Þjóðviljinn - 25.11.1954, Blaðsíða 10

10)__ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 25. nóvember 1954
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■••■■■■•■■«■■•■■■■•*■:
■■*»••■■■■
Stigamaðuriim
Eftlr
Giuseppe Berto
61. dagur |
■
■
■
■
■
' ■
■
glytti í eitthvað við fjallsbrúnina. Svo tók hann aftur :
til máls. „Stundum, þegar ég hef ekkert fyrir stafni, |
fer ég að hugsa um líf mitt“, sagði hann. „Ég hugsa j
um hvað það hefur verið undarlegt og þrungið óláni. |
Stundum hefur maður einlægan vilja á því aö lifa j
rólegu lífi, en í staðinn kemur eitthvað það fyrir hann j
sem stríðir á móti eðli hans. Ég veit ekki hvernig aðrir [
menn hefðu brugðizt við í mínum sporum — einn pilt- [
anna sem ég var með fyrir norðan til dæmis, sem j
kenndi mér það sem ég veit. Þar voru auðvitað alls j
konar menn, en einn minnti á helga menn og píslar- [
votta og í mínum augum var hann beztur þeirra allra. j
Ég reyndi alltaf eftir megni að taka hann mér til fyrir- j
myndar. Ég bjóst við að hann hefði í mínum sporum [
verið kyrr í fangelsinu og afplánað dóm sinn, þótt [
hann væri óréttlátur. En ég get ekki verið eins og hann. [
Ég tilheyri þessu landi og það er einhver uppreisnar- j
andi í mér sem ég ræð ekki við; og svo haga ég mér j
eins og landsmenn okkar hefðu gert fyrir hundrað [
eða þúsund árum. En mér finnst næstum eins og þetta [
sé ekki allt mér að kenna. Ég ætlaði að verða venju- j
legur, afskiptalaus maður, en þeir gáfu mér ekki leyfi j
til þess. Þeir eru búnir að flæma mig hingað upp í fjöll- [
in og þeir eru enn á eftir mér og þeir eru ekki í rónni j
fyrr en þeir eru búnir að ná í mig.Og þess vegna er j
ég orðinn stigamaður og sjálfs mín vegna gerir það [
ekkert til. Ég kann að verjast og ég kann að gera j
árásir á þá. En ég er ekki lengur einn. Miliella er með j
mér og ófædda barnið, og ég verð að taka tillit til j
þeirra líka. Þess vegna hef ég ákveðið að fara burt, j
Nino. Ég er að bíða eftir skjölum sem ég hef fengið lof-- j
orð fyrir og svo förum við burt, í annan heimshluta. Ég j
er búinn að leggja til hliðar peninga sem nægja okkur
til uppihalds í ár eða lengur, hvar sem ég er niðurkom-^.
inn. Áður en ár er liðið hefur mér áreiðanlega tekizt
að fá atvinnu. Ég vil að barnið mitt búi við sömu skil-
yrði og önnur börn“.
„Hvenær gerirðu ráð fyrir að fara?“
„Strax og við fáum skjölin. Ef til vill bráðlega ef
allt gengur vel. En það er ekki víst að allt gangi vel.
Ég á allt undir miskunn annarra. Ef einhver svíkur mig
og tekur við peningum frá mér án þess að gefa mér
neitt í aðra hönd, get ég ekki leitað til neins til þess
að fá réttlætinu framfylgt. Ég gæti sjálfur tekið að
mér að framfylgja réttlætinu, en það væri tilgangs-
laust. Þess vegna þætti mér gaman að vita, hvað föður
þínum þætti um það ef Miliella kæmi heim aftur. Get-
urðu talað um það við hann?“
„Já, en ég veit hvernig honum er innanbrjósts".
„Þú þarft ekki að tala við hann þegar í stað. Það
er nóg að gera það eftir eina eða tvær vikur. Ef skjölin
kæmu innan þess tíma gerðist þess ekki þörf“.
Tunglið var loks komið upp. Það var stórt tungl,
rauðleitt og risastórt í næturmistrinu.
' „Ég get sagt með sanni að þú ert eini vinur minn“,
’ sagði Michele Rende. „Við höfum verið góðir vinir svo
lengi og ég hef talað um svo margt við þig, að ég vil
ógjarnan aö þú hugsir illa um mig núna. Því aö nú
gætirðu sagt við mig að ekkert af því sem ég sagði
fyrir, hafi i*ætzt. Stríðinu er lokið fyrir nokkru og fá-
tæklingarnir eru fátækari en nokkru sinni fyrr og land-
eigendurnir voldugri, og svo virðist sem lengi geti vont
versnaö“.
