Þjóðviljinn - 28.10.1953, Qupperneq 4

x«*"
4) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 28. október 1953
ÍJr vefnaðarvörudeikl KRON á Skólavörðustíg 12
\
---------------------------------------------------------N
efnir til saumanámskeiðs um næstu mánaéamót.
Þátttaka tilkynnist í síma 4270 fyrir næsta
f immtudagsk völd.
Stjórnin
---------------------------------------------——------X
I
I - ..
Aðalíundn? lazzklúfebs Islands
’
j veröur haldinn í Breiöfiröingabúö, uppi, sunnu-
j daginn 1. nóvember kl. 1.30.
■_______________________________________________________________________________,
Hann. setti þá upp svip og
sagðist ekki hafa verið :að
spyrja um neina andskotans
fasistaskó og strunsaði út. Yf-
irleitt eru slæmir viðskipta-
vinir sjaldséðir, langflestir eru
eðlilegir og viðfelldnir.
an að siá fólk setja upp fallega
skó í staðinn fyrir Ijóta og
ganga svo ánægt með þá út
undir hendinni!
— Þér finnst mikið vera
undir því lcomið að viðskipta-
vinirnir séu ánægðir?
„Það er gctman að crfgreiða
góða viðskiptavini"
segir ísbjörg ísleifsdóttir, afgreiðslustúlka í
vefnaðar- og skódeild KRON Skólavörðustíg 12
Afgreiðslufólk KRON hefur
yfirieitt getið sér gott orð fyrir
Cipurð og dugnað í starf; sínu
og áunnið búðum félagsins
vinsséldir. EJn í þeim hópi er
ísbjörg ísleifsdóttir, sem ,af-
greiðir i vefnaðarvöru- og skó-
deildinni að Skólavörðustíg 12.
Pyrir nokkru hittum við hana
að máii og röbbuðum v:ð hana
fram og aftur um afgreiðslu-
störfin.
— Hve lengi hefurðu starl’að.
við afgreiðslu? spyrjum-við.
— Rösklega fimm ár eða
nær þvívfrá því ,að ég kom í
bæinn, svarar Isbjörg.
— Þú ert þá ekkj borin og
barnfædd í Re.vkjavík?
— Nei, ég er frá Hvoisfélli í
Rangárvallasýslu.
— Hefurðu starfað hjá
KRON frá upphafi?
— Já, utan hvað ég vann
fyrst nokkra mánuði í úra-
verzlun. S'ðan réðst ég til
KRON. Fyrst var ég í mat-
vörubúðinm, en var svo flutt í
vefnaðarvöru- og skódeildina.
— Er ekki í mörg horn að
'líta við afgreiðsluna?
— O-jæja. Þegar mikið er að
.gera riður á fjótum handbrögð-
úm, en þau koma upp í vana.
Svo þarf maður líka að muna
verðið, sennilega á 600—700
hlutum. Það kemur líka smám
saman; maður veit ek-ki hvern-
ig-
— Hvernig er afgreiðsla í
matvörubúð borin saman við
afgreiðslu í skóbúð?
— Að ýmsu leyti er betra að
afgreiða í matvörubúð. Þar
veit fólkið betur, hvað-það vill.
Afgreiðsian er að allmiklu
leyti í skorpum með hvíldum
á mílli. Hins vegar er vinnan
i skóverzluninnj hreinlcgri og
sjálft starfið að öoru jöfnu
léttara.
— Það er nú svo.
— Og fyrir nokkrum dögum
ibyrjaði ég í herradeildinni, en
ég er ekki orðin henni nógu
kunnug til að geta dæmt um
afgreiðslu þar, heldur ísbjörg
áfram og brosir. Ég get t. d.
ekki enn séð í hendi méj^ hvaða
númer af skyrtu þeir menn
munu nota, sem inn koma.
— Finnst þér viðskiptavinirn-
ir oft vera léngi að gera upp
við sig, hvað þeir vilja kaupa?
