Þjóðviljinn - 04.04.1954, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 4. apríl '1954
þlÓiVIUSNN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig
19. — Síml 7500 (3 línur).
Askriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
líinfEutningur á k|öti
Um alllangt skeið hefur verið mikill kjötskortur í
Beykjavík, og nú er veriö „að sleikja dreggjarnar" eins
og framkvæmdastj óri Framleiðsluráðs landbúnaöarins
komst að orði í viðtali við Þjóðviljann í fyrradag. Þetta
er vissulega ekkert smámál fyrir afkomu almennings og
störf húsmæðra, en stjórnarvöldin hafa allt til þessa látið
sér fátt um finnast. Kjötiðnaðarmenn og allur almenn-
ingur hafa borið fram kröfur um innflutning á kjöti til
að bæta úr skortinum, enda er sá innflutningur jafn
sjálfsagður og á kartöflum og grænmeti og margfalt eðli-
legri en innflutningur á fiski, en fiskur var fluttur inn
fyrir eina milljón árið 1952! En. framkvæmdastjóri Fram-
leiðsluráðsins skýrði Þjóðviljanum svo frá í fyrradag aö
innflutning-ur á kjöti væri ekki heimill lögum samkvæmt
vegna hættu á gin- og klaufaveiki, og þyrfti lagafrum-
varp til þess að af honum gæti orðið, en enn væri óséð
hvort ríkisstjórnin sæi nokkra ástæðu til aö flytja slíkt
frumvarp.
Þetta eru óneitanlega mjög fróðlegar upplýsingar. Eins
og Þjóðviljinn hefur skýrt frá hefur kjöt verið flutt inn
í stórum stíl á undanförnum árum — ekki handa ísiend-
ingum, heldur handa herraþjóðinni á suðurnesjum. Og
ekki hefur verið farið með þetta kjöt af neinni sérstakri
gát, heldur hefur þaö verið geymt í frystihúsunum hér
í bænum við hliðina á íslenzka kjötinu, án nokkurra var-
úðarráðstafana. Er hér um enn eitt lögbrot herraþjóðar-
irniar aö rceða, og mjög glœpsamlegt lögbrot ef sá ótti
aö gin- og klaufaveiki gœti flutzt með kjöti á við nokkur
rök aJð styðjast.
Hins vegar hefur Þjóðviljinn fyrir satt aö lagagreinin
sé úrelt; það þurfi ekki að óttast smitun á þennan hátt
að minnsta kosti sé mjög auðvelt að gera fullkomlega
tryggilegai' ráðstafanir. Ráðamenn búnaöarmála hafa
hins vegar grafið upp þetta lagaákvæði — sem engum
dstt í hug meðan hagsmunir herraþjóðarinnar voru til
umræðu — til þess að fela annarlega tregðu sína á að
verða við sjálfsögðum óskum almennings. Og það er á-
stæða til þess að vara leiðtogana mjög alvarlega viö
þessari afstöðu.
Almenningur er ekki búinn að gleyma því að fyrir
nokkrum árum tóku þessir menn allt í einu upp á því að
ílytja til Bandaríkjanna nokkurt magn af úrvals dilka-
kjöti — og var þó kjötskortur í landinu og kjötlaust
fvrr en ella af þeim ástæðum. Síðan kom í ljós að þessi
útílutningur var framkvæmdur í því skyni aö sjá kjöltu-
rökkum bandarískra hefðarfrúa fyrir mat, og var ís-
lenzka dilkakjötið auglýst sem „heimsins bezta hunda-
fæða“ í bandarískum blöðum. En þegar til kom reyndist
ekki hægt að koma kjötinu 1 verð; það var geymt í rán-
dýrum frystihúsum um tveggja ára skeið og loks flutt
alla leið til Danmerkur og selt þar fyrir verö sem ekki
greiddi einusinni flutninginn frá Ameríku. En íslenzkir
neytendur höfðu ekki aðeins fengið að búa við kjötskort
af þessum ástæðum, heldur urðu þeir einnig aö greiða
kostnaðinn af þessu sérkennilega braski.
Það er ómögulegt annað en telja þessi vinnubrögð
dónaskap við íslenzka neytendur, sem eru og verða mik-
ilvægustu viðskiptavinir bænda. Og þessi dónaskapur
heldur áfram nú, þegar tregðazt er við að flytja inn
kjöt handa almenningi. í honum birtist sú afstaða sem
mjög oft verður vart hjá leiðtogum Framsóknarflokks-
ins, að slíta sem mest tengslin milli bænda og neytenda
í bæjunum og ala á skilningsskorti. Þau vinnubrögð eru
ekki bændum í hag, enda er það fullvíst að bændur hafa
ekkert við það að athuga að flutt sé inn kjöt meðan alger
gkortur er í landinu.
