Þjóðviljinn - 21.11.1954, Qupperneq 8

'8)' — ÞJÖÐVILJINN — Sunnudagur 21. nóvember 1954
# ÍÞRÖTTIR
RITSTJÓRl. FRtMANN HELGASON
------------------------
Handknattleiksmótín eiga að
fara fram á sunnudögum
Á s. 1. vetri var vikið að því
hér á Iþróttasíðunni að keppni
handknattleiksmanna væri ekki
nógu skipulega niður raðað og
þá tekið tillit til síðasta vetr-
ar eins og keppnin var þá. Nú
er þessi fjölmenni leikur byrj-
aður aftur inni, og má gera
ráð fyrir að hann verði hér
um langt skeið enn aðallega
Inniíþrótt og ekki verður séð
að handknattleiksmenn hyggi á
miklar breytingar um keppni.
Á það var líka bent að þetta
fyrirkomulag skemmdi mjög
æfingar og það svo að hand-
knattleiksfólkið fengi ekki þá
þjálfun sem eðlilegt er og
æskilegt. Ef við förum yfir
þann stutta tíma sem liðinn
er þá kemur í ljós að fyrsta
mótið hefst 5. nóv. og er það
hraðkeppnismót. Það mun fá-
títt á byggðu bóli að keppnis-
tímabil byrji með útsláttar-
keppni. Er það af þeirri ein-
földu ástæðu að hún er talin
miklu erfiðari og hæpið að
fólkið sé komið í þá þjálfun
sem þarf til að skila sæmileg-
um leikjum og svo má líka
benda á þann möguleika að ó-
þjálfað fólk getur beðið tjón af
keppni sé það ekki undir hana
búið. Þeir sem horfðu á leiki
mótsins hlutu að sjá að fæst
liðanna voru í nægilegri þjálf-
un til útsláttarkeppni.
Næsta mót þ. e. meistara-
fl. karla fer svo fram á tíman-
um 10. nóv. til 22. nóv. þó
keppt sé aðeins 7 kvöld af
þessum 12 fara æfingar hjá
þeim sem keppa meira og
minna út um þúfur og líka hjá
hinum öðrum flokkum félag-
anna af ástæðum sem þarf
ekki að skýra. Innan skamms
tíma hefjast svo mótln í hinum
flokkunum samtímis og standa
sennilega yfir svipaðan tima
á 12-15 d. og kemur þar annað
tímabil sem æfingar aðrar en
leikirnir falla niður og þá einn-
ig hjá þeim sem kepptu í
meistarafl. Þá erum við komin
nokkuð út í desember.
Reynslan hefur sýnt úr
því kominn er 10. des. og engir
leikir framundan að æfingar
sem og annað drukknar að
meira eða minna leyti í svoköll-
uðum jólaönnum.
Allir þeir sem keppnisíþróttir
hafa iðkað vita að keppni
með löngum eyðum á milli
óeðlileg og röng. Hún fær
aldrei þann markvissa stiganda
sem á að vera undirstaða hins
þjálfaða íþróttamanns bæði í
list skipulagsins og líkamlegri
getu. Við erum því komin að
þeirri spurningu hvort við not-
um tímann og þá aðstöðu sem
við höfum rétt, og til fulls.
Flestir munu telja að svo sé,
annars væri þessu breytt, og
þeir telja að þessu sé ekki
hægt að breyta.
iBreytingin sem gera þarf er
sú að haga mótunum þannig að
fólkið hafi fullkomið næði til
að æfa og það er hægt að gefa
því það næði alla 6 daga vik-
unnar, en keppa aðeins á
Hér fara á eftir nokkrar af
samþykktum þeim sem gerðar
voru á sambandsráðsfundi ÍSl
hinn 6. nóv. sl. Þjóðviljinn hef-
ur áður birt nokkrar helztu
samþykktir fundarins.
„Fundur haldinn í Sambands-
ráði ÍSl 6. nóv. 1954 samþykkir
að skora á stjórnir allra hér-
aðasambanda innan Í.S.Í., að
koma á í íþróttahéruðum sínum
læknisskoðun á íþróttamönn-
um.“
Étvarpið og íþróttahreyfingin.
Fram kom á fundinum óá-
nægja yfir því hverjar undir-
tektir óskir íþróttahreyfingar-
itmar iim sérstakan tíma í út-
varpinu hafa fengið og var í
því sambandi samþykkt svo-
hljóðandi tillaga:
„Sambandsráðsfundur ÍSÍ
haldinn í nóv. 1954, skorar á
útvarpsráð, að láta íþrótta-
sambandið og sérsambönd þess
fá til umráða tíma í útvarpinu
eigi sjaldnar en einu sinni í
viku, til útbreiðslu og kynn-
ingarstarfsemi."
