Þjóðviljinn - 22.01.1954, Blaðsíða 10

1Ö>; — ÞJÓÐVTLJINN — Föstudagur 22. janúar 1954
^Selma Lagerlöf:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
f OFURSTAFRÚIN
r
*' i.
r~ r
I '
* Einu sinni átti heima í Karlstað ofurstafrú að nafni
Beata Ekenstedt.
Hún var af Löwensköldættinni frá Heiðarbæ og því
fædd tiginborin og hún var svo fín, svo falleg, svo
menntuð, og hún gat skrifaö ljóð sem voru eins
skemmtileg og ljcðin hennar frú Lenngren.
Hún var lítil vexti en bar sig vel eins og allir af
Löwensköldættinni, og andlit hennar var svipmikið. Hún
sagði eitthvað fallegt og skemmtilegt við alla sem hún
hitti. Það var einhver rómantískur blær yfir henni, og
þeir sem höfðu einu sinni séð hana gátu aldrei gleymt
henni.
Hún var mjög vel búin og hún var ævinlega fallega
greidd, og hvert sem hún kom bar hún alltaf fallegustu
; hálsfestina, fegursta armbandið og glæsilegasta gim-
steinahringinn. Hún hafði líka ótrúlega nettar fætur,
og hvort sem það var í tízku eða ekki, gekk hún alltaf
í litlum, háhæluðum skóm, klæddum gullbrókaði.
Hún átti heima í fínasta húsinu í Karlstad og þaö
■ var ekki inni í húsaþrönginni, heldur úti við Klárelfar-
bakkann, svo að ofurstafrúin gat séð niður í árstrauminn
úr herberginu sínu. Hún sagöi stundum frá því, að eina
' nóttina þegar silfurtært tunglsljós skein á ána, hefði
hún séð nykurinn sitja og leika á gullhörpu undir
glugganum hennar. Og enginn efaði að hún hefði tekið
rétt eftir. Því skyldi nykurinn ekki vilja syngja Eken-
stedt ofurstafrú tjj eins og svo margur annar?
Allir tignir ferðamenn sem til Karlstaö komu, fóru
í heimsókn til ofurstafrúarinnar. Allir uröu þeir þegar í
stað mjög hrifnir af henni og þeirn fannst illt til þess aö
vita, að hún væri grafin lifandi í svona smábæ. Sagt
var að Tegnér biskup hefði gert um hana ljóð og krón-
prinsinn hefði sagt að hún hefði þokka á við Parísar-
' mey. Og bæöi von Essen hershöfðingi og fleiri sem höföu
verið uppi á dögu.'v Gústafs III. urðu að viðurkenna, að
þeir hefðu aldrei verið í glæsilegri matarveizlum en
hjá Ekenstedt ofurstafrú, bæði hvað snerti veitingar,
framreiðslu eða andríkar samræður.
Ofurstafrúin átti tvær dætur, Evu og Jaquettu. Þær
voru glaðlegar og indælar stúlkur og þær hefðu vakið
mikla aödáun hvar sem var annars staðar í heiminum,
en í Karlstað var enginn sem veitti þeim athygli. Móðir-
in varpaði algerum skugga á þær. Þegar þær komu á
dansleik kepptust ungu mennirnir um aö fá aö dansa
við ofurstafrúna,- en Eva og Jaquetta þmftu aö sitja og
ylja bekkina. Og eins og áður var sagt var það ekki ein-
ungis nykurinn sem söng ástarljóð fyrir utan gluggana
í húsi Ekenstedt, en enginn söng þau undir gluggum
dætranna, heldur eingöngu undir gluggum ofurstafrúar-
innar. Ung skáld sátu og ortu ljóð til B.E., en ekki einn
einasti tileinkaði ljóðlínur sínar E.E. eða J.E. Þeir sem
höfðu saumgar hugsanir héldu því fram, að einu sinni
hefði ungur liðþjálfi beöið Evu litlu Ekenstedt, en hann
hefði fengið hryggbrot, vegna þess aö ofurstafiúnni
fannst hann hafa slæman smekk.