„Það er ekki þér að kenna, Michele“, sagði ég.
„Ég veit ekki hvort það er mér að kenna eða ekki. Ég
hugsa oft um þetta, mjög oft, og ég get ekki áttað mig
á því. Það var ég sem hvatti þá til að hefjast handa,
og þeir voru ekki reiðubúnir. Guð má vita, hve mörg
ár það tekur fyrir þá að verða reiðubúnir, að öðlast
þrek til aö berjast gegn dugleysi og leti. En þeir hófust
þó handa. Þeir lærðu það, að ef þeir standa sameinaöir
geta þeir haft sitt fram. Þegar þeir koma sér sjálfir upp
öðrum forustumanni hefjast þeir aftur handa. Og ef til
vill verða þeir aftur kúgaðir, en það skiptir engu máli.
Mannkynið líður ekki undir lok með okkar kynslóð.
Synir þeirra eiga hægara um vik“.
I dag byrj ar salan á
jólnepluDum
Delicious og fleiri fegundum.
Athugið hið hagstæða verð í heilum kössum.
„Af ávöxtunum skuluð pið þekkja pá“
fiMsimLU,

eimilisþáttur
Nýtízku rum eru snotur húsgögn
Látlaus nýtízku rúm eru svo
snotur að þau geta hæglega
staðið í stofu án þess að hún
þurfi að verða svefnherbergisleg
við það. Hægt er að raða hús-
gögnum í stofu sem sofið er í,
þannig að hún verði vistleg og
stofa um leið. Trérúm með jafn-
háum höfða og fótagafli eru lát-
laus og róandi. Rúmteppið er
skemmtilega röndótt. Fyrir fram-
an rúmið er lítið, svart skinn-
teppi sem er þægilegt að stíga á
þegar maður fer fram úr á
morgnana. Það er líka fallegt
og auðveldara að halda því
hreinu en hvítu skinni, Litla
borðið má bæði nota sem nátt-
borð og lítið kaffiborð.
Nælon og rennilásar
Nælon er mjög „lifandi" efni
og ef það festist í rennilás kem-
ur það fyrir að maður neyðist
að lokum til að klippa það burt.
Einkum er slæmt þegar nælon-
blússur festast í rennilásnum á
kjól eða pilsi. Hafið þetta hugfast
og munið að nælon er mjög
gjarnt á að festast í rennilásum.
Annað efni sem er með sama
markinu brennt er ekta sliki, en
það er ekki eins almennt notað.
Sami litur í mismunandi
blæbrigðum
Nýjasta nýtt í Parlsartízk-
unni er að nota sama lit í mis-
munandi blæbrigðum. Mismun-
andi litbrigði af brúnu notað í
kjól, hatti og hönzkum eða mis-
munandi grá eða blá litbrigði
eru mjög vinsæl. Bandarikja-
konurnar hafa gleypt við þess-
ari tízku og því miður hafa
þær þann lit sem sízt hentar í
svona samsetningar, sem sé
rautt. Við hárauðar dragtir eru
notaðir bleikir hanzkar og skær
rauðir hattar við dökkrauða
kjóla. Þetta er fjarri því að
vera fallegt.
Byrjið á jólagjöfunum
Það er alls ekki of fljótt að
byrja að útbúa jólagjafir sem
á að sauma eða prjóna. Lítið á
almanakið og athugið hve stutt
er í rauninni til jóla. Ef prjóna á
peysu eða eitthvert stórt stykki
veitir ekkert af að byrja strax
og einnig ef útbúa á marga smá-
muni til að gefa í jólagjöf.
Lokið á henni munninum
Nýja káputízkan, þar sem
kragarnir ná upp á mitt and-
lit, svo að munnurinn er alveg
hulinn og ekkert sést af andlit-
inu sem er fyrir neðan nef,
hlýtur að vera ætluð kvenfólki
sem talar of mikið. Það hlýtur
að vera gersamlega ómögulegt
að gera sig skiljanlega í bún-
ingi af þessu tagi, og það hlýt-
ur að hafa verið illgjarn karl-
maður sem fann upp þessa
tízku!