Þjóðviljinn - 19.04.1955, Blaðsíða 9

Þriðjudagur 19. apríl 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (9
% ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓRJ. FRlMANN HELGASON
V,
Chelsea er Ifð ársins
í 1. deildinni ensku
í enskri knattspyrnu hefur
það vakið mikla athygli í ár
hve Chelsea hefur staðið sig
vel og hefur nú mikla möguleika
til að vinna deildakeppnina í
fyrsta sinn.
Þó liðið hafi oftast verið í I.
déild hefur það oftast verið neð-
arlega þar og það þó það hafi
átt afbragðsmönnum á að skip,
þar til nú í vetur. Þrátt fyrir
þetta hefur liðið alltaf verið
vinsælt, með trúa og trausta á-
horfendur heima á Stamford
Bridge í London, en svo heitir
völlur þeirra.
Chelsea er tiltölulega ungt fé-
lag stojfnað 1904, en fyrsta
árið var það þó ekki það sterkt,
að geta leikið í syðri 'deilda-
keppninni. Komst þó fljótt upp
í aðra deild og .1907 komst það
upp í I. deild. Á þeim árum
átti félagið markmann sem Billy
Poulke hét og talinn er kröft-
ugasti markmaður sem leikið
hefur í I. deild.
og til var ætlazt og svo kom síð-
ari heimsstyrjöldin og stöðvaði
uppbyggingu félagsins því að
allri keppni var breytt svo mjög.
Uppúr því náði félagið þó í tvo
Tomma sem báðir voru frægir,
annar hafði eftirnafnið Lawton
en hinn Walker og var innherji
í skozka landsliðinu, hinn mið-
herji í enska landsliðinu.
Þrátt fyrir góð nöfn tókst fé-
laginu ekki að „vinna sig upp“
eftir lok stríðsins.
Uppeldi frá Arsenal
lætur að sér kveða.
Það er ekki fyrr en Teddy
Drake úr Arsenal tekst að fá
breytingu á þessu og byggja upp
lið sem getur skorað. (Drake var
miðherji á sínum tíma). Hann
er nú framkvæmdastjóri, sem
lætur að sér kveða, og hann á
stærsta þáttinn í velgengni fé-
lagsins nú. Þegar verst gekk
fyrir Chelsea fundu revyuhöf-
undar í London það út að það
væri ekki von að framherjar
félagsins gerðu mörk? Og af
hverju? Það stafar af því, og al-
menningur tók undir með kímni,
að þeir hafa Skota í liðinu sem
spara mörkin!
Margt fleira var sagt um
Chelsea á þeim árum í þes.sum
anda.
Eftir 50 ára tilveru s.l. ár
hafði félaginu aldrei tekizt að
sigra hvorki í 1. deild né bik-
arkeppni, og það hafði heldur
aldrei orðið efst í 2. deild, en
orðið nr. 2 í þau skipti sem það
gekk upp.
Einu sinni hefur Chelsea kom-
izt í úrslit í bikarkeppninni.
Var það 1915 en þá tapaði það
Framhald á 10. síðu.
Handknattleiksmótunum
lauk á sunnudaoskvöld
Dýrir menn keyptir
Að Chelsea komst upp í 1.
deild má líka þakka landsiiðs-
miðherja þeirra tima, George
IKisdon. Gerði hann á 6 keppn-
isárum yfir 100 mörk.
1910 féll liðið aftur niður í
2. deild, en komst þaðan aftur
1912 og var í 1. deild óslitið til
ársins 1924. Það þótti undrum
sæta að Chelsea skyldi falla
niður í 2. deild þar sem félagið
átti marga af beztu leikmönnum
Englands og m. a. lék þar þá
sem áhugamaður Daninn Niels
Middelboe.
Nú tók félagið að kaupa marga
leikmenn fyrir miklar upphæðir,
og hafði þá mjög augastað á
Skotum, t. d. H. Gallagher fyrir
10.000 pund og Alex Jackson fyr-
ir 8.500 pund.
En þetta gekk ekki eins vel
íslandsmótunum i handknatt-
leik sem staðið hafa yfir undan-
farið, lauk s.l. sunnudagskvöld.
íslandsmeistarar í hinum
ýmsu flokkum urðu:
II. fl. kvenna: Glímufél. Ármann
M. fl. kvenna: K. R.
III. fl. karla B: í. R.
III. fl. karla A: Fram.
II. fl. karla: K. R.
I. fl. karla: Fiml.fél. Hafnarfj.
Mfl. kala: Valur og fór það mót
fram fyrr.
Leikirnir á sunnudagskvöld-
ið fóru þannig:
III. fl. karla: Fram—:í. R. 14:8
(úrslit) II. fl. kvenna: Ármann
A. og K. R. 9:1 (úrslit).
Meistaraflokkur kvenna: FH—
Fram 12:8 ogValur—Þróttur 12:9.
II. fl. karla: KR — Valur 17:12
(úrslit).
Á eftir afhenti forseti í. S. f.
sigurvegurum verðlaun og flutti
ræðu við það tækifæri, því miður
yar hljóð svo slæmt að hún fór
framhjá þeim sem höfðu þá hátt-
ví'sí að sítja á áhorfendapöll-
um. Hinir sem fylktu sér kring-
um forsetann á miðju gólfi
munu hafa heyrt ræðuna. Er
leitt til þess að vita að fólk skuli
ekki geta hagað sér þannig að
þessi athöfn fái þann menningar-
blæ sem hún getur haft og á að
hafa, en það er eins og illa
gangi að hafa stjórn á hlutum
í húsi þessu.