Ofurstafrúin átti líka ofursta, myndarlegan og góðan
mann, sem hefði verið mikils metinn hvar sem var ann-
ars staðar en i Karlstað. í Karlstað var ofurstinn bor-
inn saman við ofurstafrúna, og þegar fólk sá hann við
hlið eiginkonunnar, sem var svo glæsileg, svo óvenju-
leg, svo hugmyndarík og leikandi fjörug, fannst því
hann líta út eins og bóndadurgur. Þeir sem voru gest-
■ komandi í húsi hans hirtu ekki einu sinni um að hlusta
á það sem hann sagði, það var eins og þeir sæju hann
■ alls ekki. Engum datt í hug að ofurstafzúin myndi leyfa
neinum þeirra sem snerust kringum hana aö gerast nær-
göngulir á nokkurn hátt, það var ekkert aö framkomu
hennar að finna, en henni datt aldrei í hug að draga
eiginmanninn fram úr felustað sínum. Hún hélt sjálf-
sagt að honum liði bezt þegar iítið bar á honum.
En þessi glæsilega ofurstafzú, þessi dáða ofurstafrút
átti ekki einungis eiginmann og tvær dætur, hún átti ’
líka einn son. Og þerman son elskaði hún og dáði, vakti '
athygli á honum við öll tækifæri. Enginn gestur mátti .
vanrækja hann eöa sýna honum hirðuleysi ef hann ■
geröi sér vonii’ um aö fá annað heimboð. En því ber ekki '
aö neita, að ofurstafrúin hafði ástæðu til að vera hreyk- '
in af syninum. Hann var vel gefinn, var alúölegur í fram-' ]
komu og aðlaðandi í útliti. Hann var hvorki ósvífinn né,,
fi'akkur eins og mörg dekurbörn. Kann skrópaði ekki í .
skólanum og hafði aldrei hrekkjabrögð í frammi viö •
kennai’ana. Hann var skáldlegar sinnaöur en systui'nar. ■
Áður en hann var fullra átta ára gat haftn sett saman'
alli'a snotnjstu ljóð. Hann kom stundum og sagði móður ’
sinni fi'á því að hann hefði heyrt nykurinn leika á hörpu,
og séð álfana dansa á Voxnes-engjum. Hann hafði fín- .
gerða andlitsdrætti, stór, döklc augu og. hann var barn
móður sinnai’ aö öllu leyti.
Þótt hann hefði lagt undir sig hjarta ofurstafrúar-"
innar, var ekki hægt að segja að hún væri veikgeðja’’
móðir. Að mirmsta kosti varö Karl-Artur Ekenstedt aö,,
læra að vimza. Hún mat hann meira en alla aðra, en .
einmitt þess vegna var annað óhugsandi en hann kæmi
heim úr mermtaskóla með alh'a hæstu einkunnir. Og
allir tóku eftir því, að meðan Karl-Artur gekk í skóla,'1
bauö ofurstafiúin aldrei heim neinum kennara hans.
PCCAMWSI
Sumir eru þeirrar skoðunar að
bergmál sé það eina sem geti
haft seinasta orðið þar sem kona
er annarsvegar.
*■ * *-
Vinur — er nokkuð til í því a3
það sé maðuriim sem á sömu
óvini og þu?
* * *
Reynsla — það er nafnið sem
menn gefa mistökum sínum.
* * -Jf
I-Iann var þelrrar skoðunar að
mannltynssaga væri fölsuð frásögi;
af lítllsverðum atburðum.
* * *
Sá sem elskar sjálfan sig hefur
sjaldan marga keppinauta.
* * *
Það er kænn maður sem alltaf
man afmælisdag konu, en htíur
ekki hugmynd um aldur hennar.
