Þjóðviljinn - 30.05.1954, Blaðsíða 10

19).
ÞJói>VlLJQlíN — tóunmKÍagur 30. mai iööl -
INNAN
VIÐ
MllRVEGGINN
EFTIR A. J. CRONIN
14.
ekki hvað ura hann hefur orðið, því að ég hef ekkert
samband haft við hann í nokkur ár!í.
„En hvers vegna?:t Páll tók andann á lofti. „Hvers
vegna lenti hann í öllu þessu? Hafði hann talað við
Gillett?" /
„Ja“, svaraði Prusty þýðingarmikill á svip. „Það veit
' einhver annar en ég“.
" Hann tæmdi bollann sinn og hélt áfram enn lægri
röddu:
' „Ég hitti Swann sjaldan eftir að hann kom út. En
eitt kvöldið kom hann inn í búðina mína. Hann hafði
verið á fylliríi í nokkra daga og var mjög langt niðri.
Hann stóð þarna, reikull og riðandi án þess að opna
munninn. Svo sagði hann við mig: „Veiztu það?“ „Nei,
Jimmy“, sagði ég og reyndi að ýta undir hann. „Jæja",
' segir hann. „Fæst orð hafa minnsta ábyrgð“. Og svo
fór hann að hlæja, hlæja og hlæja, hann reikaði hlæj-
andi út úr búðinni minni, og það var sannarlega ekki
' hlátur sem gaman var að hlusta á!!.
„Hvað sagði hann meira?“ hrópaði Páll.
„Ekkert .... hvorki þá né síðar .... ekki orð í viðbót.
En ég kalla guð til vitnis um það, að ég hafði sterkt
hugboð um, að hánn hefði lent í þessum raunum vegna
Mathry málsins“.
Það varð löng þögn. Páli var þungt um hjartað og
hann sat grafkyrr í stólnum. En sem hann sat þarna
fór höfuð hans smám saman að síga aftur, unz hann
einblíndi upp í loftið fyri rofan. Allt var óljóst fyrir
honum, skuggarnir lögðust þéttar að honum en nokkru
sinni fyrr, en gegnum myrkrið fann hann hina kynlegu
eftirvæntingu sem rak hann fram á við.
Það er orðið framorðið. Prusty var búinn að fleygja
vindilstúfnum sínum inn í eldinn. Hann leit á klukk-
una. „Ég er ekki að reka yður, en ef þér gætið yðar ekki,
missið þér af lestinni“.
Páll stóð upp. Hann svaraði rólegri röddu:
„Ég get ekki tekið lestina í kvöld. Ég verð að komast
að .... hvað Swann og Gillett hafa að segja“.
„Tja“, sagði maðurinn og gaut aftur til hans augun-
um. „Ég efast um að þér gætuö hitt hann. En það
sakar auðvitað ekki að reyna“. Hann nuddaði á sér
nefið og var hugsi. „Þætti yður það skUdings virði?“
Páll tók skUding af takmörkúðu fé sínu.
Húsvörðinlnn velti myntinni faglega mUli handanna
og þurrkaði sér um munninn með handarbakinu.
„Hann er í Orme Square. Það er skammt héðan, í
gömlu borginni, rétt hjá kirkjunni. Gangið Temple Lane
á enda, beygið tU hægri og haldið beint af augum. Lítið í
kringum yður og þér sjáið nafnið hans. Það getur ekki
farið framhjá yður“.
PáU hafði ekki búizt við svo skjótum árangri. Hann
fann að maðurinn horfði á eftir honum þegar hann
flýtti sér niður eftir strætinu.
Hann fann Orme Square fyrirhafnarlaust. Eins og
húsvörðurinn sagði var það skammt frá kirkjunni. Það
var raunar kirkjugarðurinn, fallegur og vel hirtur í
skugga hávaxinna álma. Fyrst í stað áttaði Páll sig ekki
á leiðbeiningunum sem hann hafði fengið. Svo rann upp
fyrir honum ljós — Gillett var í kirkjugarðinum, dáinn.
Hann roðnaði og um stund var hann að því kominn að
snúa aftur og skeyta skapi sínu á manninum með sirs-
svuntuna. En þess í stað fór hann inn í kirkjugarðinn,
og eftir nokkra stund fann hann það sem hann leitaði
að — hvítan marmaralegstein í einu horni kirkjugarðs-
ins. Hann virti fyrir sér áletrunina:
I mlnnmgu um Walter Gillett.
