Þjóðviljinn - 08.02.1953, Blaðsíða 5

Suaiiudagur 8. Tebrúar 1953 — ÞJÖÐVILJINN — (5
Framkvœmdasiióra danska rauSa krossms Heffir ofan af
áróSri atlanzb!aSanna
Framkvæmdastjóri danska rau'ða krossins, Aage Schoch,
hefur komiö' meö' athyglisveröar upplýsingar um þann
„flóttamannastraum“ frá Austurþýzkalandi til Vestur-
þýzkalands sem atlanzblööin og útvörp nota á hverjum
degi í áró'ðursskyni gegn alþýöuríkjpnum.
Schoch fór til Berlínar í þvi
skyni að kynn.a sér „fl.ótta-
mannavandansálið“, en danski
rauði krossinn hefur safnað fé
til styrktar flóttamönnunum. I
viðtali við blaðamenn, sem hann
háfði eftir að hann kom heim,
sagði, hann, að tæpur fjórðung-
ur, eða 23%, flóttamannanna
væru „þjóðfélagsóvinir (asoc-
ial elementer), svartamarkaðs-
braskarar og aðrir ótíndir glæpa
menn, sem óttast að upp urn þá
komist. Schoch sagði að aðeins
2-3% af flóttamöanunum væru
pólitískir flóttamenn, þ. e. menn
sem taka þann kost að flýja,
af því þeir óttast að upp kom-
ist um undirróðrirsstarfsemi
þeirra gegn löglegri stjórn
Austurþýzkalands.
Flóttamenn ragnnefni
Schoch sagði annars, að það-
væri algert ranguefni að tala
um að þetta fólk flýði frá Aust-
ur-Berlín. Nær sanni væri að
segja að það flyttist til Vestur-
Berlínar. Það keypti sér far-
miða á járabrautarstöðvum í
Austur-Berlín, einsog hverjir
aðrir ferðamenn og engir tálm-
uðu ferð þeirra á neinn hátt.
Fjórðungurinn snýr aftur.
Schpcli kom með ýmsar aðr-
ar athyglisverðar upplýsingar.
Þannig skýrði hann frá því, að
fjórðungur flóttamannanna
sneri aftur til Austurþýzka-
lands, en eina höfuðorsök flótta-
mannastraumsins taldi hann
taumlausan.árAður blaða og.út-
varps í Vesturþýzkalandi og
V.-Berlín. Þau klifuðu í sífellu
á því að allt væri á afturfótun-
um í Austurþýzkalandi en allt
gengi vel í Vesturþýzkalandi, og
væri hvort tveggja jafnfjarri
sannleikanum. Miltill hluti flótta
mannanna kemur því til Vest-
ur-Berlínar í þeirri von að eiga
þar hæga lífdaga, en verða
brátt fyrir vonbrigðum.
Og þar væri skýringin á þvi,
að fjórðungur þeirra snýr aft-
ur heim til sin, eftir að hafa
kynnzt hinu vestræna ,,lýðræði“
af eigin reynd.
New York Times.
segír sömu sögima.
í fréttaskeyti, sem fréttarit-
ari bandaríska stórblaðsins
New York Times í 'Berlín, Walt-
er Sullivan, seadi blaði sínu 29.
m. er gefin frekari skýring
flóttamannastraumnum. Hér
eru glefsur úr skeytinu:
„Þeir éinir, sem á einhvern
hátt geta talizt pólitískir flótta-
menn, fá flugferð til Vestur-
Dýzkalands. Hinir fá ekkert at-
hvarf, verða að reika um göt-
ur borgarinnar og eru nú fa.ra-
ir að stofna öryggi hennar í
hættu. Þó vitað sé, að sumir
þeirra eru laumumenn kommún-
ista, er þó roiklu fleiri „reköld“
(,,drifters“). Lítið er vitað um
fortíð þeirra og ólíklegt að þeir
eigi eftir að leggja nokkuð upp-
bygilegt af mörkum í borgar-
lífinu“.
Reknir útá gaddinn.
Sullivan segir, að yfirvöld í
Vestur-iBerlín segi að 8.000
þéirra flóttamanna sem komið
hafa í jaipíar, verði ekki taldir
pólitjskir flóttamenn og þeir
verði því að sjá fyrir sér sjálf-
ir án nokkurrar aðstoðar yfír-
valdanna. Það er auðvelt að
reikna út hvað það merkir í
borg, þar sem á f jórða hundrað
þúsund manns ganga atvinnu-
lausir.
•Síðan segir Sullivan-: „Sumir
álíta, að yfirvöld í Austurþýzka-
landi séu fegin að losna við
flóttamennina. Þeir benda á, að
það væri liægur vandi fyrir lög-
regluna í Austur-Berlín að
koma í veg fyrir flótta þeirra.
Þegar flóttama.nnafjölskyldurn- '38.832 menn sem flúðu atvinnu
ar fara uppí járnbraútarlestirn-
ar í Áustur-Berlín, sem eiga að
flytja þær tií Vestur-Berlínar,
með fangið fullt af farangri, þá
getur engum dulizt hvað fyrir
þeim vakir“.
Boðnir velkomnir- helm afíur
gi»
leysið f Vesturþýzkalandi á
þessum tíma. Af þeim voru
15.511 úr verkamanaastétt,
4739 skrifstofumenn, læknar og
verkfræðingar o. s. frv. qg mik-
H1 fjöldi stúdenta, handiðnaðar-
manna og bænda. 12.379 voru
á herskyldualdri (19-25 ára) og
Sullivan segir, að blöð í Aust- ‘9161 26-40 ára gamlir. Allir
ur-Berlín lýsi yfir samúð sinni
með flóttamönnunum, og bjófc'i
þá velkomna til heimkynna
sinna' aftur. Frásögn Aage
Schochs leiðir. i lj'ós, að raikill
hluti þeirra tekur því boði.
39 þús. flúðu atvinnulcysið.
Sullivan hefur eftir austur-
þýzkum heimiídum, að 39.00C
manns hafi komið til Austur-
þýzklands frá Vesturþýzkaland’
á fyrra helmingi síðasta árs. I
blaði því sem John Peet, sem
áður var frcttaritari Reuters_ í
Berlín, gefur út, Democratic
German Report, er skýrt nán-
ar frá þessu. Alls voru það
hr
á þeir fengið atvinnu og hús-
taka nú virkan þátt í
uppbygg: ngu sé "falismaas.
l'W) C£
‘tir w ar
Mikill fagnaðarfundur varð
milli mæðgina í Danmörku um
daginn, þegar þau hittust aftur
eftir 40 ára aðskilnað. Móðirin
hafði ekki frétt af syni sínurn í 30
ár, og þó hafði hann aldrei farið
út fyrir landsteinana.
Henni hugkvæmdist að auglýsa
eftir lionum í óskalagaþætti
danska útvarpsins qg bar þáð ár-
angur nær þegar í stað. Hann tók
járnbrautarlestina til Kaup-
mannahafnar frá Jótlandi. þar
sem hann hal’ði búið í .25 ár, og
daginn eftir varð fagnaðarfundur-
inn. Honum hafði verið komið til
fósturs þegar har.n var 11 ára,
síðan hafði komið upp missætti
milli hans og fqðurins, og það var
ekki fyrr en eftir andlát hans, að
móðirin, áræddi að reyna að hafa
upp á syni sínum.

amenii
Edcii sýndi DoIl.es
lítilsvirðingo
Scripps-Howai'd blaðalujng-
urinn í Eandaríkjununj liefur
ráðizt heiftarlega á brezku
stjórnina fyrir að sýna Iínlles,
utanríkisi'áðherra Bandaríkj-
anna lítilsvirðingu. Er til-
efnið það, að þegar Duiles kom
til I.ondon fyrir nokkrum dög-
um tók engiirn í'áðherra ácmóti,
lionum á flugvellinum hpldur
embættismaður úr utam-íkis-
ráðuneytinu. Segja blöðin að
Eden, utanríkisráðherra Bret-
lands, hafi móðgað Dulies að
yfirlögðu ráðL
SáSa ástk®Kus srnar sesn emkaritasa
FormaÖur bandarískrar þingnefndar, sem rannsakaö
nefui kostnaö viö utanríkisþjónustu Bandaríkjanna, Olin
Johnston, öldungadeildarþmgmaöur, segir þaö hafa vakiö
iurðu nefndarinnar, hve hálaunaöir bandarískir embætt-
smenn eriendis væi'u og hvílíkt býlífi þeir gætu leyft sér.
Hann.skýrði um leið frá ýms-
um fróðlegum staðreyn.dum, en
það sem mesta athygli hlýtur
að vekja er, að hvor'ti meira
né minna en 250.000 manns
gegna störfum erlendis hjá
bandarísku utanríkisþjónust-
unqi. Þessi ógurlegi mann-
fjöldi gefur liugmynd um, hve
mikið Bandaríkin leggja upp-
úr ströngu eftirliti með lepp-
ríkjum sínum.
