Þjóðviljinn - 04.05.1956, Blaðsíða 6

jföi — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 4. maí 1956
ÞlÓÐVIUINN
Útgejandi:
Sameiningarflokkur alpýöu — Sósíalistaflokkurinn
^Samúð44 Alþýðuflokksins
að hefur löngum þótt ásann-
ast að Helga Sæmundssyni
léti betur að koma fram sem
yfirlýstur ,,bragsnillingur“ og
dálítið brokkgengur ritdómari
cn. að móta stjórnmálaskrif Al-
þýðublaðsins. Þar verður
fcægslaga ngu ri nn stundum bros-
Jegri en brandararnir hjá brag-
snillingunum og hundavaðs-
Jiáttur sízt minni en í ritdóm-
unum.
asTSTJB
ú bægslast Helgi dag hvern til
að sanna lesendum Alþýðu-
fclaðsins hve fráleitt sé að
reyna að sameina alþýðu lands-
ins. Þar megi hvað sem tautar
ekki vinna með vondum „komrn-
iúnistum“, engir eiga að vera
Ihættulegri baráttu alþýðunnar
en menn á borð við Eðvarð Sig-
mrðsson, Björn Bjarnason og
aðra forystumenn verkalýðsfé-
iaganna úr Sósialistaflokknum.
Svo gæti virzt sem þeim Al-
þýðublaðsmönnum hefði fund
izt þessi áróður hafa lítinn
ihljómgrunn. Alþýða manna í
fteykjavík og um land allt þekk-
ir þessa menn, það er varla til sá
maður á íslandi að hann þekþi
ekki einhvern flokksmann Sós-
íalistaflokksins eða einhvern
eindreginn fylgismann hans. Og
það er alveg vonlaust verk,
fcvort sem Helgi Sæmundsson
eða Sigurður Bjarnason frá
Vigur reynir að vinna það að
telja Islendingum þá trú, að
ekki sé hægt að vinna með sós-
SaJistum að verkalýðsmálum og
almennum þjóðmálum á íslandi.
Enda hafa allir núverandi
Etjórnmálaflokkar á íslandi
«nnið með sósíalistum, og það
xnörg sín skárstu verk.
ú hefuf’ Alþýðufl. hug-
kvæmzt ný bardagaaðferð:
Gengið er til sósíalista og sagt:
Þið eigið dýpstu samúð skilið.
Tveir vondir bræður, Valdimars-
synir, eru að fleka flokkinn og
kjósendur hans undir sig í þeim
ásetningi að kljúfa hann og
sundra honum en taka sjálfir
öll völd í nýjum verkalýðs-
flokki. Skrifaði Helgi Sæmunds-
son leiðara- í Alþýðublaðið ný-
lega um þessi skuggalegu áform
þeirra bræðra, og var greinin
hlý af samúð til Sósíalista-
flokksins. Að vísu væri góðra
gjalda vert að taka fylgið af
Sósíalistaflokknum, en ,,upp-
gjörið“ við þann flokk ætti að
verða í „drengilegri" baráttu
og mun þar átt við skilning
émbættismannaforystu Alþýðu-
flokksins á þvi hugtaki.
fkki er líklegt að neinn frekari
árangur náist með þessari
bardagaaðferð en hinni fyrri.
Sósíalistaflokkurinn gengur
heOl og hiklaus til þess sam-
starfs sem hafið er í Alþýðu-
bandalaginu, og fulltreystir því,
að þar sé unnið starf sem stuðl-
að geti að einingu alþýðunnar
á stjórnmálasviðinu og valdið
þáttaskilum í íslenzkri pólitík
þegar í kosningunum í sumar,
skilji alþýða landsins hve mik-
ið er í húfi og til mikils að
vinna. Andstæðingar þeirrar
einingar reyna að sjálfsögðu að
vekja tortryggni þeirra manna
sem þar hafa tekið höndum
saman vegna nauðsynjar al-
þýðunnar, en sú skemmdariðja
mun engan árangur bera. Það
sem sameinar er mikilvægara
en hitt sem ágreiningi kann að
valda, og einmitt þess vegna
vekur Alþýðubandalagið traust,
vekur nýjar vonir um öflugan,
íslenzkan alþýðuflokk.
