Þjóðviljinn - 25.01.1953, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 25. jnúar , 1953 —
6)
Nýr kjóll fyrir gamlan
Allar getum við orðið fyrir ó-
happi og 'kjólar enda oft ævi
sina fyrir timann, vegna þess
að eiLthvað gerist sem okkur
finnst óbæta.iilegt. En þó er
nær alltaf hægt að lagfæra
kjól, svo að hann verði not-
hæfur, en það er erfiðara við-
ureignar, ef kjóliinn á að verða
jafngóður og liann var fyrir
óhappið, en það er auðvitað
æskilegast. Ekki er vist, að
dæmið sem hér er tekið, geti
orðið þér að liði í þínu vanda-
máli, en ef til vill færðu hug-
mynd sem getur orðið þér að
gagni.
Lítum á ullarkjólinn Iiennar
frú H. Hann hefur látið mikið
á sjá. Frú H. fé'kk hann árið
sem leið og hún á ekki mjög
mikið af fötum og því er það
mikill skaði fyrir hana að
missa snotrasta kjólinn sinn.
Þetta er svartur ullarkjóll með
fjórum skemtilegum skeifulaga
vörum og í hálsinn er hvítur
silkikragi. Svo gerist slysið.
Dag nokkurn er frú H. i kjóln-
um í eldhúsinu, það er að vísu
óráðlegt eins og allir vita, en
gerum við það ekki allar ein-
hvern tíma? Hún er með mitt-
issvuntu, en ekkert hlífir blúss-
unni og það óhapp gerist að
hún fær stóra og ljóta, bletti
á blússuna og' eftirá kemur í
ljós, að það er ómögulegt að
ná þeim úr. Það er ógern-
ingur að fjarlægja merkin eftir
blettina. Þetta gerðist í vor, og
gröm og sár hengdi frú H.
Ikjólinn inn í fataskáp yfir sum-
arið. En þá gerist annað slys.
Mölur kemst í kjólinn og hám-
ar hann í sig indælt ullarefnið,
og þegar frú H. ætlar að at-
huga kjólinn í þeirri von að
geta skinnað eitthvaó upp á
blússuna með blettunum, kemst
hún að raun um að hún hefur
fengið annað vandamál til að
IJtla teiknin^in sýnir kjólinn
eins og hann leit út í upphafi
og örvarnar benda á það sem
eyðilagði kjóiiim, sem ekki er
hægt að ná úr og mölgötin.
Söfnunin
Framhald af 1. síðu.
stækkunina, því þeir séu svo
iræddir við að stofnaður verði
sjenzkur her!
Hrseösluskrií þessi eru ofur
-liiijanleg. Tímanum tókst um
skeið að afla sér nokknrra
rýrra áskrifenda með æsifregn-
im, en þeir eru nú óðum að
snúa baki við hlaðinu aftur,
iru orðnir leiðir á upplognum
rétfum og kynntust blaðinu
réttilega í desemberverkfallinu
nikla. Tíminn býst við að upp-
sagnimar k«mi eins og skriða
ftir stækkun Þjóðviljans og
ölaðið verði jafn einangrað á
sý í ReykjaV'k og forráða-
nenn flokksins.
Eiiuiig þetta cr ágætur á-
A*angur af söfnuninni í stokk-
’inarsjóð Þjóðviljans. Fylgjum
ácim árangri vél eftir.
Prestkosning
1 prestkosningunni er fram
iór í Víkurprestakalli í V.-
-•kaftafellssýsluprófastsdæmi
.yoru 427 á kjörskrá. Atkvæði
greiddu 291.
Fulltníaráðið
Framhald af 1. síðu.
höfum samstarf við ykkur
,,sameiningarmenn“ um stjórn
Fulltrúaráðs verkalýðsfclag-
anna í Reykjavík.
Ég hefi haft samráð við fé-
laga mína, Alþýðuflokksinenn í
miðstjóm Alþýðusambandsins
og Alþýðuflokksmenn er sæti
eiga í Fulltrúaráðinu og kom
okkur saman um að svara mála-
leitan ykkar með eftirfarandi:
„Með tilliti til þess, að engin
stefnubreyting hefur átt sér
stað á afstöðu Alþýðuflokksins
til samstarfs við kommúnista í
verkalýðshreyfingunni. eins og
hún kom skýrt fram við stjórn-
arkjör á þingi iýlþýðusam-
bandsins s.l. nóvember og þar
sem við lítum ennfremur svo á,
að Kommúnistaflokkar allra
landa stefni að ’því, að koma á
þjóðskipulagi, þar sem verka-
lýðurinn er sviptur frumstæð-
.ustu réttindum sínum, þar á
Eini umsækjandinn, Jónas
Gíslason cand. theol. lilaut 237
at'kv., 54 seðlar voru auðir. Var
Jónas Gíslason því kosinn lög-
mætri kosningu.
Ralmagnsiakmörkunin
Kl. 10,45-12,80
Hafnarfjöiður og nágrenni. —
Reykjanes.
