Þjóðviljinn - 26.02.1956, Síða 11

25. dagur
sem hvorugur fékk. Allt kvöldi'ö rigndi spurningum
frá flugmálaráðuneytinu yfir Hughes ílugliösforihgja;
hann ræddi viö Dickens fram yfir miðnœtti. í einu var
flugliösforinginn fastur fyrir; hann tók ekki í mál að
vekja flugmanninn til aö yfirheyra hann aftur um
kvöldiö.
Kortéri fyrir tólf kom fyrirspurn um það hve margar
stundir flugmaðurinn heföi flogiö Ansonvélum. Plug-
liösforinginn bölvaöi í hljóöi. „Hvern fjandann kemur
þaö málinu við? Segiö þessum fíflum aó’ þaö séu hundr-
að og fimmtíu stundir. ÞaÖ er ágget tala. Halda þeir aö
ég fari að rífa hann upp úr rúminu til aö spyrja. hann
að því?“
Dickens gaf þessar upplýsingar og lagð'i heyrnaitóii'ö
á. „Plotinn hlýtur aö gera miki'ö uppistand.“
Flugliösforinginn kinka'öi kolli. „Ég sé eftir því áö ég
skyldi ekki fara með yður tíl Éurnabys og fcala viö hann
sjálfui'."
Morguninn eftir sendi hann eftir Chambers. Hann
heilsa'öi honum vingjarnlega. í fyrra sfcríði haf'öi hann
sjálfur verið liðsforingi í lofthernum; Iiami vissi af eig-
in raun hve erfitt var aö greina þjóðeml skipa úr lofti.
„GóÖan daginn, Chambers," sagði hann. „Þér voruð
dálítið óheppinn í gær, er mér sagt.“
„Já, herra.“
Plugliösforinginn leit á fölt, þreytulegi andiit piltsins.
„Fáiö ýöur sæti, Chambers. Segi'ö mér hvað kom fyrir.“
Flugmaðurinn sagði sögu sína einú sinni enn, að
þessu s'i'nni vinsamlegum áheyranda. Þegar þvi yar lok-<j>
ið sagði flugliðsforinginn: „Þa'ð vh'ðíst skiptá mestu
máli hyer staðan var — hvort þér voru'ö enn á svæöi
SM.“
Chambers sagði: „Ég er viss um að ég var það, herra.
Ég var buinn að-átta mig á vindáttinni. Ég tók mörgum
sinnum land meðan á fluginu stóð og ég. er yiss um að
ég var á svæði SM.“
Flugforinginn sag'öi: „Togarinn merkti svæðið. Flot-
inn bíöur ekki boðanna. meö að ganga úr skugga um
stö'öuna; ef þaö hefur ekki verið á svæði SM fáum við
áreiöanlega aö vita þaö fljótlega.“
FlugliÖsforinginn kinka'ði kolli. „Bumaby hlýtur að
vita það núna. Hann væri búinn að hringja í okkur,
ef þetta hefði ekki veriö á svæði SM.“
Chambers sagði: „Hefur nokkur talað við Lambert
liðþjálfa og spurt hann um það sem Ij^nn sá?“
Dickens sagöi: „Ég ger'öi það. Harni sátfels ekki vat-ns-
spaðana. Og hann sagöi aö stjórnturnixih heföi vérið
hulinn réyk eftir fyrstu árásina, eins og þér sögöuð. Hann
hélt hann hefði einu sinni séö hann og tók ekki effcir
neinum stöfum á honum. En hann þorir ekki að for-
tálcá áö reykur hafi ekki villt honum sýn“.