F. 1881 — D. 1930.
Mikils metinn og öllum harmdauði.
Sómi stéttar sinnar.
Orðstír deyr aldregl. . .
Þrisvar sinnum endurtók Páll síðustu setninguna eins
og í leiðslu, og honum var ljóst að fyrst Gillett var lát-
inn þurfti hann að reyna enn ákafar að hafa upp á
James Swann. Hanr snerist á hæli og gekk hratt á
brott.
Skömmu síðar barði hann að dyrum á leiguhúsi sem
OIIHS
OC GAMÞt*
Mig langar að má.ta þessi föt
þarna í gluggamim.
Það er því miður ekki hægt —
við mátum alltaf hérna inni í
herbergi baka til.
Hversvegna keypti þessi maður
ekki neitt? Hvað var hann eig-
inlega að gera — hvað vildi
hann sjá?
Búðarstúlkan: Mig — annaðkvöld.
Tveir feður voru að bera saman
bækur sinar um nám sona sinna.
Annar sagði:
Bréf sonar míns eru þannig að
ég þarf alltaf að fara í orðabæk-
ur, þegar ég fæ þau.
Hinn sagði:
En bréf sonar máns eru þannnig
að ég þarf attaf að fara í banka,
þeigar ég fæ þau.
Hann: Má ég kyssa þig?
Hún: Guð í himninum -
leikmaðurinn enn!
María, ég sá að það var einhver
að kyssa þig i bakdyrunum í
gærkvöld. Var það pósturinn eða
lögregluþjónninn ?
María: Var það fyrir k'ukkan 8
eða eftir klukkan 8?
Hvernig ferðu að því að koma
vinnukonunni svona snemma á
fætur á morgnana?
O, ég kynnti hana fyrir mjólkur-
póstinum.
Áttundi kafli

Öðru hverju er nauðsynlegt að
bursta alla skó sérlega vel.
Burstið skóna ykkar úr góðum,
feitum áburði; ef þið sláið sam-
an öklabeinunum er betra að
nota hvítan áburð að staðaldri,
þó er nauðsynlegt að bursta
Næsti morgun rann upp heiður og hressandi. Páll skóna öðru hverju með íituðum
vaknaði snemma á K.F.U.M. gistihúsinu, þar sem hannj áburði, annars er hætt við að
hafði fengið herbergi daginn áður, þegar hann kom úr Þeir verið gráieitir.
verzlun Prustys. Þegar hann var búinn að borða morg-
unverð skrifaði hann móður sinni stutt bréf, sem hann
vonaði að létti af henni mestu áhyggjunum; svo lagði
hann af stað út í borgina í ákveðnum tilgangi. Tóbaks-
salinn sem fór sjaldan að heiman, vissi ekki um nú-
verandi dvalarstað Swann og Gillett en með því að
róta í skjölum sínum hafði honum tekizt að hafa upp
á götunúmerinu á skrifstofu lögfræðingsins í Temple
Lane og ennfremur heimilisfangi skammt frá Corn
stræti, þar sem Swann hafði átt heima um skeið fyrir
tveim árum.
Páll kom í Temple Lane 15 klukkan hálftíu og var
svo heppinn að hitta mann með græna sirssvuntu sem
var bersýnilega nýbúinn að opna húsið og var að fægja
málmplötuna á útihurðinni.
„Er þetta skrifstofa herra Walters Gilletts?“
Húsvörðurinn hætti að fægja .Hann var með hross-
andlit, hjólfættur og með lítil, blóðhlaupin augu. Hann'
Áburðurinn er borinn á með
burstað, síðan eru skórnir látnir
standa nokkrar mínútur, þá er
burstað yfir þá með þurruln
bursta og loks eru þeir gljá-
fægðir með ullarklút eða skinni..
Venjið ykkur á að bursta hæl-
inn að innanverðu og ilina niður
að sóla.
Gott er að hreinsa gamlan á-
burð með eter. Vætið klút í eter
eða bensíni, strjúkið rösklega
yfir leðrið, allt yfirleðrið í einu
til að forðast bletti, þurrkið yfir
með þurrum, hreinum klútum og
loks eru skómir burstaðir úr
góðum áburði og gljáfægðir með
burstum og skinni. Við þetta
verða þeir eins og nýir.