Húsnæðismál íþrótta-
hreyfingarinnar.
Mikið var rætt um aukið
sunnudögum, og þá í öllum
flokkum. T.d. með þau mótin
sem eiga að hefjast bráðlega,
að þau fari fram eftir hádegi
á sunnudögum en meistarafl. á
sunnudagskvöldum.
Ef fellt er niður Hraðkeppn-
ismótið hefði verið hægt að
ljúka þessum mótum með þessu
fyrirkomulagi á sunnudögum
frá 24. okt. til 12. eða 17. des.
eða á 8 til 9 sunnudögum.
Ef sú æfing á að standa að
baki keppni handknattleiks-
manna sem nauðsynleg er, þá
þarf að færa mótin í þetta
horf. Ennfremur ef sá stígandi
á að vera, sem eðlilegur er þarf
að breyta til í þessa átt.
Hvernig keppnin verður eftir
áramót er Iþróttasíðunni ó-
kunnugt, en eftir byrjuninni
mætti ætla að áframhaldið yrði
svipað, en vonandi taka hand-
knattleiksmenn þetta mál upp
og byggja keppnisstígandann í
samræmi við stíganda þjálfun-
arinnar.
húsnæði fyrir íþróttahreyfing-
una og í því sambandi gerð
eftirfarandi ályktun:
„Sambandsráðsfundur ÍSl
haldinn í nóvember 1954, sam-
þykkir að fela húsnefnd ÍSl
að gera fyrir næsta fund sam-
bandsráðs tillögur um framtíð-
arlausn húsnæðisvandamáls
sambandsins og sérsambanda
þess.
Jafnframt felur fundurinn
framkvæmdastjórn sambands-
ins að taka til rækilegrar at-
hugunar útvegun rýmra hús-
næðis til skrifstofuhalds fyrir
sambandið og sérsambönd þess,
þar til hið nýja skipulag (sbr.
1. gr. tillögunnar) kæmi til
framkvæmda.“
s
Iþróttakennsla og styrkir
til hennar.
Eftirfarandi tillaga var sam-
þykkt í því máli:
„Fundur í sambandsráði ISl
haldinn 6. og 7. nóv. 1954 mæl-
ir fastlega með því, að þegn-
skaparvinna við kennslu verði
styrkt á sama hátt og greidd
kennsla, jafnframt því að
reksturskostnaður íþróttamann-
virkja verði styrktur á sama
hátt og greidd kennslulaun.“
, -.rusnBmm
•Frá sambandsráðsfundj ÍSÍ
Nokkur eintök af
eldri árgöngum
ritsins fást enn á
afgreiðslunni.
TimarititJ
VINNAN
OG VERKA-
LÝÐURINN
Skólavörðustig 19
Sími 7500
FORSÖGN HEINES
Framhald af 7. síðu.
raddir í brjósti mínu kveðja
sér hljóðs til varnar honum . . .
og hverjar sem þær eru í raun
og veru, þá er ég haldinn þeim,
og enginn máttur né djöflasær-
ingar munu kveðja þær til
þagnar."
Önnur þessara radda er
rödd röksemdánna . . . Sam-
vizka mín reyrir mig föstum
böndum; og ef ég get ekki
hrakið þá frumröksemd iað
„allir menn hafi rétt til að
borða“, þá er ég knúinn að
lúta þeim rökum sem þar af
leiða. . . Eg sé allar vættir
sannleikans dansa umhverfis
mig í sigurvímu; að lokum
verður hjarta mitt altekið
dýpstu örvæntingu, og ég hrópa
upp: Það er löngu dæmt og
fordæmt, þetta gamla þjóð-
skipulag. Megi réttlætið ganga
sína braut. Megi hún sundur-
molast, þessi gamla veröld þar
sem . . . einn arðrænir annan.
Tætist þær sundur, þessar kölk-
uðu grafir, þar sem lygin og
spillingin eiga óðal. . .
