Þjóðviljinn - 22.01.1956, Blaðsíða 11

Sunnudagur 22. janúar 1956 — WÓÐVILJINN — (11
Hcns Kirk:
Klitgscsrd
&g Synlr
97. dagur
Tim var'ð’ hverft vi'ð þegar honum tóksf loks að' opna
paMcarm?
— Kommandör af Dannebrog. Sem ég er lifandi þá er
þetta kommandörkross!
Honum vöknaöi um augu af gleöi og hreykni, því aö
þa.ö a'ð hann skyldi fá þessa virðuleg-u orðu á afmælis-
Kommandör af Dannébrog. Sem ég er lifandi þá er þetta
kommandörkross.
degi fyrirtækisins, tákna'ði að hann var á æðstu stöðum
álitiim merkur og þai’fur þjóðfélagsborgari, og tekin var<5>
afstaða gegn hinum ljóta rógi sem konmiúnistamir
höfðu því miöur ekki verið einir um.
Fni Margrét kom inn í boröstofuna og hann sýndi
henni glampandi krossinn ljómandi af ánægju.
— Kommandörkrossinn, Margrét, sagði hann. Ég er
útnefndur kommandör af Dannebi’og. Nú ert þú komm-
andörfrú.
— Til hamingju, Tómas minn, sagði liún og brosti að
hinni bama,legu gleði hans yfir þessu dinglumdangli.
Hamingjan góða, allir embættismenn fengu. orðu þegar
þeir vom komnir á vissan aldur, ef þeir höfðu ekki
stolið hænsnum. Og kaupsýslumaöur fékk líka kross,
og ætti hann nógu háa bankainnstæðu fékk hann
kommandörkross. Þetta var einn þáttur lífsins, rétt eins
og hrukkur og hærur.
Þegar Tómas Klitgaard kom á skrifstofu sina vom
hamingjuóslrirnar famar að streyma að. Stórkoslegar
blómaskreytingar fylltu alla gluggakanma og borð. Það
vom viðskiptavinir sem hylltu verkfræðínginn Tómas
Klitgaard, og á meðfylgjandi kortum mátti lesa nöfn
stói'ra og smárra. hermangsfyrirtækja, sem fyrirtækiö
haföi unniö með' á hernámsámnum og vann nú með
fyrir Bandaríkjamennina.
Tómas Klitgaard kallaði starfsfólkið saman og hélt
ræðu. Hann þakkaði öllum hinum fjölmörgu sanistarfs-
mönnum sínum fyrir að hafa stuölaö að framgangi fyrir-
tækisins. Hann benti á þaö, aö meö góðri samvinnu
væri hægt að Ieysa af hendi stórvirki. Haim minntist á
erfiöu tímana. ábyrgöina sem hvíidi á herðum hvers
einasta starfsmanns. Því að nú tæki fyrirtækið þátt í
því að byggja upp vamir landsins, flugvelli, loftvarna-
byrgi og birgðaskemmur. Og tveir háttsettir stavfsmenn
þökkuðu með hátíðlegum orðum og þeir lögðu báðir á-
herzlu á hve ánægjulegt væri að vinna undir stjórn
þessa framúrskarandi forstjóra. Skál fyrirtækisins var
drukkin i góðu portvíni og kranskaka var borin með og
loks var úthlutað lokuðum umslögum. Nöfn voru skrifuö
á umslögin og starfsfólkið stakk þeim í töskur og vasa,
þótt það réði sér ekki fyrir forvitni, því að þótt þaö vissi
að um einhvern giaöning væri að ræða, vissi það ekki
hvort þetta voru heil mánaðariaun, tveggja mánaöa eða
jafnvel þriggja mánaða.
— Ég þakka enn einu sinni, sagöi Tómas Klitgaard.
Þökk fyrir blómin frá starfsfólki og verkfræðingum,
þökk fyrir iðni og ósérplægni í starfi. Ég vona aö þið
megið hafa ánægju af þeirri litlu upphæö, sem fyrir-
tækið minnist dagsins með. Og nú munum viö snúa
okkur að verkefnum dagsins. Jafnvel á hátíðlegustu
stundum gerir skyldan kröfur til manns.
Hann gekk inn á skrifstofu sína, en tvær skrifstofu-
stúlkur flýttu sér aö opna umslagiö sitt og litu á ávís-
unina.
— Þetta eru þriggja mánaða laun, þaö er sannarlega
höfðinglegt, sagði önnur. Nú get égkeypt mér nýtt. hjól.
— Já, og yfirverkfræðingurinn og skrifstofustjórinn
geta keypt sér nýjan bíl, svaraði hin.
Tómas Klitgaard var ekki fyrr setztur viö stóra skrif-
borðið en gesti var vísað inn til hans með lotningu. Það
var sjálfur Hákon B. Möllm’, sem kom í eigin persónu
til þess að óska til hamingju.
— Innilegar hamingjuóskir, kæri Klitgaard verkfræð-
ingur, sagði hann hjartanlega. Mig langaði til aö taka
í höndina á yður, á heiðursdegi fyrirtækis' yðar.
— Það var fallega gert af yður, kæri Möller forstjóri,
sagði Tómas Klitgaard og hellti portvíni í glösin. Já,
áiin líða og við reskjumst. Nú eru liðin meira en tíu ár
síðan faðir minn hætti störfum. Þetta hafa verið viö-
burðarík ár ....
—- Já, það má nú segja, sagði Hákon B. Möller. Viö
lifmn á stormasömum tímum. Ég get ekki meö oröum
lýst, hve feginn ég varð úrslitum málsins gegn kommún-
istaritstjóranum. En auðvitað hlaut það að fara svo.
Engum getur með rétti liðizt að setja blett á fyrirtæki
yðar, fremur en það tókst á sinum tíma að flekka mann-
orð mitt. Yfirleitt virðist ástæða til að vona að dagar
rógs og tortryggni séu liðnir hjá,

