Þjóðviljinn

Dagfesting
  • fyrri mánaðurinnovember 1955næsti mánaðurin
    mifrlesu
    31123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    2829301234
    567891011

Þjóðviljinn - 08.11.1955, Síða 4

Þjóðviljinn - 08.11.1955, Síða 4
fc) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 8. nóvember 1955 Listdans og tónleikar 'rl á vegum MIR Ljúdmila. Bogomolova og Stanislav Vlasoff, rússnesku einsöngvararnir, sem hér hafa dvalið um skeið og skemmt á vegum MÍR, komu enn fram í Þjóðleikhúsinu á sunnudaginn var ásamt þeim Ásgeiri Bein- teinssyni, Þuríði Pálsdóttur og Kristni Hallssyni, sem léku og sungu á víxl á milli dans- anna, en Sofia Vakman og Fritz Weisshappel léku fyrir dansi og söng. Hver svipmyndin annarri fegurri og áhrifameiri úr ► Þuríður Pálsdóttir hulduheimum liins rússneska baiietts leió fyrir sýn í líki hinna ungu dansenda: Adagio úr Svanavatninu (Tsjækov- skí), þrjú atriði úr Valborgar- messunóttinni úr Faust (Gounod), Melodia (Rubin- stein), Vorleysing (Rach- maninoff), Adagio úr leik- dansinum Sjúraié (Jarúllín), Álagaskógurinn (Drigo), Vals (Sibelius), Eindans (Ljúd- mílu) úr Don Quixote (Mineus) og Vals (Dúna- évfekí) — sumar þeirra svo gajgntakandi skáldskapur, að þær hljóta að verða heima- Krístinn Hallsson gangur í minni manna löngu eftir að vængjað fótatak Lj.úd-'®* mílu og Stanislavs er á burt af sviðinu. Þannig var eins og tjaldi svipti frá ósýnilegum veruleik allrar þrár, drauma og Sorgar með hinni svörtu slæðu í Síbeliusarvaisinum, og hugsjón alls æskuþokka og hamingju stigi fagnandi fram í Vorleysingu Rachmaninoffs og Valborgarmessunóttinni, svo á eitthvað sé bent —og varð þar ekki gert upp á milli listar dansendanna, sem bæði eru göfugir, fulltrúar þessarar þjóðlistar Ráðstjórnarrikj- anna. Ásgeir Beinteinsson lék tvæf etýður, op. 10 nr. 1 og 12 og Pólónesu, op 53 eftir Chopin. Ferskleiki þeirra hlýtur að gjalda þess, hve oft þær eru fluttar, nema þvi persónulegri túlkun komi til, og varð sú raun á að þessu sinni, enda þótt öruggur leikur hins unga listamanns væri hinn glæsileg- asti. Hann hélt fyrstu opinberu tónleikana sína hér fyrir skömmu og mun vera afburða- efnilegur píanóleikari. Þá söng hin raddfagra Þuríður Páls- dóttir Lindina eftir Eyþór Stefánsson, betur en ég hef áður heyrt með hana farið, Vögguvísu Emils Thoroddsen og tvö lög eftir Grieg; en Kristinn Hallsson Gleði eftir Emil Thoroddsen, sjaldsung- ið lag, Ingaló eftir Karl Ó. Runólfsson, kátt og vel felit að gamansömum texta Jó- hannesar úr Kötlum, Rósina, Vlassoff og Bogomolova Sverri konung og I dag skín sól sem aukalag — öll mjög áheyrileg í flutningi þessa myndarlega söngvara, Gestiun og heimamönnum var hvorum tveggja innilega þökkuð sjaldgæf skemmtun með lófataki og blómum, dans- endurnir og hinn yfirburða- snjalli hörpuleikari þeirra hyllt sérstaklega, unz þau. hurfu af sviðinu að endur- teknum Dúnaévskíválsinum. List þeirra dvelur lengur' éftíi', og þeim fýlgja héðan hlýjnstu. kveðjur. Þ. Vaid. Ásgeir Beinteinsson Eru 12 stuzidlr á sólarhring o! stuttur vinnutími! I 5. sinn fluttu sósíalistar frumvarp þetta á Alþingi 1950 og í 6. sinn 1951, — alltaf gegn sömu andstöðu