Þjóðviljinn - 09.07.1955, Side 7

Hans Kirk:
39. dagur
fáum við líka prósentur af þeim afslætti sem faríð hefur
í vasa fyrírtækisins.
Tómas Klitgaard sneri sér að honum, undrandi og
særður.
— Heyrið þér nú, Kaas, sagði hann. Þér hafið lagt
hart að yður og þér eruð þreyttur og slappur á taug-
um. Þér hafið unnið með mikilli prýði og það er því
ofur eðlilegt. Ég aðhefst ekkert sem er ekki réttmætt
og heiöarlegt og ég er í náinni samvinnu viö dönsk
stjómarvöld. Þetta vil ég að þér vitiö.
— Hvað segir faðir yðar?
— Ég verö að láta yður vita það í eitt skipti fyrir
öll að ástkær faðir minn hefur dregið-sig í hlé til þess
að njóta friðar ellinnar, eins og hann á skilið, og það
er ég einn sem ber ábyrgð á fyrirtækinu á þessum erfiðu
tímum.
— Gott. Þá tölum við ekki meira um það.
Tómas Klitgaard hristi höfuöið angurvær. Það leyndi
sér ekki að maðurinn var miður sín af þreytu. Hann
hlaut að vera á mörkum taugaáfalls fyrst hann vogáði
sér að tala þannig við húsbónda sinn, sem hafði gert
hann að yfirverkfræðingi í hinu mikils metna fyrirtæki
sínu með konungleg laun og trúað honum fyrir fram-
kvæmdum stórkostlegra mannvirkja. Svo gagntók reiðin
hann: eiginlega ætti hann að reka hann tafarlaust. En
haxm var svo skolli fær og fyrirtækið gat með engu
móti án hans verið.
— Auðvitað getum við talaö hreinskilnislega um alla
hluti, kæri Kaas, sagði hann og klappaði honum vin-
gjamlega á herðamar. Þér þurfið bara að ber traust
til viðskiptalegra ráðstafana minna. Gaghkvæmt traust
er þýðingarmest af öllu fyrir föðurlandið á þessum
þrautatímum þess. Við verðum allir að bera traust hver
til annars.
— Það er nú líkast til, sagði Kaas kuldalega. Hentar
yður að tala við von Drieberg núna? Ég skal hríngja og
biðja hann að koma yfir á skrifstofu mína. Ég fer — ég
kæri mig ekki um að tala nema hið allra nauðsynleg-
asta við þennan þýzka þorpara.
— Það er enginn vafi á því að hann er að tapa sér
vegna ofreynslu, hugsaði Tómas Klitgaard. Við verðum
að senda hann í leyfi sér til heilsubótar áður en eitt-
hvert óhapp kemur fyrir. Það er ekki nema sterkustu
menn sem þola þessa erfiðu tíma. Það er gott að ég er
gerður úr traustum efnivið, annars væri mér sjálfum
líka hætta búin.
Hann fylltist gleði yfir skapstyrk sínum og þeir gengu
inn í skrifstofuskálann og Kaas hringdi í byggingastjór-
ann. Svo tók hann fram konjakflösku, glös og vindla
og kvaddi stuttlega.
— Ég fer inn í teiknistofuna. Þér getið hringt til
mín, þegar þér enið búinn að ljúka honiun af.
Von Drieberg byggingastjóri kom. Hann nam staðar
í dyrunum, sló saman hælunum og heilsaði með upp-
réttum handlegg. Tómas Klitgaard lyfti einnig hand-
leggnum til hálfgildings nazistakveðju. Honum var ekki
um það gefið, en það var óþarfi að særa þjóðarmetnaö
Þjóðverjanna — og aúk þess var enginn sem sá til hans.
— Kæri herra forstjóri, kæri samstarfsmaður, mér er
það ánægja aö sjá yöur aftur, sagði von Drieberg. Þér
hafið sjálfsagt litið yfir verkin, þessar frábæru fram-
kvæmdir. Þér hafið ástæðu til aö vera hreykinn, ekkert
þýzkt fyrirtæki hefði unnið þetta betur og fljótar. Við
erum mjög ánægðir, í fyllsta máta ánægðir.
— Fáið yður sæti, kæri byggingastjóri, sagði Tómas
Klitgaard og hellti konjaki í glösin. Það gleður mig að
fyrirtæki mitt skuli ekki hafa brugðizt vonum' ýðar.
Gerið svo vel, ég vona þér þiggið glas af konjaki.
— Með ánægju, sagði von Drieberg, og kom fyrir-
ferðarmiklum lílcama sínum fyrir í stól; Skál Foringj-
ans og okkar sjálfra.
Hann spratt á fætur méðan hann drakk úr glasinu

