Þjóðviljinn - 03.05.1956, Blaðsíða 11

1 NÉVILSHUTE:
LANDSÝN
76. dagur
erford og hinn liðsforinginn teygðu sig yfir það sem upp
hafði komið.
Langi teinninn lá gegnum brotna plötu, rétt viö hand-
fangið. Á þessí' plötu voru grafin orðin: STARBOARD
CENTRE.
Liðsforingjarnir horfðu á hana döprum augum. Þetta
var ekki annað en þeir höfðu búizt við, en þaö rifjaði
harmleikiixn upp fyrir þeim.
„Hvaðan er þetta?“ sagði lautinantinn.
Rutherfoi-d yppti öxlum. „Þetta gæti verið úr ballest-
imii,“ sagöi hann. „Við verðum að bíða þangað til kaf-
bátamiðstööin þekkir þetta örugglega.“
Þeir sneni sér að pokanum, losuðu hann af króknum
og losuðu innihaldið úr honum. Áhöfnin af togai'anum
kom nær til aó horfa á.
Þama var kikir mjög skemmdur af saltvatni. Þarna
var málmstýri, kubbað sundur; á þaö voru grafin oröin:
Váxandi og Minnkandi. Þama var kaffikanna merkt
brezka flotanum og þrír borðhnífar úr borðbúnaöi liðs-
foringja.
Rutherford sagöi þungum rómi: „Jæja, ég er hræddur
um að þetta sé alveg augljóst."
Liðsforinginn hristi höfuðið: „Já, það er enginn vafi.“
Von bráðar Kom kafarinn upp stigann og nam stáð-
ar við borðstokkinn. Tveir menn hjálpuðu honum ýfir;
hann settist á dæluna. Aðstoðarmaður hans skrúfaði
framrúðuna leusa og tók af honum hjálminn.
Kafarinn strauk hendinni um andlit sér og gegnum
háriö. Svö kom hann auga á Rutherford. „Þetta er kaf-
bátur,“ sagði hann. „Og einn af okkar bátum. Sáuð
þér orðin á stýrinu?“
Kommandörinn sagði: „Já, ég sá þau. Er hann mjög
mikið skemmdur?“
„Hann er í tvennu lagi, herra — alveg brotimi sund-
ur. Ég hef aldrei séö annaö eins. Stefnið stendur næst-
um upprétt og skuturinn liggur útaf. Ég veit ekki hvað
orðið hefur af stjómturninum. Ég sá ekki urmul eftir af
honum.“
„Þér hafið þá ekki séð nafniö?“
„Nei, herx-a.“ Hann þagði og bætti síðan við: „Ég býst
við aö þetta sé Caranx. Og ég held aö hann hafi úengiö
í sig tundurseyti."
„Hvers vegna haldið þér það? Það hefði getaö veriö .
tundurdufl.“'
„Ég hef aldrei séð tundurdufl fara svona með skip,
herra..“ Kommandörinn þagði, þessi maður hafði séð
mörg eyðilögð skip. „Þetta er staðbundnara ef þér skilj-
ið hvað ég á við — líkara tundurskeyti. Og ef satt skal
segja sýndist mér ég sjá enda af tundurskeyti viö brot-
sárið á afturMutanum. En ég þori ekki að staðhæfa þaö.
Ég vildi eklíi hætta mér að brakinu í öllum straumnum."
„Hvaðan náöuö þér þá í þessa hluti?“
„Úr franihlutanum, við brotsárið. Þar var dáiítið

