Þjóðviljinn - 16.08.1953, Blaðsíða 4

&)' — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 16. ágúst 1953
Sköpunarsaga dœgurlagsins
Bidstrup teiknaði
Ritstj.: Guðmundur Arnlaugsson
Norrœnu skákmófin
lenzlcir skákmenn standa sig er-
lendis, hve sterk ítök þessi hæg
lætislegi leikur á í hugum al-
mennings. Jafnvel ólíkustu
menn eru fullir áhuga á því
að Friðrik verði í framtíðinni
veitt þau tækifæri, sem hann
hefur sýnt að hann á skilið.
Þetta er vissulega afar mikils-
vert atriði, en þó er annað, er
jafnvel meiru máli skiptir. Þeg-
ar afreksmenn eru komnir fram
á sjónarsviðið er ekki mjög
mikil hætta á að þeir gleymist,
hitt vill frekar verða útundan,
að sjá um að jarðvegurinn sé
þannig, að afreksmenn spretti
upp úr honum. Hér hafa kom-
ið fram margir efnilegir skák-
menn á undanförnum árum, en
ekki hefur þroski þeirra allra
orðið jafnmikilt og búast hefði
mátt við. Áhugi á skák er mik-
ill og almennur, en þó hefur
svo illa verið að henni búið,
jafnvel hér í Reykjavík, að
varla .er við það hlítandi. Þótt
Taflfélag Reykjavikur sé all-
fjölmennt, er það að verulegu
leyti skipað ungum mönnum og
félitlum. Forráðamenn þess
hafa eigi treyst sér áð hafa ár-
gjöld hærri en svo að félagið
berst í bökkum fjárliagslega
og hefur á undanförnum árum
ekki haft bolmagn til að halda
föstu húsnæði. Utan skákmóta
hafa fundir legið niðri vegna
húsnæðisskorts. Allir ættu að
geta gert sér í hugarlund, hví-
líkur hnekkir þettá er félags-
lífinu og skákíþrótt’nni.
Reykjavíkurbær léði Taflfé-
Það er ekki ófróðlegt að virða
fyrir sér árangur keppenda á
þeim norrænu skákþingum, sem
haldin hafa verið frá stráðslok-
um, til samanburðar við mótið,
sem nú var að ljúka í Esbjerg.
Friðrik Ólafsson
Skráin um efstu menn lítur
þannig út:
Kaupmannahöfn 1946: 1.
Kaila (Finnl) 7,5; 2.-3. Jons-
son (Svíþj.) og Baldur Möller
Helsinki 1947: 1.—2. Böök
(Finnl.) og Stoltz (Svíþj.) 9;
3. Carlsson (Svíþj.) 7,5.
Örebro 1948:1. Baldur Möller
8; 2. Karlin (Svíþj.) 7,5; 3.—7.
Niemála, Poulsen, Salo, Sköld
og Vestöl.
Reykjavík 1950: 1. Baldur 7;
2. Gúðjón M. 6,5; 3. Vestöl 5,5;
4. Guðmundur Ág. 4,5.
Esbjerg 1953: 1. Friðrik 9;
2 Sköld 7,5; 3.-4. Nielsen og
Sterner 7; 5.—6. Larsen og
Vestöl 6,5.
Þetta yfirlit sýnir gre:nilega,
að vél er við hlut íslendinga
unandi á þessum þingum, en
hinsvegar væri fásinna að ætla
sér að nota það til þess að
sanna yfirburði okkar yfir
frændþjóðirnar í skákíþrótánni.
Þótt skáklistin verði seint
önnur eins almenningseign eins
fótboltinn til dæmis, er þó auð-
fundið í hvert skipti sem ís-
laginu um langt skeið herbergi
í Hótel Heklu. Þótt það væri
ekki fullkomið, varð það þó ör-
uggur miðdepill félagslífsins.
Það var opið tvisvar og þrisvar
í viku, þar hittust menn og
tefldu. Svo var þetta húsnæði
tekið til annarra nota og var
þá nokkru síðar útvegað hús-
rými í kamp knox en þrátt fyr-
ir talsverðan tilkostnað af hálfu
skáksamtakanna tókst ekki að
gera það nothæft. Síðan hafa
þessi samtök verið á sífelldum
hrakhólum með starfsemi sína,
orðið að leigja dýrt húsnæði
fyrir skákmót síns, en ekkert
haft þess á milli. Forráðamenn
bæjarins hafa haft um þáð góð
orð að bæta úr þessum skorti,
en ekki hefur orðið af fram-
kvæmdum enn. Vonandi verður
afrek Friðrik Ólafssonar til að
hrinda þessu nauðsynjamáli
skáksamtakanna í framkvæmd.
Bent Larsen er talinn efni-
legástur ungra skákmanna
danskra nú og tengja Danir við
hann miklar vonir. Hann var
fulltrúi þeirra á heimsmeist-
aramóti unglinga. Til þess að
veita ho.num sem bezta þjálfun
undir þá keppni stofnaði Ekstra
bladet til einvígis mllli hans og
Jens Enevoldsen, scm mun vera
kunnasti taflmeistari Dana nú
og sá eini sem hlotið hefur tit-
ilinn alþjóðlegur skákmeistari.
Þessu einvígi lauk í jafntefli
3:3 og má það teljast ágætur
árangur hjá hinum unga manni.
Bent Larsen komst í úrslit í
heimsmeistarakeppninni eins og
Friðrik og var fyrir ofan hann
framan af, en Friðrik fór fram
úr honum á lokasprettinum.
Hér kemur skák þe:rra úr úr-
slitunum, Bent Larsen mis-
stígur sig í 11. Ieik og eftir
það eru engin grið gefin.
Kóngsindversk vörn.
Larsen Friðrik
1 Rgl—f3 Rg8—f6
2 c2—c4 g7—g6
3 Rbl—c3 Bf8—g7
4 e2—e4 0—0
5 d2—d4 d7—d6
6 Bfl—e2 e7—e5
7 0—0 Rb8—d7
8 b2—b3 Hf8—e8
9 d4—d5 Rd7—c5
10 Ddl—c2 a7—a5
11 Hal—bl ? Rf6xe4!
Drepi hvítur tvisvar á e4
tapar liann hróknum á bl.
12 Rc3xe4 Rc5xe4
13 Bcl—e3 Re4—c5
Hótar aftur Bf5.
14 Dc2—d2 H—f5
Friðrik hefur ekki einungis
Framhald á 11. sí5u.
'‘■"W.’ÆSi