Að ríða kústsköftum
Stundum hvarflar það að
manni að þingmenn stjórn-
arflokkanna séu ekki hugs-
andi verur, á þeim hafi orðið
einhver stökkbreyting sem
geri heilavefina að úrkynj-
uðum líffærum í ætt við
botnlanga. Þó sannast það
stöku sinnum að þessi kenn-
ing er ekki allskostar rétt.
Þannig hafa þeir vikum
saman rætt um brennivín af
mikilli andagift, hugsað
hinar f jölbreytúegustu til-
lögur og deilt af miklu hug-
arflugi, svo að enn eru þó
til mál sem náð geta sam-
bandi við heilafrumurnar og
vakið andlegar ástríður. En
þetta eru æ sjaldgæfari
stundir, og þegar mikilvæg-
ari mál ber á góma er eins
og allt samband rofni við
æðri líkamsstöðvar, og þeir
breytast í sálarlausar at-
kvæðavélar. Þannig fe'ldu
þeir allir sem einn fjTÍr
nokkrum dögum að láta
þingnefnd athuga tillögu um
uppsögn hernámssamnings-
ins, og virðist þó venjulegu
fólki að aldrei hefði verið
meiri ástæða til þess að
þingmean beittu andlegum
hæfileikum sínum í því máli
en einmitt nú.
□
Þetta undarlega líffræði-
lega fyrirbrigði hefur ágerzt
mjög í seinni tíð og sérstak-
lega mótar það öll viðbrögð
gagnvart hernáminu. Þess
varð fyrst vart í fullum
mæli fyrir réttum þremur
árum, þegar þingmenn
þriggja flokka voru kvaddir
til Reykjavikur til þess að
samþykkja hemám lands-
ins. Svo segja fróðir menn
að þá hafi öllum þessum
þingmönnum í senn verið
kennt að Rússar væru í
þann veginn að hernema
landið um það væri aðeins
spurt hvort þeir yrðu á
undan Bandarikjamönmun.
Einnig er fu’lyrt að þing-
mennirnir, menntaðir og
skynugir menn, hafi aliir
trúað þessari kenningu, Þvi
til staðfestingar má raunar
benda á, að ríkisstjórnin
komst þannig að að orði i
tilkynningu sinni um her-
námið að hún hefði ekki
þorað af öryggisástæðum að
segja fyrirfram hvað til
stæði: Rússar hefðu þá flýtt
sér allt hvað af tók og ef
til vi'l orðið á undan. Það
er því sízt ástæða til þess
að efa að frásögn þessi sé
rétt, þótt venjulegu fólki
mætti virðast sem þama
hafi Bakkabræður verið að
verki en ekki 43 kjörnir
fulltrúar þ'óðarinnar,
greindir og fjölfróðir. En til
þess að þetta mætti takast
hafa meira en l'-tið annar-
!eg áhrif verið að verki.
□
Upp frá þessu hafa sömu
fyrirbærin haldið áfram án
þess að nokkurt lát yrði á.
Þannig hefur sífellt verið
klifað á undarlegu tali um
öryggi þjóðarinnar og vernd
þau þrjú ár sem síðan eru
liðin. Engum sjáandi manni
hefur þó dulizt að hvorki
hefur verið gert nokkurt
handtak til þess að tryggja
öryggi né vernd ef á okkur
skylii ,,venjuíeg“ styrjöld;
hér er ekki til eitt einasta
loftvarnarbyrgi, engar loft-
varnir, engin áætlun um það
hvernig fó’k ætti að hegða
sér — og hefín þetta þó
verið nærtækust verkefni ef
orðin væru í nokkm sam-
ræmi við veruieikann. Og
ekki þarf heldur neina sér-
fræðilega kunnáttu til að
sjá að hermannagauðin sem
væflast hér suður á nesi
öllum til andstyggðar eru
þess jafn vanmegiutg að
„verja landið'* og þær syfj-
uou hra>ður er koumar voru
á Keflavikurflugvöll þegar
stjómin varp öndiimi léttar
l&öl og kvað loks óhætt að
skýrá frá hemáminu. Allt
er þetta ein loka’eysa og
dylst engum nema þing-
mönnúm þeim sem létu
hluta af heilastarfsemi sinni
í\TÍr þremur árum.