—o—
,-\ niorgun (insinud.) kl. 10,45-12,30
Nágrenni Rpylcjavikur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalinu
frá Flugskálavegi við Viðeýjar-
sund, vestur að Hliðarfæti og
þaðan til sjávaf við Nauthólsvik
í Fossvogi. Laugarnes, - ineðfram
Kleppsvegi, Mosfelissveit og Kjal-
arnes, Arnes- og Rahgárvallasýslur.
Austurbærinn og Norðurmýri,
milli Snorrabrautar og Aðalstræt-
is, Tjarnargötu og Bjarkargötu
að vestan og Hringbraut að sunn-
an.
Eftir hádegl (kl. 18,15-19,15)
Vesturbærinn frá Aðalstrætí,
Tjarnargötu og Bjarkargötu. Mel-
arnir, Grímsstaðaholtið með flug-
vallarsvæðinu, Vesturhöfnin með
örfirisey, Kaplaskjól og Seltjarn-
arnes.
glíma við. Usidir einum vasan-
um eru mörg ■andstyggileg möl-
göt. Þetta er afleitt, og það er
ekki auðvelt* að bjarga þessu
við. Vegna vasanna á blússunni
er ekki eins auðvelt að fella
nýtt efni inn í blússuna og jafn-
vel stærsti vasi getur ekki hul-
ið mölgötin. Hvað er þá hægt
að gera við kjólinn? Fyrst og
fremst þarf að stoppa í möl-
götin og fórna framstykkinu
á blússuruni. Byrjaðu á því að
spretta framstykkinu úr. Not-
aðu svo þræði úr því til þess
að stoppa í götin, á þann hátt
ber minnst á þeim, en þó eru
þau sýnileg. Af því að þetta
er tiltölulega nýr kjóll úr góðu
efni, borgar sig að kaupa nýtt
efni til þess að gera við halin
með, ef ekkert notliæft efni er
til á heimilinu. Það má gjarn-
an &iota mynstrað efni. Svart
sil'kiefni með hvítum doppum
eða svart og hvítröndótt efni
væri fallegt, en það má líka
nota ljóst ullarefni. Grátt eða
ljósblátt fer mjög vel við svart.
Úr nýja efninu er saumað nýtt
framstykki í blússuna og það
er auðvelt að sníða eftir gamla
stykkinu. Til þess að hylja
mölgötin er búinn til klútur,
sem stungið er í vasanai eins og
sýnt er á teikningunni. Ef
klúturinn fer ekki vel í vas-
anum er hægt að taka vasann
burt og búa til nýja úr nýja
efninu. Tilvalið er að búa til
uppslög á ermarnar úr nýja
efninu og nú er alls e'kki hægt
að sjá, að þetta sé gamall
kjóll, sem orðið hefur fyrir
leiðinlegum slysum.
meðal réttinum til að semja
um kaup fyrir vinnu sína um
kjör sín að öðru leyti, þá telj-
um við af þessum sökum að
ekki komi til mála að Alþýðu-
flokksmenn eða aðrir lýðræðis-
sinnar í verkalýðshreyíingunni
geri isamninga um sameiginlegt
framboð við lcommúnista til
trúnaðarstarfa í verkalýðs-
félögunum eða öðrum stofmm-
um innán verkaiýðssamtak-
anna.
Með félagskveðju,
Jón Sigurðsson (sign).
Lausnir á taillokunum
ÞraUt Herbstmanns:
1. b8Dt Kxb8 2. Kd7f Ka7 3.
Bglt Kb7 (Kóngurinn verður að
loka biskupinn inni fyrr eða síð-
ar)..
4. Be5 Dg8 5. Bf8!! og jafntefli,
þvi að hvítur er patt ef svartur
drepur biskupinn, en Ka7 eða Kb8
svarar hvxtur með Bc5f eða Bd6t
og síðan Bf8.
Þraut Biancliettis:
1. Bb2 Hh6 2. Hg3i Kh7 3. Hg7t
Kh8 4. Kbl!! Og vinhur hrókinn
eða mátar strax.
1. —Hg8 2. HcSí! Kh7 2. Hh8 mát
Svartur getur eínnig leikið 1. —
Hf8 eða 1. —Hf7 (og eru lausn-
irnar þá bergmál þessara.
NEVIL SHUTE:

Hann reyndi að. ná isambandi við Cavanagh á skrifstofu
/ Þjóðabandalagsins í Genf en fékk þær upplýsingar að ekkert
símasamband væri lengur við Sviss. Hann spurði hvort liægt
væri að secida símskeyti og honum var sagt að öll sím-
skeyti til Sviss yrði að afhenda persónulega á símstöðina
til ritskoðunar, áður en leyft væri að senda þau. Og á sím-
stöðinni var löng biðröð.
Það var kominn matmálstími; hann gafst upp við að
reyna að ná sambandi við Cavanagh. Að vísu hafði hann fra.
upphafi verið vondaufur um að það tækist. Sem gamall og
lífsreyndur maður vissi hann að það var til lítils þótt honum
tækist að ná sambandi við foreldrana gæti hann samt ekk't
komizt aftur til þeirra né þau til hans. Hann yrði að halda
áfram og koma börnunum heim til Englands eins og hahn
hafði tekið að sér; frá Sviss var engrar hjálpar að vænta.
Það var uíidarl&ga hljótt og tómlegt á gistihúsinu: í dag
var eins og allir hermenn væru víðs fjarri. Hann fór í
veitingasalinn og taað um að hádegisverður yrði sendur upp
á herbergið handa sér og börnunum.
Herbergisþernan kom von bráðar með matinn. Börnin
voru í háværum samræðum á frönsku um mycidirnar af
Babar ;og vasaklútakanínuna. Konan ljómaði af ánægju;
svona samkunda var henni að skapi.
Howard sagði: „Það var fallega gert af yður að leyfa.
Rósu litlu að leika við Sheilu litlu. Þær eru strax orðnar
vinkonur“.
Konan varð ræðin. „Það er ekkert að þakka, monsieur —
alls e'kkert. Rósu finnst svo gaman að leika sér við litil
taörn, já og líka kettlinga og livolpa. Hún er alveg eins og
dálítil mamma“. Hún straulc hlýlega um koll telpilmiar.
„Hún getur lcomið aftur eftir hádegisverð, ef monsieur vill“.
Sheila sagði: „Eg vil að Rósa komi eftir mat, monsieur
Howard“.
Hann sagði með hægð: ,.Þú þarft að leggja þig eftir mat“.
Hann sneri >sér að konumii. „Hún mætti kannski koma
Sdukkan fjögur aftur?“ Við Rósu sagði hann: „Viltu koma
og drekka með okkur te í dag — á enska vísu ?“
Hún sagði feimnislega: „Oui, monsieur".
Hún fór og Howard" gaf börnunum að< borða. Sheila var
enn með dálitinn hita. Haarn setti bakkann út fyrir dyrnár,
þegar þau höfðu matazt og sagði Ronna að leggjast í rúmið
hjá systur sinni. Svo teygði hann úr sér í armstólnum og
fór að lesa fyrir þau upp úr bók, sem móðir þeirra hafði
látið hann fá og hét Amelíanna í cirkus. Innan skamms
voru hörniai sofnuð; Howaýd lagði hókina frá vsór ög svaf
sjálfur í klukkutíma.
Seinna. um daginn gekk hann aftur gegnum borgina og að'
símstöðinni með Ronna sér við hlið ,og í Vasa hans var langt
símskeyti til Cavanaghs. Lengi vel leitaði hann að réttu.
skrifstofucini og fann haiia að lokum og fyrir framan dyrnar
var hópur af (kvíðafullu Og órólegu fólki. Dyniar vom lokað-
ar. Ritskoðarinn hafði lokað skrifstofunni og farið, enginn
vissi hvert. Skrifstofan yrði opnuð aftur klukkan iúu næsta
morgun.
„Þetta er ekki rétt gagnvart okkur“, sagði fólkið. En við
þessu virtist samt ekkert að gera.
Howard og Ronni geagu aftur heim á hótelið. Aftur voru
komnir hermenn í borgina og löng bilaröð lokaði veginum til
norðurs hjá hrautarstöðinni. Við stöðina voru þrír geysi-
stórir skriðdrekar með ótal byssum, uggvænlegir á að líta
en óhreinir og illa hirtir. Þreytulegar ahafnir þeirra \oru
að fylla þá bensíni og mennimir virtust dauflegir og áhuga-
íausir. Það fór hrollur um gamla manninn meðan hann horfði
á þá vinna. Hvað var það sem Dickinson hafði sagt? „Eiga
fótum fjör áð launa“.
Það gat ekki verfð. Fra'kkar höfðu alltaf verið hraustir
hermenn.
Fyrir þráheiðni Ronna gengu þeir út á torgið og stóðu um
stund og virtu slcriðdrekana fyrir sér. Það óð sifellt á litlá
drengnum; „Þeir geta farið yfir veggi og meira að segja
hús. Beint yfir >þau“.
Gamli maðurinn starði á ófreskjurnar. Ef til vill var
þetta satt, en ha«n var elckert hrifinn af því sem fyrir augu
hans ’bar. „Þeir virðast ekki sérlega þægilegir“, sagði hann
þýðlega.
Ronni leit á hann með vanþóknun. „Þeir fara alveg ægilega
hart og byssurnar skjóta, pó, pó, pó“. Hann leit á Howard.
„Verða þeir hérna í álla nótt?“
,,Ég veit það eklci. Þó býst ég við þvi. Komdu nú, Sheilu
er farið að langa í te. Þú ert víst orðinn svangur líka“.
Matur hafði mikið aðdráttarafl, en Ronni horfði löngunar-
augum um öxl. ,,Má ég fara og skoða þá á morgun?“