Þarna hefði að sjálfsögðu
þurft að koma fyrir hátalara og
slíkt tæki þarf í. B. R. að eiga
til að geta náð til áhorfenda með
óskir um hegðun, ræður og ann-
að slíkt við ýms tækifæri.
Verður nánar vikið að mótum
þessum siðar.
Þessi mynd er frá tékkneska bœnum Kladno og sýnir púsundir fimleikamanna að œf-
t ingu fyrir þjóðhátíðina í sumar.
Cunnar M. Magnúss:
Börnin frá Víðigerði
Nú fór Stjáni að blístra lag og veifa hancU
leggjunum
Þetta var ógurlegt. X einu vetfangi fengu
börnin viðbragð og ruddust hvert á fætur öðru
aftur eftir skipinu. Enginn þorði að horfa á
Stjána. Þau flýttu sér 'til fullorðna fólksins og
sögðu, að Stjáni væri víst orðinn galinn, hann
hengi á fótunum uppi í siglunni og dinglaði í
lausu lofti. Fullorðna fólkið kom auga á Stjána
og stóð á öndinni af undrun og geig. Og allf
í einu sagði einhver að það væri bez't að skilja
strákinn eftir á íslandi, hann yrði þeim bæði
til skammar og skapraunar í Ameríku.
Finnur bóndi snaraðist fram eftir þilfar-
inu og kallaði höstum rómi til Stjána, en hann
var hinn rólegasti og hló uppi í reiðanum.
.,Það væri rétt að skilja þig eftir, óþokkinn
þinn“, kallaði Finnur.
„Ég kem ekki ofan fyrr en skipið er lagt af
stað. Þykir þér ekkert varið í svona kjark“, kallaði
Stjáni á móti.
„Komdu, annaðhvort með góðu eða illu“.
Stjáni hætti nú að hanga á fótunum, en sett-
ist í reiðann.
„Ég kem í kvöldma’tinn“, kallaði hann svo.
Finnur bóndi gafst upp við að bíða eftir;
Stjána.
En þegar hann kom aftur ’til fólksins sagðí
hann, að bezt væri að láta þennan strák frá sér,
strax eftir að þau- kæmu til Ameríku.
Um nóttina lagði skipið af stað, og daginn eft-
ir var ísland horfið.
XI.
Á hafinu.
Útfly’tjendurnir ’höfðu verið önnum kafnin
fram á rauða nótt við að koma öllu dótinu und-
VERKFALLSÞANKAR
Framhald af 7. síðu.
á. — Á allt þetta tel ég að beri
að líta og margt fleira, þegar
rætt er um samstöðu verka-
manna og iðnaðarmanna í
þessu verkfalli.
Það er tæplega hægt að skilj-
ast svo við þessa fátæklegu
verkfallsþanka, að ekki sé ofur-
lítið minnzt á hlut andstæðing-
anna. Þeir halda því fram, að
allt kaupgjald sé of hátt, nema
það sem þeir sjálfir bera úr
býtum. Því fer nú sem fer. M.
a. þessvegna standa nú 7000
manns í einhverju harðasta
verkfalli, sem hér hefur verið
háð. En sé því í raun og veru
þannig farið, að eigi sé hægt
að reka þjóðarbúið með því
skipulagi sem nú er og gjalda
lægst launuðu stéttunum og
þeim, er vinna verstu störfin
mannsæmandi kaup, þá er
vissulega tímabært að athuga
hvort ekki sé rétt að breyta
skipulaginu, og skal sá er þess-
ar línur ritar sízt hárma, þó
það væri gert. En fyrst væri ef
til vill rétt að athuga ofurlítið
hlut sumra milliliðaokraranna
og hinna örsnauðu útgerðar-
manna. Hugsum okkur t. d.
frystihúsaeigandann. Hann er
hluthafi í mörgum fjölskyldu-
fyrirtækjum, oft eini raunveru-
legi eigandinn. Þau fyrirtæki
sem báta og togaraútgerðin er
skráð á tapa. Þau fá styrk af
opinberu fé. Frystihúsið sem
frystir og flytur út fiskinn, sem
bátarnir og togararnir tapa á
að veiða, græðir stórfé. En hinn
örsnauði útgerðarmaður er eig-
andi beggja. Svo sezt þessi
maður — þessi styrkþegi — við
samningaborðið og segir: „Það
er ekki hægt að borga hærra
kaup, atvinnuvegirnir þola það
ekki“. En atvinnuvegirnir þola
það, að frystihúseigandinn aki
í 100—200 þús. kr. bíl að og frá
samningaborðinu, búi í 7—10
herbergja íbúð, minnst, með
ollum lífs og sálar þægindum
og dragi allt það fé, sem þetta
óhóf kostar út úr útgerðar-
rekstrinum. Svipuð er saga
olíusalans, heildsalans og svq
ótal margra annarra í þessu
þjóðfélagi. — En verkamenn-
irnir, sjómennirnir og þeir aor-
ir, sem eru hinir raunverulegu
framleiðendur þjóðarteknanna,
en minnst bera úr býtum, mega
strita myrkranna á milli, án
þess að fá kjör sín bætt og
labba sig að liðnum löngum
vinnudegi heim í rakan kjall-
ara eða gisinn hermannaskála.
Það eru engir peningar til, fll
þess ,að bæta kjör þeirra.
Er ekki eitthvað bogið við
þetta allt?
Er ekki mál til komið a@
breyta skipulaginu?
Verkfallsmaður