Hin síðari þessara skipandi
radda í brjósti mínu, miklu
sterkari og ásæknari en hin
fyrri, er rödd hatursins, þess
haturs sem ég ber í brjósti
til þess flokks sem á kommún-
istana að höfuðandstæðingi og
er þeSsvegna sameiginlegur and-
stæðingur okkar beggja. Eg
á við flokk hinna svonefndu
þjóðernissinna í Þýzkalandi,
þessara upplognu föðurlands-
vina sem þekkja ekki aðra föð-
urlandsást en þá sem felst í
fjandskap við grannþjóðirnar
og fávitalegri afneitun alls sem
kemur utanlands frá . . . ég hef
hatað þá og barizt gegn þeim
allt mitt líf; og nú þegar sverðið
fellur úr deyjandi hendi minni,
þá er sú sannfæring huggun
mín að kommúnistarnir verði
fyrstir til að veita þeim þá
ráðningu sem dugar; og það
verður vissulega ekkert hálf-
verk á því, nei, risinn mun
merja þá undir fæti sínum
eins og maður knosar hnetu á
stéttinni. Það verður þeirra
fyrsta dáð. Af einu saman hatri
gegn þjóðernissinnunum gæti
ég gefið kommúnistunum all-
an hug minn. Og allra sízt
eru þeir hræsnarar, sem sí-
fellt séu með tyúarbrögð og
kristindóm á vörunum. . . þeir
hafa játazt kenningu sem mið-
ar að velferð allra manna í öll-
um löndum og einkennist af ást
til allra þjóða . . . Grundvallar-
l—------------------------
tmisiGcós
Minningarkortin eru til sölu
í skrifstofu Sósíalistaflokks-
ins, Þórsgötu 1; afgreiðslu
Þjóðviljans; Bókabúð Kron;
Bókabúð Máls og menning-
ar, Skólavörðustíg 21; og í
Bókaverzlun Þorvaldar
Bjarnasonar í Hafnarfirði.
kenning þeirra er hin sama og
guðspjallið boðar, en samkvæmt
anda þess eru kommúnistarnir
miklu kristilegri en hinir svo-
nefndu föðurlandsvinir okkar,
þetta þröngsýna varnarlið af-
girtrar þjóðernishyggju".
Heine spáði því sem sé að
kommúnistarnir mundu eitt
sinn ráða niðurlögum þjóðern-
issinnanna í Þýzkalandi. Hann
mun tæplega hafa órað fyrir
því hvernig þau átök bæri að
höndum, en við vitum það
núna — eða hverjir voru það
sem nefndú sig þjóðernissinna
í Þýzkalandi og réðu þar lög-
um og lofum 1933—1945, og
hverjir voru það sem greiddu
þeim að lokum úrslitahöggið?
Maður getur einnig gert sér
auðveldlega í hugarlund hvern-
ig nazistunum geðjaðist að hafa
slíkan spádóm yfir höfði sér.
Var furða þó þeir reyndu að
brenna hann!
Sá maður sem þannig talaði,
og bar slíkan eld fyrir brjósti,
hafði legið rúmfastur um sjö
ára skeið. Sjúkleikur hans hófst
með áköfum höfuðverkjum er
hann var enn ungur. Þegar
hann stóð á fertugu gerðu
fyrstu lömunarmerkin sín vart:
augnalokin biluðu fyrst og
sigu niður fyrir augun. Um ára-
bil varð Heinrich Heine að
halda öðru augnalokinu uppi
með vinstri hendinni meðan
hann skrifaði með þeirri hægri.
Vorið 1848 gekk hann hinzta
sinni út í góða veðrið; lömunin
altók hann, líkami hans visnaði
og færðist úr skorðum — að
lokum vissu hælarnir fram og
tærnar aftur á fótum hans. Frá
þessu er aðeins greint hér til
að gefa frekari hugmynd um
það, hvert þrek þurfti til að
varðveita andann jafnsterkan
og raun varð á — og vita þó
jafnframt flóð byltinganna 1848
fjara út um alla álfuna. „Bylt-
ingin heldur jafnhratt undan og
sjúkleikur minn sækir fram“,
skrifaði hann síðla árs 1848. En
hann sagði einnig: „Þjóðirnar
mega ekki lengur láta æsa sig
upp til haturs og, styrjalda. . .
(heldur komi) hið mikla þjóða-
bandalag, hinn helgi sáttmáli
þjóðanna; við þurfum ekki
lengur að halda uppi herjum
hundruð þúsunda morðingja
vegna gagnkvæmrar tortryggni,
við breytum sverðum og stríðs-
hestum í plóga og dráttarklára,
og vér krefjumst friðar og vel-
ferðar og frelsis. . . Já, ég veit
það vissu: niðjar okkar verða
fegurri og hamingjusamari en
við. Því ég trúi á framþróun-
ina“.
Vissulega: það er eins og nú-
tímamaður sé að tala við okkur
af þessum fornu blöðum, þessi
orð hefðu getað staðið í Þjóð-
viljanum í fyrradag. Og þrátt
fyrir allt hefur trú Heinrichs
Heines á framþróunina orðið
sér til sóma. Fjarlægustu þjóð-
ir bera hugsjónir hans fram
til sigurs. Bækurnar hans rísa
enn á ný vængjaðar úr ösk-
unni, meðan forsmánin grúfist
æ dýpra yfir þá er kveiktu
bálið það vor fyrir löngu. Þann-
ig hefur einnig rætzt það orð
sem hann mælti af beði þján-
inga sinna einn dag undir lok-
in: „Eg dey sigurvegari“. —•
B. B.
u
J