Bergur heldur á pennanum
t þykir mér illa komið
I þegar Bergur Sigur-
1 fcjörnsson er farinn að stýra
penna Gils Guðmundssonar"
sagði kunnur Þjóðvarnarmað-
ur þegar hann sá síðasta ein-
1 tak Frjálsrar þjóðar. Þar
1 skrifar Gils tvær greinar til
1 þess að reyna að afsaka og
1 réttlæta þá afstöðu Þjóðvarn-
1 ar að neita samvinnu við aðra
: vinstri menn í kosningunum í
! sumar. Er tónninn í greinun-
1 um mjög vesældarlegur, enda
' finnur Gils feigðina nálgast
1 flok-k sinn og er auk þess
! að verja málstað sem hann
veit að er rangur. Gils vildi að
Þjóðvarnarflokkurinn gengi
' til samvinnu við aðra vinstri
! inenn, en hann skorti mann-
j lund til að fylgja skoðun
sinni eftir og bognaði fyrin
! Bergi Sigurbjöynssyni, en til
iþess þarf óneitanlega mjög
zneyran mann.
)
! iPils er prýðilega áheyrilegur
1 ^ ræðumaður og semur vel,
! og fylgi það sem Þjóðvörn
J[ 2ilaut í síðustu kosningum var
mikið bundið persónu hans.
En hann skortir þá eiginleika
sem forustumanni eru nauð-
synlegir, stefnufestu og þrek,
og það vita kjósendur nú en
vissu það ekki um síðustu
kosningar. Þótt Gils skrifi
vita menn að það er raun-
verulega Bergur sem heldur
á pennanum, þótt röddin sé
Gils vita menn að orðin eru
Bergs. Og það eru ekki marg-
ir íslendingar sem telja Berg
Sigurbjörnsson æskilegan full-
trúa fyrir sig á þingi eða ann-
arsstaðar.
C*izt ber að efa að flestir
^ þeir sem veittu Þjóðvam-
arflokknum brautargengi í
síðustu kosningum gerðu það
í góðri trú á þann tilgang
hans að sameina vinstri menn
í landinu. Nú hefur flokkurinn
brugðizt þessu stefnumáli sínu
á algeran hátt, og eftir er
brask og valdastreita hug-
sjónalausra manna. Nú á
hann stuðning þeirra einna
sem ekki kusu hann í góðri
trú fýrir þremuf 'Sniití;"
M
stnndn
sig
Þesslr verkfallsverðir í Hvalfirði .1 fyrra „stóðu sig'
Á vorfögrum maídegi sýnist
myrk og drungaleg aprílnótt á
því herrans ári 1955 órafjarri.
En fyrir. aðeins einu ári háði
islenzk alþýða eitthvert lengsta
og harðasta verkfall sitt.
Það var sem sagt aðfaranótt
6. apríl í fyrra að hópur verk-
fallsvarða var sendur upp að
Smálöndum til að hindra verk-
fallsbrot þar. Eg man að við
fundum á okkur að búast mátti
við átökum. Hve verkfallsbrjót-
arnir voru margir vissi enginn.
Sumir sögðu hundrað, aðrir
fleiri. En hvort sem þeir væru
fáir eða margir var okkur full-
Ijóst, að nú dygði ekki að láta
í minni pokann. Og það var
Björn Sigurðsson er tuttugu
og níu ára dagsbrúnarverka-
maður. Hann á heima á Hring-
braut 45.
1 fjórtán ár hefur hann unn-
ið hörðum höndum sem hafn-
arverkamaður hjá Eimskip.
Hvað skyldi þessi hægláti og
prúði verkamaður geta tjáð
okkur af reynslu sinni?
Það flaug mér í hug, þegar
ég hitti þennan góða félaga
Björn Sigurðsson
fátt talað á leiðinni. Allir voru
þögulir. Einhver reyndi að
syngja en enginn tók undir.
