Þjóðviljinn - 29.08.1954, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVTLJINN — Sunnvdfigur 29. ágúst 1954

INNAN
VIÐ
MÚRVEGGINN
EFTIR A. J. CRONIN
87.
skoðaði líkið sé ekki kallaöur til aö bera vitni. Hvers
vegna var gengið fram hjá þessu þýðingarmikla vitni
1 þessu máli? Tuke læknir er nú látinn, en ekkja hans er
hingaö komin í dag til þess aö svara spurningunni í
hans staö.“
Þaö fór kliður um salinn þegar nafn frú Tuke var kall-
að og andartaki síðar gekk hún upp í vitnastúkuna,
þrekleg, roskin kona í svörtum fötum og úr andliti henn-
ar mátti lesa heiöarleik og samvizkusemi. Hún vann
vitnaeiöinn, sneri sér síðan að Grahame sem hóf spurn-
ingar slfnar rólegri röddu.
„Þér eruö ekkja Tukes læknis sem lézt árið 1933, en
hafði áöur verið læknir í Eldonhverfi í Worthley?"
„Þaö er rétt.“
„Þér vitiö aö eiginmaöur yöar var kallaöur til ungfrú
Spurling, kvöldiö sem glæpurinn var framinn?“
„Já.“
„Minntist hann á það við yður?“
„Já, þetta var svo hræðilegur atburður, að við töluðum
oft saman um hann.“
„Lét eiginmaöur yðar nokkrun tíma í ljós undrun yf-
ir því að hann skyldi ekki vera kallaður sem vitni viö
réttarhöldin?“
„Já vissulega. Hann sagöi aö þaö væri mjög furöu-
legt. Hann sagöi .... “ Hún þagnaöi og leit vandræöa-
]ega í áttina til dómaranna.
„Verið óhræddar, frú Tuke. Verkefni þessa réttar er
að heyra framburð yðar en ekki að þagga hann niöur.
Hvaö sagði hann?“
„Hann sagði að yfirvöldin væru ekki ánægö með fram-
burð hans.“
Þaö fór áhugakliður um salinn og í fyrsta skipti beind-
ist athygli áheyrenda aö sir Matthew Sprott. Þó Páll^
væri vel kunnugur ölium staöreyndum fann hann nýja
eftirvæntingu gagntaka sig.
„Segiö okkur, frú Tuke, með eigin oröum,“ hélt Gra-
hame áfram, „frá állti éiginmanns yöar eins og þaö kom
fram í viðræöum ykkar um máliö.“
Þaö varð þögn. Vitniö dreypti á vatnsglasi sem stóö
viö sætiö.
„Já,“ byrjaði hún. „Tuke læknir hélt því alltaf fram,
að morðið hefði ekki getað verið framiö með rakhníf. Að
álit hans var morðvopniö af allt ööru tagi — oddhvasst
og mjótt, einna líkast skurðhníf læknis.“
„Hvernig komst hann að þeirri niðurstöðu?"
„Meö því a,ö rannsaka áverkana vandlega. SjáiÖ þér
til, hann fann djúpt sár hægra megin á hálsinum og
stóran skurð neðan til viö vinstra eyrað.“
„Og hann hefur dregið þá ályktun aö oddhvasst, blaö-
djúpt inn !T hálsæöarnar
„Og aö oddlaus rakhnífur hefði aldrei getaö orsakaö
þessi sár.“
„Þaö var einmitt þaö sem hann sagði. Hann hélt enn-
fremur að morðið hefði verið framiö af sterkum og ofsa-
íengnum manni. Og af legu fiáranna og því hvernig blóð-
:ð hafði sprautast á teppiö hjá líkinu taldi hann sig geta
ráöið meö fullri vissu að hnífurinn heföi verið í hendi
örvhends manns.“
„Örvhends manns,“ endurtók Grahame meö kynlegri j
áherzlu og hann leit alvöruaugum á vitniö. „Eruð þér'
viss um aö þér munið þetta rétt?“ j
„Alveg viss.“ Varir ekkjunnar skulfu lítið eitt. Hún 1
bætti við meö hrífándi einlægni. „Tuke læknir var mér
góður eiginmaöur. Ég held minningu hans í heiöri. Hald-
ið þér að mér dytti í hug að eigna honum orð sem ég vissi'
að væru ósönn?“
„Nei, mér hefur ekki dottiö þaö í hug. Ég vildi aöeins
vekja frekari athygli á sannleiksgilúi oröa yþar-yiö rétt-
inn.“ - ’ c
Þaö var éins og saksóknarinn fyndí ögrun í þessum
j orðum og í augnaráöi Grahames sem heíndist sem
önöggvast að honum og hann brá við skjótt.
