Þjóðviljinn - 12.06.1953, Blaðsíða 6

'6) _ ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 12. júní 1953
þJÓflVlUINN
Dtgefandi: Samelningarflokkur alþýðu — Sósía’.istaflokkurinn.
EUtstjórar: Magnús Kjartansson (áb.). Sigurður GuSmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig.
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áakriftarverð kr. 20 á mánuði 5 Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljane h.í.
Utanríkismáíastefna
Aiþý&uflokksins
Því verður ekki. neitað, að Alþýðuflokkurinn hefur undanfarið
kjörtímabil verið með tilburði til sljórnarandstöðu í einstökum inn-
anlandsmálum. Ekki hefur það þó verið talinn eindregnari og hættuj
legri stjórnarandstaða en svo, að stjórnarflokkarnir hafa lagt sig íi
framkróka til að tryggja kosningu Alþýðuflokksmanna í nefndir og^
ráð, sem litli flokkurinn átti ekki þingstyrk til að komast í af eigin'
rammleik. Enda hefur stjórnarandstaða Aiþýðufíokksins verið að-
eins til að sýnast, og sést það ekki hvað sízt á því að í kosningun-
um í sumar hikar þessi flokkur ekki við innilegt kosningabandalag
við flokk Ilermanns Jónassonar og Eysteins Jónssonar, og reynt er
að laða kjósendur að því bandalag; með því að útmála hve yndis-
]ega frjálslyndur Framsóknarflokkurinn sé. Verkamenn ættu að
þekkja ástríki hans til verkalýðshreyfingarinnar af stefnuyfirlýs-
ángu formannsins um nauðsyn innlends hers til að beria á verk-
fallsmönnum, skrifum Tímans um verkfallið mikla í desember, og
margvíslegt ástríki að fornu og nýju. Vesaldómur Alþýðuflokksins í
máiamyndaandstöðu sinni við ríkisstiórn Sjálfstæðisflokksins og
Framsóknarflokksins hefur verið svo augliós, að brúkendyr hans i
stjórnarflokkunum hafa ekki getað stillt sig um iað skopast að aum-
ingja litla bandalagsflokknum sem fór í fýlu eftir kosningamar
1949, en hefur eftir sem áður þakksamlega þegið hvern bita og
bitling sem fallið hefur af borðj samherjanna.
En hvað sem líður tilburðum til stjórnarandstöðu Alþýðuflokks-
ins ' stöku innanlandsmáli, þá hefur flokkurinn ekkj einu sinni
haft tilburði til andstöðu við hina bandarísku stefnu sem Bjarni
Benediktsson og Framsókn hafa mótað. Hvað eftir annað, allt það
kjörtímabil sem liðiS er, hafa leiðtogar Alþýðuflokksins risið upp á
Aþmgi og utan þess, barið sér á brióst segj.andi: Stjórnarandstaða
A.þýðuflokksins nær ekki til utanríkisstefnu ríkisstjórnarinnar, þar
stendur Alþýðuflokkurinn með h num „lýðræðisflokkunum“.
Og trúlega hefur Alþýðuflokkurinn fylgt þeirri stefnu. Banda-
ríska utanríkisstefnan hefur ekkj annars staðar átt heitari formæl-
endur en í Alþýðuflokknum. Hver sem dirfzt hefur að mótmæla
undíriægjuhætti Bjarna Benediktssonar, Eysteins Jónssonar og
Stefáns Jóhanns Stefánssonar við Bandaríkin, hefur í Alþýðubiað-
inu verið stimplaður óvinur lýðræðisins og útsendari Rússa. Ekki
einungis hefur Alþýðuflokkurnn fylgt marsjailstefnu Bjarna Bene-
diktssonar og Framsóknar með heittrúartilbeiðslu, heldur lét allt
þingmannalið flokksins Bjarna Benediktsson og Framsókn hafa sig
til landráðanna í maí 1951, allt þingmannalið Alþýðuflokksins tók
þá örlagaþungu ábyrgð að kalla bandarískan her inn í landið, tók
á sig fulla og ótakmarkaða ábyrgð á öllum afleiðingum hernámsins.