Borgin mín — Borgin þín
iREÝKJAVÍK. Hún er Ijót, ég
veit það! Tjörnín forarpollur,
húsin nöturleg, götur þröngar,
ryk og skítur, ryk og skítur;
en hún er heillandi. Þið skiljið
1 mig sjálfsagt ekki vitað
ekki hvert ég er að fara,
haidið að ég brosi í laumi. En
ég er ekki að gera að gamni
mínu; ég er alvarlegur á svip-
inn; mjög alvarlegur. Eg hef
tekið eftir því,
þegar ég kem til hennar
(ég á við borgina) þegar ég
kcm til hennar og hef verið i
burtu um tíma einhversstaðar
fyrir norðan, vestan, austan
eða sunnan, kem af sjó og
geng eftir Austurstræti, þar
sem verzlanir eru á báðar
hendur og ungt fólk gengur
hlæjandi á móti lífinu eins og
(það gé ekkert auðveldara en
að lifa, þá verð ég heillaður
ef borginni minni litlu, þó að
tjörnin sé drullupollur, hús-
in nöturleg, götur þröngar,
og hvað gerir það tii þó að
tjömin sé drullupollur úr því
að krían verpir þar í hólman-
um og endumar synda fram
og aftur.
cg óðinshanarnir, hafiði séð
þá, þegar þeir eru að gleypa
flugur, alltaf að éta og aldrei
saddir og aldrei kyrrir, snarir
í snúningum, smáir vexti og
fallégir álitum, undurspakir,
en engin ró í þeirra beinum,
óg þ'eir synda á tjöminni,
og húsin eru ekki öll nöt-
urleg, ekki öll. Sum eru eins
og brosandi börn sem sofa í
brosi sínu,
heillandi,
þegar Ijósin skína á þau,
og göturnar: Lækjargatan
breið og falleg.
EN ÞAÐ er einkum á kvöldin,
sem borgin' heillar mig, þegar
Ijósin hafa kviknað á háu
staurunum við Lækjargötu og
grillir í himininn að baki þeim
í logni og kyrrð, ungt fólk á

gangi um strætin, sælubros á
vör, ást í liverju spori, ham-
ingja á einu kvöldi, Ijómi yfir
nýjum heimi, þegar hún sér
hann og hann sér hacia á
strætunum undir ljósunum
í Reykjavík, meðan borg u
tínir af sér spjarirnar og bað-
ar sig í ljósadýrðinni, lokar
augum hægt, hægt,
cn börnin? Eg sé þau kc.ma
út úr hrörlegum bröggum á
Skólavörðúholtinu, galsafeng-
in og létt á sér eins og þau
ætli að hefja sig til flugs upp
úr foraðinu og fátæktmni. Okk
ur tekst ekki að drepa þau.
Þau munu rísa upp úr oymd-
inni og leggja grundvöll að
fegurra mannlífi. Eg trúi á
þau, og ég held,
að það sé þessvegna sem ég
er heillaður af borginni, að ég
trúi á börn hennar og veit að
þau eiga eftir að gera hana
að þeirri borg sem mig dreym-
ir að hún sé þegar hún töfrar
mig með ljósum siaum,
borg, þar sem engin börn
verða látin horfa á amerískar
skammbyssuskota- og rjóma
tertukvikmyndir,
borg, þar sem börn fá að
nota orku sína í þágu lífsins,
því að hvers virði er sú borg
scm úthýsir börnum sínum ?
sú borg, sem tilreiðir börnum
sínum eitur ?
★
SÚ BORG getur ekki heillað til
lengdar, fremur en skækjan,
sem er heillandi í fyrstu, en
við nánari kynni sést að hún
er farin að láta á sjá og
töfrabrosið var ekki annað en
tilgert glott ólánsamrar konu,
sem hcfur glatað æsku sinni
og er ekki annað en skuggi
þess, sem var.