þunnt vopn hafi fyrst veriö rekiö
áður en skurðurinn var gerö'ur?"
„Já“
„Mér er alls ekki ljós tilgangurinn meö yfirheyrslu
þessa vitnis. En ég hef engar spurningar fram að færa.“
„Þá er þaö ekki fleira, frú Tuke. Við erum yöur mjög
þakklátir. Og nú kalla ég á næsta vitni mitt.“
Eftir bendingu frá Grahame gekk gamla konan niöur
úr stúkunni og prófessor Valentine var kallaöur næst.
MaÖurinn sem nú gekk fram var lítill og pervisinn, á
aö gizka um fimmtugt, klæddur viröulegum, dállítiö
snjáðum síöjakka meö silkihornum, meö háan hvítan
flibba og svart slifsi. Hann var fölur !í' andliti, upp frá
háu enninu reis svartur hárbrúskur sem- náði niöur á
háls aö aftan svo aö hann minnti á afdankaðan, annars
flokks hljómsveitarstjóra. Þegar hann var búinn að
vinna eiðinn setti hann sig í stellingar, studdi annarri
hendi á mjöömina, hinni á bríkina fyrir framan sig,
hallaði höfömu lítiö eitt aftur, virtist reiðubúinn aö taka
hverju því sem aö höndum bæri.
„Herra Valentine," sagöi Grahame alúðlega. „Að því
er mér hefur skilizt hafiö þér nokkra þekkingu á rit-
höndum?“
„Ég er prófessor í rithandafræðum,“ sagði Valentine
með miklum viröuleik. „Ég hef verið sæmdur D.G.W.
heiðursskjalinu. Og ég held mér sé óhætt aö fullyröa
að frægö mín sem sérfræöings hafi farið víÖa“.
„Ágætt. Við réttarhöldin lýstuö þér yfir aö bréfið sem
fannst í íbúö myrtu konunnar hefði Rees Mathry skrif-
að?“
„Það gerði ég .... Saksóknarinn lét boöa mig sér-
staklega.“
„Yöur hefur vitaskuld veriö ljóst þá, hve miklu máli
álit yðar skipti og hafið þv!í verið fullkomlega sann-
færöur um aö þér færuö með rétt mál?“
„Já, ómótmælanlega. Ég hef haft mikla reynslu í því
að votta gildi alls konar skjala, jafnt opinberra sem ann-;
arra í mjög þýðingarmiklum má!um.“
„Vilduð'þér þá segja okkur, herra — afsakið prófessor
Valentine, hvernig þér kcmuzt að þessari óyggjandi niö-
urstöðu?“
„Með því aö nota stækkunargler við umrætt skjal og
meö stækkuðum myndurn sem ég bar saman við rithönd
fangans — sem var til sýnis á póstkortinu sem hann
viðurkenndi aö hafa skrifaö — gat ég meö þekkingu
minni komizt að þeirri öruggu niðurstöðu aö bréfið heföi
Mathry einnig skrifaö með því aö aílaga rithönd sína.“
„Aflaga hana á hvern hátt?“
„Á þann ejnfalda en,jnjö,g.;svp .algenga hátt aö skrifa
bréfið með vinstri hendi.“
OC CAMOM
Hvaða mánaðardagur er í
dag?
Lof mér að líta á blaðið sem
þú hefur þarna í vasanum.
Það er blaðið frá í gær.
=£5»=
Ég drekk um 50 kaffibólla
á dag.