Og þingmannalið Alþýðuflokksins ber ekki eitt ábyrgðna á þeirri
afstöðu. Flokksþing Alþýðuflokksins lagði imOega blessun sína yfir
fylgið við bandarísku stefnuna og hemámið.
Allt eru þetta staðreyndir. Svo vakn.a veslings lesendur Álþýðu-
blaðsins, þeir fáu sem eftir eru, í igærmorgun og fá þetta yfir sig
í leiðara Alþýðublaðsins: „Bandaríkin eru meginvirki kapitalismans'
i heiminum“ (æ, hvað sögðu hinir hestbaksríðandi?) „Nú stara
leiðtogar ihaldsins öllum stundum í vestur“. (Hanníbal ætlast Þó
varla til þess af samherjum sínum í utanríkismálum að þeir snúi
sér í -aðrar áttir) „Aflejðing þessa ei* sú, að Ieiítogar Sjálfstæðis-
flokksins vanrækja skyldur sínar við land og þjóð. Stærst er sök
Isiarna Benediktssonar í því efni. Hann er utanríkismálaráðherra
lstendinga, og á að koma fram sem fulltrúi Islands gagnvart ame-
rísk.a herliðinu, sem hér dvelst ilu heilli. (Er ritstjóri Alþýðubliaðs-
Jns og formaður Alþýðuflokksins farinn að iðrast þess að hann
kallaðj erlendan her inn í landið 1951?). Og Hanníbal klykkir út
með því að vegna þess að Biami Benediktsson skríði flatur fyrir
Bandaríkj*amönnum, „er fullveldi íslands aðeins nafnið eitt, meðan
Bjami Benediktsson og samherjar hans fara með æðstu völd á
í>iandi“.
Þá vita lesendur Alþýðublaðsins það. En eftir er að draga á-
iyktanir af þessum sannindum, fella dóminn emnig um þann flokk,
sem boðað hefur bandarísku stefnuna í utanríkismálum og innan-
ríkismálum af jafnmikilli heittrúartilbeiðslu og Býarni Benedikts-
son, .flokk Hannibíils Valdimarssonar.
*7* V* Á*
Gljufurleitarfoss, einn hinna orkumiklu fossa Þjórsár í óbyggðum.
Hernómsilokkarnir ætla að
Undanfarna mánuði hefur
verið rekinn skefialaus áróður
fyrir því í Tímanum að ís-
lendingar gætu ekki lifað góðu
lífi nema hleypt yrði inn í
landið erlendu fjármagni í
stórum stíl.
Það sem í þessnm áröðri
felst, er sú fyrirætlun her-
námsflokkanna, að .afhenda
auðlindir landsins, og þá fyrst
og fremst þau stórkostlegu
auðæfi, sem þjóðin á í vatns-
orku fljóta sinna og fossa,
bandaríska auðvaldinu til af-
nota. Þessi skuggalega fyrir-
ætlun er eirrn aðalliðurinn í
fyrirætlun Bandaríkjaauð-
valdsins að iger.a ísland að
bandarískri hjálendu, og að
framkvæmd hennar er unnið
í náinn; samvinnu við þær
klíkur í Framsókniarflokknum
og Sjálfstæðísflokknum, sem
lagt hafa landið undir banda-
rískan her, ásamt hjálpar-
mönnum sínum í Alþýðuflokkn-
um.
Það sem bíður þjóðarinnar
ef þessi skuggalegu áforrn
heppnast, er gegndarlausara
arðrán en nokkru sinni hefur
þekkzt á íslandi, arðrán banda-
rískra auðhringa og fáeinna
innlendra leppa þeirra.