meiri hlutans á Alþingi. En togara- sjómenn voru ákveðnir í því, að halda baráttunni áfram og eftir langvarandi verkfall unnu sjómenn sigur í mál- inu. Tólf klukkustunda lág- markshvíld háseta var tryggð með samningum við togara- eigendur á öllum veiðum tog- aranna. Sjómenn tryggðu sér því rétt til 12 klst. hvíldar á sólarhring, þrátt fyrir and- stöðu Alþingis gagnvart þessu mikla hagsmunamáli togara- sjómanna. Það hafði alltaf verið á valdi Alþingis að verða við þessari sjálfsögðu kröfu og forða þar með þjóð- félaginu frá tveim langvar- andi vinnustöðvunum á tog- araflotanum, sem kostuðu þjóðina milljóna tugi í erlend- Hér birtist síðari hluti framsögfuræðu Gunnars Jó- hannssonar um frumvarp- ið um ný toararavökulög1. í fyrrihiuía ræðunnar rakti f ram siigumaður livernig Alþingi hefur þing eftir þing þrjózkast við að lög- ieiða 12 st. livíld á togur- um. unr gjaldeyri. í núgildandi kjarasamning- um togarasjómanna er eins og áður hefur verið bent á tryggður réttur til 12 klst. hvíldar á sólarhring. Þrátt fyrir það þó svo sé, er engin 0SSV' ^ afamsné K.J. SKRIFAR: „Ég var einn í hópi þeirra fjölmörgu, sem fóru niður að höfn þegar Gull- foss kom á föstudagsmorgun- inn, til þess að taka á móti nóbelsverðlaunaskáldinu okk- ar. Það var hátíðleg og ó- gleymanleg stund, þegar þúsundir fólks af öllum stétt- um hvlltu skáldið, og það þakkaði móttökurnar hrærð- i um rómi. Fólkið var greini- 1 lega stolt af skáldi sínu, og i skáldinu þótti auðheyranlega • vænt um að sjá þetta fólk, sem ) komið var þarna saman til ) þess að bjóða það velkomið I heim með sigurpálmann í ! höndunum. Það leyndi sér ekki ! að hér var fólldð, aiþýða 1 manna, að fagna sínu skáldi og þakka því fyrir þau skáld- ■ verk, sem það hefur ritað um 1 líf og starf þessa fólks af því- : líku listfengi, að þau hafa nú ’ hjotið æðstu viðurkenningu, sem skáldverki getur hlotnazt. i En annað fannst mér, á sinn hátt, ekki síður athyglisvert í sambandi Við þessa móttöku- athöfn, hvergi sást fáni dreg- inn að húni hjá opinberum ■ stofnunum, t.d. stjórnarráðinu | ©g æðstu embættismennirnir Heimkoma Laxness — Það gleymdíst að flagga - Fólkið hyllti skáld sitt — Orðsending til „Í.B." létu ekki sjá sig, hvorki forseti íslands, menntamálaráðherra, forseti bæjarstjórnar, eða forsætsráðherra. Ber að skilja þetta svo, að þessum aðiljum finnist Laxness illa að verð- laununum kominn? Eða halda þeir kannski, að landi voru og þjóð sé ekki heiður að neinu, nema þátttöku í hern- aðarbandalögum ?“ — Bæjar- pósturinn hefur heyrt, að helzta umræðuefni fólks þessa dagana, sé það reginhneyksli, sem framkoma stjórnarvald- anna í sambandi við heim- komu Laxness olli. Það hefði áreiðanlega ekki gleymzt að draga fána að húni í Stjórn- arráðinu, ef einhver af frammámönnum vinaþjóðanna í Atlanzhafsbandalaginu hefði verið að koma í opinbera héim- ur en skrifa fyrir þá bækur. En þar eð hann. hafi ekki efni á að kaupa hundrað þúsund taiinbursta, verði hann að láta sér nægja að skrifa bæk- ur. Ætíi það láti ekki nærri, að nóbelsverðlaunin hrykkju fyrir hundrað þúsund tann- burstum? Bæjarpósturinn minnir aðeins á þetta til gam- ans. sókn. Alveg sérstaklega var ,TTTrA.T . . t^„ ° EN MEÐAL annarra orða: Er- það áberandi að enginn full- trúi frá menntamálaráðuneyt- inu skyldi koma fram þarna. Hitt var gleðilegt, að sjá þarna fjöldann aMan af ungu skólafólki. (Ég hef heyrt, að gefið hafi verið frí í Mennta- skólanum og einhverjum gagnfræðaskólunum). Annars held ég, að fjarvera stjórnar- uð þið búin að ráða mynda- gátuna í Þjóðviljahappdrætt- inu ? Ég strandaði í miðri síð- ustu línunni, en ég held samt, að gátan sé ekki mjög erfið. Aftur á móti komst ég ekkert áfram meö krossgátuna, og þó er mér sagt, að hún sé hundlétt. Ég ætla að athuga hana betur við tækifæri. valdanna tákni aðeins skil- yrðislausa uppgjöf þeirra fyrir ÞÁ ER HÉR orðsending til list skáldsins. — En það hafa verið uppi ýmsar spaugilegar bollaleggingar um það, hvern- ig Laxness muni verja verð- laununum. í því sambandi minntist Bæjarpósturinn þess, að í Alþýðubókinni segist hann mundi gera íslendingum meiri greiða með því að kaupa tann- bursta handa þeim öllum held- „J.B.“. Ég h’ýt að biðja af- sökunar á þvi, að ég hef með einhverjum óskiljanlegum hætti tapað ágætu bréfi frá þér. Það eru þvi vinsamleg til- mæli mín, að þú skrifir mér aftur í sama dúr og gleymir um fram allt ekki að setja nafnið þitt á bréfið. — Vin- samlegast, Bæjarpósturinn. trygging fyrir því, að ekki verði reynt að breyta þessu ákvæði togarasjómönnum í ór hag og málið enn á ný gert þar með að hörðu deilumáli með ófyrirsjáanlegum afleið- ingum fvrir báða aðila og þjóðina í heild. Fyrir þá hættu á Alþingi aö girða og samræma núgildandi togara- vökulög við það, sem er í nú- gildandi togarasamningum. — Það verður að teljast furðu- legt af háttvirtu Alþingi, að hafa ekki fyrir löngu síðan gengið inn á jafn sjálfsagða kröfu og sjálfsagðan rétt eins og þann, að tryggja þeirri stétt manna, sem mest leggur á sig af flestum, ef ekki öll- um stéttum þjóðfélagsins tólf klukkustunda hvíld á sólarhring þegar það 'er þá jafnframt haft . í huga, að flestar starfsstéttir þjóðfé- lagsins vinna ekki meira en frá 7 og upp í 8 klst Það er óhrekjandi staðreynd, að togarasjómönnum er það mjög mikið áhugamál, að fá lög- festa 12 klst. hvíld í sólar- hring. Verður ekki séð, að nein frambærileg rök mæli á móti þvi, að Alþingi verði við þeirri sjálfsögðu kröfu og ósk togarasjómannanna, held- ur hið gagnstæða. I sambandi við þetta mál er ekki úr vegi að benda á þá staðreynd, að íslenzkir sjó- menn afkasta 7 sinnum meira en nokkrir aðrir sjómenn í heiminum. Þessum mönnum, sem þannig skara fram úr öllu þvi sem annars staðar þekkist hefur Alþingi Is- lendinga neitað um að sam- þykkja löggjöf, sem tryggði þeim viðunandi hvíld við störf sín á hafi úti. Slík afstaða er með öllu óskiljanleg. Svo langt hefur verið gengið í andstöðunni á móti málinu, að meirihluti þeirrar nefndar sem frumvarpinu hefur verið vís- að til, sjávárútvegsnefndar, hefur mörg undanfarin þing ekki fengizt til að ræða inálið á fundum í nefndinni og því Frh. á 10. síðu.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar: 253. tölublað (08.11.1955)
https://timarit.is/issue/215411

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.

253. tölublað (08.11.1955)

Gongd: