>or ra
þess auðs, er J)ær skapa. En al-
þýðan krcfst jæss að hún fái
að sjá vaxandi réttlætí, batn-
andi hlufc hins vinnandi manns.
— Og það er jægar yfirstéttiu
neitar henni um iR'tta, að alþýð-
ail miunir á hver skapar auð-
inn, minnir á Jiað í verkföllun-
mri miklU; Og þá ærist yfirstétt-
in og heimtar siiin her.
| — o—
íslenzk alþýða Jiefur með ald-
arfjórðungs harðvítugri baráttu
hiudrað jiað að stéttabaráttau
á íslamli yrði útldjáð mcð
vopnum. Alþýð’unni hefur tek-
izt jn*Ita frarn til Jiessa og Jiað
hefur enginn maðttr verið veg-
inn enn í stéttabaráttu aljtýðu
og reykvískrar yfirstéttar.
Öll íslenzka þjóðin, að örfá-
nm erlendum erindrekum und-
anteknum, óskar þess af heil-
um hug að sú gifta mcgi fylgja
þjóð vorri áfram að þurfa ekki
að berast innbyrðis á banaspjót.
Þeim möhnnm, sem nú
heimta vopnaðan her gega ís-
lerizkri alþýðu, er bezt að gera
sér ljóst, hver Jieirra sck verð-
úr gagnvart þjóðir.ai framveg-
1s. ef þeim tekst að koma áform-
um sínum frnm.'
En. hlatverk íslenzkray :il-
þýðn er nú að sameiuast g:*gn
þessari uý.jostn ógnun umertsku
a.geutaniia og auðvu’.dscrlndri'U-
■nn' : við t'rift í iaudúru, sameiii-
■ast um að kveða niður í tuestu
kosningum hervæðiriga ráfbnn
ílialds og Framsóknai'. sunpin-
asfc um inymiuo ,|M*'rrn=r J‘jéð-
fylk'mgnr nm Iri? o« frc-fcsi i
latadV voru, sem HósistJisfcatíokk-
nrinn ahlrei liefur Jii'ejTtzt á aft
Irnóa-þjóoiimi.