MARGT furðulegt og næsta
óskilja.nlegt hefur gerzt í höf-
usudarkosningu Bæjarpóstsins
síðan fyrstu tölurnar birtust
hérna í dálkunum á sunnu-
daginn er var- Bréfin hafa
streymt að úr öllum áttum,
síminn hefur ómað allan dag-
inn, þa'ð er kallað í ma^n á
götunni og um leið og mað-
ur sezt við borð í kaffihúsi
til þess að fá sér sopa, er
fjöldi manns kominn að borð-
inu til manns og allir tala úm
eitf og hið sama: Hver er
Álfur utangarðs? En gegnum
allt’ þetta hafa atkvæðatöl-
uraar gerbreytzt svo a'ð Bæj-
arpósturinn veit ekki sitt
rjúkandi ráð. 'í'veir höfundar,
sem engar uppástungur höfðu
kom'.ð um áður, hafa skotið
öllum hinum ref fyrir rass
og eru nú langhæstir. Útkom-
an úr öllum gauraganginum
er svo þessi: Sigurður Ró-
bertsson 19, Guðmuadur Sig-
urðsson 10, Jónas Árnason
7, Gunnar Benediktsson 4,
Böðvar Guðlaugsson 3. Aðrar
tölur hafa ekki breytzt, svo
að það er ástæðulaust að hafa.
listann lengri í þetta sian.
En í mörgum bréfum hefur
komið fram það sjónarmið,
að höfundurinn væri ekki
■einn, heldur væru þeir a.m.k.
þrlr. Bæjarpósturinn leggur
ekki dóm á þa'ð* Ha.na styðst
aðeins við tölurnar sínar, og
þær gefa til kynna þessa
stundina, að Sigurður' Ró-
bertsson sé höfundurinn. En
— Já, það íinnst mér, Akef-
lega margir vita ekki, hvacn
númer þeir noía og biðja ým-
ist um of stórt eða of lítið. En
það gerir ekkert til. Maður tel-
ur ekki eftir sér að sýna
fólki röðina af hlutunum. Og
maður vill það jafnvel heldur
en hitt, ef fólkið fær það, sem
það vill að lokum. Það er gam-
Bæjarpósturian bíður í of-
v*ni eftir framhaldi þessara
mála og vonar að afkvæðin
ha'di áfram að berast með
sama fjöri og hingað til.
★
VERKAMAÐUR sendir þessar
línur: „Ég héf svolítið gaman
af að lúa í gamla-r íslenzkar
bækur og blöð. En því miður
hef ég takmarkaðan aðgang
að þeim. Ég er í vinnu öllum
dögum, stundum alllangt fram
á kvöld, en hinsvegar er
Landsbókasafnið eini staður-
inn þar sem hægt er að fá
þessar bækur til lesturs —
fram á lestrarsalinn. Sunnu-
dagurinn er eini dagurinn sem
ég gæti notfært mér lestrar-
salinn — ef svo illa vildi
ekki Ú1 að einmitt þá er hann
harðlokaður og læstur. Ég hef
stundum verið að veltá því
fyrir mér hvernig á þessu
stæði, einmitt í landi þar sem
talið er að menn hafi jafn-
ari aðgang að me.miingunni
en víðast annarstaðar. En hér
er sýnilegt að a'ðstaðan er
— Auðvitað, það er alltaf
gaman *að lafgreiða góða við-
skiptavini. Ég á ekki endilega
við fólk, sem kaupir mikið,
heldur fólk, sem er vingjam-
legt og kann að meta góða
hluti.
— Það er þá ekki eins gott
að afgreiða ónærgætna við-
skiptavini?
— Nei, ef viðskiptavinirnir
eru ókurteisir eða hranalegir,
kemst maður stundum út úr
„stuðinu“ og í vont skap. Ekki
þarf alltaf mikið til. Um dag-
inn kom maður inn í búðina.