Og það er auðsætt, að Banda
ríkjaauðvaldinu liggur á. Það
er auðsætt að innlendu lepp-
unum liggur líka á. Framsókn-
arflokkurinn og aðrar þær
hagsmunaklíkur sem að þessu
vinna hefðu sjálfsagt kosið að
,.ge.vma“ málið fram yfir þing-
kosningar, og Timinn hefur
„gleymt“ að skrifa um nauð-
syn þess að hleypa gegndar-
lausu erlendu auðmagni inn í
landið nú í kosningiabaráttunni.
En þettá aðalmálgagn Fram-
sóknarflokksins var búið að
sýna lit, búið að auglýsa það
áform bras k ar.aklik unnar sem
nú hefur öll r.aunveruleg vöid
í Framsókharflokknum, ,að of-
urselja auðlindir íslendinsa
gerspilltasta og harðdrægasta.
auðvaldi heimsins, Bandaríkja-
auðvaldinu.
'•k
I raforkumálunum hefur
stefna hernámsflokkann.a kom-
ið fram í
® Vanrækslu á framkvæmd-
um í heilum landsh'utum.
• Felldar hafa verið á Al-
þingi allar tillögur sósíal-
ista um aukin fjárfranilög
til raforkuframkvæmda,
svo sem nú (1953) tillögur
um að hækka framlög til
raforkusjóðs úr 2 millj. kr.
upp í 5 millj. og til nýrra
raforkuframkvæmda úr
1.8 millj. í 31/2 millj. kr.
★
Þessi stefna hernámsflokk-
antia er í algerri andstöðu við
stefnu sósíalista í þéssum má!-
um.
. Sósíalistaflokkurinn hefur
frá upphafi beitt sér fyrir al-
hliða raforkuframleiðslu og
stóriðju á grundvellj hennar,
en hemámsflokkarnir hafa
ávallt talið bær fýrirætlanir
hans skýi.aborgir og hindrað
fi-amgang þeirra stórmerku til-
lagna, sem þingmenn flokksins
hafa flutt um þessi mál.
'Þessi mál eru einnig stórmál
við kosningarnar sem að fara.
Það sem Sósialistaflokkurinn
leggur til er þetta:
Stóraukið framlag til
raforkusjóðs og til mæl-
ipi?a og annarra starfa
að undirbúningi raf-
virkjana.
Bætt sé úr skorti á
rafmagni í beim lands-
hlutum, sem skortir til-
finnanleeast rafmafifn.
Ðreifilínur frá orku-
verum til kauptúna og
sveita séu lagðar og
verulega hraðað frá því
sem nú er.
Fjármálastefnu lands
ins sé breytt til að gera
betta kleift.
í nýsköpunaráætlun Sósíal-
istaflokksins um nýbygging at-
vinnulífsins í hinum ýmsu
landshlutum er nánar gerð
gre.in fyrir stórfelldri áætlun
um aukningu raforkuvinnslu i
öllum landshlutum, og um fjöl-
breytta stóriðju á grundvelli
hennar.
Hernámsflokkarriir hafa h.ald-
ið því fram, að ekki væri hægt
að leggia í stórvirkjianir og
stóriðju á íslandi nema þiggja
erlendar marsjallmútur og af-
henda fyrir þær dýrmætustu
landsréttindi.
Sósíalistafl.okkurinn hefur
sýnt fram á að með samstilltú
átaki þjóðarinnar eru þessar
stórframkvæmdir mögulegar.
í kosnmgunum 28.
iúní geta kiósendur
hindrað bær fvrirætl-
anir hernámsflokkanna
að ofurselia auðlindir
lanHci-ns erlendu auð-
valdi. bað er hæör.t með
Lví að snúa baki við
hernámsflokkunum.
En bað er ekki nóg.
Kiósendur verða líká
að tryggja að hafizt
verði handa um stór-
felldar framkvæmdir,
sem byggðar séu á
framtaki og starfi þjóð-
arinnar sjálfrar en ekki
á betlisteínu og afsali
landsréttinda. Og eina
leiðin til að konia á
þeirri stefnubréytingu
er að kjósa Sósíalist§-
flókkinn.