□
Og nú er raunar ástæðu-
laust áð ræða um „venju-
legar" stjTjaldir lengur. Nú
stoða engar loftvamir eða
byrgi; ein einasta vetnis-
sprengja getur afmáð allt
líf á þéttbýlusíu svæðum
Is'ands; uþprætt þjóðina
að fullu. Hvaða öryggi eða
verad ætti að vera í því
fólgið að láta nokkrar þús-
undir er’endra hermanna
híma hér og flytja inn fá-
eina skriðdreka á sama tima
og sagt er í fréttum að lík
alls mannkjTis geti rúmazt
í g'g einnar vetnissprengju ?
Nú hevrast rauiar þær kvn-
legu röksemdir að vetnis-
sprengjan sé hið eina ör-
yggi og vermi frjálsia
þjóða; hún hafi komið í
veg fyrir styrjöld og muni
gera það. En veniulegt fólk
sp\t í staðlmi: Til hvers er
'þá hernámið, með öllum
þeim hroða sem þvi fylgir;
er vetnissprco.gjan ekki
nægileg vernd? Komi ekki
th styrjaldar, er hernámið
vlðurstvggðin ein. Skelli
st.yr.iöld á, er hernumin þjóð
sjá’fgert, skotmark og engin
vernd til. Þetta eru einföld
F.annindi sem allir skilja,
nema þeir alþingismenn sem
hættu að vera vitsmunaver-
u~ fyrir tæpum þremur ár-
um.
□
Ýmsum getum er að því
1 n:tt hvað komið hafi fyrir
þjssa fulltrúa þjóðarinnar,
hvers vegna heilafrumur
þeirra séu hættar að starfa
á eðlilegan hátt. Sumir
haida að þeir skilji fullvel
það sem er að gerast og
hafi aðeins leit-t hina mestu
hættu yfir þjóð sína af of-
stæki. Þeir sjái eins og
aðrir að hernámið færir
hvor á vernd né öryggi en
séu þvíiikir hugsjónamenn
að þeir fórni sjálfstæði ætt-
jarðarinnar og stefni til-
veru þjóðar sinnar í voða í
þágu kapítalismans. Þeir
hafi fallizt á að hernám Is-
lands sé nauísynlegur liður
í árásarkerfi auðmanna i
Ameríku og telji allt hé-
góma hjá því. En þótt of-
stækismenn séu í hópnum
sem vita fuilvel hvað er að
gerast, auk þess sem þeir
græða fé á níðurlægingu
þjóðar sinnar, hef ég ekki
trú á þessari skýrúigu; ég
læt mér ekki til hugar koma
að varfærnir og skynugir
sveitamenn og embættis-
menn utan af landi hafi því-
líka ást á kapítalismanum í
lífi og dauða að allt annað
blikni hjá henni. Sú röslnm
sem orðið hefur á heila-
starfseminni stafar af öðr-
um ástæðum.
□ :
Á undanförnum árum
hafa komið hingað til lands
noklcrir erlendir loddarar
sem hafa gert það sér að
atvinnu að dáleiða fólk. Þeir
hafa látið uppdubbaðar
hefðarfrúr ríða kústsköftum
eftir göngum kvikmynda-
húsa og gera marga aðra
kátlega hluti, með sefjun
sem gerir þana dáleidda
þess ómegnugan að skraja
og hugsa annað en það sem
dávaldurinn ætlast til. Þetta
er eðlilegt og gamalkunnugt
líffræði’egt fyrirbæri og á
engan hátt dularfullt. Ein-
mitt þetta hefur komið fyr-
ir þingmennina; þeir hafa
orðið fyrir pólitískri dá-
leiðslu. Hún var þeim mim
auðveidari sem ýmsir þing-
mannanna voru haldnir van-
metakeand og töldu sig þess
ómegnuga aS my.nda sér
sjálfstæðar skoðanir um al-‘
þjóðamá!; þótt þeir hefðu
ágætt vit á hinu hvernig
selja ætti brennivín og
hvort rétt væri að friða
rjúpur. Þess vcgna leitúíiu
þeir lil sérfræðinga, sem
beitt hafa sefjun sinni æ
síðan þacmig að þeir dá-
leiddu skynia og liugsa það
eitt sem til er retlazt, eins
og konur sem ríða kúst-
sköftum á a'mannafæri. Það
er nú brýnasta hlutverk
þjóðarinar að vekja þessa
fulltrúa sína, og má hún þá
minnast þess að á erlendum
tuagum er dáleiðsla kennd
viö Hypnos, sem var guð
svefnsins hjá Grikkjom.
Nóttin var móðir hans, en
tvíburabróð-
“ir hans var
Dauðinn.
A