Þjóðviljinn - 12.02.1953, Qupperneq 10

20) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagnr 12. febrúar 1953
Kjóll handa hugmyndasnauBri
Frú J. er alveg liugmynda-
snuað, þegar. hún þari „að fá
sér ný föt. Það bætir ekki úr
skák að hún getur aldrei not-
að tilbúin föt vegna vaxtarlags-
ins. Hún_ getur ekki saumað
sjálf og verður því að fara til
saumakonu, og þegar hún getur
ekki komið með neinar tillögur
sjálf, verður endirinn alltaf sá,
að hún fær kjól með fellingum
og V-laga hálsmáli. Frú J. er
hálffimmtug og finnst full-
snemmt að dæmast til að not.a
sama sniðið það sem eftir er
ævinnar. í hjarta sínu er hún
hrifin af rykkingum en henni
dettur ekkert í hug sem hæfir
vaxtarlagi hennar.
Við höfum teiknað kjól
handa frú J. og haft á honum
rykkingar. Rykkingar eru ein-
mitt prýðilegar fyrir erfitt
vaxtarlag, en það skiptir afar-
miklu máli, hvar og hvernig
þær eru hafðar. Frú J. æt.lar
að nota þetta sem sparikjól og
við ráðleggjum henni að kaupa
satín, sem er gljáandi 'k röng-
unni og nota rönguna sem
réttu. Það er prýðilegt eíni
handa þrckvöxnum konum, því
að efnið er þungt í sér og
stendur ekki út. Frú J. er orð-
in þreytt á að ganga sífellt í
dökkbláum og svörtum kjólum,
enda er það óþarfi. Hlýr, dökk-
rauður litur.er prýcilegur., Vín-
rautt er'.. sömuleiðis afbragð.
Flöskugrænt er einnig litur,
sem gerir kjól líflegan án þess
að hann verði of áberandi. Frú
J. hefur ekki sloppið við V-laga
hálsmálið í þetta sinn, en rykk-
ingunum er komið svo smekk-
lega fyrir í kringum það, að
við teljum víst, að hún geri
sér það að góðu. Pilsið á kjóln-
um er alveg slétt og efnið
liggur á ská í, lausa rykkta
stykkinu, sem fest er í hlið-
inni. Það er stytzt að framan,
í hliðinni er það jafnsítt pils-
inu og sömuleiðis að aftan.
Tvær samstæðar gylltar nálar
prýða kjólinn og undirstrika
skökku- linuna.
Grind iyrir
blöð og
tímarit
J>að er gott að eiga grind undir
blöð, timarit og dagblöð. Margar
slíkar eru á markaðnum, einkum
úr spanskreyr og tré. Þetta er
hvort tveg-g-ja fremur dýrt og af
því að svona grind getur tæpast
talizt lifsnauðsyn eru margir sem
neita sér unr þennan litla munað.
Hér er mynd af amerískri málm-
grind, sem er mjög einföld að
gerð. Iíægt er að búa sams konar
grind til úr trélistum og það er
meira að segja hægt að smíða
hana eftir þessari mynd, GHndin
er sizt ljótari úr tré. Þarna er
notað tré í botninn, og það er
fallegra að hafa lappirnar úr. tré
en úr máimi.
.Rafmagnstakmörkun
Fimrntud. 12. febr. kl.
10.45-12.30.
Austurbærinn og miðbærinn milli
Snorrabrautar og Aðalstrætis,
Tjarnargötu og Bjarkargötu að
vestan og Hringbraut að sunnan.
Og,. ef þörf krefur:
Hafnarfjörður og nágrenni. —
Reykianes.
)
Eftlr hádegi (kl. 18,15-19,15)
Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalínu
frá Flugskálavegi við Viðeyjar-
sund, vestur að Hlíðarfæti og
þaðan til sjávar við Nauthólsvík
í Fossvogi.. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangárvallasýslur.
Maturinn
morgun
Steiktar kjötbollur, rauðkál,
kartöflur — Skyr og mjólk
Kjötbollur. Deigið er búið tii
úr nýju eða söltuðu kjöti. Sax-
1 að 3svar sinnum i kvörn,
þjappað niður í skál, skipt í
' fjóra jafna hluta — einn tekinn ,
upp og hóifið fyllt lauslega (
með hveiti. Þynnt út með 1
, eggi eða 2 eggjahvítum, mjólk *
. og (eða köldu kjötsoði. Saltað,
I ef þörf er og lítil bolla soðin
, eða steikt til að prófa hvort ,
I deigið er hæfilega þykkt og ,
i kryddað. Útbúið er það mikið (
| deig, að nóg sé í aðra máltíð, j
i t.d. að kvöldinu. Má þá sjóða (
i nokkuð af deiginu í móti og (
1 hafa í jafning með rófum i
* annaðkvöld.