Þökkum innilega auðsýnda vináttu og samúð vjð frá
fall og jarðarför
. VL-UtURÉTAR GU»L.AU«SÐÓTTUR
frá Sogui í Kjós.
Fyrir hönd vandaraanna
^akob Gaðiaugsson.
ÁstJcau-ar" þakkir sendum við öllum þeina morgu nær
og fjær, er sýndu samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför
Siguriéns Jónsscnax
frá Kirkjuskógi.
Eiginkona,
börn og tengdaböm.
Fimmtudagur 3. maí 1956 — ÞJÖÐVILJINN — (ll’
lægi, skiljið þér . Ég hirti allt lauslegt sem ég gat fest
hendur á.“
Rutherford spurði hann í nokkrar mínútur í viðbót.
Svo sagði hann: „Gott og vel. Þér megið taka saman
pjönkur yðar; ég held að tilgangslaust sé aö senda vður
niðm* aftur.“
„Gott og vel, hen*a.“
Kommandöimn seri sér frá. Vinir hans voru skammt
frá honum, Eilly Parkinson og Stone og Sandy Ander-
son. Nokkra faöma frá honum hvíldu þeir í hafinu,.haf-
inu sem hafði veitt þeim svo mikla ánægju og k/íða,
svo mikla gleði og þjáningu. Hann minntist gleðskanar
í Hong Kong n:eð Billy og Jo Parkinson og dökkhærðri
stúlku, sem hann hefði ef til vill átt að kvænast en gerði
ekki. Hann minntisl kofa á ströndunum við Boshan þar
sem hann haföi snætt nokkrar máltíðir meö Stone og
konu hans og feröalags á lystisnekkju með Sandy And-
erson. Meðan þeir lifðu hafði hafið veitt þeim gleði og
hamingju; nú hvíldu þeir áhyggjulausir í faðmi þess, og
þaö gat ekki veriö með öllu illt.
Hann sneri sér að gamla lautinantiiium. „Skyldi nokk-
ur eiga bænabók um borð,“ sagöi hann. ,.Þa ð er bezt aö
við lesum bæn áður en við leggjum af stað.“
Maöurinn sem var eldri að árum en lægri aö stigum,
sagöi: „Ég skal spyrja skipstjórann. En haldið hér,,aö
það sé skynsamlegt að vera hér lengur um kýrrt?“
Þeh* höfðu legið við akkeri 1 meira en tvær klukku-
stundir; beinlínis boöið tundurskeytum heifn. Ruther-
ford hikaði. „Segið skipstjóranum að leggja af stað,“
sagði hann loks. „Ég get lesiö bænina meðan hann
hringsólai* kringum duflið.“
Bráðlega marraði í akkerisfestinni. Kafarinn mjakaði
sér úr óþjálum gúmmíbúningnum og sagði lágri röddu
við aðstoðarmann sinn: „Hlauptu niður og biddu kokksa
að geyma matinn minn dálitla stund. Hann ætlar aö
lesa bænarfjandann."
„Allt í lagi.“
Skyndisöfnun
Framhald af 12. síðu.
fara í sumar, komið þangað og
fengið allar upplýsingar um
ferðalagið og dvölina úti.
Böra víðsvegar að úr
Evrópu
Blaðamenn áttu þess kost að
ræða við Pauli Utzen stundar-
kom í gær. Hann skýrði frá
þvi, að Stig Guldberg hefði feng-
ið hugmyndina um starfrækslu
sumarbúða fyrir fötluð börn að
lokinni langri spítalavist árið
1947, en í febrúar það ár varð
hann fyrir því slysi að missa
báðar hendurnar. F.yrstu sum-
ardvalarbúðirnar tóku til starfa
í Karsemose á Sjálandi sumarið
1950 og síðan hefur starfsem-
in orðið æ umfangsmeiri. Aðal-
búðirnar eru nú í Nysted #
skammt frá Kaupmannahöfn og
þar munu íslenzku börnin dvelj-
ast orr sumar ásamtv jafnöldrum
sínum ffá Danmörku, Noregi,
Svíþjóð og fleiri löndum.
| Nýir stuttjakkar j
daglega.
BEZT
„Svmrðu hann um niðursoðnu ávextina?“
„Hann á enga.“ Kafarinn bandaði hendinni gremju-
lega.
Seinna akkerið var _dregið upp; Mitcheson lautinant
skipaði hálfa ferð áfram og togarinn bokaðist af stað.
Hann fór í stóran hring. Rutherford kommandör gekk
fram á skipið og stóð við borðstokkinn gegnt duflinu. Og
með rólegri röddu fór hann að lesa upp úr bænabók
Mitchesons. Mennirnh* stóðu berhöfðaðir umhverfis
hann, vandræðalegir og dálítið feimnir. Rutherford hélt
áfram að lesa, vandvirknislega og dálítið illa. Hann vissi
að hann las ekki vel upphátt. Vinir hans höföu líka vit-
að það; hann gerði ráð fyrir að þeim væri sama.
„Ég heyi'ði rödd af himnum sem sagði við mig: Skrifa:
sælir eru þeir dánir sem 1 guði deyja. Svo sagði andinn,
því að þeir hvílast frá erfiði sínu.“
Togarinn breytti um, stefnu og hélt heimleiðis.
í skrifstofu aðmírálsins í húsi Flotastjórnarinnar gaf
þar sem ryksugan tekur i
Tilgangur hreingerninga er
sem kunnugt er að -fjarlægja ryk
og óhreinindi, en ..árangyrinn- fer
mikið eftir því hvaða hreingern-
ingaraðferð notuð er.
Um þetta hefur danski.lækn-
irinn Robert Schleimann skrifað
athyglisverða grein sem byggð er
a rannsóknuin um breytingar á
rykinnihaldi lofts í stoíum eftir
því hvaöa hreingemingaraðferð
notuð er. Rannsóknir þessar
voru gerðar haustið 1954 og
náðu til fjögurra einkaheimila.
Niðurstöður rannsóknanna
koma reyndar ekki á óvart, en
það er athyglisvert að bera sam-
an mismuninn á rykdreif ingu
— og um leið bakteríudreifingu
— við „gamaldags“ og nýtízku
fið aí kúsíum og burstum
hreingeraingar. í „gamaldags";
hreiijgerningu er nótaður sópur,
deppa og húsg.agnabursti, fjaðra-
kústur og venjulega þurr af-
þui-rkunarklútur. í „nýtízku"
hreingemingu er notuð ryksuga
á teppi, húsgögn og gólf, ljóshlíf-
ar, málverk o. s. frv. og afþurrk-
unarklútur undinn upp úr 2%
glycerínupplausn. Það kom í Ijós
að rykdreifing við „nýtízku
hieingerningu" minnkaði um 53
—59% í hlutfalli við „gamal-
dags“ hreingerningu. Og bakte-
ríuinnihald loftsins minnkaði enn
meir við „nýtízku hreingerningu",
eða um 72—83%, þannig að ryk-
súgupoki ög sía virðist geta hald-
ið inni því ryki og bakteríum
sem það sýgur í sig.
Vesturveri

* * UTBREIÐIÐ á á
* ' ÞJÓDVILJANN á á
Hentugur
samkvæmiskjóll
Kjóllinn á myndinni er stuttúr
samkvæmiskjóll frá Sovétri^juh-
um, og hann er bæði hentúg-
ur og hátíðlegur. Kjóllinn er
gerður úr röridóttu organdi og
lctt efnið er heppilegt í hálf-
lahgar skyrtuermar og vítt pilgj
Organdi í heilsárskjóla er ný
mjög vinsælt og það er ágæí
hugmynd. Efnið er fínlegt ol
ekki sérstaldega dýrt og því ætíi
ekkert að vera því til fyrirstöðu
að nota það í samkvæmiskjóla
allt árið um kring.