Mér heyrð.ist hann spyrja um
spænska skó og ég sagði, að
þvi miður hefðum við enga
■spænska skó, eins og stæði.
mjög ójöfn, eftir því hvort
um verkamann eða tirdæmis
skrifstofumann er að ræða.
Eg vildi því skjóta til for-
ráðamanna Landsbókasafnsins
hvort ekki væri hægt að hafa
lestrarsalinn opinn á sunnu-
dögum eins og aðra daga- Eti
að öðrum kosti vildi ég mjög
gjarnau fá að 1 lieyra rökin
gegn því a'ð það sé hœgt. Ég
hygg að ég sé ekki eini mað-
urinn sem hefði áhuga á
þessu. Það mundi líka geta!
komið fræðimönnum vel að
komast á Landsbókasafnið á
helgum dögum. Verkamaður11.
★
ÓNIEiPNDUR skrifar: „Hvað
finnst þér um þa'ð, Bæjarpóst-
ur minn, að góðir söngvarar
okkar taki uPp á því að kveða
rímur? Nú eru miklir upp-
lausnartímar, eins og við vit-
um öll, og aldrei verður lögð
of mikil álierzla á ver.ndun
og rækt þjóðlegra verðmæta.
Það má sjá af ýmsum ljó'ða-
bókum sein hér hafa birzt upp
á síðkastið að Ijóðskáldin eru
— Nú fara jólaannirnar í
hönd.
— Jólaösin er alltaf skemmti-
leg, þótt mikið sé að gera.
Fólk er kátt og alltaf að spekú-
lera í jólaundirbúningnum. Það
er rólegt að bíða, því að það
hefur sjálft mikið að gera og
skilur vel, að aðrir hafi líka
mikið að gera.
— Ég heyri, að þér falla af-
greiðslustörfin vel.
— Það er alveg rétt. Við er-
um líka orðin samrýmd, sem í
búðir..:; vinnum. Allflest okkar
hafa verið þar alllengi. Það er
oft skemmtilegt, segir ísbjörg
að lokum. Og við þökkum henni
■samtalið.
aftur að hverfa til „hefð-
bundnari“ Ijóðstíls. Jafnvel ei
rímnakveðskapur að ver'ða
viðfangsefai sumra beztu
skálda okkar, úi dæmis birt-
ir Guðmundur Böðvarsson
rímur í nýjustu bók sinni,
sömuleiðis Jón Jóhannesson.
í bók sinni 1 fölu grasi, Hef-
ur þeim báðum tekizt vel. En
eins og við vitum ölí er iíka
fólgicin mikill auður í rímna-
stemmunum okkar gömlu-
Gallinn er a'ðeins sá að góðir
söngvarar virðast ekki líta
við 'að kveða þær. En heldur
þú ekki, Bæjarpóstur minn.
að það væri dálítið nýstárlegt
að hevra til dæmis Guðmund
okkar Jónsnon kveða rím.ur í
Austurbæjarb'ói ? Er það
nokkuð óverðugra verkofni ís-
lemzkum söngvara að kveða
forn íslenzk rímnajög fyrii
íslenzka áheyrendur en gamla
þýzka sálma? Spyr sá sem
.ekki veit — og veit þó“.
★
BÆJARPÓSTURINN hefur
verið beðinn að koma á fram-
færi þeirri fyrirspurn til for-
ráðamanna KRON, hvort ekkí
megi vænta þess, að félagið
starfr*ki haustmarkað á
þessu liausti eins og venja
hefur verið að undanförnu.
— Starfræksla haustmarkaðs
hefur verið ein.n vinsælasti
þátturinn í starfi KRON og
þess yrði almcnnt saknað ef
sú starfsemi legðist niður.
Nýjar kosningafréttir — Um lestrarsal Landsbóka-
safnsins — Góðir söngvarar og rímnakveðskapur