Þjóðviljinn - 30.10.1953, Side 11

Föstudagur 30. október 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Viðverðnn að kynnast hvert öðrn
Framh. aí 6. síðu.
okkur í sumarleyfi sínu, kynn-
ast bláma Svartahafsins okkar,
finna angan Krimskagans í
sumarsól, svala fjallafossanna
okkar, hlusta -á skógarþytinn,
kynnast grænum ökrum okkar,
og góðu hiartalagi fólksins, sem
al’s staðar mun taka á móti
þeim með fögnuði. Hvað okkur
sjálf áhrærir, þá viljum við,
að okkar eigin æskufólki verði
önnur lönd annað og meira en
kafiar í kennslubók í landa-
fræði. Við viljum fá vísinda-
menn.í heimsókn og gefa þeim
kost á að kynnast visindum
okkar ekki aðeins í slúðurdálk-
um „gu’.u pressunnar"; á sama
hátt viljum við kynnast vTs-
indum annarra landa með því
að koma á beinu lifandi sam-
bandi við mennina, sem skapa
þau, og skiptast á við þá þekk-
ingu og reynslu.
Ég hygg að í dag sé það
fyllilega raunhæft og fram-
kvæmanlegt að vísindamenn,
menntamenn og menn úr öll-
um starfsgreinum í okkar
landi og öðrum löndum tengist
sterkum vináttuböndum. Eins
og fyrstu svölurnar boða okk-
ur komu vorsins, þannig höf.
um við nú fengið sönnun þess
að viðhorfin í heiminum eru
að breytast til batnaðar, m. a.
arins verðum við, friðsamt
fólk að læra að þekkja hvert
annað, að bera djúpa virðingu
hvert fyrir öðru, gleðjast sam-
an og fá augun opin fyrir dá-
semdum friðarins, við verðum
að skilja að sérhver þjóð á i
fórum sínum ótakmarkaða auð-
legð og fegurð, sem öllu mann-
kyni“stendur til boða að njóta.
Eg er sannfærð um, að ég
mæli hér fyrir munn allrar
sovétþjóðarinnar — gestrisinn-
ar og hamingjusamrar þjóðar,
sem virðir og elskar allar þjóð-
ir og alia menningu. Og nú er
komið itil ykkar kasta.

KVI K Yr IDI IR
Austurbæjarbíó:
Leyndarmál þriggja
kvenna
Amerísk.
Því miður hef ég aldrei lesið
söguna, sem þessi kvikmynd er
gerð eftir.
Amer.'skar kvikmyndir eru
flestar sneyddar því raunsæi
sem evrópskar kvikmyndir hafa
til brunns að bera. Persónur ame-
risku myndanna eru sjaldnast
verkamenn eða bændur heldur
fólk, sem telzt til hinna efnaðri
stétta. Ef stéttvís alþýðumaður
sést í amerískri kvikmynd er
hann annaðhvort glæpamaður
eða fífl.
Örfáar undantekningar sanna
aðeins regluna. í þessu liggur
veila þeirra. Styrkleiki þeirra er
hinsvegar ágæt tækni. En tækn-
in er ekki nóg.
Hið þjóðfélagslega óraunsæi
ameriskra kvikmynda kemur
giögigt fram í þessari myud;
Þótt ádeilukennd sé deilir hún
aðeins á einstaklinga. Að ríkj-
andi þjóðskipulag eigi mestan
þátt i hegðun fólks kemur fram-
leiðanda þessarar myndar ekki
til hugar.
Annars er myndin sjáandi ef
maður þarf að launmyrða tím-
ann. Mig syfjaði voðalega.
Leikinn læt ég vera.
En hvernig væri, að kvik-
myndahúsaei'gendur sýndu okkur
meira af evrópskum kvikmynd-
um? Og hvernig væri, að þeir
sýndu okkur aftur myndir eins
og Þrúgur reiðinnar?
Örn.
Við vlldum ekki lóta bugast
má draga þá ályktun af heim-
hoði, sem Sovétrikjunum barst
nýlega frá því Bretlandi, sem
ekki alls fyrir löngu reyndi að
loka landi sínu fyrir sovétborg-
urum.
I garðinum minum í Kiev
gróa blóm frá mörgum lönd-
um. Þegar - purpurarauðir og
hvitir krókusar koma upp úr
snjónum, verður mér alltaf
hugsað til tékkneskra vina
okkar og funda friðarráðsins í
Prag. Þegar risastór, tólffeta há
sólblóm vagga gullinni krúnu
sinni við girðinguna hjá mér,
minna þau mig á Stokkhólm
og friðarþingið þar. Þegar
marglit ábreiða carmationblóm-
anna þekur beðin i garðinum,
minna þau mig á bros kin-
verskra vína okkar, sem gáfu
mér fræin. Það vaxa mörg fal-
leg blóm frá mörgum löndum
í garðinum mínum og öll eiga
þau sögu sína að rekja til frið-
arfunda og þinga. Ég vildi
gjarnan sýna ykkur þessi.
hlóm — m’n blóm og ykkar
blóm, sem hafa dafnað vel í
Sovétríkjunum, ég vildi sýna
I þau ykkur öllum, vinir mínir.
Ég vil eins og þið öll, að
; milljónir marina hittist og
kynnist, fái að sjá borgir okk-
ar og þorp og kynnast menn-
ingu okkgr, ckki af kvikmynd-
um, fullum af hleypidómum-
vanþekkingu, rpgi og tómlæti.