Hugh.es sagði: „Við erum engu nær eftir frásögn
hans.“
Hann. leit samúöaraugnará'ði á flugmanninn. „Ég er
hræddur um að enginn vafi geti leikið á aö þetta hafi
verið Caranx.,“ sagöi hann hljóðlega. „Fötin ein sýna
þa'ö. En mitt álit er þaö, að flotastjórnin ein beri ábyrgð-
á þessu.iÞér þurfiö ekki aö ásaka yöur , um neitt. Kaf-
báturinn var á röngum sta'ö á röngúm tíma. og ajin-
aöhvort af vanrækslu eöa óhappi sendi hann engar tii-
kynningái' um þaö. Ennfremur viröist alít benda til þess
að einkennismerki hans hafi ekki veriö í fullkomnu lagi.“
Flugforinginn lyfti brúnum. „Ætliö þér að halda. fast
viö þetta, herra?“ :
„Já vissulega.' Ef flotinn vill illdeilur skal ekki staöda
á mér. Ég er orðinn þreyttur á því áð iátá kenna mér
um mistök flotans.“ Hann þagnaöi og bættí siðan við:
„Við höfum ekki enn fengiö neinar uppiýsingar úni þaö,
hvers vegna Lochentie var ekki í skipaiest."
Það varö stutt þögn. Svo sagöi flugmaöurinn: „Það
er eitt, herra..“ Hann hikáöi. „Ég held þáo væri bezt að
ég* ssekti um tilfærslu."
Flugliðsforingínn leit vingjamlega á hann. „EkM mín
vegna, Chambers. Ef einhverjar nýjar upplýsingar koma
Sunuudagur 26. febrúar 1956 — ÞJÓE>VILJINN — (11
fram í réttinum verður ef til vill ööru máli aö gegna.
En eins og sakir standa, hafiö þér enga ástæöu til aö
sækja um brottfiutning.“
Chambers sagði lágri röddu: „Það er vingjamlegt af
yður að segja þetta, herra. En ég held þaö yröi óþægi-
legt fyrir alla aðila ef ég yröi hér kyrr eftir þetta.“
Flugforinginn kinkaöi kolli. Flugiiösforinginn sagöi:
„ÞaÖ má vera. Ef þér gerið þaö, hvert vilduð þér þá
fara?“
„Ég vildi gjarnan komast í sprengjuflugvélasveit,
herra. Burt úr þessu umhverfi — til Frakklands eða
Noröur-Englands.“
Flugliösforingiim hripaöi eitthvaö viöutan á þerri-
blaöiÖ sitt. „Ég skal athuga það. Þér ættuð aö fara í
leyfi þangaö til.“ Hann hugsaöi sig um. „Sjóréttur verö-
ur settur klukkan þrjú í dag í húsi flotastjórnarinnar.
Ég fer þangaö með yöur.“
„Þakka yöur fyrir, herra.“
„Hann heldur sennilega áfram á morgun. Ég set yð-
ur ekki í neins konar varðhald, vegna þess að ég sé
enga ástæöu til þess. Veriö hér við höndina, ef þörf
krefur, en fariö ekki í eftirlitsflug. Strax og rétturinn
hefui' lokið störfum getið. þér fariö í leyfi, þangað til til-
færslan er komin í kring. Mig langar aö tala viö yöur
aft-m' áður en. þér farið.“
„Þökk fyrir, herra.“
Sjóréttui'inn kom saman síödegis 1 stóru fundarher-
bergi sem vissi út í garöinn á kafbátamiöstööinni. Það
var dálítil snjókoma þennan dimma vetrardag og hula
lagöist yfir grasflötina og blómabeöin. í forsæti réttar-
ins var aðmíráll, og Burnaby kapteinn og annar kaptein
voru honum til aöstoðar. Hughes flugliðsforingi var fuil-
trúi flughersins og meö honum Dickens flugforingi, en
þeim var boðiö fyrir kurteisissakir en ekki af þv.í a'ö þeir
hefðu rétt til að vera viðstaddir. Þetta var réttarrann-
sókn sjóhersins á missi skips í eigu flotans.