1 1 staðinn fyrir rauðkál er á- <
1 gætt að hafa niðursoðið brún-
1 kál eða nýtt hvitkál —- þegar <
það er til.
um Þau virtust öll inniíega sanunála um það. Yngri kona fyrir aftan hana sagði: ,,Þau
,,Ég skal búa til fiautu handa honum,“ gætu sofiðj hlöðunni, mamma.“
sagði hann rólegur. Hann efaðist um að Péitri. Gamla konan sagði: „Ha? Hlöðunni?" Hún
væri'ánægja að því, en hinuni börnumun þætti virti Howard vandlega fyrir sér. „Það hafa
það gaman. „Ea við verðum að- finna réttan stundum sofið hermenn í hlöðunni. Hafið þér
runna. Hesliviðarrunna.“ nokkra peninga?"
„Hesliviðarrunna,'* sagði Roiini. „Finnum Hann sagði: „Ég hef nóg til að borga fyrir
helsiviðar-runna. ‘‘ gott rúm hasida þessum börnum.“
Þau gengu eftir veginum í síðdegishlýjunni, „Tíu franka?“
ýttu barnavagninum og leituðu að heslirunna. „Ég hef tíu franka. Má ég sjá hlöðuna?“
Loks kom Howard auga á runna. Þau höfðu Hún gekk á undan honum gegnum fjósið og
gengið í þrjú kortér og það var kominn tími til inn í hlöðuna sem var áföst við það. Það var
að börnin hvíldu sig. Hann gekk að runnanum stór, auður skáli, kuldalegur og þægindalaus. -
og skar af honum grein með vasahnífnum sín- Yngri konan gekk í humátt á eftir þeim.
um. Svo gekk hann með þau út fyrir veginn, Hann hristi höfuðið. „Mér þykir það leitt,
lét börnin setjast í grasið og gaf þeim appelsínu frú, en bömin verða að fá rúm. Ég verð að
til að skipta á milli þeirra. Börnin þrjú horfðu leita annars staðar.“
á hann í hrifningu meðan hann skar greinina Hann heyrði að yngri konan hvíslaði eitt-
til og hirtu varla um appelsínuna. Rósa hélt ut- hvað um hlöðuloft. Gamla konan mótmælti
anum gráldædda drenginn; hann virtist ekki gremjulega. Hann heyrði ungu konuna segja:
geta bejnt huganum að neinu. Það varð jafn- ,,í>au eru þreytt, litlu skinniii. .. . “• Svo fóru
vel að stinga appelsínurifjunum upp í hann. þær afsíðis og livísluðust á.
Gamli maðurinn lauk við að tálga, batt börk- Hlöðuloftið reyndist viðunandi. Það var að
inn niður og bar flautuna upp að vörumum. minnsta kosti vistarvera, þar sem börnin gátu
Lágt hljóð heyrðist, hreint og tært. sofið. Það varð að samkomulagi að þau mættu
„Jæja þá,“ sagði hann. „Þessi er handa sofa þar fyrir fimmtán franka. Hann komst að
Pétri.“ raun um að konurnar höfðu mjólk aflögu en
Rósa tók við henni. „Sjáðu, Pétur,“ sagði jítinn mat. Hann skildi börnin eftir á loftitnu,
hún. „Sjáðu hvað monsieur hefur búið til sótti barnavagninn; braut sundur brauðið og
handa iþér.“ Hún blés í hana. . afhenti yngri konunni helminginsi, svo að hún
,Svo bar hún hana blíðlega upp að vörum gæti útbúið kvöldverð handa börnunum.
hans. „Flautaðu, Pétur,“ sagði hún. Hálftíma seinna var hann að reyna að koma
Veikur tónn kvað við þrátt fyrir umferðar- börnunum þægilega fyrir í heyinu. Unga kon-
dyninn. an kom inn og horfði á hann um stund.
„Hafið þér engin teppi?“ sagði hún.