Síldarleit

Laugardagur 9. júlí 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Framhald af 1. síðu.
haldið áfram þegar aðstæður
verða taldar heutugri.
Jónsmið.
Karfaleitin við Grænland nú
er ekki sú fyrsta. 1 fyrra leit-
aði einmitt togarinn Jón Þor-
láksson karfamiða við Græn-
land, og fann þá hin svoköll-
uðu Jónsmið (sumir segja
raunar að annar togari hafi
fundið þau áður). Á Jónsmið
er um 34 stunda sigling héð-
an, en fyndust mið sunnar með
ströndinni myndi það stytta
siglingatímann á miðin veru-
lega.
Von um góðan árangur.
m
3END1NQ
Þýzkar
Stjórnandi þessarar leitar er
dr. Jakob Magnússon, sem ný-
kominn er heim frá námi í
Kiel í Þýzkalandi og er sér-
fræðingur í karfa. Skipstjóri á
Jóni Þorlákssyni er Ólafur
Kristjánsson.
í rannsóknarferð sinni s. 1.
vor fann Ægir allgóðan tog-
botn suður með Grænlands-
ströndinni, fyrir sunnan Jóns-
mið. Þýzka hafrannsóknarskip-
ið, sem hér var nýlega, varð
vart karfa á svipuðum slóðum
suður með Grænlandsströnd.
Eru því taldar góðar vonir með
að ný mið finnist. Það hefur
mikla þýðingu að finna sem
flest karfamið, því þegar fjöldi
togara þyrpist á sömu miðin
til lengdar er hætt við að þau
verði tæmd.
regnkápur
Glæsilegt úrval
NflAB GERBIB
MARKAÐURINN
Laugaveg 100
Hve lengi á auðstéttin
Framhaid af 4. síðu.
sókn alþýðunnar í launamál-
unum. Ástæðan til þessarar
voldugu hreyfingar var sú, að
hrópandi ósamræmi var
orðið milli launanna annars-
vegar og verðlags og arðsköp-
unar hinsvegar. Langt er frá,
að því ósamræmi hafi verið
eytt með launahækkununum,
sem fengust fram og það vex
nú aftur með þeim verðhækk-
unum, er nú eiga sér stað.
Þegar þessa er gætt, að það
voru lægst launuðu stéttir
þjóðfélagsins fyrst og fremst,
sem þarna voru að gera til-
raun til að rétta hlut sinn,
þá er það fjarri sannleikan-
um, að kenna þeim um verð-
hækkanirnar. Sannleikurinn
er hinsvegar sá, að þessar
nýju verðhækkanir skapa for-
sen'dur fyrir nýjum kröfum
um kauphækkanir og ef
stjórnarvöldin sýna enga við-
leitni til að halda verðlaginu
í skefjum, þá getur ekki liðið
langt þangað til ný launaá-
tök eiga sér stað.
Það er alþýðunni nú dýr-
ast og erfiðast viðfangs í
kjarabaráttunni, að hin póli-
tísku völd í þjóðfélaginu eru
í höndum auðstéttarinnar. Og
það má sjá á Morgunblaðinu |
og öðrum málgögnum hennar, :
að hún þykist hafa komið ár j
sinni vel fyrir borð. Hún þyk- •
• • • •
ist geta storkað verkalýðnum,
ekki þýði fyrir hann að berj-
ast, því að sérhver ávinning-
ur verði aftur af honum tek-
inn. Verðhækkanirnar eru tal-
andi vottur um það, að hún
hefur ennþá aðstöðu til að
velta af sér byrðum yfir á
herðar alþýðunnar og að hún
notar þá aðstöðu.
Verkalýðnum og launþeg-
um yfirleitt er ógeðfellt stöð-
ugt kapphlaup milli kaup-
gjalds og verðlags. Æskilegri
leið væri að auka og tryggja
kaupmátt launa með bættu
og stöðugu verðlagi og ör-
uggri. atvinnu. 'En alþýðan á
ekki tök á þeirri leið á meðan
hin pólitísku völd eru í
höndum auðstéttarinnar, sem
sífellt leitast við að auka
gróða sinn á kostnað alþýð-
unnar.
En það er engan veginn
neitt lífsins lögmál, að völdin
skuli vera í höndum auðstétt-
arinnar. Til þess hefur hún
ekki einu sinni neitt meiri-
hlutafylgi með þjóðinni. Völd
sín byggir hún á því einu, að
alþýðan er sundruð. Vegna
sundrungar alþýðunnar leyfir
auðstéttin sér það, að láta
blöð sín halda uppi sífelldum
storkunum í garð vinnandi
stéttanna. En hrokafull auð-
mannastétt hefur aldrei feng-
ið að hrósa sigri til lang-
frama. Það er nú orðin mest
nauðsyn í íslenzkum stjóm-
málum, að alþýðan sameinist.
Sú eining er eina leiðin til
að tryggja til frambúðar lífs-
kjör. hins vinnandi fólks.

Merki á bifreiðir félagsmanna fyrir árið 1955
verða afhent á stööinni frá 9. til 20. júlí.
Athugiðj, að þeir, sem ekki hafa merkt bifreiðir
sínar með hmu nýja merki fyrir 20. júlí n.k., njóta
ekki lengur réttinda. sem fullgildir félagsmenn og
er samningsaöilum Þróttar eftir það óheimilt að
taka þá til vinnu.
STJÓRNIN.
BiMHfl Htgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb) —
11’ S W B BrJi Pi Fréttastjóri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur-Sigurjónsson, Bjami Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson,
Magnús Torfi ólafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjóm, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðu-
tig 19. — Slxni; 7500 (3 1ínur). — Áakrvftarverð kr.- 20 á mán. í Rvík og nágrenni; kr. 17 annars staðar. —Lausasöluvarð kr. X — Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.