Allan daginn stóðu yfii'heyrslumar yfir. Vitnin mát-tu
ekki vera viðstödd, heldur sátu í þögulu ofvæni í for-
sainum. Rutherford skýröi frá feröum Caranx. Kallaö
var á Chambers og hann sagði sögu sína einu sinni enn,
dálítiö hikandi undir kuldalegu augnaráöi sjóliðsfor-
ingjanna. Hann svai'aöi mörgum spurningum vandræða-
lega 'og hikandi; rannsóknin leiddi ekkert nýtt i ljós.
Olíugróðinn
FramhaJd af 4. síðu.
ekki hæstu flutningsgjöld
sem urðu 100 sh.
Þetta er rangt, því togara-
olían er vcrðlögð eftir liæsta
flutningsgjaldi, 100 sh., frá
áramótum.
Þannig þyrfti i mörgum
greinum að endurskoða þessa
söguritun.
Eg vil svo að lokum undir-
strika það, að þessi olíiideila
hefur snúi/,t um þá frásögn
mína, að gasolía væri scld liér
á 350 kr. hærra tonnið en í ná-
lægum Iöndum (Þý/kalaiHli,
Bretlandi og Danmörku) og
170 kr. dýrari en þar.
Þetta hefi ég sanitað með
opinherum reikningum.
l>éssi verðmismönur jafn-
gildir því að ársnotkun af
olíum liér, sé seld á 50 milljón-
um krónum hærra \erði cn
erlendis.
Þetta geta menn sannpróf-
að meðal annars með því að
íhuga olíumagnið sem Tíminn
hefur gefið upp að selt sér
hér árlega.
Skemmtilegt
Það þarf elcki
mikið til að
setja skemmti
legan og ný-
stárlegan svip
á pils. Á þessu
litla pilsi frá
Emic í París
er hornið á
stóra vasanum
brett niður, og
fyrir ,bragðið
kemur óvenju-
legur svipur á
pilsið. Það er
annars úr
þykku ullarefni, skáskorið og
auðsamað.
★
Nýr kragi á kápuna?
Allar kápur með stóra kraga
missa ljómann þegar stóri krag-
inn fer að slitna og þvælast. Á
þessum tékkneska frakka er
sýhd kragahugmynd, sem hægt
væri að notfæra sér ef kápu-
kraginn er farinn að Iíta illa
út. Ofan á breiða kragann er
settur aukakrajgi, prjónaður úr
svörtu garni. Það er fallegt og
fer vel við tvídefni. Hægt er að
gera sér meiri mat úr hugmvnd-
inni og prjóna sámskonar
stykki á slitin uppslög, og
stykkin eru síðan saumuð utaná
upphaflegu uppslögin.
Snotur kjóll
Ef maður er
hrifinn af kjól-
um með flegnu
V-hálsmáli og
er vanur að
nota við þá
hvítt vesti, þá
er afbrigðið á
myndinni
skemmtileg til-
breytni. Ljós-
drappliti kjóll-
inn er með í-
settu vesti úr
gullbrúnu
þunnu efni,
skreyttu drapp-
litum silkibönd-
um sem brugðið
er í kross yfir
brjóstið. Þetta
er skemmtileg
hugmynd og ef
langar ermar
eru hafðar á
kjólnum er
hann orðinn
mjög hentugur
og til margra
hluta nytsam-
legur.
(Útsefandí: Sameinlngarflokltur alþtBu — SösIaUstaflotkurinn. — Ritstiérar: Magnús Kiartansson
<úb.), Slgurður Guðmundsson. — Fréttaritstióri: Jón Bjarnason. — Biaðamenn: Ásmundur Sigur-
'ónsson. B.larnl Benediktsson, Guðmundur Vlgfússon, ívar H. Jónsson, Magnús Torfl Ólafson.*'1—
Auglýslngastjóri: Jónstclnn Haraldsson. — Rltstjóm, afgrelðsla, auglýslngar. nrentsuvlðja: Skólavörðustfg 19. — Slml 7600 <3
línur). — Áskriftarvcrð kr. 20 á m&nuði f Reykiavik og nágreÁni: ty. 17 annarsstaðar. * Lausasöluverð'kr. 1. — axn***~
ÞióðvilJans h.f.