•x- * *
Anton Tsékoff sagði: Þegar !eik-
ari hefur peninga þá sendir hanrt
eklii bréf lieldur skej’tl.
* * *
Gifting: útför þar sem þú finnur
sjálfur lyktlna af blómunum.
/
Þurrt hár - feitt hár
hinum allra grennstu, og jafn-
vel þær verða býsna þunglama-
legar í svona flík. Sniðið á pils-
inu er undirstrikað með þröíig-
um jakka, sem því miður nær
dálitið niður fyrir mittið og
hættir á mjög óheppilegum stað
fyrir Ilitamsvöxtinn. Þessi flík
er gott dæmi um nýju tízkuna,
sem getur litið vel út á sýn-
ingarstúlku, en er ekki eins
heppileg fyric venjulegt fólk.
Sem betur fer eru líka bún-
ar til flíkur með sniði sem
hentar einnig þeim, sem ekki
Þegar hár-
greiðsla er
valin verður
að taka tillít
til þess hvort
maður hefur
þurrt hár sem
verður fijót-
lega foitt. Það
;r ekki nóg að
lárgreiðslan
:ari vel fyrst í
itað; hún þarf
íelzt aðlítavel
út sem allra lengst og það vill
oft verða misbrestur á þri, ef
valin er liárgreiðsla, sem hæfir
e'cki gerð hársins. Stúlkan með
ftita hárið verður oft fyrir því,
að liár hennar er létt og lif-
andi þegar það er nýþvegið,
en eftir nokkra daga er eins og
ekkert verði úr þri. Og þá er
afleitt, ef hárgreiðslan er mið-
uð við létt og lifandi hár. Ef
hárið fitnar mjög mikið er
bezt að velja hárgreiðslu, sem
má liggja að höfðinu og eyði-
leggst ekki þótt hárið fitni.
Vindblásna hárgreiðslan er svo
hentug fvrir feitt hár, að það
Stutta vindtfiásna liárgTeiðslan þolir vel þótt hárið
fitni, aðalatriðið er að hárið sé glljáandi. Þurrt
hár þolir ekki sörau hárgreiðslur og feitt ihár, það
Verður að gTeiða á léttari og meira lifandi hátt.
verður bókstaflega .að bera fitu
í hárið, ef það fitnar ekki af
sjálfsdáðum.
Vandamál stúlkunnar með
þuiTa hárið eru allt ömiur,
en þau eru elckert betri viður-
eignar en vandamál hinnar.
Þurra hárið brýtur allt af sér
og er aldrei kyrrt á sínum stað:
Stúlkan með þurra. hárið verður
því að velja sér hárgreiðslu,
sem þolir að aflagast lítið eitt.
Hún verður að forðast allra
flóknustu greiðslumar ög velja
eitthvað í líkingu við greiðsl-
una á myndinni, sem útheimtir
ekki of mikla nákvæmni.
Diorssiddin ekki svo afleit
Hér eru tvær nýjar myndir
frá Dior og ekis og sjá má, éru
þær báðar mjög hæfilega síðar,
svo að það virðist tæplega vera
ástæða tíl að reka upp rama-
kvein út af byltingu í kjólasídd.
Kjóldragtin með klukkusniðið er
styttri, og hið óvenjulegasta
viö þá flík er klukkusniðið á
pilsinu. Það hentar ekki nema
hafa fullkomið vaxtarlag. Það
sést bezt á hinni flíkinni, sem
Dior á einnig heiðurinn af.
Þessi kjóll er dálítið slðari en
klukkupilsið. I rauninni má
segja að síddin á honum sé
mátuleg, hariii er hvorki of
stuttur né of síður. Kjóllinn
er simdurskorinn í mittið, og
það er á sínum stað aldrei þessu
vant. Blússan er hneppt niður
í mitti og nota má klút eða
blússu innanundir. Frá axla-
stykkinu kom mjúkar fellingar,
samsvarandi feilingunurn í pils-
inu.