1MH6CU0
si6numosraH^oit
Mimiingai'kortin eru til sölu!
; í skrifstofu Sósíalistaflokks- <
I ins, Tjarnargötu 20; afgreiðslii J
I»jóðviljans; Bókabúð Kron; J
Bókabúð Máls og menningar,!
Skólavörðustíg 21; og' i Bóka- <
verzlun Þorvaldar Bjarnason- J
ar í Hafnarfirði.
V/S> AfíNAScHOL
* > ÚTBREIÐIÐ r> >1
* > ÞJÓDVILJANN
elmillsþáitnr
Léles
ö
teppi
Wilton og Axminster tákna
ekki gæðin heldur gerð
vefnaðarins
í kvörtunardeild dönsku Neyt-
endasamtakanna hefur komið

Innilegar þakkir fyrir sýndan vinarhug við andlát og
jarðarför
Guðjóns M. Sigurðssonar
Sigurftur Einarsson
og aðrir ættingjar
Hver er ástæðan, eru þessi teppi
óvenju iéleg, eða hafa gæði tepp
anna rýrnað?
Nafnið segir ekkert um
gæðin
Það er sem sé staðreynd að
nöfnin Wilton og Axminster
segja ekkert um gæði teppanna,
f f/{inninaarápjpCci
■ 0 ii
/'T A /O
HVers vegna er svo mikið
keypt af lélegum teppum?
Ein af ástæðunum til þess
að svo mikið er keypt af lé-
legum wilton- og axminsterjepp-
um. er sú að framleidd eru af-
burðagóð teppi ifleð þessum
nöfnum, og margir kaupendur
halda því að þeii- geri sérlega
góð kaup þegar þeir kaupa ó-
dýrt wilton eða axminsterteppi.
Néitandinn heldur oft að gæðin
séu. eins mikil og í dýru tepp-
unum, og sum fyrirtæki hirða
ekki um að leiða kaupendurna
í allán sannleika um það.
Er hægt að þekkja lélegu
teppin?
Fyrst og fremst þarf fólk að
spyrja, hvort hrein ull sé í tepp-
heldur tákna þau sérstaka gerð inu og ef svo er ekki, þarf mað
mikið af kvörtunum um léleg
gólfteppi, og oft og tíðum eru
það wilton- og axminsterteppi
sem eitthvað er athugavert við.
vefnaðar. Hægt er að hafa ódýrl
og léleg teppi með þessari gerð
og ennfremur er hægt að vefa
beztu og sterkustu teppi sem
hægt er að framleiða innan
teppaiðnaðarins. Þetta eru ensk
nöfn, dregin af þeim stöðum
þar sem upphafléga var byrjað
að vefa þessar gerðir, en í dag
eru búin tii wilton- og axminster-
teppi um allan heim af mismun-
andi gæðum.
Sambærilegt við flauel
og gaberdine
Nöfnin Wilton og Axminster
gefa ekki frekar lýsingu á gæð-
um teppis en nöfnin flauel eða
gaberdine Ij’sa gæðum efnis. All-
ar konur vita að hægt er að fá
sterkt og gott flauel og enn-
fremur afarléiegt, og hið sama
er að segja um teppin.
ur að fá nákvæmar upplýsingar
um, hve mikill hluti sé í því
af gerviull eða bomull. Teppi
sem innihalda mikið af gerfi-
ull eða rayonull eru yfirleitt
ekki sterk, en sé mikið af bóm-
ull í teppunum, er erfitt að halda
þeim hreinum.
Margt sem ekki sést
Lélegustu teppin bera það oft
utan á sér að þau eru léieg, en
oft er erfitt að sjá mun á sæmi-
legum teppvSh og góðum teppum.
Neytandinn getur ekki séð það
sjálfur hvort teppið er rnjög
vandað eða aðeins í meðallagi,
og þvi er nauðsynlegt að reyna
að fá sem allra nákvæmastar
uppiýsingar um gæðin, þvi að
teppi eru dýrari en svo að fólk
hafi efni á að kaupa köttinn í
sekknum.
PBQftllll-liliiB "Ótgefandi: Ssmeinlng&rflokkur alþýðu — Sösíalistaflokkurinn. -- Ritstjör&r: Magnús Kjaitansson
■®^**"^*""* <áb.), SfeurSur Guðmundsson. — Fréttaritstióri: Jón Bfamason. -- Blaðamenn: Ásmundur Sieur-
-ónsson. B.iámi Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, ívar b:. Jónsson, Magnús Torf 1 Ólafson. —
Auglýsingastjóri: Jónstelnn Haraldsson. — Rltstjóm, afgreiðsla. auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustfg 19. -- Sfmi V500 (3
línur). — Áskrlftarverð kr. 20 & mánuðl í Reykjavík og nágrenr.l; kr. 2" annarsstaðar. — lausasóluverð kr. 1. — Prentsmlðja
Þjóðviljans h.f.