Það var annars skoðun John-
ífdskð stiórnin gofst upp
fyrsr hiónaskiinuðum
Tekwr upp samninga vi6 San Marino
Fréttamaöur bandarísku fréttastofunnar AP i Róm
segir, a'ö útlit sé nú íyrir aö deila sú, sem staöiö' heí'ur
áruir. saman milli ítölsku stjórnarinnar og smáríkisins
San Mai’ino muni ieysast á næstunni.
tcns, að helmingurinn af þessu
starfsliði væri óþarfur. Nefnd-
in hefur verið á sjö vikna ferða-
lagi um ýms löad og kynnt sér
starf og skilyrði utanrikisþjón-
ustunnar. Hún komst að því, að
víða búa bandarískir embætt-
ismenn í -dýrindisíbúðum eða
lúxusvillum ,og, hafa, Um sig.
hópa þjónustuliðs.
Nefndin hafði auk þess kom-
izt að raun um, að það er ekki
óvanalegt, að« bandarískir emb-
ættismean láti greiða ástkon-
um sínum laun úr bandaríska
ríkissjóðnum með því að kalla
þær einkaritara sína. Þegar þeir
færu land úr landi tækju þeir
ástkormr sínnv með á kost.nað
sarna aðila og kæmu þeim í
nýjar stöður á kostnað ríkis-
ias.
Enghm þeirra emhættismanna,
sem nefndin átti tal við á ferða-
liaginu, iét í ljós csk um að kom-
ast heim til Bandaríkjanna aft-
ur, úr þeim veHysíingum sem
þeim voru búnar er'eudis. Marg-
ir þeirra viðurkenndu, að þeir
hefðu fengið lausi í hálft ár
eða meira, án þess að vinna
liandartak, mörgum þcirra var
meira að segja ókunnugt um,
h\’ert starf þe:r ættu að leysa
af hendi, eða liverjir væru yfir-
menn þeirra.
tenftjarann
Það kom fyrir í hringleika-
húsi í Fingas skammt' frá Dub-
lin í Irlandi um daginn, að ljca
réðst á Ijónatemjarann, meðan
sýning stóð yfir og drap hann.
Temjarinn hrasaði þegar hann
gekk inuí ljónabúrið og féll við.
Ljónið stökk á hann og reif
ihann í sundur með klónum.
Hreinsun
i UNESCO
Taylor, Bandaríkjaihaðurinn,
sem tók við stjórn UNESCO,
Menningar- og fræðslustofnun-
ar SÞ, þegar Mexíkómaðurinn
Bodet sagði starfinu lausu, hef-
ur aú fyrirskipað rannsókn á
„þjóðhollustu“ allra banda-
rískra starfsmanna UNESCO.
Verða þeir yfirheyrðir um
stjórnmálaskoðanir sínar og
bandaríska leynilögreglan, FBI,
látin njósna um þá.
Deilan er upp komin vegna
þess að kommúnistar og sósíal-
fstar ráða meirihluta í stjórn
San Marino, og hafa ítölsku
afturhaldsstjórnirnar síðan í
stríðslok reynt að svelta íbúana
til hlýðni með því að gera.
stjórn lýðveldisins erfitt fyrir á
allan hátt.
Ea San Marino-búum hug-
kvæmdist snjall mótleikur. Þeir
rýmkuðu þau lagaakvæði sem
fjalla um hjónaskilnaði, — með
þeim árangri að þúsundir Itala
hafa lagt leið sína til San Mar-
ino til að fá þar lögmætan skiln-
að, en á ítalíu, einsog í flestum
öðrum katólskum löndum, eru
hjónaskilnaðir bannaðir.
Nú hefur ítalska stjórain, sem
náttúrlega telur það skyldu
sína að gæta siðferðis borg-
aranna, hafið samningaumieit-
anir við stjórn San Marinos
og boðizt til m. a. að skila aftur
þeim tollum sem hún líefur tek-
ið af vörum til San Marino og
stungið í eigin vasa, gega því
að aftur verði hertar reglurn-
ar um hjónaskilnaði.
Baráffan gegn dauÓadómunum heídur áfram
Ekkert fréttist
af máli Kósen-
bergshjór.anna.
Nú er' bráðum
liðin.n mátmður
síðan formleg'
náðunarbeiðni
var send Banda-
ríkjaforseta ■ og
aftöka þeirra
var frestað. Mót-
mælaaldan sem
reis um allan
heim gegn hinum
rangláta dómi
hefur um sinn
knúið Banda-
ríkjastjórn til
ímdanhalds.
Ennþá er þó
langt frá því að
lífi þeirra sé
bjargað, og bar-
áttan fyrir náðun
þeirra heldur því áfram. Á myndinni sést mótmælaganga í London, þar sem borin eru spjöld með
áletruðum kröfum um náðun Rósenbergshjónanna. Bandaríkjastjárn þarf að finna að hún mun
vinna sér ævarandi fyrirlitninga allra góðra manna, ef hún lætur fremja óhæíuverkið.