FIMMTI KAFLI Hann hristi höfuðið og iðraði þess sáran að
hafa skilið teppið eftir í strætisvagninum.
Loks lögðu þau aftur af stað og gengu í átt- „Ég neyddist til að skilja allt eftir, frú,“ sagði
ina til Montargis. hann lágt.
Það var að koma kvöld; sólin var að hyerfa Hún sagði ekkert en fór burt. .Tíu mínút-
af skýlausum himninum. Um þetta leyti dags um síðar kom hún aftur með tvær grófgerð-
fara fuglartiir í F.nglandi að sj’iigja. 1 mið ar ábreiður. „Þér megið ekki segja mömmu
Frakklandi er lítið um fugla, en ósjálfrátt fór frá því,“ sagði hún.
gamli maðurinn að hlera eftir fuglasöng. Hann Hsnn þakkaði henni fyrir og reyndi eftir
heyrði annan söng. Hann heyrði fjárlægan flug- megni að' búa um börnin. Hún stóð álengdar
vélaayn; lengra burtu heýrði hann skothvelli og horfði’á hann. Innan skamms var hann bú-
og þuagar sprengingar. Á veginum fjölgaði inn að koma börnunum vel fyrir. Hann skildi
herbílunum sí og æ. við pau og gekk út að hlöðudyrunum og horfði
Það var augljóst, að þau komust ekki til út.
Montargis. Þjóðvegurinn lá áfram beint af Konan við hlið hans sagði: „Þér eruð sjálf-
augum; hann gerði ráð fyrir að þau væru búin ur þreyttur, monsieur.“
að ganga á að gizka fimm mílur. Enn áttu Hann var dauðþreyttur. Þegar hann var laus
þau ófarnar tíu mílur og það var komið kvöld. við ábyrgðiaa í bili, hafði hann allt í einu orð-
Börnin vor.u þreytt. Ronni og Sheila voru að. ið máttiaus. '„Dálítið þreyttur," sagði hann.
rífast; gamli maðurinn óttaðist að Sheila færi fæ rnðr að bórða og svo fer ég að sofa
að gráta áður e« langt liði. Rósa var ekki eins hjá börnunum. Góða nótt, frú.“
kampakát og hún hafði verið og hún var hætt Hl'm fór aftur inn í húsið og hann gekk að
að tala við litla drenginn, hún rölti áfram barnavagninum til að ná í brauðhelminginn.
berfætt og leiddi hann. Pctur litli gekk við
hlið hennar fölur og þögull, hrasaði öðru
hverju og hélt fast um hljóðpípuna sína með
annarri hendi.
Það var kominn tími til að svipast um eftir
næturstað.
Það var ekki margra kosta völ. Það var
bcwdabær hægra megin við veginn cg annar
dálítið lengra í burtu til vinstri handar; lengra
en það gætu börnin ekki gengið. .Hann gekk
heim að þeim sem nær var. Spjald sem á var
letrað „Hundurinn er bundinn“ varaði liar.-a
yið, en það 'aðvaraði ekki börnin. Hundurinn,
sem var risastór skepna, hljóp á móti þeim
eins langt og festin leyfði og gaf frá sér æðis-
geagið gelt. Börnin tvístruðust í allar áttir,
Sheila rak upp skelfihgaróp og Rósa fór að
væla. Meðan hundur'nn gelti og börnin stimp-
uðust barði Howard að dyrum og fór fram á
iúm handa bömunum.
tírill gömul kona sagði: „Hér eru. 'engin
; rúm. Haldið þér að þetta sé gistihús?"
i--------------—
, Sá sem fann upp aðferðina til að láta
) kvikmyndiy lireyfast svo hægt sem menn
, vilja, fékk liugmynd sína í veitingahúsi
) í Skotlandi, er hann sá Skota einn við
næsta borð rétta fram höndina til að taka
/ \ið reikningnum.
, Þeir voru á heimleið frá kirkjunni um
( hádegisbil, og voru komnir vestur að
S kirkjugarði er annar sagði: kvernig þótti
) þér svo ræðan hjá nýja prestinum?
( Sæmileg, það voru eiginlega ekki nema
) þrír gallar á henni.
( Jæja, og hverjir voru þeir?
) I fyrsta lagi las presturinn hana af
r blöðUm, í öðru lagi las hann ekki vel; í
) þriðja lagi var hún ekki þess virði að hún
r væri lesin.