Guð minn góður, heldur það
þér ekki vakandi?
Það stuðlar heldur að því.
Hvað er að þér í fótunum?
Það eru víst líkþorn.
Hversvegna, reynirðu þá ekki .
að gera eitthvað fyrir þá?
Því ætti ég að gera það —
aldrei hafa þeir gert neitt fyr-
ir mig.
•=SS5:f==>
Þessi hrtndur veit álíka mikið
og ég sjálfur.
Hafðu ekki orð á því — ef
þú vildir til dæmis selja hann
sem sérstakan gáfnahund.
=SSS=
Ég heyrði sögu í gær; ég
hugsa að ég hafi ekki sagt
þér liana.
Er hún skemmtiieg?
Já.
Þá hefurðu ekki sagt mér
hana.
Það er kominn hérna maður
með tréfót sem segist heita
Jón.
Spurðu hann hvað hinn fótur-
inn heiti.
=5S&5=!
Ung stúlka frá Kiel sleit ný-
lega trúlofun sinni, vegna þess
að unnustinn hafði étið hund-
inn hennar. Hann gaf þá skýr-
ingu, að hann hefði verið af-
brýðisamur út í hann.
SmoSh? SerðasamsSæða
Væri ekki gaman að eiga
svona samstæðu til að stinga
niður í ferðatöskuna þegar
maður leggur upp í ferð ? Þetta
eru fínmynstruð náttföt og
samsvarandi léttir inniskór úr
sama efni. Hvoru tveggja er
3mdsólmia feýðmgaimetó.
en f tsri séitnn
Ef þið þjáizt af fótasvita, I
forðist þið sjálfsagt skófatnað'
með gúmmísólum. Og um lcið
gerið þið ykkur sek um þann
algenga misskilning að það sé,
undir ytri sólunum koniið hvort!
fæturnir geti andað eða ekki.'
i
I dönskum ieiðbeiningapésa
er öðru haldið fram. Þar stend-
sem límdur er yfir hann til
að hylja nagla og saumaför
er úr leðri, sem getur drukkið
í sig rakann frá fætinum, er
skórinn þægilegur, en ef þeir
eru hins vegar gerðir úr efni
sem hrindir frá sér raka er
hætt við fótasvita.
Gerð bindsólans skiptir því
miklu máli. Undir honum er
það komið hvort skórinn er
þægilegur og auk þess er hann
mjög þýáingarmikill fyrir
styrkleika og endingu skófatn-
aðarins. Ef hann eyðileggst er
veniulega ekki hægt að gera
við skó. Aðgætið því ævinlega
hvernig bindsólinn er í skón-
um áður en þið kaupið þá.
ur m. a. að það séu ekki ytri
sólarnir, lieldur bindsólinn, sem
hefur áhrif á það hvort menn
gvitna á fótunum eða ekki. Hol-
rúmið milli bindsóla og ytri
sóla er að jafnaði fyllt upp
með korki sem kemur í veg fyr-
ir alla öndun út um ytri sólann.
Ef bindsólinn og hlífðarsólinri
M líaiapa skó
Bezti tíminn til að kaupa skó
er um miðjan daginn. Ef mað-
ur kaupir skó rétt fyrir lokun,
er maður oft búinn að ganga
svo miki'ð að fæturnir eru
þrútnir af þreytu og þá er hætt
við að maður kaupi of stórt
númer. Á hinn bóginn getur
maður fallið fyrir þeirri freist-
ingu að kaupa of litla skó, ef
maður verzlar snemma morg-
uns. Því miður er það svo, að
fæturnir breyta um stærð þeg-
ar mikið er gengið, en stærð
skónna er óbreytt allan daginn.
stungið niður í flata möppu úr
sama éfni og í henni eru auka-
hólf íyrir nokkur snyrtiáhöld.
Bæði náttfötin og inniskórnir
eru hentug til daglegrar riotk-
unar og í rauninni er það að-
eins mappan sem miðuð er við
ferðalög. Það er hægt að
sauma þetta allt saman sjálfur
svo að við getum í rauninni
ekki sagt að þetta sé lúxus.
tí r