Togazt á
Loksins vorum við komnir
upp eftir. Þar var þröng manna
og gríðarlegur hávaði. Á ann-
arri vegbrúninni stóð ævagam-
Björn rólega og hæglátlega á
göngu okkar.
„Það er kannski erfiðara
fyrir ungan mann en margur
hyggur, og hefur mér sýnzt
margur komast í hann krapp-
an, þó að eldri sé að árum.
Hversu margir verkamenn,
sjómenn og bændur eru slegnir
blindu á aðstöðu sína og
skynja jafnvel aldrei kúgara
sína í stéttabaráttunni öðru
vísi en einhverjar eilífðarver-
ur, sem ekki má kippa af
stalli.
Þeir uppgötva aldrei mikil-
vægi sitt sem einstaklingar og
stríðandi heild í þjóðfélaginu,
að þeir sjálfir eiga að skapa
manpfélag sitt með tilliti tili
hagsmuna sinna. Er það ekki
einmitt lykillinn að leyndar-.
dómnum að uppgötva aðstöðu
sína?“, segir 'Björn og við
horfum á tvo máfa hringsóla
yfir höfninni. ,
„Aldrei hefur mér virzt
meiri nauðsyn, að verkamenn
hugleiddu slíkt en dagana
fyrir kosningar í moldviðri á-
róðurs og lyga auðstéttarinn-
ar.“
all strætisvagn, se’m verkfalls-
verðir notuðu sem skýli, og
rambaði nær til falls, því að
verkfallsbrjótarnir reyndu að
velta honum út af. En skjótlega
var við því séð og brugðið reip-
um á vagninn. Nú var fyrst
togazt á að marki en að lokum
létu verkfallsbrjótar lausan
strætisvagninn. Flugu nú æggj-
unarorð á báða bóga, en upp
yfir allt heyrðist rödd Ragnars
Gunnarssonar: „Fyrsta, önnur
og fimmta sveit á sinn stað."
Til verulegra átaka kom i
raun og veru aldrei, því að svo
myrkt var að menn þekktu
vart vini frá óvinum. Stóðu þar
verkfallsbrjótar verst að vígi.
En einhverjir Heimdellingar
reyndu að sprauta eitruðum
slökkvivökva framan í verfe
fallsverði. Þessum ólánsmönn-
um var sagt að fara heim að
sofa, þegar búið v'ar að taka af
þeim hylkin, Von bráðar var
allt benzín, sem smygla átti í
bæinn, í öruggri vörzlu verk-
fallsmanna. ■ Þegaf lögreglan
kom eftir langa mæðu sagði
hún bara já og arnen.
Fyrsti mai er liðinn. En eftir
1. maí kemur 24. júní.
h.
Efæskativill...
Og stanzaðu aldrei, þótt
stefnan sé vönd
og stórmenni heimskan
þig segi.
Ef œskan vill rétta þér
örvandi hönd,
þá ertu á framtíðar vegi.
Þótt ellin þér vilji þar
víkja um reit,
það veröur þér síður til
tafar.
En fylgi hún þér einhuga,
liin aldraöa sveit,
þá ertu á vegi til grafar.
HIN BUÝNA NAUHSYN
nirðrí bæ á sunnudaginn og
við gengum niður að höfn.
„Fínu mennirnir álíta það
ekki stóran sannleika, að brýn-
asta nauðsyn verkamannsins
er að uppgötva sjálfur aðstöðu
sína í þjóðfélaginu", segir
r --------------^
GóM dátinn
Sveik
Höfundur:
Jaroslav Hasek.
Teiknari:
’ Hermann Grossmann.
<________________________/
Það segir Bjössi að lokum.
. S-
— Hvernig líkar þér við her-
mannaspítalaiui ?
— Ágætlega. En ég er engu
betri af gigtinni.
— Gotfc! Matarkúr! Tvær
magadælur og eina stólpípu á
dag.
Þorsteinn Erlingsson
— Fleygið honuni út! Hann
er svikahrappur og talar of
mikið. Við þekkjum þig, Sveik.
Þú ert enginn hálfviti. Þú ert
bragarefur og bölvaður rauð-
liði.
— Ávallfc viðbúinn! J|