það er hægt að siga saman
f° ki, sem ekki þekkir hvert
arinað og hefur. ve.rið fyjlt af
fordómum hvert í annars
garð, en engum mun takast að
koma vinum til að sækiast cft-
ir lífj hver annars. Vegna frið-
Heisnilisþáftuir
Framhald af 10. síðu.
siðastnefnda er einkum fallegt á-
Peysur með stuttum eða hálf-
löngum ermum. Stundum eru
leggingarnar saumaðar þvert yf-
ir framstykkið, svo að þær
mynda berustykki.
Framhald af 7. siðu.
ríkis heima fyrir, en styrjaldar
út á við.
Við vonum að staðfesta okkar
stuðli að því að þeir sem hér
kunna að koma á eftir okkur
verði ekki beittir sömu ógnun-
um og við höfum orðið' að
þola. — Julie.
8. marz 1953
Þegar alls er gætt skiptir það
eitt máli að við höldum áfram
að stuðl-a að velsæmi, mann-
legri virðingu, skilnirrgi, lýð-
ræði og ír.iði. Jafnvel á þess-
um hryllilega stað getum við
lagt okkar skerf af mörkum.
— Julie.
19. marz 1953
. . . Og bráðum verður Robbie
sex ára og Mike er tíu ára, og
okkur öllum er neitað um
frumstæðustu réttindi okkar.
Eg er víst veiklyndur maður,
því ég verð svo meyr í skapinu
þegar mér verður hugsað til
drengj-anna okkar.
Eg hef lesið mikið að undan-
förnu: bækur um náttúru-
'fræði, eðlisfræði, hagfræði,
stjórnmál og vísindi. Eg veit að
maðurinn er skapaður til að
bæta heiminn. Eg reyni þannVg
að vinna á m'nn hátt. Með því
get ég á sannastan hátt túlkað
ást mína á drengjunum okkar.
— Julie.
27. maí 1953 (til vþrjandans er
einni náðunarbeiðnj enn hafði
verið hafnað).
Það er hin skilyrð“s’ausa bar-
átta um lífið er -sigrar dauð-
ann. Eða eins og sagt hefur
verið: Það er ekkert að óttasí
nema óttann sjálfan.
Segðu Bach-hiónunum (er önn-
uðust drengina) að þau verði
að skynja þennan sann’.eik.
svo að bau blási drengjunum í
brjóst hugrekki sínu — og
okkar.
Huggið drengina mína. Eg get
það ekki, og aldrei vissi ég
neitt þyngra. — Ethel.
Fjórum dögum siðar var Rósen-
berghjónunum tjáð að þau
mundu halda lífj,. ef þau já-tuðu
á sig njóspir. Þau. höfnuðu til-
boðinu.
7. júní 195.3 (til yerjahctáns).
Eg er stoltur yfir því að við
me-gnuðum að standast þessa
andlegu þolraun. Það er hugg-
un að vita að við gerum öll
okkar bezta. Hvenær, ó, hve-
nær léttir þessari kvöl, og hve-
nær sjáum við dagsljósið að
nýjp? — Julie.
Ethel og Julius Rósenberg
vörðu siðustu mínútum lífs síns
til að skrif-a drengjunum sin-
um bréf. Hér er kafli úr
þvi:
Við vitum að þið munuð sakna
okkar mikið fyrst í stað, en
þið syrgið ekki einir. Það er
okkar huggun; það sé einnig
ykk-ar hug-gun.
Þið munuð einnig komast að
raun um það að lífið er þess
virði að því sé lifað. Huggizt
einnig við það að nú þegar
þessu öllu er að ljúk-a, vitum
við þetta; og sannfæring okk-
ar er slík að hún veitir okkur
'sigur yfir þeim er nú standa
■ yfir höfuðsvörðum okkar.
Lif ykkar verður að kenna
ykkur að hið -góð-a nær ekki
fullum blóma þar sem hið illa
hefur olnbogarúm; að frelsið,
og all-t það sem veitir lífinu
fuilnað og æðra gildi, verður
stundum að kaupa dýru
verði.
Hu-ggét, bræður, því að við
vorum trú og skildum hinum
dýpsta skilningi að menningin
er ekki komin á það stig að
ekki þurfi að fórna lifi lifsins.
vegna — og það sé okkar hugg-
un að aðrir munu halda áfram
þar sem við urðum frá að
hverfa . . .
Munið alltaf að v:ð vorum^sak-
laus og gátum ekki svikið sam-
vizku okkar.
Við föðmum ykkur að okkur.
L o k a ð
frá kl. 12 á hádegi í dag.
Byrjendanámskeil í rússnesku
hefst á vegum MÍR n.k. fimmtudagskvöld. Innrit-
un í skrifstofunni, Þingholtsstræti 27, kl. 5—7.
Nauðungarupbol
sem auglýst var í 68., 71. og 73 tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1953 á lóð við Reykjavíkurveg, eign þb.
Óskars Magnússonar, fer fram eftir kröfu bæjar-
gjaldkerans í Reykjavík og ákvörðun skiptaréttar
Reykjavíkur á eigninni sjálfri miðvikudaginn 4.
nóvember 1953, kl. 3.15 síðdegis.
Uppboðshaldarinn í Reykjavík
'----^--------------——-----\
REYKVlKINGAR
Munið, að skóvinnustofum bæjarins er lokað kl.
12 á laugardögum og kl. 18 aöra virka daga.
Skósmíðafélag Reykjavíkur
Þjéðviljann vantar unglinga
til að bera blaðið til kaupenda við
Sólvallagötu,
FramKesveg og á
Tesgunum
Talið strax við aígreiðsluna, sími 7500.