Þjóðviljinn - 24.12.1953, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 24.12.1953, Blaðsíða 10
10 ÞJ ÓÐVILJINN Jólin 1953 JAQUES ROUMAIN: IBENHOLT (BROT) Preludium Ef sumarið er regnþmngið og grátt ef himininn hyhir vatniS augnalokum úr skýjum ef pálmablöðin rifna í tcetlur ef trén standa fwttafull og svört í vindi og f?oku e.f stormnrinn endurvarpar hljómum líksöngslags yfir sléttuna ef skugginn dregst saman um útslokknað bálið ef súgur villtra vcengja fœrir eyna nœr skipbrotinn ef myrkrið drekkir kveðjn síðustu veifunnar og ef fuglinn gargar sig hásan skaltu halda áf stað yfirgefa f>orp f>itt tjörn f>css og súrar prúgur fótspor f>tn í sandimtm speglun draums frá botni brunnsins Jaques Roumain er fæddur 4. júní 1907 í Port au Prince, Haiti, d. 18. ágúst 1944. Innan við tvítugt hafði hann dvalið í Sviss, Englandi, Frakklandi og Spáni og varð vel að sér í málum þessara landa. Hann er þekktastur sem þjóðfræð- ingur og ljóðskáld. Eins og hjá fleiri svörtum skáldbræðrum hans eru stjórnmálin órjúfanlega samtengd bókmennta- verkum hans, og sat hann nokkrum sinnum í fangelsi vegna skoðana sinna. Þetta eru helztu ritverk hans: La Proi et l’Ombre' (skáldsaga, 1930), La Montagne En- sorcelée (skálds. 1931), Griefs de l’Homme Noir (1939, etudeL Autour de la Campagne Anti-superstitieuse (1942), Le Sacri- fice du Tambour Assoto (skáldsaga, 1943), Gouverneurs de la Rosée (skáldsaga, 1944) (í danskri þýðingu Duggens Herrer, 1950), Bois d’Ebéne (ljóð), Sale Négre (ljóð), Le Chant du Potier (skáldsaga), Choix de Poésies 26^4. og garnla turninn bundinn við bugðuna á veginum eins og tryggur hundur sem kippir í festina og geyr undir kvöld hásu gjammi útyfir grasið . . . Negri driffjöður uppreistarinnar f>ú pekkir vegi heimsins siðan f>cir seldu f>ig í Guineu kallar á pig flöktandi Ijós borðfúinn bátur , strandaður 1 sóti útborgarhimins Frá pálmaávöxtum vcrksmiðjureykháfanna lesnum af limi reyksins ertt í sífelht gefin merki ólgar allt í gamni, þar er konfettí, rauð Ijós, mislitar pappírshúfur, kampavín og villtari djazz en ég hef áður heyrt, liinn nýi tími, hin nýju jól. Við fleygjum okkur út í dansinn til þess að hita okkur og gleymum norðurljósanóttinni af því að við erum börn hins nýja tíma og verðum að hafna því sem er fyrir hitt. sem koma skal. Við bítum á jaxlinn og erum glöð. .. -* Magnús dansar ekki. Hann segist ekki mundu dansa kringum krækilyng á heiðum. Hann mundi ekki einu sinni dansa undir gamla jólasálminum. Magnús er á sauðskinnsskóm. Hann vill ekki á aðra skó koma. Það hlýtur að vera kalt í nístingnum. Hann situr þarna og kirkjan í snjónum og gamli jólasálmurinn og kóngaljós situr þarna í djazzinum. Stelpur dansa framhjá stundum tvær,og tvær, þær hrópa til hans hversvegna hami dansi elcki með sinn ljósa, fallega haus. Ég sezt hjá Magnúsi. „Þú þarft að kenna mér gamla jólasálminn", segi ég. Hann syngur danslagið sem hljómsveitin leikur. „Þetta er orðið gamalt“, segir hann. „Þetta verður gamla jólalagið okkar, bráðum“. Hann situr þarna, maður framtíðarinnar. „Af hverju dansarðu ekki. Ég er viss um að þú dans- ar vel, maður með svona næmt eyra“. „Ekki dansa ég með eyrunum“, segir hann. „Það er ekki heldur af því ég þurfi að spara skóna.“ „Þú þarft ekki að spara skóna“, segi ég, „eins og við. Við verðum að spara skóna. Það fást engir skór. En guð mun ráða hvar við dönsum næstu jól.“ „En ég vildi nú helzt mega ráða“, segir hann.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.