þegar bletturinn er þurr, má ná
eftirstöðvunum burt með eter.
Kaffiblettir nást úr með út-
þynntu salmíakspritti; sé blett-
urinn mjög Ijótur þarf að notá
óblandað salmíakspritt.
Teblettir. Glycerín borið á
blettinn. Eftir stundarfjórðung
er bletturinn þveginn burt með
léreftsdulu undinni upp úr volgu
vatni.
Ö1 næst burt með heitu vatni.
Súkkulaði næst af með heitri
mjólk og þegar bletturinn er
Venjulega hvíta strigaskó má þurr með tetraklórkolefni.
þvo úr sápuvatni ef þeir eru Blekbletti þarf sem allra fyrst
mjög óhreinir, og ljóta bletti, að nudda' með sundurskorinni
svo sem grasbletti, má fjarlægja^ sítrónu, ef hún er ekki til þá
með volgu spritti (sem velgt er ediki eða blaði af begóníu.
Vi&hald fatnaðar og
blettahreinsun III.
í vatnsbaði). Þegar þeir eruj Vax. Ef bletturinn er á ullar-
þurrir eru þeir gerðir hvítir með efn; er bezt að væta efnið í
krít,
og
vatni. Mislitir^ Vatni, svo að sjálft vaxið
svampi
strigaskór eru þvegnir úr volgu( fari burt. Blettinn sem eftir er,
vatni. | er bezt að strjúka burt með
svaraði sæmilega kurteislega:
„Það var það“.
„Skildi hann eftir heimilisfang sitt?“
„Rétt er það“.
Það varð þögn.
„Vitið þér hvar hann er núna?“
Húsvöröurinn leit á Pál útundan sér.
„Ekki get ég mælt á móti því“.
„Hvar get ég hitt hann?“
Lakkskó þarf helzt að bursta
í hvert skipti sem þeir hafa ver-
ið notaðir. Það er ekki nóg að
strjúka af þeim með klút. Hætt
er við að skinnið springi og
því þarf að bursta það með
feitum áburði og bera á þá
vaselín öðru hverju. Lakk þolir
illa kulda og lakkskó þarf því
að geyma í hlýju hérbergi.
j er
Skóhlífar, bomsur og vatns-| beitu járni. Leggið þerripappír
stígvél þarf oft að þvo úr volgu ( yfir og undir blettinn og haldið
vatni. Hvít stígvél þarf að þvo^ ^fram að strjúka blettinn þang-
úr sápuvatni og skola þau vel á( að tii hann er horfinn og flytjið
eftir. Ef svartar bomsur
skóhlífar eru orðnar gljáalausar
má bera á þau örlitla olíu.
Það skiptir líka miklu máli
að hanzkarnir séu hreinir. Tau-
hanzka má flesta þvo úr volgu
sápuvatni og skola þá vel á eftir.
Vaskaskinnhanzkar eru
þvegnir úr volgu sápuvatni og
þá má ekki skola, sápan á að
vera í skinninu. Hanzkarnir eru
undnir í handklæði, þegar þeir
eru hálfþurrir eru þeir settir
upp sem snöggvast til þess að
fá á þá rétta lögun, síðan má
hengja þá til þerris.
Ljósa kálfsskinnshanzka má
þvo úr volgu sápuvatni og skola
j úr volgu vatni. Þeir eru undnir
í handklæði og þurrkaðir liggj-
andi eða helzt á hanzkabretti,
sé það til.
Mjólkur-, rjöma- og eggjabletti
má þvo burt með köldu vatni og
eða j þerripappírinn til eftir þörfum.
Grasblettum má há burt með
spritti sem er velgt í vatnsbaði.
Á tjörubletti er bezt að bera
smjÖr. Eftir nokkra stund er
smjörið skafið varlega af og
bletturinn sem eftir er fjarlægð-
ur með tetraklórkolefni eða eter.
Terpentína getur líka náð tjöru-
blettum úr ljósum silkiefnum.
Blóðblettum má ná úr með
köldu saltvatni og bómull.
En ef mjög ljótur blettur af
einhverju tagi er kominn á
vandaðan kjól eða góð föt er ör-
uggasta ráðið að senda flíkina
strax í hreinsun.
»* ■